Πώς σαλαγούσε ο αρχαίος ποιμήν ;

Ένα βαθύ ξεσκόνισμα , μια άσκηση μνήμης { ! }… στο βέλασμα του προβάτου { !! } επιχειρεί με το ακόλουθο κείμενο ο αρθρογράφος κ. Γ.Χ. . Και τι διαπιστώνει ο…ερευνητής ; Ότι δεν υπάρχει ουσιαστικώς γράμμα { β } αλλά { b }. Άρα η ΕΡΑΣΜΙΚΗ ΠΡΟΦΟΡΑ είναι σωστή !

Ένα απόσπασμα του Κρατίνου ,που διασώζει το E.M.L ,αναφέρει ,ότι ο ηλίθιος είναι σαν το πρόβατο που κάνει »βη»,»βη». Το Λεξικό αναφέρει πως οι Αθηναίοι έλεγαν ,ότι το πρόβατο κάνει »βη» ,»βη» και όχι »βαι» ,»βαι». {*βαι : < βαίω }. Η λέξη βέβαια πλάστηκε χάριν της Ρητορικής και δεν χρειάζεται εκτενέστερες αναλύσεις. Εάν ,όμως εστιάσει κάποιος στο επιχείρημα ,ότι όντως οι αρχαία προφορά του [ β ] ήταν [μπ ] ,άρα το πρόβατο βελάζει κάνοντας μπε – μπε , με την απόδειξη πως και εμείς σήμερα ,λέμε ότι το πρόβατο κάνει μπε μπε , τότε ,δια της απλής λογικής διαπιστώνουμε ότι φθάνουμε σε αντίφαση και αδιέξοδο. Διότι εάν είναι κανόνας ,ότι το [β] επροφέρετο σαν [ μπ ] και απόδειξη είναι η καθημερινή ομιλία ,τότε όλες οι λέξεις από [β] θα πρέπει να προφέρονται σήμερα με [ μπ] και όχι με [ β].! Παραδείγματος χάριν το βάδισμα , βάζω ,βαθμός ,βάθος , βακτηρία, ,βελανίδι, βάλλω ,βάναυσος ,βάπτισμα ,βάραθρο ,βάρος ,βάτος ,βαυκαλίζω ,βαφή ,ΒΕΛΑΖΩ , βία,βιάζω ,βίος βοηθώ κ.α. θα πρέπει να κάνουν σύμφωνα με τον κανόνα : μπάδισμα ,μπάζω ,μπαθμός ,μπάθος μπακτηρία ,μπελανίδι ,μπάλλω , μπάναυσος μπάπτισμα ,μπάραθρο , μπάρος ,μπάτος ,μπαυκαλίζω { εξ και ο μπάφος ; } ,μπαφή {< μπάφος ; ] , ΜΠΕΛΑΖΩ , μπία , μπιάζω , μπίος , μποηθώ . Εάν λοιπόν στην καθομιλουμένη χρησιμοποιούμε τις λέξεις ,προφέροντας το [β] σαν [μπ] ,τότε υπάρχει απτή απόδειξη ότι το επιχείρημα αυτό ισχύει. Γνωρίζετε πολλούς ,οι οποίοι λένε ΜΠΕΛΑΖΩ αντί ΒΕΛΑΖΩ ; Σίγουρα όχι. Άρα το επιχείρημα που στηρίζεται σε τέτοιον » κανόνα » καταρρίπτεται από την καθομιλουμένη. Μήπως συμβαίνει κάτι άλλο ; Μήπως είναι η ..εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον »κανόνα» ;Μήπως διαφεύγει κάτι του καλού αρθρογράφου-ερευνητή ;

Προσοχή πρέπει να δείξουν και οι όψιμοι λάτρεις της »ερασμικής προφοράς» ,διότι μπορεί να ενδώσουν στον πειρασμό και από το καημένο βελάζον [ ή μπελάζον ; ] πρόβατο να φτάσουν στον τσοπάνη της ερασμικής προφοράς.

KΩΝ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ εξ ΟΙΚΟΝΟΜΩΝ – » Περί της Γνησίας Προφοράς της Ελληνικής Γλώσσης » .{1829}

Η εξαπάτησις του Εράσμου από Έλληνα , »τα απατηλά ειδώς».

Οι μαθητές του Εράσμου δίδαξαν τα πιο φανταστικά , αλλόκοτα και παράδοξα για την Ελληνική προφορά παρά ο ίδιος ,ο Έρασμος.

ΑΝΝΗΣ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ -ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – »Ο εν τη λέξει Λόγος ».

Περί Ερασμικής προφοράς.

Ο Έρασμος αδίκως σηκώνει όλο το βάρος της μετέπειτα ΒΑΡΒΑΡΟΦΩΝΙΑΣ.

Σ.ΔΩΡΙΚΟΥ – Κ. ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΑΚΗ- » Το Δίγαμμα { F } » .

1. ΟΙ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΤΟΥ { Β } .

2.ΟΙ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΤΟΥ { Η }.

Το [β] γίνεται {b} στις Ευρωπα’ι’κές γλώσσες [ Λατινογενείς}. Το [Η] είναι μεταγενέστερου του [Α] . Τα πνεύματα [δασεία και ψιλή] είναι το γράμμα Η [τα ] ,το οποίο διαχωρίστηκε και χάθηκε στο Ελληνικό αλφάβητο .Οι Λατινογενείς λέξεις το κράτησαν.{ π.χ : ΗOMER =OΜΗΡΟΣ, το[ Η] είναι η δασεία. HERCULES -ΗΡΑΚΛΗΣ κτλ}

ΟΜΗΡΟΥ – ‘‘ ΙΛΙΑΣ ‘‘ , {Β,867}.

Ποιους ονομάζει βαρβαροφώνους ο Όμηρος ;

ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ – » ΙΣΤΟΡΙΑΙ »Α’ .{Α,3} .

Γιατί τους ονομάζει βαρβαροφώνους και όχι βαρβάρους ;

ΣΤΡΑΒΩΝΟΣ – » Γεωγραφικά » , { ΙΔ’ . 28 }.

Καρίζειν=Βαρβαρίζειν.

Η.LIDDELL & R. SCOTT – » Mέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Και οι Ρωμαίοι αγροίκοι και βάρβαροι.!

HΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Λεξικόν ».

Βάρβαροι , οι απαίδευτοι. Βαρβαρισμός , παράτονος διάλεκτος.

Ι .ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ – » Λεξικόν της Αρχαίς Ελληνικής γλώσσης ‘‘. Bάρβαρος και βαρβαρόφωνος .
Προσέξτε .!Πως φαντάζεστε ότι πρέπει να προφέρετε τα Αρχ. Ελληνικά σύμφωνα με τον αρθρογράφο ;
Ο ΚΑΚΟΦΩΝΙΞ ..! προφορά αρχαίας ελληνικής, λέξεις Δείτε το και θα διαπιστώσετε ,ότι είναι ‘ σπαστά’ Ελληνικά νεομετανάστη <<Νταρέιοου κάι παρουσάτιντος γκιγκνοντάι πάιντες ντούο >>.!!
ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΝ :
Πρόβατο , εκ του προβαίνω δλδ. το προβαίνον { γιατί το πρόβατο προηγείται του ποιμένος }.
Ό΄ι΄ς (Οίς) ,[σχετίζεται με το ο’ι’στός=βέλος ] = πρόβατον . Άρρεν και θήλυ .»ό’ι’ς αρνείος » = κριάρι , »ό’ι’ς θήλυς » = προβατίνα . { οFις–>ovis }
Μήλα, εκ του μέλω = φροντίζω ,μέλημα=φροντίδα . Τα γιδοπρόβατα άνευ διακρίσεως ,που είναι μικρά και χρήζουν φροντίδος.
*Βληχάομαι,[ηχοποιητικό ,πεποιημένο] = βελάζω ,επι προβάτων.
Ποιμήν , το παρά εν τη πόα μένειν . Ποίμνιο,ποιμάντωρ.
Σαλαγάω=σάλα [ σαλέη =φροντίδα ]+ άγω .
Θαυμασμός αναδύεται από την αγάπη του αρθρογράφου στις αντίθετες απόψεις !
Ευτυχώς για τον πατέρα της Γλωσσολογίας Γ.ΧΑΤΖΗΔΑΚΙ και το μνημειώδες έργο του << Περί της ενότητος της Ελληνικής γλώσσης >> , που δεν βρίσκεται εν ζωή γιατί δεν θα είχε , που να σταθεί . Έπειτα από τα αδιάσειστα ντοκουμέντα [ οπτικά και ηχητικά ] που έχει στην συλλογή του ο Διώκτης των ψωροφαντασμένων και Φετιχιστών…της αδιατάραχτης {!} συνεχείας της Ελληνικής γλώσσας , Γ.Χάρης.

ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΖΑΜΠΕΛΙΟΥ – » Πηγές της Νεοελληνικής εθνότητας » ,Κεφ.18 ,σελ.527-528.

Α.Ε.ΜΕΓΑ – » Ιστορία του γλωσσικού ζητήματος »

5.Αλλοίωσις ως προς τους φθόγγους των λέξεων , { σελ.148 }.

Α.Ε.ΜΕΓΑ – » Ιστορία του γλωσσικού ζητήματος » .

Γ.Ν.ΧΑΤΖΗΔΑΚΙ – » Ακαδήμεια αναγνώσματα » , { Τομ.Α’, σελ.298 }

ΛΕΞΙΚΟΝ ΑΜΜΩΝΙΟΥ : Οι Αρετές και οι Κακίες του λόγου.

Η ΚΥΨΕΛΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ ΛΟΓΟΥ :

* Βελάζω και βληχώμαι < βληχή / βλαχά = η φωνή των αιγοπροβάτων { περισσότερο βληχή =το βέλασμα των προβάτων [οίων] και ο μηκασμός , το μηκάσθαι των αιγών }.Φαντάζεστε αντί για το βελάζω να λέγανε ..μπελάζω ; Ή αντί του βληχηθμός ..μπληχηθμός [μπλιάχ!!] ; Τι κρίμα να μην ζούσαν τότε οι Ερασμιακοί δοκησίσοφοι αυθέντες να τους υποδείξουν το σωστό !

Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης ».

Βληχάομαι-ώμαι.