Mουσείον { Museum }.

Τί εννοούμε σήμερα με την λέξη  μουσείο; Μάλλον ένα κτίριο που στεγάζει έργα τέχνης  ή αντικείμενα του μακρινού ή προσφάτου παρελθόντος ,τα οποία έχουν περιπέσει σε αχρηστία και λειτουργούν πια ως εκθέματα  με σκοπό την σύνδεση  και επικοινωνία κατά κάποιο τρόπο με το παρελθόν.  Σύμφωνα  με τον ICOM (Internat. Council of Museums) : είναι ένα μόνιμο ίδρυμα, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρος, στην υπηρεσία της κοινωνίας και της αναπτύξεως αυτής , ανοικτό στο κοινόν, το οποίον έχει ως έργον του την συλλογή, την μελέτη, την διατήρηση, την γνωστοποίηση και την έκθεση τεκμηρίων του ανθρωπίνου πολιτισμού και περιβάλλοντος, με στόχο την μελέτη, την εκπαίδευση και την ψυχαγωγία.

AMBROSE  & CR. PAINE  – » Museum Basics » , { p.8 }.

Μερικοί ορισμοί για το »μουσείο».Ορισμός του ICOM :

ΑΚΑΔΗΜΙΑ  ΑΘΗΝΩΝ – » Χρηστικό Λεξικό της Νεοελληνικής γλώσσας ».

Τι σήμαινε  άραγε ‘Μουσείον’ στην αρχαιότητα και ποία η σχέση του με το  ‘μουσείο’  της  σύγχρονης εποχής ; Εάν δεν γνωρίζουμε τί είναι ιστορικώς το μουσείον, μπορούμε να προσδιορίσουμε » τον ρόλο του Μουσείου στη σύγχρονη κοινωνία‘ ; 

Εν τέλει τί δηλώνει ετυμολογικώς η λέξη Μουσείον και ποία η σχέση του με τις Μούσες και την μουσική ;


1.ΜΟΥΣΕΙΟΝ. 

LIDDELL & SCOTT» Μέγα λεξικόν  της  Ελληνικής γλώσσης ».

Mουσείον { ιερόν } είναι το ουδέτερο του επιθέτου  Μουσείος -α-ον .

Αναλυτικά :

1]. Iερόν [ ναός ] των Μουσών ,έδρα και ενδιαίτημα των Μουσών.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ – » Φαίδρος », { 278 b }.

Μουσείον Νυμφών  = ιερό [ναός] των Νυμφών .

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ  – »Περί πολυπραγμοσύνης », { 521 d-e }.

Ευφρόνη{ < εύφρων }  = η καλή ώρα ,η ευνο’ι’κή  { κατ’ ευφημισμόν αντί του νυξ }.      Όπως Ευμενίδες ,οι κατ’ευφημισμόν Ερινύες.

ΖΑΧΑΡΙΟΥ [ Σχολαστικού ή  Μυτιληναίου ]   – » Ο διάλογος Αμμώνιος  ».

Τέμενος των Μουσών = ο ιερός χώρος των Μουσών.

2]. Παιδευτήριον [σχολείον ] των τεχνών  και πάσης  μαθήσεως .                                    

ΑΘΗΝΑΙΟΥ  – » Δειπνοσοφιστές », { Ε’ -187 d }.

Αθηναίων πόλις , το της Ελλάδος μουσείον.

[ μεταφορικώς ]

ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ – » Ελένη » , { στ. 174 }.

‘ μουσεία θρηνήμασι ξυνωδά‘ =χοροί ομού  θρηνώντων  {δλδ. το  βασίλειον του Πλούτου και της  Περσεφόνης } . Φερσέφασσα  =Περσεφόνη [= η φέρουσα το Φως ].

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ  – »Βάτραχοι », { στ. 92-93}.

»Χελιδόνων  μουσεία » = τοποθεσίες ,όπου τετερίζουν τα χελιδόνια.

ΓΡ.ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗ  – » Λεξικόν  Ερμηνευτικόν ».

Mουσείον = μουσών ναός ,σχολείον . » χελιδόνων μουσεία »=  βαρβαριζούσης πολυλογίας κατοικητήρια { δοχεία }.

EYΡΙΠΙΔΟΥ – » Αποσπάσματα  » , Αλκμήνη .

»χελιδόνων μουσείον » = φλυαρία.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ  – » Φαίδρος », { 267 c }.

» μουσεία λόγων » = σχολεία ,όπου διδάσκονται νέες λέξεις [ διπλασιολογία ].

3].Μουσεία [ ιερά ] = εορτή των Μουσών .                                                                         

ΑΙΣΧΙΝΟΥ – »  Κατά  Τιμάρχου  » ,{ 1.10  }.

»περί Μουσείων »= η εορτή των Μουσών.

ΠΑΥΣΑΝΙΟΥ  –  ‘‘Ελλάδος Περιήγησις , Βοιωτικά », { 31.3 }.

Μούσεια : οι Θεσπιείς τελούσαν την γιορτή κάθε πέντε χρόνια στο άλσος των Μουσών . Σ’ αυτήν συναγωνίζονταν ποιητές επών ,αυλωδοί και αυλητές.

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ  – » Συμποσιακά », { Θ’- 736 D }.

»εν τοις Μουσείοις »= στην εορτή των Μουσών.

ΑΘΗΝΑΙΟΥ– » Δειπνοσοφιστές » , { ΙΔ’ – 26 }.

»περί του εν Ελικώνι Μουσείου » = περί του ναού των Μουσών στον Ελικώνα.

4].»Μουσείον» :a] Είδος  φιλοσοφικής σχολής και Βιβλιοθήκη.  

{ Αθήνα  και  Αλεξάνδρεια }.                                                                                             

ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ  ΛΑΕΡΤΙΟΥ  – » Βίοι φιλοσόφων» , IV.{ I }. Σπεύσιππος  .

» …εν τω μουσείω τω υπό Πλάτωνος εν Ακαδημεία ιδρυθέντι  = … στην  φιλοσοφική σχολή ,που είχε ιδρύσει ο Πλάτωνας πλησίον  του δημοσίου άλσους στην Ακαδημεία.

ΣΑΡ.ΚΑΡΓΑΚΟΥ – »Ιστορία των Αρχαίων Αθηνών », { Α’ ,σελ. 247-248 }.

Ακαδήμεια ή Ακαδημία.

Γ.ΛΑΜΨΑ  – » Λεξικό του Αρχαίου κόσμου ‘.

Μουσείον : ιερόν των Μουσών και τόπος διδασκαλίας.

ΣΤΡΑΒΩΝΟΣ  – » Γεωγραφικά » , { Aίγυπτος ,  ΙΖ’ – 8  }.

Μέρος των ανακτόρων { Αλεξανδρείας } είναι και το Μουσείον μέσα στο οποίο  σιτίζονται οι φιλόλογοι ,που εργάζονται στο Μουσείον.

Γ.ΛΑΜΨΑ  –  » Λεξικό του Αρχαίου κόσμου ‘.

Το Μουσείον { της Αλεξανδρείας } ήταν μια σύνοδος ,ένας θίασος των Μουσών,υπό την διεύθυνση ενός ιερέα ,που τον διόριζε ο βασιλιάς.Τα μέλη του Μουσείου ορίζονταν από τον βασιλιά ,ο οποίος διέθετε και τα κοινά χρήματα [ Ο ρόλος αυτός των βασιλέων τονίζει και τον μοναρχικό χαρακτήρα του θεσμού σε αντίθεση με την Ακαδήμεια και τον Περίπατο ].Τα μέλη του Μουσείου είχαν πλήρη σίτιση και σταθερές απολαβές την επονομαζόμενη σύνταξη και δεν πλήρωναν φόρους.

4].»Μουσείον» : b]. Λόφος των Αθηνών. 

ΠΑΥΣΑΝΙΟΥ – » Ελλάδος Περιήγησις  », Αττικά »,[ 25.7 ].

Μουσείον ,ο λόφος των Αθηνών.

ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟΙ – » Μουσαίος  ».

Ο Μουσαίος ,πατέρας του Ευμόλπου  ,ήταν μυθικός μάντης και ιερέας, πιθανόν υιός του Ορφέως . Θεωρείται  ο ιδρυτής της  ιερατικής ποιήσεως στην Αττική.Συνέθεσε λατρευτικούς και εξαγνιστικούς ύμνους .πραγματείες σε πεζό λόγο και χρησμούς.Οι Ευμολπίδες ήσαν αρχαίον ιερατικό γένος της Ελευσίνας και της Αττικής .Από αυτούς  προερχόταν ο Ιεροφάντης των Ελευσινίων Μυστηρίων. Το επόμενο απόσπασμα είναι από το ‘ Πάριον Μάρμαρο’.

ΙΧΩΡ  – »  Το  Πάριον  Χρονικόν  ».

Tο »Πάριον  Χρονικόν » ή ‘‘Πάριον Μάρμαρο » είναι μια μαρμάρινη στήλη [ αποτελεί το αρχαιότερο δείγμα ελληνικού χρονολογικού πίνακα ] η οποία σώζεται μέχρι σήμερα.Είναι χωρισμένο σε τρία τμήματα.Στην Πάρο διασώζεται το κάτω τμήμα της στήλης.

                         

903331-filopappou_680_419095_ll3pzx (1)

ΜΟΥΣΕΙΟΝ  ή  ΛΟΦΟΣ  ΜΟΥΣΩΝ  ή  ΛΟΦΟΣ  ΦΙΛΟΠΑΠΠΟΥ.

4].»Μουσείον» : c]opus musivum ». 

ΣΤΕΦ. ΚΟΥΜΑΝΟΥΔΗ  – » Λεξικόν Λατινο-Ελληνικόν ».

musivum [ opus ] = μουσείον, φηφιδωτά.

4].»Μουσείον» : d].Επιγραφή βιβλίου { Αλκιδάμαντος }.

Ι.ΣΤΟΒΑΙΟΥ – » Ανθολόγιον». [ ΡΚ’ . Έπαινος  θανάτου ].           


ΑΝΘ. ΓΑΖΗ  – » Επίτομον λεξικόν  της  Ελληνικής γλώσσης ».

Μουσείον : 1} τόπος , ναός ,τέμενος ,θρόνος,κατοικία των Μουσών  2}.»Μουσεία [ιερά] = η εορτή των Μουσών 3}.Το »μουσείον» =τόπος αντίκρυ της Ακροπόλεως των Αθηνών ,όπου έψελνε και τελικώς τάφηκε ο Μουσαίος  4}.[μεταγ.] μουσείον = η ζωγραφική σύνθεσις από διαφορετικά – κατά το χρώμα -πετράδια ,ψηφοθέτημα  5].Μουσείον = μικρή πόλη της Μακεδονίας.

ΣΚΑΡΛΑΤΟΥ Δ. του ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ – » Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Μουσείος-α-ον : 1}. Αυτός που ανήκει στις Μούσες ,ο μουσικός // Το μουσείον = κατοικητήριον των Μουσών // [συνεκδ.] γυμνάσιον ,σπουδαστήριον 2}. [Βυζ.] μουσείον = η ζωγραφιά δια ψηφίδων { mosaique }

ΣΩΚΡ.ΤΖΙΒΑΝΟΠΟΥΛΟΥ  – » Λεξικόν των Ελληνικών και Ρωμα’ι’κών  Αρχαιοτήτων ».

Μούσεια  :  εορτή με αγωνίσματα. Μουσείον : Το όνομα αυτό σήμαινε καθόλου τόπον αφιερωμένο στις Μούσες.Ειδικότερα δε ονομάστηκε μουσείον κατάστημα στην Αλεξάνδρεια ,που θεμελιώθηκε από τον  Πτολεμαίο τον Φιλάδελφο περί το 280 π.Χ. για την προαγωγή και διάδοση της μάθησης και την προστασία των πεπαιδευμένων . Το μουσείο αποτελεί μέρος των βασιλικών ανακτόρων.

Ν.Π.ΑΝΔΡΙΩΤΗ – » Ετυμολογικό Λεξικό της Κοινής  Νεοελληνικής ».

Mουσείον =   μουσ – είον .

ΑΝ. ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ  – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Ο εν τη λέξει Λόγος ». 

Η κατάληξη  σε [ -ειος  -εια ,-ειον ] σημαίνει εκείνον ο οποίος ανήκει ή έχει σχέση  προς εκείνο το οποίο δηλώνει το πρωτότυπο .

Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

ΠΑΠΥΡΟΥ  – » Λεξικό της Ελληνικής γλώσσας ».

A.Π.Θ {Ιδρ. Μαν.Τριανταφυλλίδη} – » Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής ».                             

Γ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ – » Ετυμολογικό  Λεξικό της νέας Ελληνικής  γλώσσας ».

 2. ΜΟΥΣΕΣ

ΑΘ.ΣΤΑΓΕΙΡΙΤΟΥ  – » Ωγυγία  ή  Αρχαιολογία » ,{ Β’ ,σελ. 276-277 }.

Τις δε  Μούσες’ παράγουν από το μάω , ή από το μώομαι ή μώσις { =το επιθυμώ } ή το  Μούσαι από το  ‘ομού ούσαι ‘{= αυτές που είναι μαζί }. Oι Μούσες είναι η αλληγορία των μαθήσεων. Γι’ αυτό είναι  θυγατέρες της Μνημοσύνης ,επειδή η μνήμη τις γεννά. Και του Διός θυγατέρες ,το οποίον σημαίνει του νου , διότι τα μαθήματα είναι θείον δώρον.Άρα ο ΝΟΥΣ  με την ΜΝΗΜΗ , αφού έσμιξαν ερωτικά πολλές φορές ,γέννησαν τις ΜΑΘΗΣΕΙΣ. Απ΄αυτό και η διαμονή τους στα όρη και στις ερημιές.Καθότι οι μαθήσεις ζητούν ησυχία και ειρήνη , και περιφρονούν τελείως την διατάραξη της ησυχίας.

ΗΕΝRICUS  STEPHANUS  – » Θησαυρός της Ελληνικής  γλώσσης ».

Μούσα : Από  την μία ονομάστηκαν όλες  Μούσες.Ο Μνασίας δε ισχυρίζεται ,ότι όλες οι Μούσες  είναι  τρεις : Μούσα { Οδύσσεια },Θεά { Ιλιάδα } , Υμνώ { Παλαμηδεία }.Από το μούσα και το ρήμα μοισώ των Συρακουσίων .Οι Ρηγίνοι λένε μούσα ,οι Αιολείς μοίσα [ Πίνδαρος ] ,οι Αττικοί – Ίωνες – Συρακούσιοι λένε μούσα ,οι Λάκωνες  μώσα [ οι μεταγενέστεροι Λάκωνες  μώα ,χωρίς το -σ- ].Το μούσα δε, παράγεται από το μονοσύλλαβο ρήμα  μώ. Οι λέξεις  Μούσες και μουσική από το μώσθαι ,ήτοι και από της ζητήσεως και  από της φιλοσοφίας. O Πλάτων στον ‘ Κρατύλο’ γράφει ότι  »τας  μούσας τε και όλην την μουσικήν »από το» μώσθαι» παράγονται. Ευσέβιος : To  Μούσα ,πραγματικά  προέρχεται από το μυείν  ,επειδή  έργο της Moύσας  σημαντικό  είναι το διδάσκειν και το παιδεύειν.

Σάρωση_20190128

ΗΡΩΔΙΑΝΟΥ – »Περί κυρίων και επιθέτων και προσηγορικών μονόβιβλον ».

Το μούσα από το μω = ζητώ . Η μετοχή  : [αρσ.] μων  , [θηλ.] μούσα.

Ι.ΠΑΝΤΑΖΙΔΟΥ – » Ομηρικόν Λεξικόν  ».

Μούσα/μώσα { < *μα – ,μαίομαι } = η επινοούσα , αυτή που μηχανεύεται.

ΟΜΗΡΟΥ – » Οδύσσεια », { ω , 60-61 }.

Μούσαι εννέα [ 9 ] .

ΗΣΙΟΔΟΥ – » Θεογονία », { στ.915-917 }.

Μνημοσύνη, η μητέρα των εννέα Μουσών.

Γ.ΤΣΑΓΚΡΙΝΟΥ / ΕΥ.ΜΠΕΞΗ – » ΗΣΙΟΔΟΥ : Θεογονία».

Η  Μνημοσύνη και οι εννέα Μούσες.

ΗΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Λεξικόν ».

Μούσα = τέχνη .Τεχνίτες = σοφοί και μουσικοί. Μούσες = θεές .

ΣΟΥ’Ι’ΔΑ /  ΣΟΥΔΑ  – » Λεξικόν ».

Μούσα {< μω = ζητώ} : η γνώσις ,επειδή αυτή τυγχάνει αιτία κάθε παιδείας. Όπως ήταν φυσικό ,οι αρχαίοι Έλληνες την ονόμασαν μούσαν. Είναι δε όλες μαζί εννέα [9]: Kλειώ,Ευτέρπη,Θάλεια,Μελπομένη,Τερψιχόρη,Ερατώ,Πολύμνια,Ουρανία,Καλλιόπη.

ΔΙΟΔ.ΣΙΚΕΛΙΩΤΗ – » Βιβλιοθήκη Ιστορική », { Δ’ – 7 }.

Μούσας ,από του μυείν τους ανθρώπους {= διδάσκειν τα καλά και συμφέροντα } και υπό των απαιδεύτων αγνοούμενα.

J.B.HOFMAN  – » Ετυμολογικόν  Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής ».

Mούσα / μοίσα /μώσα  = μουσική ,άσμα ,ευπρέπεια .

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – »  Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης «.

Μούσα / Μοίσα / Μώσα  : 1]. η θεά της ποιήσεως ,της μουσικής ,του άσματος ,της ορχήσεως και των καλών τεχνών γενικά 2].μούσα =μουσική ,άσμα //  ευγλωττία ,ευφράδεια,πειθώ // μούσαι = τέχνες ,προσόντα ,δεξιότητες  3]. μούσα = το πρέπον ,το προσήκον ,η ευπρέπεια .{σ.σ Άρα άμουσος = ο απρεπής }.ΕΤΥΜ.  μούσα < μονθ-jα , μανθάνω ,μενθήρη.

H.LIDDELL & R. SCOTT» Μέγα λεξικόν  της  Ελληνικής γλώσσης ».

Μούσα / Μώσα { < μάω }.

Σάρωση_20190130 (2)

                                                         ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ – ΜΟΥΣΕΣ.

ΠΑΥΣΑΝΙΟΥ – » Βοιωτικά », { 29.2 }.

Μούσες ήσαν [3] : Μελέτη ,Μνήμη ,Αοιδή.

bandicam 2019-02-13 09-36-26-960

Μ.Τ.CICERONIS [ ΚΙΚΕΡΩΝΟΣ ]– »  De natura Deorum» [ περί φύσεως Θεών ],{ III, 21 }.

Οι πρώτες [πρώτη γενιά ] Mούσες  ήταν [4] : Θελξινόη , Αοιδή , Αρχή, Μελέτη.

bandicam 2019-02-13 09-48-26-410

 

Ι.Θ.ΚΑΚΡΙΔΗ  – » Ελληνική Μυθολογία », ΟΙ ΘΕΟΙ , {σελ.263-266} .

Μούσες , ανάλυση και σχόλια.

ΙΩ.ΖΩΝΑΡΑ – » Λεξικόν ».

Μουσείον = σχολείο { < μούσα = λόγος }. Μούσειον = στόλισμα .Μουσίον  = το ψηφιδωτό. Μουσηγετών = ο κιθαρίζων .

ΣΚΑΡΛΑΤΟΥ Δ. του ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ – » Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Μούσα { < μάω  ή μύθος } : 1.θεότης της ποιήσεως [ μουσικής κ.τ.λ. ] 2.{συνεκδ.} ποίησις ,μουσική κ.τ.λ.  3.{γεν.} οι ελεύθερες τέχνες και επιστήμες και ο ενθουσιασμός γι’ αυτές 4.{ ενίοτε} ωδή ,ήχος μουσικής  5.{σπαν.} ποιήτρια ή ψάλτρια.

ΔΑΜ. ΣΤΡΟΥΜΠΟΥΛΗ  – » Ετυμολογικό λεξικό της Ελληνικής ».

Μούσα ,Μοίσα ,Μώσα , Μώα { < μαίομαι ,μέδομαι } = θεότητα της μουσικής .Μουσική =η τέχνη του τραγουδιού ή των μουσικών οργάνων.

ΑΛΚΜΑΝΟΣ  – » Παρθένειον »,{14}.

Μώσα = Μούσα.

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ  – » Λυσιστράτη », { στ.1246-1249 }.

Μώα = μούσα.

ΑΝ. ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ  – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Ο εν τη λέξει Λόγος ».

   Οι εννέα Μούσες.

Σάρωση_20181227 (4)

3. ΜΑΩ-Ω .

ΠΛΑΤΩΝΟΣ – » Κρατύλος », { 406 a }.

Mώσθαι { < μώ } = επιθυμώ διακαώς .

THOMAS  GAISFORD  S.T.P  – » Etymologicon Magnum Lexicon ».

Moύσα : 1.Kάποιοι ισχυρίζονται ότι  Μούσα =η μυούσα .Διότι σε τίποτα δεν διαφέρει η μουσική από τα μυστήρια{ δλδ. μυώ > μουσική ,μυστήριο}.2. Όπως δε άλλοι λένε ,ότι Μούσα =η μώσα .Διότι μω και μώμαι = ζητώ. Και την μητέρα του Ερμού { =λόγου } Μαίαν την λένε ,από την [ανα]ζήτησιν και την εύρεσιν των μαθημάτων. Από αυτό [ το ρήμα μω ] και η μαία και η μούσα.

Σάρωση_20190207 (2)

ΕΠΙΧΑΡΜΟΥ  [Κωμικού]-» Αποσπάσματα » ,{80}.

O Θεόκριτος  χαρακτηρίζει [τον Επίχαρμο  τον Μεγαρέα] ρητώς ως ευρετήν της τραγωδίας. { Επιγρ.18 }.

Μω= υπέρ το δέον προθυμούμαι ,επιθυμώ ,ζητώ .

ΘΕΟΓΝΙΔΟΣ  – » Ελεγείαι » , { στ.769-772 } .

Μούσαι – μώσθαι { απαρεμφ. του ρ. μάω-ώ }.

ΠΑΝ.ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΟΥ – »Λεξικόν απάντων των ρημάτων εις τους Αττικούς πεζολόγους».

Mάω,μέμαα = επιθυμώ,ποθώ ,επιζητώ,εποφθαλμιώ . Αυτόματος  = ο πράττων κάτι εξ οικείας βουλήσεως  ,τυχαίος , φυσικός.

ΑΝ. ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ  – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Ο εν τη λέξει Λόγος ». 

LIDDELL & SCOTT» Μέγα λεξικόν  της  Ελληνικής γλώσσης ».

Μάω : a].επιθυμώ τι ,το επιδιώκω μετά θέρμης ,το ποθώ  b].επιθυμώ να είμαι  , αξιώ ότι είμαι. Διαιρείται σε :

MAΩ [1] = σφοδρά επιθυμία ,πόθος ,σύντονος σκοπός

ΜΑΩ [2] = Έξαψις του νου ,διατάραξις

ΜΑΩ[3] =Σκέψις ,διάσκεψις ,εμμονή .

Σάρωση_20190129

ΠΑΝ.ΚΟΛΛΙΑ – » Λεξικόν των Βασικών Ρημάτων της Αττικής Πεζογραφίας ».

Μανθάνω = μαθαίνω ,εξακριβώνω ,ερωτώ,παρατηρώ ,αισθάνομαι.

ΕΤΥΜ. Εκ του μάω =επιθυμώ σφοδρώς .


          Τας θύρας  κλείσατε, τους οφθαλμούς ανοίξατε .Εκάς οι αμύητοι.



xxx

ΜΟΥΣΑΓΕΤΗΣ  ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΣ . 

LIDDELL & SCOTT» Μέγα λεξικόν  της  Ελληνικής γλώσσης ».

Μουσαγέτης / Μουσηγέτης  { Μusagetes } = ο ηγέτης των Μουσών , o Aπόλλων .   Έτσι επίσης καλείται και ο Ηρακλής.

                                       ΑΠΟΛΛΩΝ  ΦΟΙΒΟΣ.

ΙΩ.ΠΑΣΣΑ  – » Ορφέως  Ύμνοι », { XXXIV . Απόλλωνος  θυμίαμα  }.

Απόλλων  :  Μουσαγέτης.

Ι.Θ.ΚΑΚΡΙΔΗ  – » Ελληνική Μυθολογία », OI ΘEOI.

Οι έρωτες του Απόλλωνος με τις Μούσες και οι καρποί τους, { σελ. 152-154 }.

ΚΩΝ.ΚΟΝΤΟΓΟΝΗ – » Επιτομή Ελληνικής Μυθολογίας », [ 1847] ,{ σελ. 135 }.

Οι Μούσες  αν και ήσαν κόρες αδιάφθοροι και αειπάρθενοι εν τούτοις μνημονεύονται και κάποια παιδιά τους ,όπως : Ορφεύς , Αίνος ,Υάκινθος ,Ρήσος , Υμέναιος  και Σειρήνες. Ο κύκνος ,το αηδόνι και η ακρίδα ήσαν ζώα αφιερωμένα σ’ αυτές. Η λατρεία τους εξαπλώθηκε από την Ελλάδα στην Ιταλία και μάλιστα στην Ρώμη.

ΠΡΟΚΛΟΥ – » Σχόλια εις τον Κρατύλον  Πλάτωνος » ,{ 177  }.

Μούσες ονομάστηκαν εξ αιτίας της αναζητήσεως { Μούσα < μάω-ώ }. Ο Μουσηγέτης φανερώνει στις ψυχές την αλήθεια  κατά μίαν ΑΠΛΟΤΗΤΑ  νοερή.Ενώ οι Μούσες  τελειοποιούν τις πολλές και ΠΟΙΚΙΛΕΣ  ενέργειές μας  προς το ΕΝ το νοερόν . Ο Πλάτων αποκαλεί την φιλοσοφία ‘‘μεγiστην μουσικήν‘ { Φαίδων , 61 a } ,διότι κάνει τις ψυχικές δυνάμεις να κινούνται αρμονικά.

ΠΡΟΚΛΟΥ – » Σχόλια εις τον ‘Κρατύλον’ του Πλάτωνος » ,{ 176 }.

» …διότι ο Απόλλων εξυμνείται ως Μουσηγέτης ,και είναι ο ίδιος ΜΟΝΑΔΑ σε σχέση με την εντός του σύμπαντος ΑΡΜΟΝΙΑ .Ο χορός των Μουσών εξάλλου είναι δεκτικός του σύνολου αριθμού της ΕΝΝΕΑΔΟΣ » από τα δύο αυτά στοιχεία άλλωστε ο κόσμος όλος       << δέθηκε με τ’ άλυτα δεσμά >>…..»

bandicam 2019-01-30 17-55-21-329

ΑΠΟΛΛΩΝ  < Απολών  :{ α = ομού } + πολεί = θέτει σε περιστροφή τα πάντα με αρμονία    << , έπιστατεΐ δέ ούτος ό θεός τή άρμονία, όμοπολών» αύτά» πάντα και κατά θεούς και κατ’ άνθρώπους. >> . Αυτός ο θεός επιστατεί στην αρμονία κινώντας όλα μαζί συγχρόνως  ( ομοπολών ) και σε θεούς και σε ανθρώπους { Κρατύλος  ,495 }.                                              Η μουσική ιδιότητα του θεού Απόλλωνος  έγκειται στην ικανότητά του να συνδέει τις ανόμοιες μορφές της πολλαπλότητας.                                                                                                                                          ΕΝ    ΠΟΛΛΑ { ΕΝ -ΝΕΑ }.                                                             

inkedΣάρωση_20190130 (2)_li

                              ΦΟΙΒΟΣ  ΜΟΥΣΑΓΕΤΗΣ  &  ΧΟΡΟΣ  ΤΩΝ ΜΟΥΣ

bandicam 2019-02-21 16-43-43-785

Ι.ΠΑΣΣΑ – » Το Αρχαίον   Ελληνικόν  Πνεύμα »,  [ ΠΡΟΚΛΟΣ ] , σελ.530.

Ο  γενικός νόμος της τριαδικής αναπτύξεως στο σύστημα του Πρόκλου :

ΜΟΝΗ – ΠΡΟΟΔΟΣ – ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ.

Τα τρία κίνητρα ,που με την διαρκή επανάληψη τους αναπτύσσεται το σύνολο των όντων είναι :  Η παραμονή του παραγώγου σε εκείνο που το παράγει { μονή }, το ξεκίνημά του έξω από εκείνο { πρόοδος } και το ξαναγύρισμα σε αυτό { επιστροφή }.Το μεθοδικά  δομημένο σύστημα του Πρόκλου  χρησίμευσε μετέπειτα ως υπόδειγμα στην χριστιανική και μωαμεθανική σχολαστική φιλοσοφία.

Σάρωση_20190131

Ι.ΠΑΣΣΑ – » Το Αρχαίον   Ελληνικόν  Πνεύμα », {ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ},σελ.185

O αριθμός τρία [3] είναι ΙΕΡΩΤΑΤΟΣ ,διότι παριστάνει την Αρχή ,το Μέσον και το Τέλος { Γέννησις -Ζωή Θάνατος }.

bandicam2019-01-3113-04-44-323


Ι.ΠΑΣΣΑ – » Το Αρχαίον   Ελληνικόν  Πνεύμα », { ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ }, σελ.185.

Οι Πυθαγόρειοι και ο γεωμετρικός συμβολισμός των αριθμών.

Σάρωση_20190205

                                 Πρώτος ,Δεύτερος ,Τρίτος  τρίγωνος αριθμός.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ – » Περί ουρανού », { Α’, 286 a  }.

» το παν και τα πάντα τοις τρισίν ώρισται » .Ο αριθμός του  παντός είναι το τρία [3] διότι αρχή ,μέσον και τέλος  δίνουν τον αριθμό του παντός.

                                                                    [  Ε ]  και  [ 3 ] 

Σάρωση_20190206

                                                              Tο γράμμα  { Ε }

ΑΘ. ΣΤΑΓΕΙΡΙΤΗ  -» Ωγυγία », { Γ’ ,σελ.459 }.  ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ .

Σοφός  Έλληνας  άγνωστος στο ευρύ κοινό και αγνοημένος από τον Όμηρον , ήρωας του Τρω’ι’κού πολέμου . Εκπαιδεύτηκε  από τον κένταυρο Χείρωνα ,και έγινε άριστος εποπο’ι’ός { συνθέτης επικών ποιημάτων } και ευφυέστατος φιλόσοφος.Επινόησε δε και πολλά από τα γράμματα όπως το : π , φ , χ  ή  το α, β, γ ,δ ,ε ,ι ,κ , μ , ν , ο , π , ρ , σ , τ, υ. Επινόησε και τους αριθμούς ,το στρατιωτικό σύνθημα  ,τις τάξεις των στρατιωτικών ,τους κύβους κ.α.

ΑΚΤ.ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ  – » Η πρωτογένεσις της Ελληνικής γλώσσης  » , { σελ.21-22}.

Το γράμμα [ Ε ] δηλώνει την διαχρονικότητα ,διότι  συνδέει το παρελθόν ,το παρόν και το μέλλον .Κάθε οριζόντια γραμμή του γράμματος -Ε- παριστάνει έναν από τους τρεις χρόνους [ παρελθόν-παρόν-μέλλον ].Όλες δε οι οριζόντιες γραμμές συνδέονται δια μιας καθέτου γραμμής και απαρτίζουν μίαν έννοιαν.  

bandicam 2019-02-10 23-58-56-354

                                                                       Το [ Ε ].

ΗΣΙΟΔΟΥ – »Θεογονία », { στ. 38-39  }.

»τα τε Εόντα τα τε Εσσόμενα προ τα Εόντα », { } = παρελθόν  – παρόνμέλλον.  » φωνή ομηρεύσαι » =με ταιριαστή φωνή .Ομηρεύω { < ομού + αραρίσκω } = συνταιριάζω.

THOMAS  GAISFORD  S.T.P  – » Etymologicon Magnum Lexicon ».

Στο  στοιχείον Έ-ψιλον  ,ο ίδιος τύπος  γράμματος ,δηλώνει και το κυκλοτερές και την επέκτασιν του αιώνος .

AΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – »περί  ουρανού », { 279 a }.

Αιών = αεί είναι.

Ι.ΠΑΣΣΑ  – » Ορφέως  Ύμνοι », { ΧΧΧ . Διονύσου θυμίαμα } .

Διόνυσος ο  τρίγονος = Διόνυσος  ο τρις γεννηθείς.

ΠΡΟΚΛΟΥ  – » Ιεροί  Ύμνοι », Εις Διόνυσον , {αποσπάσματα }.

» μονάδα τριούχον »= τριαδική μονάδα.

                                      ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΤΡΙΟΥΧΟΣ ,TΡΙΓΟΝΟΣ.

ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ  ΤΗΣ  ΕΛΛΑΔΑΣ .

Αγία ,Ομοούσιος και Αδιαίρετος ΤΡΙΑΣ.

Σάρωση_20190219 (13)

M.C.ESCHER – » Three intersecting  planes », { 1954 }.



4.ΜΟΥΣΙΚΗ.                                                                                                                                         ΑΚΑΔ.ΑΘΗΝΩΝ – » Χρηστικό λεξικό της Νέο-ελληνικής γλώσσας ».

Μουσική , ‘πάσα τέχνη και επιστήμη ‘.                                                                                         Η μουσική ,όπως την εννοούμε σήμερα , λέγονταν Αρμονία.                                   

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Πρώτη  Φιλοσοφία  [Τα μετά τα Φυσικά ] », { Ν ,1093 a }.

Αρμονία = μουσική κλίμακα.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Περί ψυχής  », { A ‘, 407 b }.

Αρμονία = κράσις [ < κεράννυμι = αναμιγνύω ] και σύνθεσις  εναντίων [ αντιθέτων ].  Αρμονία είναι αναλογία ή σύνθεσις των πραγμάτων που αναμίχθησαν  και το σώμα είναι είδος αρμονίας. Η ψυχή είναι άκρατη ,ως εκ τούτου η ψυχή  ΔΕΝ είναι είδος  αρμονίας.

I.ΦΙΛΟΠΟΝΟΥ  – »  Σχόλια στο του Αριστοτέλους ‘περί ψυχής’ ».

Σχόλια στο : <<  και γαρ την αρμονίαν κράσιν και σύνθεσιν εναντίων είναι.. >>.

H αρμονία από αντίθετα [στοιχεία ] συντίθεται. Και το έμψυχο σώμα  από αντίθετα  συντίθεται , σαφώς από τέσσερα στοιχεία : ξηρό ,υγρό ,ψυχρό ,θερμό.Άρα το έμψυχο  σώμα είναι αρμονία. Το μεν ,ότι η αρμονία από αντίθετα συντίθεται ,είναι αληθές. Διότι  αρμονία κατά τους Πυθαγορείους είναι η ένωσις των διαφορετικών  στοιχείων  [πολυμιγής = πολυανακατεμένος } και  η συμφωνία των διαφωνούντων. Όμως  ότι το σώμα συντίθεται από αντίθετα δεν είναι απολύτως αληθές. Διότι τα ουράνια έμψυχα όντα δεν συντίθενται από αντίθετα. Επειδή είναι απλά. ….

Επιπλέον { εξ αυτού του συλλογισμού} ,αν ήταν [ αληθινός ] συλλογισμός , δεν συνάγεται το συμπέρασμα  ότι η ψυχή είναι αρμονία ,αλλά το σώμα. Διότι η αρμονία είναι κράσις και σύνθεσις .Κράσις μεν των στοιχείων.

ΝΙΚΟΜΑΧΟΥ  [ Γερασηνού ] – » Αριθμητική  εισαγωγή », { Β’-19 }.

Αρμονία ,εξ εναντίων [αντιθέτων] γίνεται.Αρμονία ,πολυμιγέων [διαφορετικών] ένωσις.

ΕΥ. ΣΠΑΝΔΑΓΟΥ  – » Των κατά το μαθηματικόν  χρησίμων  εις την  Πλάτωνος  ανάγνωσιν ,του  Θέωνος  Σμυρναίου » . Α’ << ότι  αναγκαία τα μαθήματα >>.

Μουσική : εναντίων συναρμογή [ =αντιθέτων ταίριασμα ] και των πολλών ένωσις και των διχοφρονούντων  [=διαφωνούντων ] συμφρόνησιν  [ =συμφωνία].

ΗΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Λεξικόν ».

Μουσικά ,αυτά που προκαλούν τέρψιν ,ευχαρίστηση με τους αυλούς και τας κιννύρας { < ο Κινύρας [βασιλιάς ] ,έγχορδο μουσικό όργανο } και τα παρόμοια. Μουσικήν  ονόμαζαν οι Αττικοί  κάθε τέχνη . Μουσικός : ο ψάλτης και ο τεχνίτης.

ΦΩΤΙΟΥ  – » Λέξεων  Συναγωγή ».

Μουσικήν : οι παλαιοί ονόμαζαν έτσι  και την μαντεία και τον βιρτουόζο μουσικό και την μελωδία.

ΣΩΚΡ.ΤΖΙΒΑΝΟΠΟΥΛΟΥ  – » Λεξικόν των Ελληνικών και Ρωμα’ι’κών  Αρχαιοτήτων ».

Μουσική { musica}  : κάθε τέχνη που διατελούσε υπό την προστασία των Μουσών. Οι αρχαίοι συνολικά ονόμαζαν Αρμονικήν  ό,τι σήμερα εμείς ονομάζουμε Μουσική επιστήμη.

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – »  Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης «.

Μουσική τέχνη : κάθε τέχνη που εποπτεύεται και  προστατεύεται από τις Μούσες { κυρ.Λυρική ποίηση ,απαγγελλομένη με συνοδεία  μουσικών οργάνων } // γράμματα, παιδεία ,καλές τέχνες. Ήταν δε η ΜΟΥΣΙΚΗ  ένας από τους τρεις κλάδους της μορφώσεως των νέων στην αρχαία Αθήνα.Οι άλλοι δύο ήσαν τα ΓΡΑΜΜΑΤΑ και η  ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ .

ΣΤΕΦ.ΚΟΥΜΑΝΟΥΔΗ – » Συναγωγή λέξεων  αθησαυρίστων ».

Mουσική εσήμαινε εκτός των άλλων και τον λεγόμενον κανόνα αρμονικόν  { δεκαπεντάχορδον μουσικόν όργανον }.

ΑΝΝΗΣ  ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ-‘‘ Αρχιγένεθλος Ελληνική γλώσσα ».

Μούσα { muse } – μουσείον { museum } – μουσική { musique } .

CARAVAGGIO» Οι μουσικοί », { 1595 }. 


                                                                                                                                                                                                ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ :

ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ  ΒΙΒΛΙΑ  , ΕΛΕΓΧΕΤΕ  ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ.

Eτυμολογία , η αλήθεια των λέξεων .

Ένα ενδιαφέρον κείμενο έγραψε ο φίλος { στο facebook } και Διδάκτωρ Καρδιολογίας στο Παν.Αθηνών  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ  . Το ευχάριστο είναι ότι ασχολείται με την ιστορία των ελληνικών λέξεων  και την επιβίωση , δια μέσου αυτών, της ελληνικής ψυχής. Αυτό  ακριβώς μας υπενθυμίζει και ο μεγάλος μας ποιητής :  Οι λέξεις δεν είναι άψυχες.!    ΓΙΑΝΝΗ  ΡΙΤΣΟΥ – » Τα ερωτικά ». { 1981 }.  < Μικρή σουίτα σε κόκκινο μείζον >

Είναι πολύ σημαντικό οι καθηγητές των Πανεπιστημίων μας να γνωρίζουν την μεγάλη σημασία που έχουν για την σκέψη και την διανόησή μας οι λέξεις .Διότι είναι φορείς αξιών και πολιτισμού.Στην Ιατρική ,παραδείγματος χάριν ,οι λέξεις δεν έχουν τεθεί τυχαία από τους ονοματοθέτες.  Π.χ  : Ο οισοφάγος :  { οίσω , ο μέλλων  του ρήματος φέρω  +  φαγείν , φαγητό }- oesophage { Γαλλ.}- oesophagus { Αγγλ.} – esofago { Ιταλ.} – esophago  {Ισπαν.} . Η  καρδία / κραδία /κραδίη  : { εκ του κραδάω=πάλλω }. Η  μαρμαρυγή  : { μαρμαρύσσω  =λάμπω ,αστράπτω, ακτινοβολώ }.Το ήπαρ  : Ηπητής  = επιδιορθωτής { ηπάομαι =επιδιορθώνω}. Μακάρι και άλλοι ιατροί επιστήμονες να ασχοληθούν με την μαγεία της ελληνικής γλώσσας. Ακολουθεί το κείμενο  με την  ιστορία  μερικών  σπουδαίων  αρχαίων  ελληνικών λέξεων  ,που επιβιώνουν στην σημερινή εποχή.

 << ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ >>.
_______________________________________________

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΑΝ ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΨΥΧΗΣ

Όσα πίστευε ο Έλληνας, τα ενσωμάτωσε στην γλώσσα του,
ώστε να τα προφέρει καθημερινά, στις διάφορες στιγμές του
και να μπορεί έτσι να τα τιμάει, όπως τους αξίζει!

Μερικές από τις λέξεις που συνεχίζουμε να λέμε ακόμη και σήμερα (και μάλλον θα συνεχίσουμε και στο μέλλον), αν και πολλές φορές δεν ξέρουμε από που προέρχονται.
ΟΛΕΣ από το Πάνθεον της Πατρώας των Ελλήνων θρησκείας.

ΔΗΜΗΤΡΙΑΚΑ: Τους βασικότερους καρπούς που δίνει η Γη,
τους τόσο απαραίτητους για την διατροφή του, όλα τα σιτηρά,
τα ονόμασε Δημητριακά, τιμώντας την θεά Δήμητρα!

ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ: Τρομακτική φυσική δύναμη, που του έφερνε δέος
και δεν έπαψε να την ονομάζει ποτέ, από τον θεό Ηφαιστο!

ΕΦΗΒΟΣ, ΕΦΗΒΕΙΑ: Από το όνομα της θεάς Ηβης, της θεάς
της Νεότητας, κόρης του Δία και της Ήρας, της υπεύθυνης
για την τροφοδοσία των θεών με Αμβροσία.

ΝΕΚΤΑΡ: Ονομάζει κάτι γλυκόπιοτο, από το ποτό των θεών.

ΗΡΩΑΣ, ΗΡΩΟΝ: Από το όνομα της θεάς Ηρας, όπου «ήρα»
σημαίνει το σύνολο των χαρακτηριστικών του ανδρείου.

ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΛΕΙΣΤΟ: Από το όνομα του Ερμή, υιού του Διός,
αγγελιοφόρου των θεών και προστάτη των ταξιδιωτών αλλά
και της αλληλογραφίας. Σήμερα τα ΕΛΤΑ τον έχουν σαν σήμα.
Ερμητικά κλειστό είναι το «σφραγισμένο», το προστατευμένο.
(Πολύ χλωμό να ονομαστεί ποτέ… «Γαβριήλικα κλειστό»)

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΕΣΤΙΑ: Από το όνομα της θεάς Εστίας,
της αδελφής του Διός, προστάτιδας της οικογένειας.

ΤΙΤΑΝΕΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ: Από το όνομα των θεών Τιτάνων,
υιών του Ουρανού και της Γαίας, με την τεράστια δύναμη,
που όμως τους κατανίκησαν ο Δίας και τα αδέρφια του.

ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟ ΕΡΓΟ: Από τους Γίγαντες, τέκνα του Ουρανού
και Γαίας, που βοήθησαν τον Δία και τα αδέρφια του,
στον πόλεμο εναντίον του Κρόνου και των Τιτάνων.

ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ: Έτσι αποκαλείται μέχρι και σήμερα ο σεισμός.
Από το όνομα του Γίγαντα Εγκέλαδου, που έσειε την Γη.

ΤΥΦΩΝΑΣ: Από το όνομα του Τυφωέα ή Τυφώνα, ενός γίγαντα, υιού της Γαίας με τον Τάρταρο. Ο Τυφώνας μαζί με την Εχιδνα ήσαν οι γονείς των πιο τρομακτικών τεράτων, όπως η Χίμαιρα, ο Κέρβερος, κλπ

ΧΙΜΑΙΡΑ: Κυνηγάει χίμαιρες λέει ο Έλληνας για κάποιον
που κυνηγάει κάτι ανέφικτο. Από το όνομα ενός τέρατος
που γεννήθηκε από τον Τυφώνα και την Έχιδνα.

ΚΕΡΒΕΡΟΣ: Λέγεται μέχρι σήμερα ο πολύ σκληρός φρουρός,
από το όνομα του τρικέφαλου τέρατος, που φύλαγε την πύλη
του Άδη, για να μην φεύγουν οι νεκροί και επιστρέφουν.

ΑΔΗΣ: Είναι το δεύτερο όνομα του Πλούτωνα, θεού των νεκρών. Έτσι ονομάζει μέχρι και σήμερα τον τόπο των νεκρών.

ΤΑΡΤΑΡΑ: Ήταν η περιοχή στον Άδη που βασανίζονταν οι ασεβείς. Έτσι αποκαλεί μέχρι σήμερα ο Έλληνας την πολύ μεγάλη βάσανο.
Από το όνομα του Τάρταρου, υιού της Γαίας και του Χάους.

ΠΡΟΜΗΘΕΥΩ: Από το όνομα του Τιτάνα Προμηθέα!!!
Αυτός που γνώρισε στους ανθρώπους την χρήση της φωτιάς
και πλήρωσε για αυτό, με αιώνια τιμωρία.

– ΘΕΜΙΤΟΣ, ΑΘΕΜΙΤΟΣ: Ο σύμφωνος ή μη, με την Θέμιδα,
θεάς της Δικαιοσύνης, κόρης του Ουρανού και της Γαίας.
Αθέμιτη ενέργεια λέμε την άδικη πράξη, που δεν συμφωνεί
με τις επιταγές της θεάς Θέμιδας.

ΘΕΜΙΔΟΣ ΜΕΛΑΘΡΟΝ: Το κτίριο όπου στεγάζεται σήμερα
το ανώτατο δικαστήριο, τιμά την θεά Θέμιδα!

ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ: Ο βράχος που δικάστηκε ο θεός Άρης,
από τους άλλους θεούς. Αιτία ήταν ότι σκότωσε έναν γιο
του Ποσειδώνα, που είχε βιάσει μία κόρη του Άρη.
Βρίσκεται δίπλα από τον Ιερό βράχο της Ακρόπολης, αλλά
έτσι αποκαλούμε και σήμερα το Ανώτατο Δικαστήριο.
(Στα αρχαία Ελληνικά, Πάγος=Βράχος.)

ΨΗΦΟΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ: Έτσι λέγεται ακόμη και σήμερα
στους νομικούς κύκλους η αθωωτική ψήφος κάποιου,
γιατί σύμφωνα με τον μύθο, ήταν η ψήφος της Αθηνάς
που αθώωσε τον Αρη, όταν δικάστηκε στον Αρειο Πάγο

ΜΟΥΣΙΚΗ: Από τις Μούσες, τις θεότητες όλων των Τεχνών,
που τελούσαν υπό την υψηλή εποπτεία του Απόλλωνα.

ΠΑΝΙΚΟΣ: Ο ιδιότυπος φόβος που προκαλούσε ο Πάνας,
η θεότητα των δασών, που του έδωσε και το όνομά του!
Αρχικά λεγόταν Πανικός φόβος (δηλ. φόβος εκ του Πανός),
αλλά σιγά-σιγά η λέξη «φόβος» άρχισε να παραλείπεται,
σαν ευκόλως εννοούμενη και έμεινε σκέτο «Πανικός».

ΣΑΤΥΡΑ: Από το όνομα των Σάτυρων, δαιμόνων του δάσους,
που ακολουθούσαν τον θεό Διόνυσο.

ΤΡΑΓΩΔΙΑ: Βγαίνει από το «ωδή στους τράγους», που ήσαν
οι Σάτυροι μεταμφιεσμένοι σε τράγους, με γιδοπροβιές.
Από εκεί, με παραφθορά και η νεοελληνική λέξη «τραγούδι».

ΑΦΡΟΔΙΣΙΑΚΟ: Από το όνομα της όμορφης θεάς Αφροδίτης,
θεάς του κάλλους και μητέρας του θεού Έρωτα.

ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ, ΤΡΙΤΩΝ, ΝΗΡΕΑΣ: Θαλάσσιες θεότητες
που έχουν δώσει τα ονόματά τους σε πλήθος συλλόγων
και ναυτικών ομίλων.
(Χλωμό να επιλέξει κανείς το όνομα του Αγίου Νικολάου,
του χλαμυδοφόρου σφετεριστή του Υπουργείου Ναυτιλίας,
που ούτε τα πόδια του δεν είχε βρέξει ποτέ σε θάλασσα.)

ΗΡΑΚΛΕΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ: Από το όνομα του ημίθεου Ηρακλή.

ΜΑΪΟΣ: Από το όνομα της Μαίας, της μητέρας του Ερμή!

ΦΕΝΑΚΗ: Μία απάτη ή αυταπάτη, ονομάζεται «φενάκη’,
από τους αρχαίους δαίμονες Φένακες , που οι Αθηναίοι
ζητούσαν την βοήθειά τους, για να εξαπατήσουν κάποιον!

ΤΕΛΕΣΦΟΡΗΣΑΝ ΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ: Από τον Τελεσφόρο,
έναν Δαίμονα, ακόλουθο του θεού της Ιατρικής, Ασκληπιού.
Το όνομά του σημαίνει «αυτός που φέρνει αποτέλεσμα».

ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ ΜΕΡΕΣ: Ονόμασε τις γλυκές μέρες του χειμώνα, από το όνομα της Αλκυόνης, που ο Δίας την μεταμόρφωσε σε πουλί, για να την γλυτώσει από την Ηρα.
Η Ηρα όμως, κανόνισε η Αλκυόνη να γεννά τα αυγά της χειμώνα, για να μην μπορεί να τα επωάσει, από το πολύ ψύχος.
Ο Δίας όμως και πάλι φρόντισε ώστε μέσα στο καταχείμωνο
να υπάρχουν 7-10 μέρες με πολύ γλυκό καιρό και ζέστη,
ώστε να μπορεί η Αλκυόνη να επωάζει τα αυγά της!

ΑΥΡΑ: Ονόμασε τον ήπιο άνεμο, το ευχάριστο δροσερό αεράκι, από τις νύμφες Αύρες, κόρες του Βορέα!

ΑΙΓΑΙΟ ΠΕΛΑΓΟΣ: Από τον Αιγέα, τον πατέρα του Θησέα,
που έπεσε και πνίγηκε, νομίζοντας πως ο γιός του πέθανε,
στην προσπάθεια να σκοτώσει τον Μινώταυρο.

ΙΟΝΙΟ ΠΕΛΑΓΟΣ: Από την Ιώ, που πέρασε από εκεί κυνηγημένη από την Ηρα, επειδή ήταν ερωμένη του Δία.

ΒΟΣΠΟΡΟΣ: Σημαίνει «πέρασμα βοός», επειδή από εκεί πέρασε κυνηγημένη η Ιώ, αλλά μεταμορφωμένη από τον Δία σε αγελάδα.

ΕΛΛΗΣΠΟΝΤΟΣ: Δηλαδή «πόντος της Ελλης» (θάλασσα της Ελλης), αδελφής του Φρίξου, που έπεσε από το ιπτάμενο κριάρι και πνίγηκε.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                            JOSEPH  KOSUTH – »  Titled (Art as Idea as »  [experience], { 1968 }.

_______________________________________Σάρωση_20170704 (3)

Συμπληρώνω το εξαιρετικό άρθρο με την ετυμολογική ανάλυση των λέξεων ,σύμφωνα με το ΜΕΓΑ  ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ ,ως  επί το πλείστον . Διότι  << αρχή σοφίας , η των ονομάτων επίσκεψις >. Ετυμολογία  είναι  η  Αληθολογία . { Έτυμος= ο αληθινός , ο πραγματικός , ο βέβαιος }.

  1. ΔΗΜΗΤΡΑ  { δημητριακά }  : .ΔΗ + ΜΗΤΗΡ  ή  ΔΑ + ΜΗΤΗΡ  =Μητέρα  Γή . { ΔΗ / ΔΑ = ΓΉ  , εξ ού και το δα-πεδο  }. << Δημήτηρ  θεά , γή  δ’ έστίν >>  , ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ – » Βάκχαι  »,{ 275 }
  2. ΗΦΑΙΣΤΟΣ  { ηφαίστειο} : Άπτω   την  εστίαν .  Άπτω [= ανάβω]   + Fεστία  ——-> Άπαιστος  —–> Ήπαιστος ——-> Ήφαιστος  { εναλλαγή  Α – Η , Π – Φ }.
  3. ΗΒΗ  { Έφηβος = επί + ήβη }. ΕΙΒΗ  =  ΗΒΗ  { εναλλαγή  ΕΙ  –  Η }**   . Είβω = στάζω , είμαι πλήρης  χυμών νεότητας .  Ήβη , η οινοχόος  των  Θεών.
  4. ΑΜΒΡΟΣΙΑ : Η αθανασία , η όντως σοφία  Θεού.   ΑΝ + ΒΡΟΤΟΣ . Α στερ.   +  Βροτός [  = θνητός } .Θεία  τροφή , που δεν μπορούν να συμμετέχουν ή να αγγίξουν  οι θνητοί .
  5. ΝΕΚΤΑΡ : To πόμα των Θεών . Νη { στερ.}  + κτώμαι  = Άκτητον  ,όχι   κτέαρ {= κτήμα } θνητών .
  6. ΗΡΩΣ  {αρσ.} – ΗΡΩΙΝΗ  { θηλ.} : Από το άρω [=αρμόζω] ή  παρά το  αέρω [=κουφίζω} ή από το έρως { γιατί από τον έρωτα Θεών προήλθαν }.
  7. ΕΡΜΗΣ , ΕΡΜΕΙΑΣ ,ΕΡΜΕΙΗΣ ,ΕΡΜΙΑΣ : Από το είρω > ειρμός [=σύνδεσις] ή από το ερώ  [=λέγω].
  8. ΕΣΤΙΑ :Έζω , Έζομαι = κάθομαι.<< μένει γαρ  Εστία εν  θεών  οίκω   μόνη  >>  .ΠΛΑΤΩΝΟΣ – » Φαίδρος »{ 246 e }.
  9. ΤΙΤΑΝ : Από το  τιταίνω [ τείνω ] =εκτείνω , τεντώνω ή από το  Τιτάς [ τίνω ] =τιμωρός , εκδικητής .Τιτώ = ημέρα.
  10. ΓΙΓΑΝΤΕΣ : Από το Γώ [ = χωρώ] ——> γάς και με αναδιπλασιασμό —-> γί-γας   ή  γιατί παρά ‘το εκ  της  γής  ιέναι’ {=γηγενείς }
  11. ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ : Εν + κέλαδος [= θόρυβος  μέγας , βοή σεισμού] .
  12. ΤΥΦΩΝ : Από το τύφω {= καπνίζω κάτι , γεμίζω με καπνό , καταστρέφω μέσα σε καπνό κάτι  βραδέως καίγοντάς το }.Kαπνός  ο οποίος δημιουργείται από την ισχυρή  θύελλα [ θύω = ορμώ  + είλλω = περιστρέφω ], ο Ευρυκλύδων { =ο Τυφών }
  13. ΧΙΜΑΙΡΑ : Από [ο,η]  χίμαρος = Η γεννημένη το χειμώνα , μονοετής  αίξ [=κατσίκα ] ή τράγος.
  14. ΚΕΡΒΕΡΟΣ : Κερβέριοι  , Κιμμέριοι { από το κέμμερος =αχλύς  , ομίχλη }, Χειμέριοι .Ομιχλώδης άρα  ο σκοτεινός .
  15. ΑΔΗΣ  ή Α’Ι’ΔΗΣ ή  ΑΙΔΗΣ  : Α {στερ }  + Fιδείν = ο μη ορατός.
  16. ΤΑΡΤΑΡΑ  : Από το ταρταρίζω  =  τρέμω  από το ψύχος , τουρτουρίζω.
  17. ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ [ ΠΡΟΜΗΔΕΥΣ ]  : Προ  + μηδεύς  = προ + μηθεύς . ο προορών τα μήδεα {=βουλεύματα }.
  18. ΘΕΜΙΣ { θεμιτός -αθέμιτος } :  << Η Θέμις και οι αλλότριοι θεσμοί >>.
  19. ΑΘΗΝΑΑ-Α  ή  ΑΘΑΝΑ  ή  ΑΘΗΝΗ  ή  ΑΣΑΝΑ   : Α {στερ. } + θήνη  < θω [=θηλάζω].Αμήτωρ , αυτή ,που δεν έχει θηλάσει. Αθηναίς , η ελαία .
  20. ΑΡΗΣ   : Από την αράν  / αρήν  =  βλάβη { εξ ού και κατάρα }. H  εκ του πολέμου γενομένη  βλάβη όπου  αναδεικνύεται η αρετή – η ανδρεία και γενναιότητα στον πόλεμο , που ξεχωρίζει  τους  αμείνονας   και  τους αρίστους .
  21. ΜΟΥΣΙΚΗ : Από την Μούσα  η μουσική γιατί  Μούσα  είναι η μύουσα [ αυτή που μας μυεί στο μυστήριο των Μουσών {9} ]  ή  από το μώ  και μώμαι   και μαίω  = ζητώ. Από αυτό { το ρήμα } ,  η  μαία  και η  μούσα. .
  22. ΠΑΝ : Ο Φάν .  Φανός { φαίνω ]  δε ο  πανός [Αιολ .] = φανάρι , δαυλός.
  23. ΣΑΤΥΡΑ : Από το σάθη =  [  το διογκωμένο πέος ] + τύρος  { από το τίτυρος = το κριάρι ,ο τράγος }.Σάθυρος = Σάτυρος.
  24. ΑΦΡΟΔΙΤΗ :  Από το αφρός   + δύτης – δίτης  {  εναλλαγή  Υ – Ι } . Η αναδυομένη εκ  του αφρού της θαλάσσης.
  25. ΠΟΣΕΙΔΩΝ  , ΠΟΣΙΔΩΝ  : Από το πόσις , πότις  { =κύριος ,ο άρχων }  +  δαν / δον { = δόνηση και δίνη των υδάτων }.Ο Κύριος των υδάτων και της θαλάσσης.
  26. ΗΡΑΚΛΗΣ : Από το Ήρα  + ακλεής , ο εκ της Ηρας  άδοξος ,  << το  από  της  Ήρας ακλεά  είναι >>.
  27. ΜΑ’Ι’ΟΣ :  ΜΑΙΑ   [ Maius  Λατ.].  Μαία =σεβαστή γυνή. Από το Μώ  ή Μαίω = ζητώ { η κατά γαστρός  ζητουμένη  }.Μαίας ,ο Ερμής { παρά το μαίεσθαι τον λόγον }
  28. ΦΕΝΑΚΗ : 1. Από το φρένας  + αικίζειν  =φρεναικίζειν —> φενακίζειν = το απατάν.  2. Γυναικείο κόσμημα, η λεγομένη ουρά.{ ποστίς ;  αλογοουρά }
  29. ΤΕΛΕΣΦΟΡΟΣ :  Tέλος + φέρω . Αυτός που φτάνει στο τέλος , τερματίζει, ολοκληρώνει.
  30. ΑΥΡΑ :Από το   αύω [αFω]  + ρέω = ξηρά ή και υγρή πνοή ανέμου.                                                                         ΣΠΥΡΙΔΩΝ  ΤΡΙΚΟΥΠΗΣ 

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ  :

    Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

                                   ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ ΒΙΒΛΙΑ – ΕΛΕΓΧΕΤΕ ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ .