H Ειλείθυια και η ηλίθια .

Ομώνυμα ή Ομόηχα  ονομάζονται  οι λέξεις  που έχουν το ίδιο όνομα  ή τον ίδιο ήχο , όταν τις  προφέρουμε. Συνήθως έχουν διαφορετική ορθογραφία [ ομόηχες ] ενίοτε όμως  έχουν την ίδια [ ομώνυμες ]  .Η  ορθογραφία  εδώ  έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον , γιατί θα μας βοηθήσει –  δια της ετυμολογίας – στην αληθινή σημασία της λέξεως { το έτυμον , το ετεόν }.Εάν δηλαδή χάσουμε την ορθογραφία { π. χ από την ισοπέδωση  των φωνηέντων  ή από τον  εκλατινισμό  του αλφαβήτου μας-  πρόταση των νεφελοκαλλιεργητών – ή  από τα ‘greeklish ‘ …} οδηγούμαστε σε λάθος ετυμολογία , συνεπώς  σε  λανθασμένα  συμπεράσματα. Από τα  σπάνια ομόηχα , που δεν συμπεριλαμβάνονται  στα λεξικά  ,είναι και το ζεύγος  Ειλείθυια Ηλίθια .  

ΜΑΝ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ – » Νεοελληνική  Πολυτονική  Γραμματική ».

Ο.Ε.Ε. ΑΤΛΑΣ- » Σύγχρονον Λεξικόν ».

[   Ομόηχες λέξεις   ] στο  μονοτονικό .

  • η  Αγωνία  { ο  αγών }   =/=   η Αγονία {ο  γόνος }
  • η  Αψίς { το τόξο }  =/=  ο Αψύς { ο ευέξαπτος , ο αψός }
  • ο  Βόλος { το δίχτυ , πεζόβολος }  =/=     ο Βώλος { ο σβώλος }
  • το  Δείγμα { δείκνυμι , δείχνω }  =/= το Δήγμα { δάκνω , δαγκώνω }
  • το  Διάλειμμα { διαλείπομαι  = διακοπή } =/=   το Διάλυμα { διαλύω =διάλυση}
  • ο Έγγειος { ο εκ της γής } =/=   η Έγκυος { η εγκαστρωμένη }
  • το Έλαιον {το λάδι } =/=   το Έλεος { οίκτος }
  • η Εξάρτηση { < εξαρτάω =σύνδεση  =/=     η Εξάρτυση { < εξαρτύω =εξοπλισμός}
  • ο Εύφορος { γόνιμος }   =/=  ο Έφορος { ο εφορεύων }
  • το Ηνίον { το χαλινάρι }  =/=   το Ινίον { το ινιακόν οστούν .Υνί=γένι }
  • η Θύρα { η πόρτα }  =/=    η  Θήρα { το κυνήγι }
  • η Ιδιότης { ιδιότητα }=χαραχτήρας   =/=    ο  Ιδιώτης { ο άπειρος , ο άχρηστος }
  • ο Ινώδης { από ίνες }    =/=    ο Οινώδης { από οίνο }
  • ο Καινός { ο καινούργιος , ο νέος }   =/=    ο Κενός { ο άδειος }
  • το Κήτος { το μεγάλο ψάρι }   =/=   το Κύτος { το αμπάρι }
  • Κλείνω { κλείω= ασφαλίζω }  =/=    Κλίνω { διπλώνω , κύπτω }
  • το Κλήμα { αμπελιού }  =/=   το Κλίμα { χώρας }
  • η Κόμη { τα μαλλιά}   =/= η Κώμη { το χωριό}
  • το Κόμμα { κόπτω }   =/= το Κώμα { λήθαργος }
  • η Κτήσις { κτώμαι }    =/=   η  Κτίσις { κτίζω }
  • ο Κύων { ο σκύλος }  =/=    ο Κίων { η κολόνα }
  • το Λείμμα { υπόλειμμα }   =/=   το Λήμμα  { η πρόσοδος }  =/= το  Λύμα { το ξέπλυμα }
  • ο Λιμός { η πείνα }   =/=     ο Λοιμός  { η αρρώστια }
  • η Λίρα { το νόμισμα }   =/= η Λύρα { το μουσικό όργανο}
  • ο Λιτός { απέριττος }   =/=    ο  Λυτός { ο λυμένος }
  • ο Ξηρός { ξερός }   =/=    ο  Ξυρός  { το ξυράφι}
  • Όμως { αντιθ.σύνδ.}  =/=   ο Ώμος { η ωμοπλάτη }
  • ο Όρος { το όριο }    =/=   το Όρος { το βουνό }
  • το Παιδίον { το παιδί }   =/=   το Πεδίο { ο κάμπος , πεδιάδα }
  • η Πάλη { το αγώνισμα }  =/=     Πάλι { επιρρ.}=ξανά
  • η Παράλειψη { παραλείπω }   =/=   η Παράληψη { παραλαμβάνω }
  • η Πείρα { η γνώση}    =/=   η Πήρα { το σακκούλι }
  • ο Πόλος {{ γεωγρ.όρος }  =/=    ο Πώλος { το πουλάρι }
  • η Πηγή { η βρύση }    =/=    η  Πυγή { τα οπίσθια }
  • o Στήλος { η στήλη }  =/=   ο  Στύλος { η κολόνα }
  • ο Στίχος { γραμμή βιβλίου , τετραδίου  κτλ.}  =/=    ο Στοίχος { σειρά ανθρώπων }
  • ο Σολομός { το ψάρι }  =/=   ο Σολωμός { ο ποιητής }
  • ο Σωρός  { η στίβα  }     =/=  η  Σορός { το φέρετρο }
  • ο Τοίχος { του σπιτιού }  =/=   το  Τείχος { το φρούριο }
  • ο Τόνος  { σημείο στίξεως }  =/=   ο  Τόννος  { το βάρος , το ψάρι }
  • ο Υιός { ο γιός }  =/=   ο Ιός { το δηλητήριο }.
  • η Ύλη  { το υλικό }  =/=    η Ίλη { ο λόχος ιππικού }
  • το Φύλλο  { του φυτού }    =/=   το Φύλο { η φυλή , το γένος }
  • τα Χείλια { το χείλος }   =/=  τα Χίλια { =1000 }
  • η Χείρα { το χέρι }    =/=    η Χήρα { γυναίκα }
  • ο Χιλός  { το χόρτο }   =/=   ο Χυλός {ο χυμός }
  • η Χολή  { το πικρό υγρό του ήπατος }  =/=    η  Χωλή  { η  κουτσή }
  • ο Χοίρος  { το γουρούνι }   =/=      ο  Χήρος { ορφανός από γυναίκα }
  • η Ψηλή { γυναίκα }  =/=   η Ψιλή { η λεπτή , το πνεύμα }

Ο.Ε.Ε. ΑΤΛΑΣ– » Σύγχρονον Λεξικόν ».

Ομόηχες λέξεις  με την ιστορική ορθογραφία τους {πολυτονικό = πολυφωνικό = μουσικό }.

Η ΕΙΛΕΙΘΥΙΑ , ΕΙΛΗΘΕΙΑ ,ΕΛΕΥΘΕΙΑ ,ΕΛΕΝΘΩ , ΕΛΕΥΘΩ .

Αρχαία ελληνική θεότητα του τοκετού  και των επιτόκων. Μας  θυμίζει ως προς αυτό την αρωγή του αγίου Ελευθερίου στις  ετοιμόγεννες  της Χριστιανικής παραδόσεως !!

Ι.ΠΑΣΣΑ – » Νεώτερον   Εγκυκλοπαιδικόν  Λεξικόν   ‘ΗΛΙΟΥ’.

ΟΜΗΡΙΚΟΙ  ΥΜΝΟΙ –» Ύμνος στον Απόλλωνα », { στ. 115 }.

Ειλείθυια , η μογοστόκος.

ΗΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Λεξικόν ».

Μογοστόκος  Ειλήθυια : η λοχεύτρα .

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – » Λεξικόν  της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης».

Μογοστόκος  :  μόγος + τεκείν {τόκος}. Η  τίκτουσα  τις ωδίνες  ,η  βοηθούσα τις γυναίκες στον τοκετό .

Ι.ΠΑΣΣΑ – Τα Ορφικά ».

2. Προθυραίας  θυμίαμα στύρακα .  << Ειλείθυια , ωδίνων επαρωγέ , Προθυραία >> .

ΑΘ.ΣΤΑΓΕΙΡΙΤΗ – »Ωγυγία   ή   Αρχαιολογία ».

Ειλείθυια  Προθυραία , διότι η πρώτη καταβολή του σπέρματος είναι  η αρχή και το  προοίμιον  της  ζωής  του ανθρώπου.

THOMAS  GAISFORD  -» Etymologicon  Magnum Lexicon ».

Ειλείθυια ,από του ρ.ελεύθω , το παραγίνομαι , Ελεύθυια  —–> Ειλεύθυια ——> Ειλείθυια.

P. DECHARME – » Μυθολογία της Αρχαίας Ελλάδος ».

Η Ειλείθυια   απεικονιζόταν  σε νομίσματα του Αιγίου όρθια , με το αριστερό μπράτσο ανυψωμένο και το χέρι ανοικτό , ενώ με το δεξί κρατάει τον πυρσό , που δίνει φως  και ζωή.

ΓΙΑΝΝΗ ΛΑΜΨΑ – »Ιστορία του Αρχαίου κόσμου ».

Οι Ρωμαίοι αποκαλούσαν  την Ειλείθυια  και  Λυκινία .

bandicam 2017-07-10 23-22-59-500

Π. Θέμελη- » Ειλειθυίας Εγκώμιο ».     << Ἡ Εἰλείθυ’ι’α ποὺ ἔγινε ἅγιος Ἐλευθέριος.>>

 ΗΛΙΘΙΑ:                                                                                                                                     

THOMAS  GAISFORD  -» Etymologicon  Magnum Lexicon ».

Ηλίθιος  παρά το άλιον =το μάταιον  ή παρά  το λίθος ή παρά την άλα .

LIDDELL & SCOTT – »Μέγα  λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – » Λεξικόν  της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης .

ΑΝ. ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ  -ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ  – »Ο εν τη λέξει Λόγος ».

ΦΙΟΝΤΟΡ   ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ – » Ο Ηλίθιος ».

Σιμωνίδης ο Κείος  :  << Των γαρ ηλιθίων απείρων γένεθλα >> { = άπειρη η γενιά των ηλιθίων }.

ΣΙΜΩΝΙΔΗΣ



Η  απόδοσις των αρχαίων κειμένων δεν είναι φωτογραφική . Συνεπώς βασίζεται, αλλά ενίοτε δεν ταυτίζεται απόλυτα με αυτή των μεταφραστών συγγραφέων .

Τα περισσότερα  αρχαία κείμενα ,από όσα χρησιμοποιήθηκαν ,μπορείτε να τα αναζητήσετε στο διαδίκτυο ,όπως στα πολύ χρήσιμα »google books » ,» wikisource» , »anemi » ,» πύλη» κ. α

Θέρος ή καλοκαίρι ;

Kαλό  καλοκαίρι ή καλό θέρος ; Οδού η απορία . Είναι και τα δύο ορθά ; Είναι και τα δύο λάθος ; Είναι το ένα ορθόν και το έτερον λάθος ; Αν ληφθεί ενδεικτικώς ένα διαδικτυακόν κείμενον [ όπως του κ. Ν.Σ.]  και αναλυθεί ,μπορεί να γεννηθούν εύλογες απορίες ,αλλά είναι δυνατόν να εξαχθούν και κάποια ωφέλιμα συμπεράσματα :

bandicam 2017-06-21 12-32-22-362

Κατ’ αρχάς είναι ορθόν το» καλό καλοκαίρι» ;  Δεν είναι πλεονασμός { καλό +καλό+ καλό =τρίκαλο } ;  Το καλοκαίρι είναι μεσαιωνικό , από την λέξη   καλοκαίριον . Η λέξη όμως καλοκαιρία  μήπως  είναι  αρχαία ; Στην αρχαιότητα η  καλοκαιρία μήπως   είχε άλλη σημασία ; Μήπως το καλοκαίρι   είναι απόδοση κάποιας άλλης φράσης στην κοινή γλώσσα ; Το θέρος  μήπως  ΔΕΝ  έχει ΙΕ { ‘ ινδοευρωπαϊκή ‘ρίζα } ; [ Διότι   ‘ινδοευρωπαϊκή ‘ γλώσσα  χωρίς λαό , να την ομιλεί, πως δύναται  λογικώς; να τεκμηριωθεί ; ] Μήπως είναι  μια ελληνική , κάπως  καμουφλαρισμένη  λέξη ;  Θερίζω  σημαίνει κατά πρώτον  << περνώ το καλοκαίρι >>  ή  απλά <<  θερίζω στάχυα >> ; Θερίζω και δρέπω έχουν την ίδια σημασία ;  Ας δούμε τί γράφουν τα Μεγάλα και τα Μικρά  Λεξικά της Ελληνικής γλώσσας .Ας  εξετάσουμε { < εξετάζω < εξ [ εκ ]  + ετάζω  [ < ετός = αληθής ] }  την εγκυρότητα των απόψεων αυτού του είδους .

LIDDELL & SCOTT – » Μέγα  Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Kαλοκαιρία  = η ευετηρία. Το καλοκαίριον = το θέρος .

ΗΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Λεξικόν » .

Ευετηρία = ευθηνία [ ευδαιμονία ] ,καλός  ενιαυτός [ μεγάλο χρονικό διάστημα ] , καλοκαιρία.

ΕΡ.ΣΤΕΦΑΝΟΥ – » Θησαυρός της ελληνικής γλώσσης ».

Καλοκαιρία = ευετηρία. 

ΠΑΠΥΡΟΥ – » Λεξικό της Ελληνικής  γλώσσας ».

Καλοκαιρία { Α Μ } , η καλή κατάσταση των πραγμάτων , ευτυχισμένη χρονιά , ευετηρία.

Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα  Λεξικόν   της Ελληνικής  γλώσσης » .

Καλοκαιρία =καλός ενιαυτός , έτος ευτυχούς καρποφορίας , ευετηρία . Αντίθετο : η κακοκαιρία .

Α.Π.Θ {Ιδρ. Μαν.Τριανταφυλλίδη} -» Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής ».

Καλός καιρός   > καλός + καιρός  =  καλοκαίριον { συναρπαγή } > καλοκαίρι.

ΑΧ.ΤΖΑΡΤΖΑΝΟΥ – » Γραμματική της Αρχαίας  Ελληνικής  γλώσσης ».

Διαφέρει η σύνθεσις ονομάτων από την συναρπαγή .Εάν  ήταν σύνθετη η λέξις  θα έπρεπε το α’ συνθετικό να ήταν { καλλ- }.

J.B HOFMANN – »Ετυμολογικόν Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής ».

Το { καλλ- }  ως πρώτο {α’} συνθετικό των λέξεων .

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ – » Λεξικόν  της  Αρχαίας  Ελληνικής  γλώσσης ».

Ευκαιρία  { ευ + καιρός } = καλός [ κατάλληλος ] καιρός.

ΓΙΑΝΝΗ  ΤΣΑΡΟΥΧΗ  –  «Οι Τέσσερις Εποχές» , » ΘΕΡΟΣ »  , { 1969 }.

θεροσ

Γ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ – » Ετυμολογικό  Λεξικό της  Νεοελληνικής  γλώσσας ».

Θέρος από το… Ι.Ε *G her = ζέστη , θερμότητα !!!  Προσέξτε αυτό το { * } αστεράκι. Αυτό δηλώνει υποθετική ρίζα !! Υποθετικές λέξεις από  υποτιθέμενο Ι.Ε  λαό..!! Διότι ΔΕΝ υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα προς τεκμηρίωση της υπάρξεως του λαού αυτού , ΔΕΝ υπάρχουν ιστορικές μαρτυρίες , ΔΕΝ υπάρχουν μύθοι , ΔΕΝ  υπάρχει θρησκευτική λατρεία ,ΔΕΝ υπάρχει  κοιτίδα .Το μόνο αληθινό  -στο κατασκεύασμα αυτό -είναι η ομοιότητα μερικών λέξεων  μεταξύ κάποιων λαών , η οποία εξηγείται με λάθος τρόπο [ για να μην πω ανάποδα : με τα χέρια κάτω και τα πόδια πάνω ]. Διότι δεν λαμβάνεται υπόψιν η ιστορικότητα των λέξεων : ΔΕΝ εμφανίζονται ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ και ΕΞΑΠΙΝΗΣ οι λέξεις σε όλον τον κόσμο » εν είδει περιστεράς » !!!

Γ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ – » Ετυμολογικό  Λεξικό της  Νεοελληνικής  γλώσσας ».

Τι είναι το Ι.Ε {  Ινδο+ευρωπαική ή Ινδο-γερμανική  θεωρία } ; Υποθετική  πρωτογλώσσα  ,με υποθετικούς { = φανταστικούς} και ΟΧΙ  μαρτυρούμενους τύπους  { δλδ.  άνευ αποδείξεων }.!!  Όμως μία   ΓΛΩΣΣΙΚΗ  ΥΠΟΘΕΣΗ  άνευ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΝ , όπως και τόσες άλλες υποθέσεις , πώς  γίνεται να κατέχει θέση ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ; Αυτό στον Πλάτωνα καλείται ΔΟΞΑΣΙΑ { < δοκώ } και όχι επιστήμη .

ΕΥΣΤΡ.  ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ – » Λεξικό  Λατινοελληνικόν ».

Calor  <   Caleo  <  Kαλέα  < Αλέα = η του ηλίου  θερμότης . { Καλορί [ calorie ] = η θερμίδα }

ΑΝ. ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ  – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ  – » Ο εν τη λέξει Λόγος »

Ηλιακή θερμότης = είλη  ή έλη  ή αλέα  > ΚΑΛΕΑ —-> Καλός. { Καλός = ο θερμός  { εκ του ηλίου }. Κήλον = τόξο , βέλη του Απόλλωνος  και περικεκαυμένον εκ του ηλίου ξύλον  { άρα ξηρόν }.Κάλον = ξύλον και ό,τι  ξύλινον.

Σ. ΔΩΡΙΚΟΥ – Κ.ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΑΚΗ– »  Το  Δίγαμμα  { F } » .

Ρίζα σFελ-  / Fελ- > ήλιος , αλέα , ελάνη , σελάνα / σελήνη .

ΠΑΝ.ΚΟΛΛΙΑ – » Λεξικόν των Bασικών  ρημάτων της  Αρχαίας  Αττικής  πεζογραφίας ».

Καίω / Κάω = καίω, ανάβω , καυτηριάζω , αναλίσκω. Κάλον = ξύλον προς καύσιν.

ΙΑΚ.ΘΩΠΟΠΟΥΛΟΥ – » Πελασγικά » .

Κάλ = ανάπτω , καίω .Κήλεος » καυστικός » , κήλα.

J.B HOFMANN – »Ετυμολογικόν Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής ».

Κάλον = το ξηρό ξύλο κατάλληλον προς καύσιν. Κάλα =τα πλοία {γιατί ήσαν ξύλινα}Καλιά = η καλύβα { = η ξύλινη }.

ΗΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Λεξικόν ».

Κάλινα = ξύλινα .Κάλιον = ξυλάριον .Καλιός = το δεσμωτήριο .Καλιαί = οι μικροί οίκοι Κηλόν = το ξηρόν.

ΣΟΥΔΑ  ή  ΣΟΥ’Ι’ΔΑ – » Λεξικόν ».

Κάλον = το ξύλον

LIDDELL & SCOTT – » Μέγα  Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Κάλον = το ξύλο. Κάλα= τα τεμαχισμένα ξύλα  προς  καύσιν.

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ – » Λεξικόν  της  Αρχαίας  Ελληνικής  γλώσσης ».

Κάλον [εκ του καίω ]= κατάλληλον  ξηρόν  ξύλον  προς καύσιν.

ΝΙΚ.ΛΥΤΡΑ – » Το Ψάθινο Καπέλο », { 1923-26 }.

pizap.com14125826934682

ΠΑΝ.Ε.ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ – » Λεξικό ρημάτων της Αρχ.Ελλ.γλώσσας ».

Θερίζω = κόβω , παραθερίζω . Η πρώτη σημασία της λέξεως είναι κόβω και δεύτερη  παραθερίζω. Ο  Θέρος  { = το θέρισμα}  <  θερμαίνω. Το θέρος {= το καλοκαίρι } < θερμαίνω.

ΑΝ.ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ  – » Ο εν τη λέξει Λόγος ».

Θάλπτω  >  θέρω =θερμαίνω και θέρος > θερσαίνω / τερσαίνω = ξηραίνω . { torch= πυρσός , δάδα, δαυλός }.

ΠΑΝ.Ε.ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ – » Λεξικό ρημάτων της Αρχ.Ελλ.γλώσσας ».

Δρέπω = κόβω και συλλέγω , μαζεύω για τον εαυτόν μου. { π.χ  δρέπω τους καρπούς = κόβω και μαζεύω τους καρπούς }.Θερίζω  κατά το θέρος , δρέπω  και στις υπόλοιπες εποχές , όχι μόνο κατά το θέρος.

ΣΠΥΡ. ΖΑΜΠΕΛΙΟΥ – » Πηγές της Νεοελληνικής  Εθνότητας ». { σελ.507 }.

Το θέρος  ονόμασαν  καλοκαίριον.

ΜΑΝ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ – » Νεοελληνική  Γραμματική ».

Η Ελληνική γλώσσα {επίλογος}.

ΖΑΝ ΦΡΑΝΣΟΥΑ ΜΙΛΕ – » Μετά το  Θερισμό » , { 1857 }

Σάρωση_20170622




Η  απόδοσις των αρχαίων κειμένων δεν είναι φωτογραφική . Συνεπώς βασίζεται, αλλά ενίοτε δεν ταυτίζεται απόλυτα με αυτή των μεταφραστών συγγραφέων .

Τα περισσότερα  αρχαία κείμενα ,από όσα χρησιμοποιήθηκαν ,μπορείτε να τα αναζητήσετε στο διαδίκτυο ,όπως στα πολύ χρήσιμα »google books » ,» wikisource» , »anemi » ,» πύλη» κ. α