Month: Ιουνίου 2016

Η μαλακία και η ευτέλεια.

»Tη μαλακία πολλοί αγάπησαν, τοn μαλάκα ουδείς ‘ υποστηρίζει σε άρθρο η χιουμοριστική ιστοσελίδα  slang.gr παραφράζοντας   το γνωστό » την προδοσία πολλοί  ηγάπησαν  ,τον προδότη  ουδείς » .Πέρα από την πλάκα  ,αν το καλοσκεφτεί κανείς , έχει και τον προβληματισμό του. Όλες  οι εποχές   έχουν τον μαλάκα  τους . Ιδιαιτέρως  όμως , τον μαλάκα  έχει τιμήσει  η Ελληνική γλώσσα  και οι νέο-Έλληνες  ,που ανέπτυξαν   την μαλακοτροφία .Τον μαλάκα  ψάχνει μέσα στον χρόνο και ο φιλόπονος  ερευνητής Ν. Σαραντάκος  στο  » Από πότε υπάρχουν μαλάκες ; » Βεβαίως συμπέρασμα οριστικό δεν είναι δυνατόν να εξαχθεί από το κείμενο ,διότι η  μαλακία προηγείται του μαλάκα . Ο δε μαλάκας από τη μαλάκα και η μαλάκα από το επίθετο μαλακός, η, ον.

<< Από πότε υπάρχουν μαλάκες ;  >>

J.B.HOFMAN – » Ετυμολογικόν  Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής ».                         

Μαλακός { < μαλάσσω,μαλάττω } = βλάξ , μαλθακός.

Ι. ΠΑΝΤΑΖΙΔΗ- » Ομηρικόν Λεξικόν ». 

Μαλακός  { παράγωγα } .

LIDDELL-SCOTT = ‘‘ Μέγα Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ». 

Από το μαλακός –>  ο  μάλαξ –> ο [ μλαξ / βλάξ ]..

ΠΑΝ.Ε. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ – » Λεξικό Ρημάτων της Αρχαίας Ελληνικής ».

Μαλάσσω / μαλάττω .

ΔΑΜ. ΣΤΡΟΥΜΠΟΥΛΗ – » Ετυμολογικό Λεξικό της Ελληνικής γλώσσης ».

Η  ρίζα  *ΜΛ-   [ Μαλακός] . 

ΑΝ. ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ -ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Αρχιγένεθλος Ελληνική Γλώσσα ‘‘. 

Μαλακός  { παράγωγα } .

LIDDELL-SCOTT – » Μέγα Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

Η  μαλακία. 

ΠΛΑΤΩΝΟΣ- » Πολιτεία » { 398e-399a }.

Η μαλακία , η μέθη και η αργία .

AΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ – »Ηθικά Νικομάχεια ».{ 1116a }.

Μαλακία το [απο] φεύγειν τα επίπονα.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ – » Ηθικά Νικομάχεια ».{ 1150 a }.

Η μαλακία είναι τρυφηλότητα .

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ – » Περί αρετών  και  κακιών » .{ 1251 a }.

Ακρασία και Μαλακία.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ – » Περί  αρετών  και κακιών ».{ 1251 a }.

Δειλία και Μαλακία.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ – » Μεγάλα   Ηθικά »,{ 1202 b }.                                                                             

Ακρασία και μαλακία.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ – »Ρητορική ».{ 1384 a }.

Σημεία μαλακίας { θηλυκότητας } το να μην υπομένουμε τους πόνους .

ΗΣΥΧΙΟΥ  του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – »Λεξικόν».

Μαλακία = νόσος , βλακεία.

ΦΩΤΙΟΥ  – » Λέξεων  συναγωγή ».

Μαλακία= νόσος .Μαλακός = μαλθακός.

ΣΟΥΔΑ ή  ΣΟΥ’Ι’ΔΑ – » Λεξικόν».

Μαλακία =ραθυμία , νόσος.

ΑΝΤ.ΗΠΙΤΟΥ- »ΛΕΞΙΚΟΝ  ΕΛΛΗΝΟΓΑΛΛΙΚΟΝ & ΓΑΛΛΟΕΛΛΗΝΙΚΟΝ  ». 

Η μαλάκα = η μαλάκυνσις . Ο μαλάκας = ο πάσχων από μαλάκυνση { ramolli }.

ΑΝΘ.ΓΑΖΗ – » Λεξικόν  της  Ελληνικής  Γλώσσης ».

Μαλακία { < μαλακός }.

ΣΚΑΡΛ.ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ – ‘‘ Λεξικόν  της  Ελληνικής  Γλώσσης ».

Η Μαλακία , ο μαλακίας και το μαλακίζω.

ΓΡΗΓ.ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗ – » Λεξικόν  Ερμηνευτικόν ». 

Μαλακίζομαι { < μαλακός } = γίνομαι μαλακός ,εκθηλύνομαι ,δεικνύω αδυναμία.

ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ – » ΙΣΤΟΡΙΑΙ »,{ Β’ -42}.

Μαλακίζομαι = δείχνω δειλία.

Ν.Π.ΑΝΔΡΙΩΤΗ – ‘‘ Ετυμολογικό  Λεξικό της κοινής  Νεοελληνικής ».

Η μαλάκα , ο μαλάκας και η μαλακία.

ΔΗΜ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα  Λεξικόν της Ελληνικής  γλώσσης ».

Μαλακία = το αποφεύγειν τους πόνους { κόπους }, το να μήν υπομένεις τις συσχέρειες, μαλθακότητα, εκθήλυνση ,χαυνότητα, ανανδρία.ΑΝΤΙΘ. Η καρτερία.

ΠΑΠΥΡΟΥ – » Λεξικό  της  Ελληνικής   γλώσσας ».

Μαλάκας = αυτός που αυνανίζεται, αποβλακωμένος , διανοητικά νωθρός.

Γ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ – »Ετυμολογικό  Λεξικό της  Νεάς  Ελληνικής γλώσσας ».

Μαλάκας και μαλακία.

ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ-»ΑΝΩΜΑΛΑ  ΡΗΜΑΤΑ  της  Αρχαίας  Ελληνικής  γλώσσης ‘.

Μαλακίζομαι.

ΜΑΡΙΟΥ  ΒΕΡΕΤΤΑ – ‘‘Τα  βρωμόλογα  των  Αρχαίων  Ελλήνων ».

Μαλακίας , μαλακίζω , μαλακίων και  μαλακοποιώ.

Στην Καινή Διαθήκη   και  ειδικά  στο Ευαγγέλιο  του Ματθαίου  { μαθητής του Χριστού  και  πρώην  τελώνης  ,δλδ.φοροεισπράκτορας }  υπάρχουν  τρεις  αναφορές   περί  μαλακίας .Είναι το γνωστό : Δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν .Πολλοί δε  εσφαλμένως  νομίζουν,  ότι είναι  αρχαιοελληνικό  ρητό. 

ΚΑΤΑ  ΜΑΤΘΑΙΟΝ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ : ( Δ’ 23, Θ’ 35 και Ι’ 1) .

Δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν;           

Παρακολουθήσαμε  πώς από το ρήμα ΜΑΛΑΤΤΩ/ΜΑΛΑΣΣΩ  προέρχεται η  λέξις  μαλακία .Αλλά  πώς  γεννήθηκε ο μαλάκας  [ με την ιερή αρωγή της Χριστιανικής Ηθικής  } με  την  άλλη σημασία  του αυνανισμού. ;   

ΠΗΔΑΛΙΟΝ

ΠΑΝ. ΑΛ. ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΟΥ – » ΛΕΞΙΚΟ  ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ » .

Το   ΜΑΛΑΚΟΣ   και  τα  παρεμφερούς  σημασίας  ρήματα. 1.ΜΑΛΑΚΙΖΟΜΑΙ . 2.ΜΑΛΑΚΥΝΟΜΑΙ 3.ΜΑΛΑΣΣΩ [ΜΑΛΑΤΤΩ 4.ΜΑΛΘΑΚΙΖΟΜΑΙ.

ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ – » ΙΣΤΟΡΙΑΙ ‘‘,{  Β’ -40} [απόδ. : Ελ.Βενιζέλου ]

Η επίμαχη  και τόσο πολυσυζητημένη φράση στο Κεφ. 40 ,Β’ τόμ. από τον »Επιτάφιο» του Περικλέους {ή του Θουκυδίδου } : << φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας >>.

ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ -» ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ».[απόδ. :I.Θ.Κακριδή ].

»φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας »

Προσέξατε τις τρείς διαφορετικές αποδόσεις στο κείμενο του Επιταφίου ; Είναι αυτό που λέμε » χαμένοι στην μετάφραση». Διότι περί μεταφράσεως ,παραφράσεως πρόκειται . Με την διαφορά ,ότι δεν γίνεται μετάφραση από παλιά μορφή της ΙΔΙΑΣ γλώσσας σε νεώτερη μορφή της. Αυτό λέγεται απόδοση. Μετάφραση κάνουμε από μια γλώσσα σε μια άλλη γλώσσα . Η πρώτη λοιπόν απόδοση είναι πιο ποιητική . Η δεύτερη πιο λιτή κι απέριττη .Η τελευταία ..εκτός τόπου και χρόνου.!* Αλλά «αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις» …

1. Η φιλοκαλία και ο φιλόκαλος.

Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης».   

φιλόκαλος ον ,φιλοκαλέω-ώ.

2.  Ο φιλόσοφος  και  το φιλοσοφείν .   

Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ- » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης».

φιλοσοφώ-έω.

ΑΡΠΟΚΡΑΤΙΩΝΟΣ – »Λεξικόν».

Φιλοσοφείν.

3.Η  ευτέλεια   { ευ + τέλος }.

I.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης».

εὐ + τέλεια [ εὐτελίη ] , εὐτελής -ές ( εὖ + τέλος ) .

4.Η  ευθηνία  {= ευ + θηνέω-ώ }  ή  Ευθενία {= ευ + θενέω-ώ } [δλδ. η φτήνια].

Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ- » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης».

ευθηνός-ή-όν.

 Η  Ευτέλεια  η μαλακία  και  τα  αντίθετά τους.

LIDDELL-SCOTT – » Μέγα Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

Και ο ΒΛΑΞ  εκ του μαλακός .

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης».

ΒΛΑΞ, ο, η , ( συγγ. μαλακός ).

Ε.ΛΕΜΠΕΣΗ – » Η  ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ  ΜΑΖΑ και η τεραστία  κοινωνική σημασία των βλακών εν τω  συγχρόνω βίω ».

Πρόλογος { Παν. Φωτέας }  .Ο πολυσύνθετος τύπος του βλάκα που συνασπίζεται με τους ομοίους του, δεν είναι τίποτε άλλο παρά το φράγμα κατά της αξιοκρατίας.

* »δουλεύουμε »  την ομορφιά ; [μεροδούλι  – μεροφάι ,που  λέει ] ..να την συγχέουμε  με  την  πολυτέλεια ; [ στο συγχυσμένο  μου  μυαλό ;] …κυνηγάμε {;} την γνώση και την σοφία ; [ κυνήγι  με  σκυλιά  ή χωρίς ;]..   

λαλασ

                                                                                                                                    

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ : 

  • ΦΩΤΙΟΣ.
  • ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ.

ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ  ΒΙΒΛΙΑ , ΕΛΕΓΧΕΤΕ  ΤΙΣ  ΠΗΓΕΣ .

Η  απόδοση των αρχαίων κειμένων δεν είναι φωτογραφική . Συνεπώς βασίζεται, αλλά ενίοτε δεν ταυτίζεται απόλυτα με αυτή των μεταφραστών συγγραφέων .

Τα περισσότερα  αρχαία κείμενα ,από όσα χρησιμοποιήθηκαν ,μπορείτε να τα αναζητήσετε στο διαδίκτυο ,όπως στα πολύ χρήσιμα »google books » ,» wikisource» , »anemi » ,» πύλη» κ. α

Ο ξένος , ο Ξένιος και η ξενία.

Γ.ΧΑΡΗ [ Κυρ. εφημερίδα EFSYN ] : Γλωσσικός τουρισμός και Επήλυδες ».

Ποίοι ονομάζονται ‘ΕΠΗΛΥΔΕΣ’ και ποίες είναι οι λεγόμενες   ‘συνώνυμες ‘ λέξεις ;

 

Το αποτέλεσμα είναι αχταρμάς. ! » Λίθοι ,πλίνθοι  και κέραμοι  ατάκτως ερριμμένα ‘‘. Το ότι δεν αρχίζει με την ετυμολόγηση  των λέξεων ,είναι και το βασικό λάθος στρατηγικής του αρθρογράφου. Όταν  μάλιστα επιθυμεί να δρέψει δάφνες  γλωσσομαθείας. Γιατί ‘‘Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις »-Αντισθένης. Επειδή  ΔΕΝ υπάρχουν συνώνυμες  λέξεις ,ας δούμε ,τι σημαίνουν ετυμολογικά αυτές με αρωγό τα  Μεγάλα Λεξικά της Ελληνικής γλώσσης :
{ Etymologicon  Magnum Lexicon  [ Thomas Gaisford S.T.P ]- Μέγα  Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης [ Liddell & Scott ]- Μέγα Λεξικόν  της Ελληνικής Γλώσσης [ Δ. Δημητράκου ] 1 .Επήλυδες  [ έπηλυς  < επήλυθον = επι + έρχομαι }. 

TH. GAISFORD S.T.P. – » Μέγα Ετυμολογικόν Λεξικόν ».

Επήλυδες.

H.LIDDELL & R. SCOTT – »Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

έπηλυς ,-υδος, ο, η, έπηλυ, το, [ < επήλυθον < επέρχομαι ] :

Δ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Έπηλυς- υδος.

Γ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ – » Ετυμολογικό Λεξικό ».

έπηλυς – ελεύθερος.

Γ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ – » Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας ».

έπηλυς .

Η  λέξη ‘ έπηλυς ‘ έχει το δικό της   νόημα ,το δικό της νοηματικό φορτίο. Ανεξάρτητο  των ιδεολογικών ‘προσήμων’ ή  αγκυλώσεων του εκάστοτε μαθητευόμενου  μεν  ημιμαθή  δε  Προκρούστη της Ελληνικής  .Διότι το αντίθετο του επήλυδος  είναι ο αυτόχθων. Αφού,  λοιπόν, ο αυτόχθων επαινείται ως  καλόν ,το αντίθετό του ,ο έπηλυς  μπορεί να ‘ναι  κι αυτός  τι  καλόν ;     ΠΑΡΑΓΩΓΑ [ του ρήματος έρχομαι }

ΠΑΝ. ΚΟΛΛΙΑ – » Λεξικόν των βασικών ρημάτων της Αρχαίας Αττικής Πεζογραφίας ».

Έπηλυς [ < έρχομαι ].

Δ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Τι είναι η επηλυσία / επηλυσίη ; Ποιος είναι ο επήλυτος ; 

Μήπως  και το »ΟΜΗΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟΝ » έχει. . επηρεαστεί από  το ‘αρνητικό φορτίο του  όρου’  [ έπηλυς ] κατά κ. Γ,Χάρη  ;

ΙΩ. ΠΑΝΤΑΖΙΔΟΥ – » Ομηρικόν Λεξικόν ».

Επήλυση.

Το μεγάλο μπλέξιμο, λόγω ραθυμίας υποθέτω κι όχι από ιδεολογικοκομματικά   κριτήρια, εντοπίζεται στο »τσουβάλιασμα»  των λέξεων : ξένος-αλλοδαπός -ετερόχθων-έποικος .Λέξεις με διαφορετικές εννοιολογικές  αποχρώσεις μικρές ή μεγάλες.  Ας κάνουμε μερικές »ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΜΝΗΜΗΣ’…

2.Ποιος είναι ο ΞΕΝΟΣ ;                        

ANNHΣ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Ο εν τη λέξει Λόγος ».

Ξένος.

ΙΩ. ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

Ξένος ή Ξείνος.

Γ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ – » Ετυμολογικό Λεξικό ».

Ξένος [ < αρχ. < *ξένFος ], ξείνος.

ΗΡΟΔΟΤΟΥ – »Ιστορίαι », ΠΟΛΥΜΝΙΑ [ 228 ]. ΑΡΧ. ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΥΡΙΚΟΙ – » Σιμωνίδης »

ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ [ ΧΧΙΙ ],[ b’].

O ΞΕΝΟΣ  ήταν ο  ΑΛΛΟΔΑΠΟΣ ;   Αυτόν,  εννοεί  στο επίγραμμα του  ο Σιμωνίδης ο Κείος ;

 Ο  ξένος έχει προστάτη του τον Ξένιο Δία.

Ξένιος Ζεύς

Τι  ήταν  η  Ξενία ;   { Φιλο } Ξενία   προσέφεραν οι Έλληνες μόνο στους Έλληνες .Διότι  πίστευαν στον Ξένιο Δία  , στον Πατέρα Θεών τε και ανθρώπων.  Είναι χαρακτηριστικό το περιστατικό με τον Σόλωνα και τον Σκύθη  Ανάχαρση.  Ο σοφός Σόλων δεν του προσέφερε  ξενία , διότι νόμισε ότι  ήταν ..ΑΛΛΟΔΑΠΟΣ { ενώ ήταν μιξοβάρβαρος }  και δεν επιτρεπόταν  σε αυτούς η  φιλοξενία .!

ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΛΑΕΡΤΙΟΥ – » Βίοι Φιλοσόφων » [ Α΄].

8. ΑΝΧΑΡΣΙΣ Ο ΣΚΥΘΗΣ.

NIK. ΛΩΡΕΝΤΗ – » Λεξικόν των Αρχαίων Κυρίων Ονομάτων ».

ΑΝΑΧΑΡΣΙΣ ο Σκύθης.

2.ΞΕΝΟΣ-ΑΛΛΟΔΑΠΟΣ.

ANNHΣ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Ο εν τη λέξει Λόγος ».

Ξενία , φιλοξενία .

Γ. ΛΑΜΨΑ – » Λεξικό του Αρχαίου κόσμου ».

Η ξενία προσφερόταν σ’ εκείνους που έρχονταν απὸ άλλες ελληνικές πόλεις, και που τους θεω-
ρούσαν ικέτες του Διός. Ο  ξένος  είναι ικέτης του Ξενίου Διός και όχι άλλων Θεοτήτων.

ΣΩΚΡ. ΤΖΙΒΑΝΟΠΟΥΛΟΥ – » Λεξικόν των Ελληνικών και Ρωμα’ι’κών αρχαιοτήτων ».

Οι αρχαίοι θεωρούσαν τον μη Έλληνα ξένον , ως εχθρό και βάρβαρο .Οι αρχαιότατοι Λατίνοι έλεγαν τον ξένον , hostis [ = εχθρό ].

ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ ΗΛΙΟΥ.

ΞΕΝΙΟΣ  ΖΕΥΣ , ΙΚΕΤΗΣΙΟΣ  ΖΕΥΣ.

ANNHΣ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Ο εν τη λέξει Λόγος ».

Αυτόχθων – Ετερόχθων – Παλαίχθων – ιθαγενής – γηγενής – Aλλοδαπός  -Έποικος – Άποικος – *Χθων .

EΡ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ – » Θησαυρός της Ελληνικής γλώσσης ».

Χθών, ονός, ἡ, [ Terra, Tellus, Humus, ] γαία.

Γ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ – » Ετυμολογικό Λεξικό ».

Χθών.

ΣΟΥΔΑ ή ΣΟΥ’Ι’ΔΑ – » Λεξικόν ».

Χθονία.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ– » Ρητορική Τέχνη ».τομ. Α’ { 1360 b }.

 Ευγενείς  είναι οι αυτόχθονες.

Η Ελληνική γλώσσα είναι πλούσια ,όχι μόνον για το πλήθος των λέξεών της αλλά μάλλον γιατί κυριολεκτεί  [ ικανότητα να  κατονομάζει  το κάθε τι με την κατάλληλη λέξη] Γι αυτό τον λόγο ΔΕΝ  έχει  συνώνυμα..Ο πραγματικός Δάσκαλος αναλύει ετυμολογικά και ανασυνθέτει -σε νέα βάση – το νόημα της λέξεως  χωρίς να την αντικαθιστά με κάποια ‘συνώνυμη’ .Οι δοκησίσοφοι και αμαθείς  πράττουν το ακριβώς αντίθετο ,με ειδικότητα στο τσουβάλιασμα των λέξεων ,θέλοντας να κρύψουν την γνωστική γύμνια τους…             

 ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ  ΣΟΛΩΜΟΣ – » Ο Πόρφυρας» , { 1847 } .

[ 6 ].Ένας πόρφυρας -έτσι ονομάζεται στην Κέρκυρα το θαλασσινό τέρας, το λεγόμενο και σμπρίλιος, σκυλόψαρο, και με το αρχαίο του όνομα, σωζόμενον ακόμη, καρχαρίας, το γαλλιστί requin – κατασπάραξε ένα νεαρό Άγγλο στρατιώτη που κολυμπούσε μέσα στο λιμένα της Κέρκυρας, και την ακόλουθη μέρα τα κύματα ξέβρασαν στο ακρογιάλι του Κάστρου ένα απομεινάρι από το σώμα.

   

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ :       

  • εκδ.ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΜΗΘΕΥΤΙΚΗ.

ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ ΒΙΒΛΙΑ , ΕΛΕΓΧΕΤΕ ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ .

Η  απόδοσις των αρχαίων κειμένων δεν είναι φωτογραφική . Συνεπώς βασίζεται, αλλά ενίοτε δεν ταυτίζεται απόλυτα με αυτή των μεταφραστών συγγραφέων .

Τα περισσότερα  αρχαία κείμενα ,από όσα χρησιμοποιήθηκαν ,μπορείτε να τα αναζητήσετε στο διαδίκτυο ,όπως στα πολύ χρήσιμα »google books » ,» wikisource» , »anemi » ,» πύλη» κ. α