Tί εννοούμε όταν σκεφτόμαστε ,λέμε ή γράφουμε την λέξη άνθρωπος Έχουμε όλοι την ίδια αντίληψη για την λέξη αυτή ;Ποιά η πραγματική σημασία της λέξεως ;Ας εξετάσουμε με νηφαλιότητα τις πιθανές ετυμολογίες της λέξεως. Συνέχεια
Month: Φεβρουαρίου 2018
Γυμνή Αλήθεια { Nuda Veritas }.
Μεταβατική περίοδος ορίζεται στην ιστορία ως μια μη σταθερή περίοδος .Η ασάφεια , η ρευστότητα και η κατάρρευση του Παλιού χαρακτηρίζει έντονα αυτό το χρονικό διάστημα , ενώ η ώρα του τοκετού και οι ωδίνες του Νέου ακόμη δεν έχουν έρθει.Το πέρασμα αυτό από την μια ποιοτική κατάσταση[ παλαιά ] στην άλλη [ νέα ] καθορίζεται σύμφωνα με την μαρξιστική Διαλεκτική λογική και οι νόμοι της και ονομάζεται άλμα. Σε μια τέτοια μεταβατική και ταραγμένη εποχή [ 65π.χ.} γεννιέται και ο αγλαός Ρωμαίος ποιητής Οράτιος { Horatius }, ίσως δούλος ελληνικής καταγωγής. [Τότε ,η βαθμιαία κατάρρευση της Ρωμα’ι’κής δημοκρατίας ολοκληρώθηκε με τη ναυμαχία στο Άκτιο { 31 π.χ. }και την εδραίωση της μοναρχίας. Καμμιά προσπάθεια αναστυλώσεως δεν στάθηκε ικανή να αποτρέψει την μοιραία πτώση ].Ο Οράτιος προσπάθησε να ανακαινίσει την λυρική ποίηση των Ρωμαίων λίαν επιτυχώς. Τα ποιήματά του διακρίνονται από πυκνή και λιτή διατύπωση ,πολλές φορές με ειρωνικό ή εύθυμο τόνο, ο οποίος μετριάζει την αυστηρότητα των στίχων. Στα σπουδαία ποιήματά του ‘Ωδές ‘ { carmina } υπάρχει πάντα ο συμβουλευτικός χαρακτήρας.
1..NUDA VERITAS *.
ΟΡΑΤΙΟΥ { Quintus Horatius Flaccus } – » Οι Ωδές »,βιβλ.1 , 24.
Quis desiderio { Παραμυθητικός στον Βιργίλιον }.
Θρηνωδία για τον θάνατο του Κο’ι’ντιλίου { Quintilius } ,εξαιρέτου τεχνοκρίτη και παιδικού φίλου του Βιργιλίου , εν συνεχεία εγκώμια για τις αρετές του νεκρού κατά την παράδοση των παραμυθητικών λόγων. Παρουσιάζονται οι θεότητες Pudor { Aιδώς } , Fides { Πίστις } και Veritas { Αλήθεια } οι οποίες θρηνούν πάνω από το άψυχο σώμα του Κο’ι’ντιλίου.
ΟΡΑΤΙΟΥ { Quintus Horatius Flaccus } – » Οι Ωδές »,βιβλ.1 , – »
24. Quis desiderio { Παραμυθητικός στον Βιργίλιον }.
Η γυμνή αλήθεια διατυπώνεται στο τέλος : Το καλλίτερο στον άνθρωπο είναι η υπομονή { patientia } .Διότι μόνο η καρτερία βοηθάει τους ανθρώπους να δεχτούν την Ειμαρμένη ,ειδάλλως η αντίθετη στάση τους χαρακτηρίζεται ως ύβρις { nefas= το υπο των θεών απαγορευμένο ,ανόσιο, μιαρό, αθέμιτο . Nefas =/= fas }.
ΚΩΝ.ΤΣΑΤΣΟΥ – » Αφορισμοί και Διαλογισμοί », τρίτη σειρά .
Πίσω από ένα προπέτασμα ηδονής , η αδιάκοπη υπόμνηση της ματαιότητας των πάντων και του θανάτου. Ο Οράτιος δεν ελπίζει τίποτα .Θέλει να είναι όπως πρέπει να είναι , στις λιγοστές στιγμές όπου θα υπάρξη , από αγάπη για το ορθό και το ωραίο , από σεβασμό στον εαυτό του. Ο Οράτιος είναι ένας από τους πιο τραγικούς ποιητές όλων των εποχών.
Οι επιρροές του Ορατίου από την αρχαία Ελληνική Λυρική ποίηση είναι εμφανείς .
Ο Αρχίλοχος { 700 π.χ .} σπουδαίος λυρικός ποιητής από την Πάρο ήταν ο πρώτος ποιητής που έκαμε ποίηση την προσωπική του ζωή και την ζωή του κοινού ανθρώπου δείχνοντας ένα νέο κώδικα ηθικής , που άρχισε να επιβάλλεται με τις αναθεωρήσεις , τις αμφισβητήσεις και τις αναστατώσεις που προκλήθηκαν κατά την διάρκεια του β’ αποικισμού .Τα ποιήματα του Αρχιλόχου { μάλλον σπαράγματα από διασωθέντα ποιήματά } εκφράζουν την αμηχανία και την απορία μπροστά στα θε’ι’κά συμβάντα και προβάλλουν την καρτερία σαν την κατάλληλη συμπεριφορά απέναντι στον πόνο.
ΑΡΧΙΛΟΧΟΥ – » Ελεγείες », { 9-13 }.
Ο Αρχίλοχος πενθεί για τον αγαπημένο του φίλο Περικλή , ο οποίος χάθηκε σ’ ένα ναυάγιο .Στα αγιάτρευτα αυτά δεινά αντιτάσσει –ως μόνο φάρμακο – την δύναμη της καρτερίας και συμβουλεύει τους οικείους να αντέξουν τον πόνο τους ,διώχνοντας το γυναικείο πένθος { κλάματα }.
Gustav Klimt – » Nuda veritas ». { 1899 }.
2.H ΑΛΗΘΕΙΑ .
ΠΙΝΔΑΡΟΥ – »Επίνικοι », Ολυμπιόνικος 10.
Η Αλάθεια είναι θυγατέρα του Διός .
ΓΙΑΝΝΗ ΛΑΜΨΑ – » Λεξικό του Αρχαίου κόσμου ».
Αλήθεια { αλληγορική θεά } είναι κόρη του Κρόνου και της Δικαιοσύνης .
ΑΘ. ΣΤΑΓΕΙΡΙΤΟΥ – » Ωγυγία ή Αρχαιολογία », τομ.Β’ ,Βίβλος Ζ’ -Συμβολική { σε.190 }.
Η Αλήθεια είναι συμβολική θεά{ πλασμένη} θυγατέρα του Καιρού. Διότι ο καιρός γεννά ,τουτέστιν ευρίσκει την αλήθειαν. Την ζωγράφιζαν γυμνή έχουσα στο στήθος την εικόνα του Ηλίου, προφανή σύμβολα αληθείας.
Ο ναός της Αλήθειας στην Πατάγια { Ταϊλάνδη }.
Τί ἐστιν ἀλήθεια ;
ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ – » Το κατά Ιωάννη », {κεφ. ΙΗ’ -38 }.
Tι είναι αλήθεια, ρώτησε ο Πιλάτος τον Θεάνθρωπον Ιησού Χριστό ,αλλά δεν πήρε απάντηση.
3. ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ
3.α] Η αλήθεια = α[ στερ.] + λήθη .
Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».
Αληθής-ές { α στερ. + λήθω < λανθάνω } = αυτός που δεν κρύβεται ή αυτός που δεν μπορεί να κρυφτεί. Άρα ο πραγματικός .Αντίθετο στο Ψευδής ή φαινομενικός.
ΠΑΝ.ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ – » Λεξικό ρημάτων της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».
Λανθάνω .Παράγωγα : λάθος , λήθη , λάθρα , λαθραίος , λήθαργος , λήσμων , λησμονιά, α-λάθητος ,α-ληθής , ά-ληστος .
ΣΕΞΤΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΥ – » Προς λογικούς Β’ », [ 8-9 ].
Ο Σέξτος Εμπειρικός { 2ος ή 3ος αι. μ.Χ. }ήταν Έλληνας γιατρός και φιλόσοφος, εκπρόσωπος του Σκεπτικισμού και ο βασικός ιστορικός του .
Ο Σκεπτικιστής Αινησίδημος από την Κρήτη ,αναφέρει κάποια διαφορά μεταξύ των φαινομένων και λέει ,ότι απ’ αυτά άλλα φαίνονται από κοινού σε όλους και άλλα ιδιαιτέρως σε κάποιον κι ότι ανάμεσά τους αληθή είναι όσα φαίνονται από κοινού σε όλους και ψευδή όσα δεν είναι αυτού του είδους, εξ ου και αληθές , αυτό που δεν λανθάνει για τη κοινή αντίληψη.
ΚΩΣΤΑ ΑΞΕΛΟY – » Ο Ηράκλειτος κα η Φιλοσοφία ».Κεφ.Β’, Ο Λόγος {σελ.68 }.
[ αναφορά σε Σέξτο Εμπειρικό ]. Αλήθεια και μνήμη .Ψεύδος και ιδιαιτερότητα. Το κριτήριο του κοινού λόγου. Τα φαινόμενα που φανερώνονται σ’ όλους είναι πιστά στην αλήθεια [ διότι κρίνονται από τον κοινό λόγο]. Τα φαινόμενα που φανερώνονται στον καθένα κατ’ ιδίαν είναι ψεύτικα.
ΣΕΞΤΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΥ – » Προς λογικούς Α’ » { 133 }.
Ξυνός [ =κοινός ] ο λόγος { διότι ανήκει σε όλους μας }.
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ – » Περί Δεισιδαιμονίας », { 166 c }.
Ηράκλειτος : Για τους ξυπνητούς ένας και κοινός κόσμος υπάρχει, ενώ όσοι είναι κοιμισμένοι πηγαίνουν ο καθένας σε δικό του κόσμο.
ΗΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Λεξικόν » .
Αληθέα = αψευδή .και αυτά που δεν λησμονούνται – Αλήθη = επλανήθη – Αληθής = δικαία ή μνήμων , κατά στέρησιν της λήθης.
THOMAS GAISFORD -» Etymologicon Magnum Lexicon ».
Αληθές = το μη υφιστάμενο κατάπτωση του δικαίου εξ αιτίας της λήθης , το αντίθετο του ψεύδους.
ΗΣΙΟΔΟΥ – » Θεογονία », { στ.233 – 236 }.
Ο Νηρέας είναι αψευδής και φιλαλήθης .Τον αποκαλούν γέροντα γιατί είναι και αναμάρτητος κι ήπιος και δεν ξεχνάει τα νόμιμα { ου λήθεται θεμίστων }.
ΗΣΙΟΔΟΥ – » Θεογονία ».
Ο Πόντος γέννησε τον Νηρέα τον γέροντα.
3.β] H αλήθεια = άλη + θεία.
ΠΛΑΤΩΝΟΣ – » Κρατύλος », { 421 b }.
Αλήθεια = θεία + άλη { θε’ι’κή παραπλάνηση }.Η θε’ι’κή κίνηση του όντος.
Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».
Άλη = αδιάκοπος περιπλάνησις. 2].{ μτφ.} περιπλάνησις του πνεύματος . Παράγωγα :αλάομαι , αλαίνω [> αλαινιάρης > αλανιάρης ], αλήτης ,αλητεύω [ ambulare ].
ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ – » Ανώμαλα ρήματα της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».
Αλάομαι -ώμαι { < άλη } = περιπλανώμαι. ΑΟΡ. Αλήθην και Ηλήθην .
ΑΝΝΗΣ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Ο εν τη λέξει Λόγος ».
Πλάνη = περιπλάνηση στην θάλασσα { πλάνητες } και στον αέρα { πλανήτες }.
ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ – » Περάσματα και χαιρετισμοί ».
SALVADOR DALI – » Leda Atomica », { 1949 }.
4. Αλήθεια = έξις .
Γ.ΛΑΘΥΡΗ – » Οι ‘όροι ‘ του Σπευσίππου »».
Αλήθεια : έξις στην κατάφαση και αποφάση – επιστήμη των αληθών.
Τι ακριβώς θέλει να μας πει ο Σπεύσιππος , πρώτος σχολάρχη της Πλατωνικής Ακαδήμειας και ανιψιός του Πλάτωνος ; Η αλήθεια είναι μια συνήθεια { έξις }του σώματος ή του πνεύματος , η οποία συνίσταται στην κατάφαση [ ναι ] και στην άρνηση [ ου]. Η αλήθεια προσεγγίζεται δηλαδή , με ερωτήσεις και απαντήσεις συγκεκριμένες και συμβατικές, όπως το ναι ή το ου [ όχι ].Διότι αυτή είναι η οδός προς την βαθειά γνώση του αληθούς. Αλλά τι είναι ερώτηση και τι απάντηση ,οι οποίες μας οδηγούν στην επιστήμη των αληθών;
Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».
Έξις = το να έχεις ή να κατέχεις κάτι σε κάποια κατάσταση 2. διαρκής κατάσταση ή συνήθεια [ σώματος ή πνεύματος ].
ΑΜΜΩΝΙΟΥ – » Λεξικόν Ομοίων και Διαφόρων λέξεων ».
Ερώτησις και πεύσις διαφέρει . Στην φιλοσοφία , η ερώτησις είναι φράσις η οποία επιζητεί συμβολικήν απόκρισιν . Συμβολικές αποκρίσεις είναι πέντε {5} : ναι ,όχι , αμφίβολον ,σαφές ,άδηλον .
Δ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».
Πεύσις { < πεύθομαι < πυνθάνομαι = ζητώ να μάθω ,πληροφορούμαι } = ερώτησις , ερώτημα 2]. πληροφορία.
Η πεύσις δεν είναι ερώτησις ,διότι δεν έχει ούτε απαιτεί τις [5] συμβατικές αποκρίσεις που υπάρχουν αναγκαστικά στην ερώτηση. Όπως παραδείγματος χάριν ,το ‘τί έφαγες ‘ ή το ‘πού μένεις ‘δεν μπορούν ν’ απαντηθούν συμβατικά και μονολεκτικά. Άρα στην φιλοσοφία τα ερωτήματα πρέπει να έχουν -όσο το δυνατόν- μονολεκτικές απαντήσεις .Δεν αγαπάει η σοφία το ασαφές ,ούτε το πολυώνυμον και ληρόν μπορεί να έχει σαφήνεια. Η αλήθεια μπορεί να ειπωθεί με απλά λόγια ,με ένα ναι ή με ένα όχι. Διότι είναι απλή , αφτιασίδωτη και γδυτή ,ενώ το ψέμα τα αντίθετα από αυτά.
ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ – » Ορέστης », { στ.397 }.
‘‘Σοφόν το σαφές »
Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».
Το σαφές = η αλήθεια.
5. Επιστήμη και αλήθεια .
ΠΛΑΤΩΝΟΣ – » Πολιτεία » , Βιβλ.ΣΤ’ , { 508 e -509 a }.
Και η επιστήμη και η αλήθεια σχετίζονται με το αγαθόν ,όπως το φως και η όραση σχετίζονται με τον ήλιο. Και ο ήλιος είναι αγαθόν και το αγαθόν ήλιος.
ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ – » Άξιον εστί », Τα πάθη -[ ς’ ].
Ο μεγάλος μύστης -ποιητής μας γράφει για τον νοητό ήλιο της Δικαιοσύνης { ουδέ θεμίστων λήθεται } , για την μυρσίνη { μυρτιά ,σύμβολο παρθενίας } ,για τον Καιρό { Αλήθεια , θυγατέρα του Καιρού } και τον Κεραυνό.
Γ.ΛΑΘΥΡΗ – » Οι ‘όροι ‘ του Σπευσίππου »».
Επιστήμη : αντίληψη της ψυχής ακλόνητη λογικώς. Δύναμη κατανοήσεως κάποιου ή κάποιων πραγμάτων ακλόνητη λογικώς .Λόγος αληθής εντός της διανοίας ακλόνητος.
6. Μαντική και αλήθεια.
ΠΛΑΤΩΝΟΣ – ‘‘ Κρατύλος », { 405 b-c }.
Ο Απόλλων είναι θεός της Μουσικής , της Μαντικής ,της Ιατρικής και της Τοξευτικής. Έχει δηλαδή τέσσερις δυνάμεις. Το όνομα του θεού δε εκφράζει και τις [4] τέσσερις αυτές δυνάμεις εάν ικανώς αποκωδικοποιηθεί { Απόλλων = Απολούων + Άπλουν +Αειβάλλων+ Ομοπολών } …Σύμφωνα και με τις απολύσεις [ ελευθερώσεις ] και με τις απολούσεις [ καθαρισμούς ] ως γιατρός τέτοιου είδους κακών , θα ήταν ορθό να ονομάζεται » Απολούων ». Σύμφωνα με την μαντική , το αλήθές και το απλούν –διότι αυτά είναι το ίδιο -ορθότατα ο Απόλλων θα μπορούσε να ονομάζεται ,όπως τον αποκαλούν οι Θεσσαλοί , »Άπλουν».
ΠΡΟΚΛΟΥ – » Εκ των του φιλοσόφου Πρόκλου σχολίων εις τον Κρατύλον Πλάτωνος εκλογαί χρήσιμοι », { 174,80 }.
Αλλά και η μαντική , αποκαλύπτοντας τον απλόμορφο χαρακτήρα της αλήθειας , καταργεί την ποικιλομορφία του ψεύδους.
Γ.ΛΑΘΥΡΗ – » Οι ‘όροι ‘ του Σπευσίππου »».
Μαντική : επιστήμη διαβλέπουσα το παρόν και το μέλλον μέσω θνητού ζώου.[ δημιουργός φιλίας μεταξύ θεού και ανθρώπων ].
ΠΡΟΚΛΟΥ – » Εκ των του φιλοσόφου Πρόκλου σχολίων εις τον Κρατύλον Πλάτωνος εκλογαί χρήσιμοι », { 176,30 }.
Η απλομορφία είναι έκφανση του Ενός και η γνωστική αλήθεια έκφανση της υπερουσίας** και πρωταρχικοτάτης αληθείας που προέρχεται από το αγαθόν.
ΣΤΟΒΑΙΟΥ – Ανθολόγιον », τομ.Γ’ , { Περί αληθείας ΙΑ’ }.
ΓΙΑΝΝΗ ΣΜΥΡΝΙΩΤΑΚΗ – » 10.000 Γνωμικά και Αποφθέγματα ».
ΙΧΩΡ – » Οι πηγές της Λήθης και της Μνημοσύνης «.
1]. Αλήθεια [ α+λήθη] είναι το να μην ξεχνάω τα νόμιμα , τα δίκαια. 2]. Αλάθεια { α+λάθη } είναι να μην ξεχνάω τα λάθη μου. 3] .Αλήθεια [ θεία + άλη ] , είναι η θε’ι’κή περιπλάνηση του νού . Διότι το αλήθην { < αλώμαι } σημαίνει ότι περιπλανήθηκα μέχρι να φτάσω την αλήθεια του νόμιμου και του δίκαιου, αναγνώρισα τα λάθη μου και τα κατέγραψα στην μνήμη μου.
{*} ΕΥΣΤΡ. ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ – » Λεξικό Λάτινο- Ελληνικό ».
Nuda Veritas .
{**} Υπερούσιος : η ύψιστη θεότης [ ενάδα ] ή θεότητες [ ενάδες ] , που είναι υπεράνω του Όντος και της αληθινής ουσίας { βασικός όρος στη θεωρία του Πρόκλου }.
ΜΠΟΤΙΤΣΕΛΙ – » Η συκοφαντία του Απελλή », {1495 }.
Ο βασιλιάς Μίδας με τα γα’ι’δουρινά αυτιά έχει δίπλα του την ‘Άγνοια και την Καχυποψία. Όρθιος μπροστά του ο κουρελιάρης Δόλος , που κρατάει από το χέρι την Συκοφαντία , που σέρνει από τα μαλλιά έναν γυμνό άνδρα. Η Κακοπιστία και η Απάτη στολίζουν τα μαλλιά της Συκοφαντίας .Αριστερά μια γριά με μαύρο μανδύα ,η Μεταμέλεια ,στρέφεται προς την Αλήθεια , η οποία στέκεται γυμνή με το χέρι υψωμένο.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ :
ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ ΒΙΒΛΙΑ , ΕΛΕΓΧΕΤΕ ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ.
Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και.. κόκαλα τσακίζει!
Το ερέθισμα για το σημερινό άρθρο, μας το προσφέρει απλόχερα ο εκλεκτός λογοτέχνης , ποιητής , κριτικός και ερίδμητος δημοσιογράφος Π. Μπουκάλας. Ποίον είναι όμως το έναυσμα ; Η επικεφαλίδα του άρθρου << Η γλώσσα και τα κόκαλα >> Γιατί γράφει »κόκαλα» αντί για το ορθόν » κόκκαλα » ο γνώστης της Ελληνικής γλώσσας Π.Μ. ; Μήπως διότι είναι υπέρμαχος της << απλοποιήσεως >> των λέξεων με διπλό σύμφωνο και της αποβολής του ενός συμφώνου ,όπως επιτάσσει ο επίκαιρος γλωσσολα’ι’κισμός των ημιαμορφώτων ; Δεν προκύπτει αυτό από το άρθρο του , διότι διατηρεί τα διπλά σύμφωνα σε όλες τις λέξεις , όπως : << θα εξαλλαγεί >> ,<< περισσότερο >> , << γραμματείας και γλώσσας >>, << γραμματική > ,<< άλλωστε > , << πολλοί και για πολλοστή >> , << αρρώστιας >> ,<<επίρρημα, >>, << εννοεί >>. 
Τι συμβαίνει τότε και αντιμετωπίζεται έτσι ,ρατσιστικά , η λέξη κόκκαλα ; Ανεξήγητο ! Η απλοποίηση της γραφής πάντως ,πρέπει να συνάδει με την ορθογραφία και την ετυμολογία. Η σύνθεση των λέξεων και η ονοματοθεσία έχει νόμους και γραμματικούς κανόνες και δεν συγγενεύει ασφαλώς με τους ιατρικούς κανόνες των χειρουργικών ακρωτηριασμών και των κολοβωμάτων,
Η λέξη » ο κόκκαλος » είναι αρχαία και απ’ αυτήν προήλθε η μεταγενέστερη » το κόκκαλο’‘ , η οποία αντικαθιστά την λέξη »οστό » { < οστούν }.
LIDDELL & SCOTT – » Μέγα λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».
Κόκκαλος = ο πυρήνας του στροβύλου της πεύκης {= πιτύος } [ nux pinea ] ,o κώνος .Κόκκος =το σπειρί [ όπως ροδιού , μήκωνος , κυάμου κ.τ.λ. ].
Δ.Π.ΠΑΠΑΔΙΤΣΑ & ΕΛ. ΛΑΔΙΑ – »Ομηρικοί Ύμνοι ».
‘Ροιής κόκκον »= ροδιάς [ =ροία ] σπειρί .
Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».
Κόκκος , κόκκων { = κόκκος ροιάς } . Κόκκινος . Κοκκίζω {= εξάγω τον πυρήνα [=κουκούτσι] του καρπού. Κόκκαλος {= ο πυρήνας του κουκουναριού της πεύκης }.
ΔΙΑΜ. ΣΤΡΟΥΜΠΟΥΛΗ – » Ετυμολογικό Λεξικό της Ελληνικής ».
Ο κόκκαλος = πυρήν , κουκούτσι κουκουναριού πεύκου . Το κόκκαλο = το οστούν / οστό. Το κώκαλον =το παλαιόν . Ο κώκαλος = είδος πετεινού ,κόκκορα. Κόκκα = κεφαλή. Κόκκος = μικρός καρπός , σπυρί , σπόρος κόκκινης βαφής. Κοκκίον = μικρός καρπός , σπυρί .Κόκκων = ο σπόρος της ροιάς ,ροδιάς. Κόκκινος = ο βαφείς δια κόκκων , ερυθρός.
ΗΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Λεξικόν ».
Κόκκαλος = ρόμβος , στρόβιλος πεύκης. Κοκκός = α] απ’ αυτό βάφεται κάτι φοινικούν [ ερυθρό },β] γυναικείον μόριον , γ] ο κόκκος του σίτου .
ΑΝΘ.ΓΑΖΗ – » Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».
Κόκκαλος { < κόκκος } = ο κόκκος , ήτοι ο πυρήνας του στροβίλου [ της πεύκης ]. Κόκκος = 1].ο πυρήνας των καρπών συν. κουκούτσι , κοκκίον , σπειρίον 2] .η κοκκινηχλία { =κόκκος βαφικής }3]. Η κόκκος = το δέντρο πρίνος , το πρινάριον και ο κόκκος = το πρινοκόκκιον 4].Το χάπι. 5].οι κόκκοι = οι όρχεις { Στράτωνος }.
ΣΚΑΡΛΑΤΟΥ του ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ – » Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».
Κόκκαλος { < κόκκος } = ο καρπός της στροβιληάς , το κουκουνάρι. O κόκκος { < κόγχος }= κουκούτσι , κουκκί , σπυρί , το πρινοκόκκι , κάθε τι στρογγυλό μικρό σώμα , χάπι ,οι όρχεις . Η κόκκος = το δένδρο { είδος πρίνου } από το οποίο συνάζουν το πρινοκόκκι.
Δ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».
Ο κόκκαλος = το κόκκαλο, ο πυρήνας του στροβίλου της πιτύος , το κουκούτσι του κουκουναριού , ο σκληρός πυρήνας των οπώρων , το κουκούτσι 2]. ο κώνος της πεύκης , το κουκουνάρι , ο στρόβιλος 3]. ο καρπός του φυτού δαφνοειδές το Κνίδιον.
ΝΙΚ. ΑΝΔΡΙΩΤΗ – » Ετυμολογικό Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής ».
Από εδώ αρχίζει η αλλοίωση της λέξεως κόκκαλος και η εμφάνιση του ..κόκαλου.! Κόκαλο {!} < αρχ. ο κόκκαλος , που έγινε ουδ. κατά το οστούν ! { χειρουργείο αλλαγής φύλου ! } .Προσέξτε τώρα την ομόρριζη λέξη κόκκινος ,που προέρχεται από την λέξη κόκκος { με διπλό [κ] !! .Κοκκινίζω < Κόκκινος < κόκκος . Γιατί το κόκαλο με ένα [κ] και το κόκκινο με δύο [κ] ; Δεν υπάρχει λογική εξήγηση.
ΕΜΜ.ΚΡΙΑΡΑ – » Λεξικό της σύγχρονης ελληνικής δημοτικής γλώσσας » .
Κόκαλο { < κόκκαλος } = 1. οστούν 2.[συνεκδ. ] κοκαλένιο {;}εργαλείο .
A.Π.Θ {Ιδρ. Μαν.Τριανταφυλλίδη} – » Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής ».
Κόκαλο < κόκκαλος [κουκούτσι κουκουναριού].Αναίτια και ανεξήγητη η γραφή με ένα[κ]! Αυτό μάλιστα το ονομάζουν απλοποίηση αντί για ακρωτηριασμό.!!
ΑΚΑΔ.ΑΘΗΝΩΝ – » Χρηστικό Λεξικό της Νεοελληνικής γλώσσας ».
Κόκαλο και κόκκαλο [ < μσν. κόκ[κ]αλον ] = οστό . Η λογική του επαμφοτερίζοντος : και με ένα [κ] και με δύο [ κκ ].
Γ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ – » Ετυμολογικό Λεξικό ».
Κόκκαλο ή κόκαλο ; Η ετυμολογία αποδεικνύει ότι η λέξη γραφόταν με δύο [κ] ήδη από την Αρχαιότητα εφ’όσον αποτελεί παράγωγο του αρχ.κόκκος.
Γ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ -» Λεξικό των Δυσκολιών και των Λαθών στη χρήση της ελληνικής >>.
Τα παράγωγα της λέξεως < κόκκος > γράφονται ορθογραφημένα με διπλό [-κκ-] . Η διαφορετική γραφή δεν δικαιολογείται ορθογραφικά ούτε τεκμηριώνεται ετυμολογικά.
Α. Ε. ΜΕΓΑ – » Ιστορία του γλωσσικού ζητήματος » , {τομ.Α’ ,σελ.37 }.
<< Δεν βλάπτει τον Ελληνικό λαό μια μικρή καλλιέργεια της γλώσσας του , αλλά η παραμέλησή της και η αμάθεια του λαού. >>
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ :
ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ ΒΙΒΛΙΑ , ΕΛΕΓΧΕΤΕ ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ.
Ζηλοφθονία { Invidia }.
H ζηλοφθονία είναι μια σπουδαία σύνθετη λέξη .Διότι αν και είναι νεώτερη , αυτή η λέξη δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από παλαιότερες ή αρχαίες σύνθετες λέξεις. Υπήρχαν βεβαίως και ο ζήλος και ο φθόνος αλλά η ζηλοφθονία ήρθε να καλύψει το κενό μεταξύ αυτών . Διότι ζηλοφθονία δεν είναι μήτε ζήλος μήτε φθόνος ‘ είναι και τα δύο . Δείχνει δηλαδή η λέξη αυτή ,το πέρασμα από τον ζήλο στον φθόνο .Το πέρασμα στο αντίθετό του , γιατί οι λέξεις ζήλος και φθόνος είναι αντίθετες. Η παραγωγή νέων λέξεων οφείλει να συμπληρώνει τα κενά ή να αποσαφηνίζει μια έννοια χωρίς να κακοποιεί την γραμματική ή να κατασκευάζει ανόητες λέξεις { π.χ. συγνώμη , συστημικός , υλοποίηση κ.α. }.
A.Π.Θ {Ιδρ. Μαν.Τριανταφυλλίδη} – » Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής ».
Zηλοφθονία = εμπαθής ζήλια , ζήλια που φτάνει στο φθόνο και το μίσος.
ΣΤΕΦ.ΚΟΥΜΑΝΟΥΔΗ – » Συναγωγή Νέων λέξεων » .
Η λέξη μαρτυρείται από το 1892 { Στέφανος Ξένος : ‘ζηλόφθονα βλέμματα’ } στην εφημερίδα »Βρεττανικός Αστήρ ».
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ – » Ασάλευτη ζωή », ‘ Ο ΓΥΡΙΣΜΟΣ ‘,{1897 }.
‘‘Οι ζηλόφτονοι θεοί » { αντικατάσταση του δασύπνοου [ θ ] με το ψιλόπνοο [ τ ] της ομάδος των χειλικών αφώνων συμφώνων { τ, δ, θ }.
A’ ΖΗΛΟΣ
HΣΙΟΔΟΥ – » Θεογονία », {στ.383 }.
Η Στύγα { εξ ού στυγερός -η – ον } η κόρη του Ωκεανού έτεκε { < τίκτω .Η γυναίκα τίκτει ,εξ ου τοκετός , τοκάς, τέκνο } τον Πάλλαντα και την καλλίσφυρη { η έχουσα κάλλος στα σφυρά ,στους αστραγάλους } Νίκη.
HΣΙΟΔΟΥ – » Θεογονία ».
ΣΤΥΞ + ΠΑΛΛΑΣ = ΝΙΚΗ -ΚΡΑΤΟΣ-ΖΗΛΟΣ-ΒΙΑ.
Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».
Ζήλος / Ζάλος { εκ του ζέω } = πρόθυμος [σφοδρά] άμιλλα .ΑNT. φθόνος . 2 παν σφοδρό πάθος ,κυρίως ζηλοτυπία. Ευγενής πόθος για υπερτέρηση σε κάποιο πράγμα.
THOMAS GAISFORD -» Etymologicon Magnum Lexicon ».
Ζήλος = φθόνος 1. ζέω+λίαν = ζέλος = ζήλος , διότι είναι πολύ θερμός 2. Από το ζέειν = Αυτός που φλεγμαίνει και καίει την ψυχή [ διότι την καίει βαθιά] 3.Από την ζέση του θυμού 4. Από ζάλη > ζάλος > ζήλος .Διότι ο ζήλος κτυπάει τον άνθρωπο με τη ζάλη ,την ζαλάδα. Ζάλη =ζα + άελλα 2. Το ζέειν την άλα , κυρίως επί θαλάσσης.
ΦΩΤΙΟΥ – » Λέξεων Συναγωγή ».
Ζάλη = μεγάλη άελλα { άειν=φυσώ + ειλείν=συστρέφω }.Ζηλοτυπία= ζήλος εξ ασελγούς υπονοίας . Ζηλοτυπώ = μισώ. Το ζηλούν { το να ζηλεύω } είναι το μακαρίζειν { το να θεωρώ κάποιον μακάριο { μη + κήρ = όλεθρος , κατα–στροφή } ,ευτυχή , ευδαίμονα. Το ζηλοτυπείν { το να ζηλοτυπείς } είναι το εληλυθέναι { < έρχομαι : το να έχεις έρθει } εις απέχθεια { από + έχθος = έχθρα, ‘μίσος’ } .[ Ζηλοτυπώ { ζήλος + τύπος < τύπτω }= κτυπημένος από ζήλεια ].
ΑΜΜΩΝΙΟΥ – » Λεξικόν Ομοίων και Διαφόρων λέξεων ».
Ζήλος και ζηλοτυπία διαφέρουν. Διότι ζηλοτυπία μεν είναι αυτό το πάθος ,δηλαδή αυτό που υπάρχει μέσα στο μίσος. Ζήλος δε είναι μίμησις καλού , τέτοιος που ζηλεύει ο μαθητής τον καθηγητή. » Μιμείται [ ζηλοί ] δε και τον γείτονα ο γείτων »-ΗΣΙΟΔΟΣ. Η τάδε μισεί ή εχθρεύεται [ ζηλοτυπεί ] αυτόν εδώ.
ΑΝΘ.ΓΑΖΗ – » Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».
Ζήλος = ζέση ψυχής , προθυμία για μίμηση. Πάθος ψυχής ή πόθος , διακαής διάθεση για κάτι. Ζηλοτυπια, φθόνος. Είδη ζήλου : 1.Μακαρισμός 2.Μίμησις 3. Φθόνος
Δ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης »
Ζήλος / Ζάλος= φθόνος , ζηλοτυπία. 2.ευγενής άμιλλα 3. θαυμασμός , προθυμία μιμήσεως τινός. Ζήλεια { ζηλεύω } = η δυσαρέσκεια δια ξένην ευτυχίαν 2. Ζηλοτυπία [ ιδίως επί συζύγων ] 3.Ο ζήλος ,το εξαιρετικόν ενδιαφέρον.
ΠΛΑΤΩΝΟΣ – » Μενέξενος » , { 242 a .13}
Το κακό αγαπάει να πέφτει πάνω σε ανθρώπους που κάνουν το καλό. Πρώτα ο ζήλος και έπειτα φθόνος που γεννιέται από τον ζήλο.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ – » Ρητορική Τέχνη », { 1388 a }.
Ζήλος είναι κάποιου είδους λύπη για τα έντιμα αγαθά που έχουν αποκτήσει άνθρωποι εκ φύσεως όμοιοί μας και τα οποία είναι δυνατόν και εμείς να αποκτήσουμε. Την λύπη δε αυτή δεν την συναισθανόμαστε επειδή οι άλλοι τα απέκτησαν αλλά διότι δεν τ΄ αποκτήσαμε εμείς { γι’αυτό ο ζήλος είναι ευγενικό συναίσθημα και συναντάται στους καλούς ανθρώπους , ενώ ο φθόνος είναι κακό και συναντάται στους μοχθηρούς. Διότι ο μεν καλός άνθρωπος με ζήλο προσπαθεί να επιτύχει εκείνα που επιδιώκει , ο δε κακός με τον φθόνο επιθυμεί να τα χάσει κι εκείνος που τ’ απέκτησε }.
Β’ ΦΘΟΝΟΣ
Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».
Φθόνος = λύπης συναίσθημα δια τα αγαθά των άλλων .Λατ.invidia .Παραγωγα : φθονέω ,φθονερός φθόνησις , άφθονος , αφθονία.
ΕΥΣΤΡ.ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ – » Λεξικό Ελληνο-λατινικόν ».
Ζήλος : 1] φθόνος= invidia-ae* 2] ζηλοτυπία = aemulatio-onis* 3] σφοδρά επιθυμία = studium-ii *
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ – »Ηθικά Ευδήμεια », { 1221 a } Φθονερός = αυτός που λυπάται για την προκοπή [ευπραξία ] του άλλου και σε περιπτώσεις που δεν πρέπει .Ο αντίθετα προς αυτόν χαρακτήρα δεν έχει ιδιαίτερο όνομα [ανώνυμος] ,είναι δε εκείνος που δεν λυπάται ούτε για αυτούς που ευδοκιμούν αναξίως.
Το Νεμεσάν { < νέμεσις < νεμεσάω-ώ < νέμω= μοιράζω }= αγανακτώ ,οργίζομαι ,εκδικούμαι , όχι για προσωπικούς λόγους αλλά γι’ αυτό που συνέβη αποκλειστικά στον πλησίον μου .Η αγανάκτηση αυτή έχει σχέση με την απονομή του δικαίου , εξ ου και η θεά Νέμεσις. Διότι αυτό που γίνεται » παρ’ αξίαν » είναι άδικο .Και η δικαία αγανάκτηση λέγεται νεμεσάν .Ο ανώνυμος χαρακτήρας είναι αυτός που δεν αγανακτεί ούτε για την ανάξια ευτυχία ούτε για την »παρ’ αξίαν » ευτυχία [ που είναι άδικο ]. Ο φθονερός αγανακτεί και με την ανάξια ευτυχία και με την κατ΄αξίαν ‘ ευτυχία του ανθρώπου που φαίνεται ίσος προς αυτούς.
ΑΝΝΗΣ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Ο εν τη λέξει Λόγος ».
Φθόνος = λύπη για τα καλά του άλλου . Ο φθόνος φθίνει [=φθείρει ] τον κατέχοντα . Ζήλος = επιθυμία προς μίμηση. Ζηλοτυπία = μίσος. Από την ζάλη [άλς ] , ο ζήλος και η ζήλεια .
ΠΑΝ.ΚΟΛΛΙΑ – » Λεξικόν των βασικών ρημάτων της αρχαίας Αττικής πεζογραφίας ».
Φθίνω = μαραίνομαι , παρακμάζω ,φθείρομαι , αποθνήσκω. Από την ίδια ρίζα το φθονώ και το φθείρω.
ΑΜΜΩΝΙΟΥ – » Λεξικόν Ομοίων και Διαφόρων λέξεων ».
Ζήλος = η μίμησις που γίνεται εξ αιτίας της επιθυμίας προσδοκώντας κάτι καλό. Φθόνος = κάποιου είδους βασκανία για αφθονία αγαθών, που έχουν οι άλλοι εμείς δε όχι. Ζήλος = λύπη για ξένα αγαθά τα οποία θα επιθυμούσε κάποιος για τον εαυτό του. Τρία είναι τα είδη του ζήλου : α] Μακαρισμός , όταν λέει κάποιος για τον δείνα πόσο ζηλευτός είναι για το τάδε πράγμα. β] Ζηλωτής [ μιμητής ] τινός είναι ,όπως ο Θησεύς τον Ηρακλέα. γ] Όταν ο ζήλος μοιάζει με τον φθόνο.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ – » Ρητορική Τέχνη », { 1387 b-1388 a }.
Φθόνος είναι κάποιου είδους λύπη όταν βλέπουμε τους όμοιούς μας να επιτυγχάνουν { ευπραξία } εκείνα που θεωρούνται πλεονεκτήματα ,όχι γιατί επιδιώκουμε κάτι για τον εαυτό μας αλλά επειδή τα έχουν οι άλλοι….Φθόνο θα δείξουν οι άνθρωποι που έχουν ή φαίνονται ότι έχουν άλλους όμοιούς τους. Όμοιους στην καταγωγή ,στη συγγένεια, στην ηλικία , στην υπόληψη ,στην περιουσία….Φθονούν επίσης εκείνοι που σχεδόν τα έχουν όλα. Γιατί νομίζουν ότι όλοι προσπαθούν να τους πάρουν τα δικά τους. Φθονούν και οι μικρόψυχοι .Διότι σ’ αυτούς φαίνονται όλα μεγάλα.
Σε τι ομοιάζουν ο φθόνος με την βασκανία και σε τι διαφέρουν ;
ΠΑΝ.ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ – ‘ Λεξικό Ρημάτων της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας ».
Βασκανία = ματιάζω , κακολογώ , συκοφαντώ {= ψευδώς τινός κατηγορείν -Σου’ί’δα }.
ANNHΣ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Ο εν τη λέξει Λόγος ».
Βασκανία σημαίνει μάτιασμα και γλωσσοφαγιά.
ΑΜΜΩΝΙΟΥ – » Λεξικόν Ομοίων και Διαφόρων λέξεων ».
Βασκανία και φθόνος διαφέρει. Βασκαίνειν δεν είναι μόνο το να φθονείς αλλά και το να συκοφαντείς. Βάσκανον δε λένε αυτόν που είναι λυπηρός και βλαβερός.
The Eye of Ra
ΠΛΑΤΩΝΟΣ – » Φαίδων », { 95 b }. ΣΩΚΡΑΤΗΣ –<< Μη λές μεγάλο λόγο μην τυχόν κάποιο βάσκανο μάτι αναστρέψει τον λόγο που πρόκειται να ειπωθεί..>>
ΣΤΕΦ.ΚΟΥΜΑΝΟΥΔΗ – » Λεξικόν Λατινο-ελληνικόν ».
*Invidia-ae { < invideo [ in+video ] } = φθόνος , βασκανία . *Aemulatio-onis = άμιλλα. *Studium-ii { studio } = σπουδή.
O ζήλος είναι θαυμασμός .Διότι εάν δεν θαυμάσεις κάποιον , δεν γεννάται η επιθυμία προς μίμησην αυτού. Ο θαυμασμός είναι και η αρχή της φιλοσοφίας. Διότι χωρίς θαυμασμό δεν μπορεί να γεννηθεί το πάθος του φιλοσόφου. Τέλος η επιθυμία για μάθηση [ το μανθάνειν] υπάρχει μέσα στον θαυμασμό [ το θαυμάζειν]. Και το μανθάνειν και το θαυμάζειν είναι ηδύ [ ευχάριστο ,γλυκό πράγμα ].
α]. ΘΑΥΜΑΣΜΟΣ – ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
H συνάφεια του θαυμασμού προς την φιλοσοφία.
ΠΛΑΤΩΝΟΣ – » Θεαίτητος », {155 d }. Προσιδιάζει απολύτως σε φιλόσοφο το πάθος τούτο , το θαυμάζειν .Διότι δεν υπάρχει άλλη αρχή για την φιλοσοφία παρά αυτή .Γι’ αυτό η Ίρις είναι γόνος του Θαύμαντος .
β]. ΘΑΥΜΑΣΜΟΣ – ΜΑΘΗΣΙΣ
Η συνάφεια της μαθήσεως προς τον θαυμασμό.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ – » Ρητορική Τέχνη », { 1371 a-b }.
Και το μανθάνειν και το θαυμάζειν ηδύ. Διότι το επιθυμείν [ μαθείν] υπάρχει μέσα στο θαυμάζειν , ώστε το θαυμαστόν είναι επιθυμητόν.
Και το μανθάνειν και το θαυμάζειν είναι ηδύ , γράφει ο Αριστοτέλης . Πόσοι από τους σημερινούς μαθητές και τους δασκάλους πιστεύουν ότι η μάθηση και ο θαυμασμός είναι κάτι γλυκύ και ευχάριστο;
HIERONYMUS BOSCH –»The Seven Deadly Sins and the Four Last Things »,{1505 -1510;}. 
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ :
ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ ΒΙΒΛΙΑ , ΕΛΕΓΧΕΤΕ ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ. { gregoriusworld } 