O Αίσωπος θεωρείται ο πατέρας των Ελλήνων μυθοποιών ,ήτοι συγγραφεύς λαϊκών ιστοριών με αλληγορικό περιεχόμενο και ηθικοπλαστικό χαρακτήρα . Πρέπει να έζησε την εποχή του Κροίσου { ~ 6ο αι.π.Χ } και μάλλον θανατώθηκε στους Δελφούς { καταδίκασαν τον ποιητή να γκρεμιστεί απ’ την κορυφή του Παρνασσού } κατηγορούμενος για κλοπή. Οι Αισώπειοι μύθοι εκδόθηκαν πρώτα από τον Δημήτριο τον Φαληρέα {4ο αι.π.Χ.}. Μετά από αιώνες { 14 αι.μ.Χ. } ο Έλληνας μοναχός της Κων/λης Μάξιμος Πλανούδης συνέταξε τον »Αισώπου Βίον » βασιζόμενος σε πάπυρο {2ο-3ο αι.μ.Χ.}.Ένας από τους πλέον διάσημους μύθους του είναι ο μύθος των μυρμοτεττίγων ή ο μύθος του τζίτζικα και των μυρμηγκιών .
ΤΑΣΟΥ ΒΟΥΡΝΑ – » Αισώπου Μύθοι ».
Ο μύθος του τζίτζικα και των μυρμηγκιών φανερώνει ,ότι δεν πρέπει κανείς να παραμελεί τίποτα , για να μη λυπηθεί και κινδυνεύσει όπως ο τζίτζικας ,που παραμέλησε την συγκομιδή τροφής για τον χειμώνα και λιμοκτόνησε .
C. HALM – » Αισωπείων Μύθων Συλλογή ».
Τον μυρμοτεττίγων μύθον καταγράφει και άλλως ο Halm .O μύθος εδώ δηλώνει αλληγορικώς ,ότι ο νέος που δεν θέλει να κουράζεται στα νιάτα του ,στα γηρατειά του δυστυχεί. Ως γνωστόν και κατά Αριστοτέλη, μαλάκας :»ο αποφεύγων τα επίπονα » .
ΝΙΚ.ΠΟΛΙΤΗ – » Οι παραδόσεις του Ελληνικού λαού », { σελ.356 }.
Το μυρμήγκι ήταν πρώτα άνθρωπος ,ο οποίος ήταν τεμπέλης και κλέφτης του κόπου των άλλων .Γι αυτό , τιμωρήθηκε από τον Θεό που τον μεταμόρφωσε σε μυρμήγκι , χωρίς όμως να καταφέρει να του κόψει τις κακές ..συνήθειες.!
ΙΩ. ΤΖΕΤΖΟΥ -» Βιβλίον Ιστορικής», << Χιλιάδαι >>, { XI }.
O Μυρμηκτεττίγων μύθος {μάλλον κάποιο επιχείρημα του Αφθονίου είναι παρά μύθος },από της παραβολής τεττίγων και μυρμήκων.
Βέβαια ο μυρμοτεττίγων μύθος αδικεί τον καημένο τον τζίτζικα.Διότι δεν είναι στην φύση του να αποθηκεύει τροφές για τον χειμώνα ,επειδή δεν προλαβαίνει να ζήσει την χειμωνιάτικη περίοδο ,καθ’ ότι ζει μόνο τους θερινούς μήνες. Εκτός αυτού,ο τζίτζικας είναι ιερέας των Μουσών και τραγουδιστής του καλοκαιριού.Φανταστείτε μια ζωή ‘μυρμηγκένια ‘ χωρίς το καλοκαιρινό τραγούδι ενός τζίτζικα. Δεν θα ήταν άνοστη ;
1.Ο ΜΥΡΜΗΞ .
Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».
Μύρμηξ ,μύρμαξ ,μύρμακας,μυρμήκι[ον],μυρμήγκι,μερμήγκι ,μέρμηγκας : έντομον υμενόπτερον 2].Μυρμηκολέων = είδος αρπακτικού ζώου { πιθ. γένους λεόντων ή κυνών } 3]. Ύφαλος , βράχος κρυμμένος στην θάλασσα. 4]. Είδος χειροκτίου {=γαντιού } των πυγμάχων, που έφερε στην επιφάνειά του μετάλλινα κυρτώματα.
Ι. ΠΑΣΣΑ – » Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν »ΗΛΙΟΥ».
Μύρμηξ : έντομο υμενόπτερο της οικογένειας των μυρμηκιδών. Αναμφισβήτητα τα μικρά αυτά ζωύφια κατέχουν μεταξύ των εντόμων την ανώτατη βαθμίδα εξελίξεως και σ’όλες τους τις εκδηλώσεις αποδεικνύονται ανώτερα των τερμιτών ,μελισσών και σφηκών ,ως προς τον τρόπο της οργανώσεως του βίου τους. Ιδιαίτερος κλάδος της επιστημονικής μελέτης των μυρμηγκιών είναι αυτός ,της Μυρμηκολογίας.
Ι. ΠΑΣΣΑ – » Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν »ΗΛΙΟΥ».
Ο θαυμαστός και απίστευτος κόσμος των μυρμηγκιών ! Τα μυρμήγκια είναι δεινοί κυνηγοί , καλλιεργητές …μυκήτων ,επιμελείς ‘κτηνοτρόφοι ‘..ακαρέων ,απ’ τα οποία αμέλγουν {αρμέγουν} ένα σακχαρούχο υγρό ,πειθαρχημένοι πολεμιστές με ομαδικό πνεύμα σε σημείο να …σκλαβώνουν μυρμήγκια από άλλες μυρμηγκοφωλιές .!!!
J.B.HOFMANN – » Ετυμολογικόν λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής ».
Μύρμηξ -ηκος , Μύρμος, Μύρμαξ > βύρμαξ [με ανομοίωση { F—> β }], βόρμαξ = μύρμηξ. Formica {Λατ.} <, Βόρμηκα { π —> φ } < βόρμηξ =μύρμηξ.
LIDDELL & SCOTT – » Μέγα λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».
Μύρμηξ ,μύρμος .Νύμφη καλείται ο φτερωτός αρσενικός. Μύρμαξ=μύρμηξ. Μυρμηδών=η μυρμηγκοφωλιά. Μυρμιδόνες : πολεμικός λαός πρωτύτερα της Αίγινας , μετά της Θεσσαλίας , υπήκοοι του Πηλέα και του Αχιλλέα.
ΠΑΠΥΡΟΥ – » Λεξικό της Ελληνικής γλώσσας ».
Βόρμαξ < μόρμαξ , Βύρμαξ < μύρμαξ με ανομοίωση [ όπου το β ανάγεται σε F- }. Όρμικας = [F]όρμικας. Το Λατ.Formica < Βόρμικα{ βόρμαξ } .Το *mormica είναι τύπος αμάρτυρος, δηλαδή υποθετικός και άνευ αποδείξεων ,άρα μη επιστημονικός. Διότι στην επιστήμη την υπόθεση ακολουθεί ΠΑΝΤΑ η απόδειξη. Με τις υποθέσεις , άνευ αποδείξεων, μπαίνουμε στα χωράφια της επιστημονικής φαντασίας ή της απλο’ι’κής φαντασίας.
ΕΥΣΤΡ.ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ – » Λατινο-Ελληνικόν λεξικόν ».
Formica = βόρμηξ , βύρμηξ { Αιολ. },μύρμηξ.
ΛΥΚΟΦΡΟΝΟΣ – » Αλεξάνδρα », {στ.175-176}.
»την εξάποδη στρατιά των μύρμων { =μυρμηγκιών }σε άνδρες μετέτρεψε. ». Οινώνης {= Αίγινας } φυγάς = ο Πηλέας ,πατέρας του Αχιλλέα.
ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΥ – » Βιβλιοθήκη ,Ελληνική Μυθολογία », { Γ’- XII }.
Ο Ζεύς έφερε την Αίγινα στο νησί Οινώνη, το οποίο μετονομάστηκε σε Αίγινα. Με την Αίγινα γέννησε ο Δίας τον Αιακόν. Ο Δίας για χάρη του Αιακού {επειδή ήταν μόνος στο νησί } μετέτρεψε τα μυρμήγκια σε ανθρώπους.
ΗΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Λεξικόν ».
Βόρμαξ = μύρμηξ . Όρμικας = μύρμηξ. Μύρμοι =μύρμηκες .Μύρμος { > Μορμώ }= φόβος.Βύρμακας { < βύρμαξ }= μύρμηκας. Μυρμηδών = μυρμηγκοφωλιά. Μυρμηδόνες = μύρμηκες { Δωρική }.Μύρμακας = α]. μυρμήγκια β]. πυκτικοί ιμάντες γ]. θαλάσσιες πέτρες { ύφαλος } δ]. ζώα Ινδικής ,υπόπτερα ,σε μέγεθος σκύλου { μυρμολέων }.
Πυκτικοί ιμάντες. { λουριά πυγμαχίας }.
Ι.ΠΑΝΤΑΖΙΔΟΥ – » Λεξικόν Ομηρικόν » .
Μυρμιδόνες : έθνος Αχα’ι’κόν της Θεσσαλικής Φθιώτιδος , με ηγεμόνα των Αχιλλέα και πόλεις την Φθία και την Ελλάδα. Έφυγαν με τον Πηλέα από την Αίγινα και αποίκησαν την Θεσσαλία.
ΗΣΙΟΔΟΥ – »Αποσπάσματα »,56 { 205 }.
Επειδή ο Αιακός όντας μόνος στην Αίγινα στενοχωριόταν, ο πατέρας του { Δίας } όσα μυρμήγκια ήσαν επάνω στο νησί τα έκανε άντρες και γυναίκες.
OMHΡΟΥ – » Ιλιάς», {Β’ ,στ.681-684 }.
<< Αυτοί { οι υπήκοοι του Αχιλλέως } που κατοικούσαν το Πελασγικόν Άργος { την νότια πλευρά κοντά στην Οίτη και τους Επικνημιδίους Λοκρούς },και εκείνοι που είχαν την Φθία και την Ελλάδα { πόλις } με τις όμορφες γυναίκες , και Μυρμιδόνες και Έλληνες και Αχαιοί εκαλούντο >>.
ΟΒΙΔΙΟΥ – » Μεταμορφώσεις » , [VII] Αιακός-Μυρμιδόνες ,{στ.652-654}.
Αιακός : << ..και Μυρμιδόνες τους καλώ , κι έτσι δεν στερώ το όνομα της γένεσής τους { δλδ. από τους μύρμακας , τα μυρμήγκια } >>.
ΑΙΑΚΟΣ και ΜΥΡΜΙΔΟΝΕΣ.
ΑΘ.ΣΤΑΓΕΙΡΙΤΟΥ – » Ωγυγία ή Αρχαιολογία » ,{τομ.Α’, σελ.123}.
<< Μυρμιδόνες ονομάζονταν οι κάτοικοι της Αίγινας , από κάποια γυναίκα που την καλούσαν Μυρμήκη .Κατά άλλη άποψη ο Δίας μεταμορφωθείς σε μυρμήγκι γέννησε με την Ευρυμέδουσα τον Μυρμηδόνα , απ’ αυτόν δε ονομάστηκαν οι Μυρμηδόνες . Κατ’ άλλους επί βασιλείας του Αιακού , πέθαναν οι κάτοικοι εξ αιτίας νόσου. Ο δε Αιακός παρακάλεσε τον Δία και μεταμόρφωσε τα μυρμήγκια σε ανθρώπους. Κατά άλλους επειδή ήσαν γεωργοί και επιμελείς στην οικονομία , μαζεύοντας τα αναγκαία στον κατάλληλο χρόνο, ονομάστηκαν έτσι. Ή επειδή κατοικούσαν σε υπόγεια οικήματα , όπως τα μυρμήγκια μεταμορφώθηκαν σε ανθρώπους.Ήσαν δε οι Μυρμηδόνες επιμελείς καλλιεργητές , άριστοι οικονόμοι και στρατιώτες επιτήδειοι. Μέρος δε απ’ αυτούς πήγε στην Φθία με τον Πηλέα και αυτοί ονομάστηκαν ύστερα Μυρμηδόνες ,Έλληνες και Αχαιοί ….Αυτοί που έμειναν στην Αίγινα ονομάστηκαν Αιγινήτες >>.
ΣΤΡΑΒΩΝΟΣ – » Γεωγραφικά », { Η’-16 }.
<< Οι Αιγινήτες ονομάστηκαν Μυρμιδόνες , όχι όπως λέει ο μύθος , ότι κάποτε έπεσε μεγάλη αρρώστια και ο Αιακός ,αφού προσευχήθηκε [στον Δία ] , τα μυρμήγκια έγιναν άνθρωποι, αλλά επειδή σκάβουν σαν τα μυρμήγκια τη γη , και χύνουνε το χώμα πάνω από τις πέτρες ,για να έχουν χώμα να σπείρουν, ενώ ζούνε μέσα στα ορύγματα που δημιουργούνται, κάνοντας έτσι οικονομία στις πέτρες>>.
ΑΘ.ΣΤΑΓΕΙΡΙΤΟΥ – » Ωγυγία ή Αρχαιολογία » ,{τομ.Α’, σελ.193}.
Οι μύρμηκες ως προμαντευτικά ζωύφια.
Από το » Μυρμηκάνθρωποι »του Φερεκράτους στο… » Ant-man ».
2.O ΤΕΤΤΙΞ.
Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».
Tέττιξ : 1]. έντομο που περνάει τον καιρό του πάνω σε δέντρα ή θάμνους κατά την εποχή του θέρους , ανήκει στα ημίπτερα και ο αρσενικός εκπέμπει τετέρισμα οξύ ,κτυπώντας την κατώτερη μεμβράνη του πτερυγίου του πάνω στον θώρακα , τζίτζιρας ,τζιτζίκι 2]. Τέττιξ : σύμβολο αυτοχθονίας των πρό του Σόλωνος Αθηναίων , έπειτα δε των ευγενών Αθηναίων { ιδ.εφήβων : τεττιγοφόροι} 3]. Τέττιξ ενάλιος = είδος αστακού 4]. Τέττιξ : μέρος του ωτός { αυτιού } 5]. Τέττιξ : κωμικό όνομα αποδιδόμενο στους ξένους μαγείρους.
Ι. ΠΑΣΣΑ – » Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν »ΗΛΙΟΥ».
Το θηλυκό φέρει στο άκρο της κοιλίας του το τέρετρον { ρύγχος με την μορφή τρυπανιού } με το οποίο διατρυπά τα κλαδιά των δέντρων και εναποθέτει τα αυγά του .Απ ‘ αυτά εκκολάπτονται οι προνύμφες , οι οποίες κατεβαίνουν στο έδαφος , όπου μεταμορφώνονται σε νύμφες και αυτές τελικά σε τέλεια έντομα. Οι νύμφες ανασκάπτουν μέσα στη γη στοές και τρέφονται απομυζώντας τους χυμούς των ριζών των δέντρων. Ο κύκλος των πολλαπλών μεταμορφώσεων { από την εκκόλαψη των προνυμφών μεχρι την εμφάνιση του τελείου εντόμου } διαρκεί τέσσερα[4] ολόκληρα χρόνια .
ΗΣΙΟΔΟΥ – » Έργα και Ημέραι », {απόδ.Απ.Γονιδέλη } , [στ.582-584 ].
Ήμος { επιρρ.} =ότε , όταν. *Σκόλυμος = ασπραγκάθι . Ηχέτης / Ηχέτας = εύηχος ,οξύφωνος { επιθ.τέττιγος = ο τετερίζων }.
LIDDELL & SCOTT – » Μέγα λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».
Τέττιξ { cicada Λατ.} : Διατηρούσαν τους τέττιγες σε κλουβιά και τους τά’ι’ζαν γήτειον. Οι Έλληνες έτρωγαν τα έμβρυα ή τους σκώληκες αυτών ,όπως και τους τέττιγες ως ορεκτικόν .
ΕΥΣΤΡ.ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ – » Λατινο-Ελληνικόν λεξικόν ».
Cicada-ae = Tέττιξ.
ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ – » Ειδύλλια » .
[I]-Θύρσις ή Ωδή {στ.52-53 }: **ακριδοθήρας = ακριδοπιάστης. [VIII]-Βουκολιασταί <γ> { στ.31}: Ο τζίτζικας τον τζίτζικα αγαπά και ο μέρμηγκας τον μέρμηγκα. [V]–Αιπολικόν και Ποιμενικόν {στ.28-29}: »σφήκα που εναντίον του τζίτζικα βου’ί’ζει », είναι ο ηττημένος.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ – » Των περί τα ζώα ιστοριών », { Ε’ – 556 b }.
Αρχικά οι αρσενικοί τζίτζικες είναι νοστιμότεροι στη γεύση ,αλλά μετά το ζευγάρωμα {οχεία } είναι οι θηλυκοί , γιατί περιέχουν άσπρα αυγά.
ΑΘΗΝΑΙΟΥ – » Δειπνοσοφισταί », [ Δ’- 10 ].
Έτρωγαν και τζιτζίκια και κερκώπας {είδος τέττιγα με μακριά ουρά} ως ορεκτικά.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ – » Των περί τα ζώα ιστοριών », »Λεξικό ζώων ». Τέττιξ .
Αχαίτες : τα μεγάλα αρσενικά τζιτζίκια . Τεττιγονίδια : τα μικρά τζιτζικάκια. Τεττιγομήτρες : είδος τζιτζικιών με υμενώδεις μπροστινές φτερούγες. Τεττιγόνια : μικρά τζιτζίκια των αγρών.
ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ – » Ιστορίαι », {Α’-6 }.
Και πιάνουν τα μαλλιά της κεφαλής σε κότσο , με χρυσή πόρπη ,που έχει το σχήμα τζίτζικα.
ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ – » Ιππής », { στ. 1331 }.
Τεττιγοφόρος { τέττιξ+ φέρω }= αυτός που φοράει καρφίτσα με { χρυσό } τζίτζικα .
ΦΩΤΙΟΥ – «Λέξεων Συναγωγή «.
Τεττιγοφόροι : οι Αθηναίοι επειδή φόραγαν καρφίτσες με χρυσούς τζίτζικες ,σύμβολο του ότι είναι γηγενείς.
ΣΟΥΔΑ ή ΣΟΥ’Ι’ΔΑ – » Λεξικόν » .
Τεττιγοφόροι : οι Αθηναίοι επειδή φόραγαν χρυσούς τζίτζικες ,σύμβολο του ότι είναι γηγενείς. Ή ότι είναι μουσικοί , διότι ο τζίτζικας είναι μουσικόν { έντομο }. Είναι δε ο τέττιξ ,σύμβολον αυτοχθονίας , διότι και ο Ερεχθεύς { οικιστής των Αθηνών } από τη γη γεννήθηκε. »Τεττίγων ανάμεστα {= κατάμεστα, γεμάτα }» : μπαγιάτικα λόγια.
ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ – » Νεφέλαι », {στ. 984-985}, { απόδ. Κ.Βάρναλη }.
ΑΔ.ΛΟΓΟΣ :<< Λόγια μπαγιάτικα ,που μυρίζουνε Διπόλια {=γιορτές προς τιμήν του Διός Πολιέως } ,καρφίτσες με τζιτζίκια στο κεφάλι {= τεττιγοφόροι } ,Κηδείδη {=αρχ.διθυραμβοποιός }και θυσίες Βουφονίων {=θυσίες βοών στις εορτές των Διπολίων } >>.
ΗΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Λεξικόν ».
»Tέττιγος έδρανον» = η Ταίναρος. Διότι Τέττιξ ο Κρής έκτισε την Ταίναρον. Τεττιγοφόρας = οι Αττικοί έπιαναν τα μαλλιά τους με μια καρφίτσα ,που έφερε ως κεφαλή χρυσό τέττιγα. Τέττιξ : α]. Το σύνηθες έντομο β]. Στην Αττική ,οι ξένοι υπηρέτες των μαγείρων λέγονταν τέττιγες , οι ντόπιοι λέγονταν μαίσωνες .
ΑΘΗΝΑΙΟΥ – » Δειπνοσοφισταί », [ ΙΔ’ – 77 ].
Μαίσωνας : o ντόπιος μάγειρας , Τζίτζικας : o ξένος μάγειρας.
ΑΣΤΑΚΟΣ : La cicala di mare {= ενάλιος τέττιξ }.
Π
– »Ονομαστικόν » , { Β’-86 }. Τέττιξ : το περί τη κυψέλη. Τόπος ανατομικός του ωτός. Κυψέλη = ένδον του ωτός .
Tας θύρας κλείσατε ,τους οφθαλμούς ανοίξατε. Εκάς οι αμύητοι.
ΤΕΤΤΙΓΕΣ << ΜΟΥΣΩΝ ΠΡΟΦΗΤΑΙ >> ΑΝΑΚΡΕΟΝΤΟΣ -» Ωδαι’, [34 ] ή {ΜΓ’ – Εις τέττιγα }. Τέττιξ , θέρεος γλυκύς προφήτης.
ΠΛΑΤΩΝΟΣ – » Φαίδρος » , [ 259 b,c,d ]. ΣΩΚΡ. << Λέγεται λοιπόν πως κάποτε τα τζιτζίκια ήσαν άνθρωποι , προτού γεννηθούν οι Μούσες .Όταν όμως γεννήθηκαν οι Μούσες και φανερώθηκαν τα άσματα ,τότε κάποιοι από τους ανθρώπους ,τόσο πολύ εξεπλάγησαν από ηδονή ,ώστε τραγουδώντας αμέλησαν να φάνε και να πιούνε , ώστε χωρίς να το καταλάβουν έδωσαν οι ίδιοι τέλος στην ζωή τους..Από αυτούς δημιουργήθηκε κατόπιν η γενιά των τζιτζικιών , αφού πήρε ως αντάλλαγμα τούτο το δώρο από τις Μούσες : να μην έχει ανάγκη τροφής ,αλλά χωρίς να τρώει και να πίνει να αρχίζει ευθύς να τραγουδάει μέχρις ότου να πεθάνει.Και μετά πηγαίνοντας στις Μούσες τους φέρνουν τα νέα : ποιός από τους θνητούς τις δοξάζει και ποιά απ’ αυτές ξεχωριστά τιμάει ….κι αυτές κάνουν την αγάπη τους μεγαλύτερη προς αυτούς …Στην πρεσβύτερη όμως Καλλιόπη και την επόμενή της Ουρανία έρχονται και τους λένε τα ονόματα εκείνων που περνούν την ζωή τους με φιλοσοφία και δοξάζουν την μουσική τέχνη. Τότε αυτές ,καθώς έχουν να κάνουν περισσότερο από τις άλλες Μούσες με τον ουρανό και με τους λόγους και των θεών και των ανθρώπων ,αφήνουν να ακουστεί η πιο μελωδικότατη ωδή >>. Μιμούμενοι λοιπόν τα τζιτζίκια , επιτελούμε θεάρεστον έργο , το οποίο τίθεται υπό την προστασία των Μουσών.
ΠΛΑΤΩΝΟΣ – » Φαίδρος » ,[ 259 b,c,d ]. { απόδοση : Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος }.
Η ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΝΝΕΑ ΜΟΥΣΕΣ.
HΣΙΟΔΟΥ – » Θεογονία»,{ εικονογράφηση : Κων/νος Χρυσούλης }.
<< Και τελευταία με την Μνημοσύνη { αφού έσμιξεν ο Δίας } ,την προσωποποίηση της μνήμης για να μην χαθεί η ιστορία ,γεννάει τις Εννέα Μούσες ,που χάριν αυτών διαδόθηκαν οι τέχνες και διασώθηκε το ένδοξο παρελθόν των θεών και των ανθρώπων >>.
OI ENNEA ΜΟΥΣΕΣ.
ΑΝΝΗΣ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Ο εν τη λέξει Λόγος ».
ΜΟΥΣΕΙΟΝ : Το ιερό των Μουσών.
ΑΘ.ΣΤΑΓΕΙΡΙΤΟΥ – » Ωγυγία ή Αρχαιολογία » ,τομ.Α’ { σελ. 411-412 }.
Oι Μούσες από την Πιερία ήρθαν στον Ελικώνα με τον δάσκαλό τους Απόλλωνα και περνούσαν τον καιρό τους συνθέτωντας ύμνους .Εχόρευαν συνεχώς γύρω απο τον εκεί βωμό του Διός , ψάλλουσες τα κατορθώματα του με αρμονία μελωδική και έχουσες αρχηγό του χορού τον Απόλλωνα ,που στεκόταν στη μέση κι έκρουε την λύρα .Έπειτα καθόντουσαν κάτω από τις δάφνες έχουσες τον Απόλλωνα πάλι στη μέση να κρούει την λύρα . Κρατούσαν και αυτές τα δικά τους μουσικά όργανα , τα οποία προσάρμοζαν σύμφωνα με την λύρα του δασκάλου .Έτσι συγκροτούσαν μελωδία αρμονική κι αμίμητη κι έψελναν ύμνους τόσο μελωδικούς , ώστε ένα ολόκληρο έθνος , το οποίο ήταν εκεί κοντά , καταγοητεύτηκε από την μελωδία και δεν φρόντιζε πλέον για τα αναγκαία της ζωής , αλλά μαζεύονταν για να ακούσουν με το στόμα ανοικτό και με άκρα προσοχή , ακίνητοι ,ώστε στέγνωσαν εντελώς από την πείνα και στο τέλος μεταμορφώθηκαν σε τζιτζίκια ,τα οποία ψέλνουν ακατάπαυστα πάνω στα δέντρα έχοντας νωπή ακόμη την μελωδία να ηχεί στ’ αυτιά τους ως αυλός κι αδιαφορώντας εντελώς για την τροφή τους.
Ι.Θ.ΚΑΚΡΙΔΗ – » Ελληνική Μυθολογία », { τομ.1, σελ.77 }:
Ο Τιθωνός . Κάποτε η θεά Ηώς αγάπησε και άρπαξε έναν όμορφο θνητό Τρώα τον Τιθωνό. Για να τον χαίρεται αιώνια κοντά της ,παρακάλεσε τον Δία και τον έκανε αθάνατο, ξέχασε όμως να ζητήσει να τον κάνει και αγέραστο. Έτσι γέρασε τόσο , ώστε έγινε πάλιν ως βρέφος ,που το κουνάνε στο λίκνο. Βαρέθηκε λοιπόν την τέτοιου είδους αθανασία και ζήτησε πάλι την θνητότητα , αλλά επειδή αυτό δεν μπορούσε να γίνει , η θεά Ηώς αναγκάστηκε να τον μεταμορφώσει σε τζίτζικα.
Δ.ΠΑΠΑΔΙΤΣΑ , Ε.ΛΑΔΙΑ – » Ομηρικοί Ύμνοι »,{στ. 223-224 }.
Η σεβαστή θεά Ηώς δεν σκέφτηκε τα νιάτα να ζητήσει και να αφαιρεθεί το ολέθριο γήρας { από τον αγαπημένο της Τιθωνό }.
ΑΘ.ΣΤΑΓΕΙΡΙΤΟΥ – » Ωγυγία ή Αρχαιολογία » ,τομ.Ε’ , { σελ. 111 }.
<<…Ο Τιθωνός ήλθεν εις την Ασσυρίαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Τευτάμου . Εδέχθη δε αυτόν ο Τεύταμος φιλοφρόνως , έδωκε αυτώ και την θυγατέρου αυτού ,την Ίδην , γυναίκα ..>> . Επειδή δε έγινε υπέργηρος έπλασαν τα ρηθέντα , ότι δηλαδή μεταμορφώθηκε σε τέττιγα. Διότι λέγουν , ότι ο τέττιξ αποβάλλει το γήρας και ανανεώνεται πάλι.
Μύρμηξ { γή -αέρας -γη }. Τέττιξ { γη – αέρας – γη }.
RENE MAGRITTE – » Memory », { 1948 }.
ΠAΡΟΙΜΙΕΣ :
Ο Μύρμηξ :<< όταν θέλει να χαλάσει ο Θεός τον μέρμηγκα, του βάζει φτερά και πετάει >>, για τον ανόητο άνθρωπο .
Ο Τέττιξ : << τέττιγα πτερού είληφας >>, για λάλο άνθρωπο . << ακάνθιος τέττιξ >>, για σιωπηλόν άνθρωπο .
{ *}.Σκόλυμος : α] » ο ακάνθης του όνου = γα’ι’δουράγκαθο { Τζέτζης } β].» λάχανον άγριο ακανθώδες» { Πρόκλος } γ]. » είδος ακάνθου εδωδίμου » {Πλίνιος }.
{**}. Ακριδοθήρας : παγίδα για τις ακρίδες. Μάλλον »ακριδοθήκαν’‘= κλουβί για τις ακρίδες ,που τις έπιαναν όπως και τους τζίτζικες και φυλάγονταν σε κλουβιά για την ευχαρίστηση των ήχων που έβγαζαν.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ :
ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ ΒΙΒΛΙΑ , ΕΛΕΓΧΕΤΕ ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ .
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ. { gregoriusworld } 