Τα ρητά ‘‘Μηδέν άγαν » , » Γνώθι σαυτόν ‘‘ και » Έγγύα παρά δ’ άτα » ήταν παραγγέλματα χαραγμένα στο αέτωμα ή μάλλον σε κίονα του Ναού του Πυθίου Απόλλωνος στους Δελφούς Στην κορυφή δε του αετώματος του ναού ή στο μέσον της ζωο-φόρου δυνατόν να υπήρχε και το περίφημο Δελφικόν »Ε» {ή ‘Ει’ κατά τον Πλούταρχον}.Τούτο το γράμμα είναι άγαν αινιγματώδες και σκοτεινόν .Πολλοί δε αποπειράθηκαν ανά τους αιώνες να το αποκωδικοποιήσουν κατά το μάλλον ή ήττον επιτυχώς. Ουδείς όμως κατάφερε να δώσει οριστική και γενικώς αποδεκτή λύση μέχρι σήμερα.

Α’ΜΕΡΟΣ .

ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟΝ << Ε >>.

Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ – » Το Ελληνικό αλφάβητο », { σελ. 121-23 }.

Ε,ε [ έψιλον ] .Το πέμπτο γράμμα τού ελληνικού αλφαβήτου .Προήλθε ακροφωνικώς από το γράμμα [ he ] τού φοινικικού αλφαβήτου, κατά παράλειψη τού αρθρωτικώς ασθενούς δασέος [ h ] και με εστίαση τής φωνητικής αξίας τού γράμματος στο ακολουθούν φωνηεντικό στοιχείο [ e ] .

O διακεκριμένος και πολυγραφότατος καθηγητής γλωσσολογίας κ. Μπαμπινιώτης με το εξαιρετικόν αυτό πόνημά του περί των γραμμάτων του ελληνικού αλφαβήτου, συν τοις άλλοις, καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα- μαζί με άλλους επιφανείς βεβαίως λεξικογράφους : ότι οι Έλληνες ‘ ‘δανείστηκαν » μεν το αλφάβητό τους από τους Φοίνικες { αρχαίο βορειοσημιτικό },που ήταν συμφωνογραφικό και »οιονεί συλλαβογραφικό» ,αυτοί δε προσέθεσαν τα φωνήεντα και το ολοκλήρωσαν. Βέβαια αναφέρει και την ενδιαφέρουσα » πολυγενετική θεωρία » της προελεύσεως του αλφαβήτου του καθηγητή D.Diringer ,δηλαδή ότι το σημιτικό σύστημα γραφής επινοήθηκε μεν στην Συροπαλαιστίνη ,αλλά δέχτηκε και επιδράσεις από παλαιότερα συστήματα γραφής .Δεν παύει όμως αφετηρία του να θεωρείται το βορειοσημιτικόν αλφάβητον .Πέραν των όποιων επιστημονικών αντιθέτων θεωριών { που δεν είναι της παρούσης να αναφερθούν λεπτομερώς } , οσάκις προτείνεται μία οριστική λύση σε ένα χρονίζον και δυσερμήνευτον επιστημονικόν πρόβλημα ,πολλάκις τούτη γεννά άλλα μεγαλύτερα ,ίσως, προβλήματα , που επιζητούν κι αυτά , ει δυνατόν, λύση. Αυτή άλλωστε είναι η δύσβατη ,έρημη και ανωφερής οδός της ερεύνης και της επιστήμης . Επί του προκειμένου , εάν οι Φοίνικες δάνεισαν το αλφάβητον στους Έλληνες ,οι ίδιοι από ποίους το δανείστηκαν και πότε ; Ή είναι οι ίδιοι εφευρέτες του αλφαβήτου ; Είναι δυνατόν να οριστεί ως αλφαβητάριο κάποιο σύστημα γραφής ,που του λείπουν τα φωνήεντα ; Οι Φοίνικες και ο Κάδμος ήταν αρχαίοι βορειοσημίτες ή έχουν κάποια συγγένεια με τους Έλληνες ; Ο Κάδμος εφηύρε ή μετέφερε τα ‘‘ Καδμεία ή Φοινικήια» γράμματα στην Ελλάδα ; Οι Έλληνες προ Κάδμου είχαν συστήματα γραφής και αρίθμησης ; Γιατί ,εάν είχαν, ξέχασαν να γράφουν ,να διαβάζουν και να μετρούν μέχρι που [ deus ex machina ] εμφανίστηκε ο Κάδμος από την Φοινίκη και ξανάφερε τα γράμματα στους »αγραμμάτους » Έλληνες ; Μήπως συνέβη κάποια μεγάλη καταστροφή ,χάθηκαν ολοσχερώς ο πολιτισμός και η γραφή , χάθηκαν όλα και όλοι ,εκτός των Φοινίκων που διασώθηκαν και επωμίστηκαν το βάρος της πολιτιστικής μεταλαμπάδευσης ;

NEΩΤΕΡΟΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ του ‘ ΗΛΙΟΥ».

H εξέλιξη του γράμματος Ε.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ – » H Ελληνική γραφή », { σελ.198 -99 }.

ΜΑΝ. ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ – » Γιατί ύστερα από το 1200 π.Χ. και πριν από το 750 π.Χ. ουδένα γραπτό μνημείον έχει βρεθεί ; »

Είναι ακατανόητο ένας λαός που κάποτε κατέκτησε το μεγάλο πολιτιστικό αγαθόν της γραφής να το χάσει ύστερα από μία καταστροφή.

Α. Σ. ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ – » Επιγραφική »,[ σελ.109 ].

Στήλη πεντελικού μαρμάρου ,που βρέθηκε τυχαίως στην Ελευσίνα , και εκεί ,όπως φαίνεται ,αποκειμένη.

ΦΟΙΝΙΚΕΣ – » ΦΟΙΝΙΚΙΚΟΝ » ΑΛΦΑΒΗΤΟΝ.

Η γραφή έχει ιστορική εξέλιξη ,που χάνεται στα βάθη του χρόνου .Οι Έλληνες ήσαν εκείνοι που έδωσαν το όνομα στους Φοίνικες { Φοινικούς= ερυθρός ή πορφυρός }.Τα γραπτά κείμενα των Φοινίκων είναι ελάχιστα .Η γραφική τους ύλη ήταν φθαρτή , πάπυρος .Το »αλφάβητο είναι στην ουσία »συλλαβάριο» ,διότι έχει μόνον σύμφωνα .Δεν χάραξαν ξύλινες πινακίδες ,ούτε βότσαλα, ούτε μάρμαρα ,όπως οι άλλοι αρχαίοι λαοί.. Υλικόν της γραφής τους είναι ο μεταγενέστερος πάπυρος .Παραμένει ακόμη και σήμερα αδιευκρίνιστο το τί ακριβώς έγραψαν .

ΣΤΕΦ. ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ – » Εθνικών ».

Ο Φοίνιξ ήταν παιδί του Αγήνορος ή του Ποσειδώνος και της Λιβύης.

NEΩΤΕΡΟΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ του ‘ ΗΛΙΟΥ».

Φοίνιξ , υιός του Αγήνορος και της Τυρίας

W. DURANT – » Παγκόσμιος ιστορία του πολιτισμού » { Α’ } { σελ. 308 , 312 }.

Οι Φοίνικες .

Δεν είμαστε βέβαιοι ,ότι ήσαν Σημίτες [ Ο Autran προσπάθησε να αποδείξει,ότι ήταν κλάδος του Κρητικού πολιτισμού }.Ακόμη και το όνομά τους είναι είναι αινιγματικόν. Οι Έλληνες τους ονόμασαν έτσι από την κόκκινη βαφή ,που εμπορεύονταν…Αν και η ελληνική παράδοση το επικυρώνει ,εμείς δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ,ότι οι Φοίνικες έφεραν πράγματι το αλφάβητον αυτό στην Ελλάδα.

ΦΩΤΙΟΥ – »Λέξεων Συναγωγή ».

Φοινικήια γράμματα. Ο Σκάμων αναφέρει τον Ακταίωνα ως εφευρέτην των γραμμάτων ο οποίος θέλοντας να αποδώσει τιμή στην νεκρή νεαρή θυγατέρα του Φοινίκη , ονόμασε τα γράμματα »Φοινικήια » { Προφανώς έχει γίνει σύγχυση του Ακταίου ,μυθικού βασιλιά της Αττικής ,όπου η χώρα ονομάστηκε από αυτόν Ακταία ,ή Ακτή } με τον Ακταίωνα ,που ζούσε στο Πήλιον και κατασπαράχθηκε από τα σκυλιά του. Επίσης ο Ακταίος είχε μόνον μία θυγατέρα την Άγραυλον , την οποίαν νυμφεύθηκε ο αυτόχθων και διφυής Κέκροψ και απέκτησε μαζί της την Άγραυλον , την Έρσην , την Πάνδροσον και τον Ερυσίχθονα }.

ΝΕΩΤ. ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ του ΉΛΙΟΥ ‘ – » Λαοί της Ανατολής», { σελ.51, 91 }.

Φιλισταίοι.

Το πρώτο ήμισυ της 2ας χιλ. ομιλούσαν μίαν αρχα’ι’κή Ελληνική γλώσσα συγγενής προς την ΑΡΚΑΔΙΚΗΝ [ Πελασγική ] ,αλλά περισσότερον πρωτόγονη. Γνωρίζουμε πλέον ότι Κρήτες [ Φιλισταίοι , Παλαισάτι [ =πρόσφυγες , Αιγυπτ. ] κ.α. εκ της Παγχαίας ] είχαν εισχωρήσει στις χώρες της Αν. Μικρασίας και Μεσοποταμίας και είχαν εκπολιτίσει τις νομάδες φυλές ,και μεταξύ αυτών και τους Φοίνικες ,οι οποίοι προήλθαν από την επιμειξία των Αχαιών της Κρήτης που είχαν εγκατασταθεί στην Παλαιστίνη και των εγχωρίων αυτών φυλών….

ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΥ – »’ Άπαντα ».[ Ερώτησις ΞΑ’ ].

Η Εβραία φωνή πόθεν ήρξατο ;

Στην γλώσσα των Σύρων» εβρά» ονομάζεται ο περάτης.

ΚΩΝ. ΚΟΝΤΟΓΟΝΟΥ – » Εγχειρίδιον Εβραϊκής Αρχαιολογίας »,{ σελ.355 }. Η Εβρα’ι’κή γλώσσα.

Απ’ όσα όμως μας διδάσκει η ιστορία ,πατρίδα της εβραϊκής γλώσσας ήταν η Χαναάν { γλώσσα των Χαναναίων }.

W. DURANT – » Παγκόσμιος ιστορία του πολιτισμού » { Α’ }.{ σελ. 325-329,350 }.

Η Ιουδαία.

Ο Γιαχβέ δεν ήταν ο μόνος Θεός ,που αναγνώριζαν οι Ιουδαίοι, διότι προ του Ησα’ί’α ,δεν θεωρούσαν των Γιαχβέ Θεόν όλων των φυλών,ούτε και όλων των Εβραίων .Οι Μωαβίτες είχαν ως Θεό τον Χεμώς , ο Βεελζεβούλ { Βάαλ- ζεβουλ }ήταν ο Θεός της πόλεως Εκρών , και ο Μελχώμ ήταν ο Θεός του Αμμωνείου ιερού .Όλοι οι Εβραίοι ,πλην των μορφωμένων , λάτρευαν ως πραγματικό Θεό ,τον δημοφιλή στην Ιουδαία Θαμμούζ .Επίσης ο λαός απέδιδε τιμές λατρείας στον Βάαλ και στον Μολώχ. Υπό τον Δαβίδ και τον Σολομώντα και την συγκέντρωση της λατρείας στην Ιερουσαλήμ ,ο Γιαχβέ έγινε ο μοναδικός Θεός των Ιουδαίων .

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ { 16.8.2007 } . ΜΗΝΑ ΤΣΙΚΡΙΤΖΗ – » Γραφή και πολιτισμός στους Φιλισταίους ».

Από τα ευρήματα της αρχαιολογικής σκαπάνης διαφαίνεται η ανωτερότητα του πολιτισμού των Φιλισταίων από αυτόν των γειτονικών σημιτικών φυλών , οι οποίες είχαν εγκατασταθεί στους γύρω λόφους και ήσαν κατ’ εξοχήν ποιμένες και βοσκοί… H γραφή στα ευρήματα είναι αιγαιακής προέλευσης και την χαρακτήρισε ως κράμα Κυπρο-Μινωικής και Γραμμικής Α γραφής… .Oι πρώτοι Φιλισταίοι κάτοικοι του Ασκάλωνα ήξεραν να γράφουν και να διαβάζουν, σε μη σημιτική γλώσσα, που δεν έχει ακόμη αποκρυπτογραφηθεί. Ίσως να μην ήταν υπερβολικό να πούμε ότι οι επιγραφές είναι γραμμένες σε μια γραφή που η βάσης της είναι η Κυπρο-Μινωική γραφή.

Π. ΚΑΒΒΑΔΙΑ – » Προϊστορική Αρχαιολογία [ Β’] , { σελ. 416, 834, 837 -838 ,849 ].

Κρητική γραφή ,σύστημα προφοινικικής γραφής.

NEΩΤΕΡΟΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ του ‘ ΗΛΙΟΥ».

Κρητική γραφή & » λυγρά » γράμματα.

ΝΙΚ. Β. ΛΙΤΣΑ – » Η Ιερή Γραφή των Ελλήνων », { σελ.254-55 }.

Το φοινικικό αλφάβητο δεν παρήχθη από την ιερατική αιγυπτιακή γραφή ,αλλά από την κρητική γραφή, όπως και το κυπριακό αλφάβητο. Οι Κρήτες αποίκισαν την νότια Συρία – την γην Χαναάν. Αυτοί οι Κρήτες είναι οι – γνωστοί σε όλους μας- Φιλισταίοι ,οι Pulesata ,πρόγονοι των σημερινών Παλαιστινίων , που κατάγονταν από την νήσο Καφτόρ, δηλαδή την Κρήτη την χώρα του Κεφτιού, και δεν ήσαν άλλοι παρά οι Πελασγοί της Κρήτης και των νήσων του Αιγαίου Πελάγους.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ [ Ά’] – ‘Η Κυπριακή γραφή », { σελ.349, 352 }.

‘ Η συλλαβική κυπριακή γραφή ».

Β. ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΗ : Γύρω στο 1.500 π.Χ. εμφανίζεται στην Κύπρον ένα σύστημα γραφής διαφορετικόν από το Μινωικόν. Είναι η λεγομένη » συλλαβική κυπριακή γραφή ». Η αποκρυπτογράφησή της παρά τις επίμονες προσπάθειες δεν κατέστη ακόμη δυνατή, επειδή δεν υπάρχουν δίγλωσσα κείμενα. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η αιγαιακή γραφή κυπρομινωικού χαρακτήρα ,που βρέθηκε στην Ουγκαρίτ. Η ύπαρξη της συριακής αυτής ποικιλίας κυπρομινωικής συλλαβικής γραφής [ τα σημεία της θυμίζουν τις πινακίδες της Εγκωμής ] δικαιολογείται από την εγκατάσταση Κυπρίων εμπόρων στην Ουγκαρίτ , που ήταν σπουδαίον εμπορικόν κέντρον της ανατολικής Μεσογείου.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ – » Ο δίσκος της Φαιστού » { σελ.151 ,153 }.

H πρώτη τυπογραφεία [ με σφραγίδες ] .Ψημένος πηλός δύο όψεων.

ΝΙΚ. ΠΛΑΤΩΝΟΣ : ΙΕΡΟΓΛΥΦΙΚΗ ΓΡΑΦΗ. Πρόκειται για ένα τελετουργικόν ιερόν αντικείμενο με ιερογλυφική γραφή ,που χρησιμοποιήθηκε μόνον κατά την πρώτη Νεοανακτορική Περίοδο [ 1.700 – 1.600 π.Χ. } .Η γλώσσα της πινακίδας δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί ικανοποιητικώς ,παρά τις επίμονες προσπάθειες πολλών ερευνητών .Η υπόθεση ,ότι πρόκειται για ύμνον προς την Θεότητα ,δεν φαίνεται ολότελα άσχετη. [ 21 ] : »Το Διπλό Χτένι ».

ΑΝΤ. ΚΕΡΑΜΟΠΟΥΛΟΥ – » Θηβαϊκά », { σελ. 5 }.

Μπορούμε να πούμε ,ότι ο λόγος περί φοινικικής εποικήσεως και επιδράσεως στην Θήβα ,αυτός που συνάπτεται με τον μύθον του Κάδμου ,έχασε το κύρος του , ερμηνευόμενος είτε ότι προήλθε από τοπικά ή άλλα ονόματα είτε αλλιώς .Έτσι γίνεται πιθανότερο ,ότι και το όνομα του Κάδμου είναι Ελληνικό.

ΑΝΤ. ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ – » Επιγραφική », { σελ.17, 48 }.

Το Φθογγογραφικόν ή Ακρόφωνον , το τελειότατον αυτό σύστημα, επινόησαν και εφάρμοσαν οι Έλληνες από το 1000 π.Χ. περίπου κατά τρόπον σταθερόν ,εύληπτον και ευδίδακτον , με σχετικώς πολύ λίγα σύμβολα .Και δώρισαν αυτό σε όλη την ανθρωπότητα ,ως κοινόν κτήμα της. Το σύστημα αυτό συν τω χρόνω αντικατέστησε το Συλλαβογραφικό σύστημα των Φοινίκων. Οι αρχαίοι διέκριναν τα προ του Αρχίνου στοιχεία του Αττικού αλφαβήτου , ονομάζοντας αυτά » Αρχαία Αττικά γράμματα » ή απλώς ‘‘ Αττικά γράμματα ». Ο Παυσανίας διακρίνει δια της λέξεως ‘‘αρχαία’‘ και τα προευκλείδεια γράμματα του Κορινθιακού αλφαβήτου και τα προευκλείδεια του Αρκαδικού [ Χαλκιδικού ] αλφαβήτου .Παραδέχονταν δε οι αρχαίοι συγγραφείς συνεχή και αδιάπτωτη την χρήση του προευκλειδείου Ελληνικού εν γένει αλφαβήτου επί εννέα σχεδόν αιώνες , δηλαδή από του 1300 π.Χ. περίπου μέχρι του 403 π. Χ . Ονόμαζε δε το Πανελλήνιον τούτον αλφάβητον << Κάδμου γραμματικήν >>.

ΑΡΠΟΚΡΑΤΙΩΝΟΣ – » Περί λέξεων ».

Αττικά γράμματα : η γραμματική των 24 στοιχείων . Ο Αρποκρατίων διδάσκει ,ότι τα τα 24 γράμματα [ Αττικά γράμματα ] ΔΕΝ είναι του Αρχαίνου ,αλλά παλαιότερα αυτού.!

ΡΗΤΟΡΙΚΑ ΑΝΩΝΥΜΑ – » Οδυσσεύς κατά Παλαμήδους προδοσίας » , [ 23-24 ].

OΡΦΕΑΣ.

Τα γράμματα τα βρήκε πρώτος ο Ορφέας , που του τα έμαθαν οι Μούσες…

M. MINOIDE – » Calliope », { 16, 18 ,35 }.

Γράμματα Ιωνικά.

16 ….τα γράμματα ονομάζονταν » γράμματα ιωνικά » ,διότι οι Ίωνες είχαν εφεύρει τις μορφές των ελληνικών γραμμάτων …

18. …ο Πυθαγόρας ήταν αυτός που, έδωσε στα γράμματα τις μορφές που έχουν τώρα και ο Προπανίδης ήταν ο πρώτος που καθιέρωσε τον σημερινό τρόπο γραφής.

35. ότι αρχικά οι αρχαίοι Έλληνες είχαν μόνο δεκαέξι γράμματα ,ήτοι: α,β,γ,δ,ε,ι,κ,λ,μ,ν,ο,π,ρ,σ,τ,υ. Ο Σιμωνίδης, ήταν ο εφευρέτης των η,ω,ξ,ψ, και πριν από αυτόν ο Παλαμήδης είχε βρει τα θ ,φ ,χ ,ζ. .Μερικοί αποδίδουν την εφεύρεση των τελευταίων γραμμάτων στον Επίχαρμον .

ΑΝΝΗΣ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Ο εν τη λέξει Λόγος », { σελ.18-19 }.

M. MINOIDE – » Calliope »,{ 16, 18 ,35 }.

ΣΤ.ΔΩΡΙΚΟΥ / ΚΩΝ. ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΑΚΗ – » Άργος κλυτόν », { σελ.211 }.

ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ.

Ο μέγας Παλαμήδης – ανύπαρκτος στα έπη του Ομήρου και σήμερα άγνωστος στους πολλούς – καταδικάστηκε κατά τον Τρωικό πόλεμο για προδοσία και λιθοβολήθηκε. ,εξ αιτίας μιας δόλιας συκοφαντίας του ζηλοφθόνου Οδυσσέως . Στον Παλαμήδη αποδίδεται η [εφ]εύρεση γραμμάτων του Ελληνικού αλφαβήτου : ζ,π,φ,χ. …Οι Φοίνικες , απόγονοι του Φοίνικος του Επάφου της Αργείας Ιούς ήταν εκ καταγωγής Ελληνογενείς..

ΙΩΣΗΠΟΥ – » Κατ’ Απίωνος », [ Α’.2 ].

Oι Έλληνες είναι από τους λαούς ,που έμαθαν πολύ αργά και μετά δυσκολίας να γράφουν [ ! ]….μάλλον αγνοούσαν την σύγχρονη χρήση των ονομάτων [ ! ]…Ο Όμηρος έζησε πολυ αργότερα από την εποχή των Τρωικών [ ! ] και δεν άφησε την ποίησή του γραπτώς [ ! ] ,αλλά αυτή διεσώθη σε άσματα [! ] ,που αργότερα καταγράφηκαν !!!

Ο ΚΑΔΜΟΣ.

Εκτός των »Ιστοριών » [ Ε’.58 ] του Ηροδότου , όπου ο Κάδμος χαρακτηρίζεται ως Φοίνικας , στην »Θεογονία» του Ησιόδου , στην »Οδύσσεια » του Ομήρου , στην »Θηβα’ι’δα » [ αγνώστου συγγραφέως ] , στα »Διονυσιακά » του Νόννου , ο Κάδμος αναφέρεται ως Έλληνας ,απόγονος του Αγήνορος.

ΙΩ. ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

Μετέφερεν εκ Φοινίκης στην Ελλάδα το ΠΑΛΑΙΟΝ ελληνικόν αλφάβητον εκ 16 γραμμάτων ,γι’ αυτό και ονομάζονταν τα γράμματα Φοινικήια , και αυτά αργότερα αυξήθηκαν σε 24 με την προσθήκη των 8 Ιωνικών γραμμάτων [ η, ω , θ , φ, χ, ζ, ξ , ψ }.

H. MILLER – » Ο κολοσσός του Μαρουσιού », { σελ. 153 }.

Η Κνωσσός άφησε κληρονομιά στον δυτικό κόσμο την μεγαλύτερη συνεισφορά ,που έχει γνωρίσει μέχρι τώρα ο άνθρωπος : ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ.

NΕΩΤΕΡΟΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ του ‘ΗΛΙΟΥ’ – »Eλλάς Γ’ ». Προϊστορία .,{ σελ. 661 }.

ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΔΕΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ { Αιγυπτιακών ,Κρητικών } ,ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ [ Κρητικής ] ΓΡΑΜΜΙΚΗΣ Α’ & Β’ ΓΡΑΦΗΣ και ΦΟΙΝΙΚΙΚΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ .

---

---

H. LIDDELL & R. SCOTT – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Οι Αθηναίοι παρέλαβαν από το Σαμιακόν αλφάβητον το μακρόν [ ε ] [ δηλ .Η, η ] , οι γραμματικοί έδωσαν στο βραχύ [ ε ] το όνομα ε -ψιλόν , το οποίον είναι το [ ε ] χωρίς την δασεία.

Σ. ΔΩΡΙΚΟΥ / Κ. ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΑΚΗ – » Το δίγαμμα [ F ] ».

Μετατροπές του [ Ε ] και του [ Η ].

TH. GAISFORD S.T.P. – Μέγα Ετυμολογικόν Λεξικόν ».

Το στοιχείον [ Ε ] : παρὰ την επέκτασιν την εις μέσον και την κυκλοτερή. . [ ΕΙ ] : εκ του έω = υπάρχω.

ΕΛΛΗΝΩΝ ΙΣΤΟΡΙΑ – » Αλφάβητον Ελλήνων εξεύρημα », { σελ.72, 74 }.

ΑΝΝΗΣ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Περί του σχήματος και της σημασίας των γραμμάτων [ Ε] και [ Η ] του Ελληνικού αλφαβήτου ».

ΠΛΑΤΩΝΟΣ – » Κρατύλος », { 393 e ,426 c }.

Τα στοιχεία ορίζουμε με ονόματα ,αλλά όχι αυτά τα ίδια τα στοιχεία ,εκτός από τέσσερα , δηλαδή το ε , το υ , το ο και το ω .Τα παλαιά χρόνια δεν χρησιμοποιούσαμε [ Η ] αλλά [ ΕΙ ]. { σ.σ. ο Ηρωδιανός [ 2ος αι. μ.Χ. ] αναφέρει τα στοιχεία αυτά με ονόματα, ,όπως και τα σημερινά { π.χ. , ε -ψιλόν ,υ- ψιλόν , ο- μικρόν , ω -μέγα }.Δεν μεταχειριζόμασταν το ήτα ,αλλά το ει τον παλαιόν καιρόν.

ΗΣΥΧΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Λεξικόν ».

ΕΙ = πορεύου, υπάρχεις.

ΑΘΗΝΑΙΟΥ – » Δειπνοσοφιστών », { ΙΑ’. 30}.

Παρόμοια γράφουν το [ ε ], και όταν εκφωνείται μόνο του και όταν μαζί του συνδέεται το [γ]ιώτα [= ΕΙ ] .

Δ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης ».

Το [ ΕΙ ].Μυστηριώδες δελφικό σύμβολο…

Η.Λ. ΤΣΑΤΣΟΜΟΙΡΟΥ – » Ιστορία γενέσεως της Ελληνικής Γλώσσης ».

Το [ Ε ] και το [ Η ] .

ΜΑΝ. ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ – » Δελφοί », { σελ.34 }

Το εν Δελφοίς [ Ε ].

ΠΑΝ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ – » Η Ελληνική Γλώσσα , Η Πατρίδα του Πολιτισμού ».

Το Δελφικόν [ ΕΙ ].

ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ – » Περί του μη χραν έμμετρα νυν την Πυθίαν », { 21.d }.

Λέγει ο Ηράκλειτος , ότι ‘‘ ο άναξ ,στον οποίον ανήκει το μαντείο στους Δελφούς , ούτε λέγει ούτε αποκρύπτει ,αλλά σημαίνει ‘.

ΝΕΩΤ. ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ ‘ ΗΛΙΟΥ’ – » Το Αρχαίον Ελληνικόν Πνεύμα ».

ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ.

NΑΤ. SPINETO – » Τα σύμβολα στην ιστορία του ανθρώπου »., { Εισαγωγή }.

Το σύμβολο.

J. E. CIRLOT – » Το λεξικό των συμβόλων, { σελ.38 }.

Ο Μ. Ελιάντε αποδίδει στο σύμβολο την αποστολή να καταργήσει τα όρια του ανθρώπου ,ώστε να ολοκληρωθεί σε πιο πλήρεις ενότητες ,κοινωνία, πολιτισμός, άπειρον. . .

ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΥ – » Βίος Απολλωνίου Τυανέως », [ Δ’. XXXIII }.

Ο Απολλώνιος συμβουλεύει τους Σπαρτιάτες πώς να απαντήσουν στον βασιλιά.

<< Ο Παλαμήδης εφηύρε [ επινόησε ] τα γράμματα ,όχι μόνον για να γράφουμε ,αλλά και για να γνωρίζουμε ,όσα δεν πρέπει να γράφουμε >>. …<< ΕΥΡΗΜΑ ΠΑΛΑΜΗΔΙΟΝ ».

Ν.POUSSIN – » Bacchanalian Revel » { 1633 }, London , The National Gallery.

Β ‘ . ΜΕΡΟΣ.

Νυκτερινόν οδοιπορικό στον μαγικόν κόσμον των πηγών.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ – » Χαρμίδης », { 164 d-e }.

Το ει είναι χαιρετισμός του Θεού και σημαίνει »να είσαι σώφρων».

ΠΛΑΤΩΝΟΣ – » Χαρμίδης ».

ΕΙ = έτσι ο Θεός προσαγορεύει τους εισερχομένους [ =σοφιστική ερμηνεία του Κριτία ].

ΓΡ. ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗ – » Λεξικόν ερμηνευτικόν ».

ΕΙ { < ειμί και είμι } = ει [ ίθι.] πορεύου .

ΠΛΑΤΩΝΟΣ – »Περί του ΕΙ του εν Δελφοίς »,{ εισαγωγή }.

Οι πιθανές ερμηνείες του συμβόλου [ ΕΙ ] ,σύμφωνα με τον Πλούταρχον, είναι επτά.

ΝΕΩΤ. ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ του ΉΛΙΟΥ ‘ { σελ. 467 }.

Κ.Δ.ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ – » Πλάτωνας ».

Ε : τούτο αποτελεί προσφώνηση προς τον Θεόν δια της οποίας εκδηλώνουμε την πεποίθησή μας ότι είναι υπαρκτός ,ενιαίος και αδιαίρετος.

Στατήρας. { 4ος αι. π. Χ.}. ΔΕΛΦΙΚΗ ΑΜΦΙΚΤΙΩΝΙΑ . Β’ πλευρά : Ο Απόλλων καθισμένος σε μια στρογγυλή πέτρα που δηλώνει το μέσον της Γης { Ομφαλός }.

---

---

Τας θύρας κλείσατε , τους οφθαλμούς λύσατε .Εκάς οι αμύητοι.

---

---

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΝΑΠΟΔΑ !

ΣΤΕΦ. ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ – » Περί του εν Δελφοίς ΕΙ ».

Ο ιατροφιλόσοφος Στεφ. Καραθεοδωρή { πατέρας του μεγάλου μαθηματικού Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή } στην μελέτη του »περί του ‘ΕΙ’ του εν Δελφοίς », βρίσκοντας τις ερμηνείες του Πλουτάρχου ανεπαρκείς, διατυπώνει δική του πρωτότυπη ερμηνεία ,κατά την οποίαν τούτο το ΕΙ δεν είναι καν ελληνική λέξη ,αλλά εβραϊκή ,μεταμφιεσμένη με τους ελληνικούς χαρακτήρες του αλφαβήτου. Δηλαδή το ‘ΕΙ’ αυτό είναι απλή μεταγραφή στα ελληνικά της εβραϊκής λέξεως με δύο σύμφωνα JH { J= jod + Η = Ηε } . Από τα σύμφωνα αυτά το μεν [ Ι ] είναι μεταγραφή του jod ,το δε [ Ε ] είναι μεταγραφή του Ηε .Ακολούθως η ορθή ανάγνωση του» ΕΙ» δεν πρέπει να γίνεται από τα αριστερά προς τα δεξιά , αλλά από τα δεξιά προς τα αριστερά, όπως διαβάζουν μέχρι σήμερα οι ανατολικοί λαοί { δηλαδή το ΕΙ διαβάζεται ΙΕ . Το δε JH [ =JAh ] ή ΕΙ ή ΙΕ ή ΙΑ είναι μία από τις συντομότερες ονομασίες του Θεού ,από τους Εβραίους , η οποία προήλθε εκ συντμήσεως του ιερού , ανεκφράστου και αρρήτου τετραγραμμά-του ονόματος τού Θεού JHWH [ προφ. jeHoWaH ή jahwe , Ιεχωβά ,Ιεοβά , Ιαβέ , Γιαχβέ ,Ιαχού ,Ιαώ } . Επίσης συμπεραίνει ,ότι τον ναόν του Απόλλωνος στους Δελφούς έκτισαν οι Ιουδαίοι ,που είχαν μεταναστεύσει στην Ελλάδα σε αρχαιοτάτους χρόνους και ανάθεσαν την επιγραφή αυτή στον ναό ή οι »επήλυδες» Πελασγοί .Από τους Ιουδαίους , οι γείτονες και συγγενείς τους Φοίνικες, υπέκλεψαν αυτήν την ονομασίαν του Θεού ή οι αρχαίοι κάτοικοι της Ελλάδας ,οι »επήλυδες» Πελασγοί [ στους οποίους είχαν παραμείνει κάποια λείψανα του μονοθεϊσμού ] αφιέρωσαν »τω Αγνώστω Θεώ » αυτό το ΕΙ ή ΙΕ ή ΙΑ ,που είναι το όνομα του Αληθινού Θεού. Το πόνημα αυτό, αφενός είναι αρκετά εμβριθές από πλήθος παραδειγμάτων , παραπομπών και ερμηνειών ,αφετέρου η έρευνα λόγω των συνεχών επαναλήψεων ,παλινδρομήσεων και των κωλυμάτων λόγω της δυσερμή-νευτης εβραϊκής γλώσσας [ εξ αιτίας της απουσίας φωνηέντων] φτάνει πολλές φορές σε αδιέξοδο. Γι ‘ αυτόν τον λόγω θα γίνει προσπάθεια να φωτιστούν ,κατά το δυνατόν, μερικές μόνον πτυχές της »σκοτεινής » αυτής πραγματείας .

ΑΝΤ. ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ – » Επιγραφική », { σελ.70 }.

Είδη γραφής.

Επί τα λαιά = γραφή από δεξιά προς τα αριστερά [ λαιά ] . Ήταν ο αρχαιότατος τρόπος γραφής των Ελλήνων της Κύπρου , της Θήρας και της Λακωνίας .

ΣΤΕΦ. ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ – » Περί του εν Δελφοίς ΕΙ ». [ 7 ].

Το ΕΙ στην αρχαία γραφή ισοδυναμεί με εβραϊκά ή και σε αρχαία Σαμαρειτικά γράμματα [ σχ. 1 ] και όσον αφορά την γραμματική ταξινόμηση όσον και την αριθμητική.. Γι’ αυτό πάντως το όνομα του αληθινού Θεού ,όπως αναφέρεται στην θεία Γραφή , αν μεταγραφόταν με αρχαία Ελληνικά γράμματα ,θα μπορούσε να γραφεί ως ΕΙ , χωρίς καθόλου να αντιβαίνει την παλίνορσον [ τίναγμα προς τα πίσω ] διεύθυνση του Ε ,όπως φαίνεται στο νόμισμα των Ερεσίων [ σχ.2 ].

ΝΙΚ. Β. ΛΙΤΣΑ – » Η Ιερή Γραφή των Ελλήνων », { σελ.257-258, 260 }.

Συμφωνικές γραφές { εβραϊκή και σαμαρειτική } . Το γράμμα Ε.

ΣΤΕΦ. ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ – » Περί του εν Δελφοίς ΕΙ ».[ 8 ] .

Άγνωστος Θεός – Αργός λίθος .

Ο ναός των Δελφών ήταν ανέκαθεν αφιερωμένος στον Άγνωστον Θεόν [τω Αγνώστω Θεώ ] ,γι’ αυτό και άλλαξε πολλές φορές το όνομα του ναούχου Θεού .Πρώτα ανήκε στον Ποσειδώνα ,έπειτα στον Κρόνον ,έπειτα στην Γην , μετά στην Θέμιδα και τέλος στον Απόλλωνα ,που ετέλεσε ιερόν το μαντείον ,στο οποίον μετείχε και ο Διόνυσος. Αλλά ουδένα είκασμα ή είδωλον του ναούχου Θεού ανευρέθη αρχικά ,αλλά μόνον ένας απλός αργός λίθος. Ο ιερός Κλήμης λέγει ,ότι το άγαλμα του Απόλλωνος στους Δελφούς ,κίονας είναι ..Η επιγραφή ΕΙ και αρχαιοτάτη είναι και όπως λέγεται ανάθημα όλων των σοφών μαζί στον αληθινό Θεόν .Όμως αυτή η θεία ιδέα του αγνώστου Θεού αποπνίγηκε συν τω χρόνω μέσα στις εθνικές [ ελληνικές ] εικονικές υποτυπώσεις της Θεότητας ,διεσώθη όμως στην Αθήνα ,όπου υπήρχε βωμός »τω Αγνώστω Θεώ » , από κει μάλιστα ξεκίνησε και το κήρυγμά του ο μακάριος Παύλος.. Το χάλκινον ΕΙ , το αρχαιότερο , ήταν ανάθημα των Αθηναίων ,Ιώνων ή Ιαόων ,απογόνων Ίωνος ή Ιάωνος .Πραγματικά ,ο ΕΙ είναι άγνωστος ,επειδή δεν είναι κυριώνυμον , αλλά δηλώνεται με το ΑΥΤΟΣ ή με το αντωνυμικόν Ε .

ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Στρωματείς », { Α’. ΚΔ’ }.

Ο στεφανωμένος με κισσό στύλος του Ευ’ί’ου Θεού.. Πριν βρεθούν οι ακριβείς αναλογίες των αγαλμάτων ,οι παλαιοί έστηναν κίονες και τους λάτρευαν ως αφιδρύματα [ = αγάλματα ] του Θεού.

ΗΣΥΧΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Λεξικόν ».

ΕΥΑΣ = Διόνυσος.

ΠΑΥΣΑΝΙΑ – » Αχαϊκά », { 22}.

Στις Φαρές υπάρχει και ύδωρ που είναι ιερόν . Πάρα πολύ κοντά δε στο άγαλμα του Ερμού υπάρχουν τετράγωνοι λίθοι τράντα μάλιστα στον αριθμόν. Αυτούς [ λίθους ] οι κάτοικοι των Φαρών τους σέβονται ,και για κάθε έναν από αυτούς επιλέγουν το όνομα κάποιου Θεού. Παλαιότερα δε συνέβαινε το ίδιο , τότε που οι Έλληνες απέδιδαν τιμές σε αργούς [= ακατέργαστους ] λίθους αντί για αγάλματα.

ΒΑΙΤΥΛΟΙ.

Ονομάζονταν από τους αρχαίους λίθοι κωνικοί ή σφηνοειδείς ,που ήσαν ιδρυμένοι συνήθων κοντά σε ναούς τους οποίους και λάτρευαν ως θεία σύμβολα που έπεσαν από τον ουρανό. Είναι προφανές ,ότι τα βαιτύλια ήσαν μετεωρόλιθοι στους οποίους οι αρχαίοι απέδιδαν λατρείαν ,επειδή προέρχονταν από τον ουρανό. Πολλά βαιτύλια έφεραν χαραγμένες επιγραφές και παραστάσεις

IΧΩΡ [ 45 ]. ΣΠ. ΜΑΚΡΗ : » Δελφοί ,ο Ομφαλός της Γης. ».

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ – »Τοπογραφικά Γυθείου », { σελ. 55- 56 }.

ΖΕΥΣ ΚΑΠΠΩΤΑΣ.

Στο Γύθειον υπάρχει ο » αργός λίθος » ,πάνω στον οποίο λένε ,ότι κάθισε ο Ορέστης [ όταν μετά τον θάνατον της μητέρας του κατέβηκε στην Λακωνία ] και θεραπεύτηκε από την μανία του { λίθος καταπαύστης }.Ο λίθος ονομάζεται και Δίας Καππώτας ,διότι θεωρήθηκε ότι κατέπεσε από τον ουρανό.

ΣΤΑΝΛΕ’Ι’ ΚΙΟΥΜΠΡΙΚ — » 2001 : Η Οδύσσεια του διαστήματος », { 1968 }.

Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΘΕΟΣ.

ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ – » Πράξεις των Αποστόλων ». [ 17 -23 ] .

Ο Απ. Παύλος στην Αθήνα.

Μ. ΒΕΡΕΤΤΑ – » Η ύποπτη »επίσκεψη » του Αποστόλου Παύλου στην Αθήνα », { σελ. 12-17 }.

ΠΑΥΛΟΣ { Ρωμα’ι’κόν όνομα , Σαούλ το εβραϊκόν }. Πράξεις Αποστόλων ,[ ΧΧΙΙ,3 ].

Ο Άρειος πάγος δεν είναι πλατεία ,αλλά βραχώδες και σχετικά απόκρημνο ύψωμα. Συνεπώς κάποιος στέκεται πάνω και όχι »εν μέσω» στον Άρειον Πάγον .Επίσης ο Άρειος Πάγος δεν ήταν τόπος συγκεντρώσεως ανθρώπων για συζητήσεις ,αλλά ΔΙΚΑΣΤΗ–ΡΙΟΝ .Βωμός »τω Αγνώστω Θεώ » δεν υπήρχε ..Βωμοί »των Αγνώστων Θεών » υπήρχαν ,οι οποίοι δεν ήσαν ατομικοί αλλά πάντοτε συλλογικοί ,όπως τα »κοινά ιερά». Άρα βωμοί »‘τοις Αγνώστοις θεοίς’‘.

ΗΡΟΔΟΤΟΥ – » Ιστορίαι ».ΕΥΤΕΡΠΗ. [52 ].

Σε όλες τους τις θυσίες οι Πελασγοί προσεύχονταν στους Θεούς, χωρίς όμως να προφέρουν για κανέναν τους όνομα ή επωνυμία.

ΠΑΥΣΑΝΙΟΥ – » Ελλάδος περιήγησις ». ΑΤΤΙΚΑ { 1.4 , 5.5 , 18.8 }.

Λίγο πιο πέρα ναός του Δία και βωμοί αφιερωμένοι στους λεγόμενους Άγνωστους θεούς … στο κοινό ιερό των θεών στην Αθήνα…κοινό ιερό για όλους τους θεούς.

ΕΡΑΣΜΟΥ – Μωρίας εγκώμιον »,{ σελ. 145 }.

» Ψαρεύουν από ‘δω κι απ’ εκεί τέσσερις – πέντε λέξεις ».

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ – » Η θρησκευτική ζωή στο τέλος των Αρχαϊκών χρόνων », { σελ. 86 }.

ΝΙΚ. ΠΑΠΑΧΑΤΖΗ : Στην Ελλάδα δεν δημιουργήθηκε ποτέ ιερατείο με Θεοκρατικό χαρακτήρα .Η μισαλλοδοξία δεν έχει θέση σε θρησκείες ,που τιμούν πολλούς Θεούς, ενώ είναι συνηθισμένη στις Μονοθεϊστικές..

Περί των ΙΩΝΩΝ ή ΙΑΟΝΩΝ και ΙΑΝΟΥ .

Οι Ίωνες και Ιάονες λέγονται από του Ίωνος ή Ιάωνος υιού του Απόλλωνος και της Κρεούσης θυγατέρας του Ερεχθέως βασιλιά των Αθηνών. Η Κρέουσα, θυγατέρα του Ερεχθέως απέκτησε έναν υιόν από τον Απόλλωνα, τον οποίον είχε εκθέσει μέσα σε ένα καλάθι στην Ακρόπολη ,στο μέρος που βιάστηκε από τον Θεόν. Ο Απόλλων παρακάλεσε τον Ερμή να μεταφέρει το νεογνό στους Δελφούς, όπου το βρήκε και το ανέθρεψε η Πυθία. Όταν μεγάλωσε ,οι Δελφοί τον όρισαν χρυσοφύλακα και ταμία του Μαντείου. Επειδή δεν μπορούσαν να αποκτήσουν παιδιά ,ο Ξούθος με την Κρέουσα, κατέφυγαν στους Δελφούς για να ζητήσουν χρησμό. Στον ναόν του Απόλλωνος όμως υπηρετούσε [ δίχως να γνωρίζει ,ότι αυτός είναι ο πατέρας του ] ως » άγνωστος ιερατεύων » ο υιός της Κρεούσης .Εξερχόμενος από τον ναόν [ ιόντα ] ο Ξούθος και αφού έλαβε μαντεία για την ατεκνία του συναντά τον Ίωνα , τον οποίον προσφωνεί υιόν του και ονομάζεται Ίων ή Ιάων .Διότι ,σύμφωνα με την μαντεία του Φοίβου, υιός του είναι, αυτός που θα συναντήσει πρώτον κατά την έξοδόν του από τον ναό. Η παραγωγή του ΙΩΝ μάλλον δεν παράγεται από το ίημι ,αλλά εκ του ΙΑ ,του κρυφά λατρευομένου ,αγνώστου Θεού , του οποίου [ ο Ίων ] ήταν λειτουργός στον ναό .Από κει πρέπει να μετονομάστηκε ΙΑΩΝ , από αυτό και το δοξασμένο μετέπειτα όνομα των ΙΑΟΝΩΝ ή ΙΩΝΩΝ. Η ιδέα αυτή ρίχνει φως στον πυκνό γνόφο γύρω από τα Ελληνικά μυστήρια .Διότι παράγωγα του ΙΑΩ είναι και το Ιάων και το Ιανός και ο παΙΑΝ .Έτσι εξηγείται και ο θειασμός ΙΕ και ΙΗ ΠΑΙΑΝ.

ΣΤΕΦ. ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ – » Περί του εν Δελφοίς ΕΙ ». { 22-23 }.

Περί του ΙΑΩ

Το ΕΙ με ανατολική προφορά λεγόταν ΙΑΩ ,στα ελληνικά προσαρμοσμένο ΙΑ,Ω ,και κάτω από αυτό το όνομα μυούνταν την Ενότητα της Θείας Φύσεως του Θεού ή του αληθινού Θεού στα Μυστήρια. .

MΑΚΡΟΒΙΟΥ – Satutnalia », { Lib.I ,XVIII ,19-21 }.

Αβρός Ίακχος ή αβρός ΙΑΩ ;

ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Στρωματείς »{ Ε’ }.

ΣΤ‘. Το μυστικό νόημα της Ιουδαϊκής σκηνής και του εξοπλισμού της [ 16-21 ].

Στο παραπέτασμα πάλι της εισόδου στα Άγια των Αγίων { της Ιουδαϊκής σκηνής } ,υπάρχουν εκεί τέσσερις κίονες , μήνυμα [ σημάδι ] της τετράδας των παλαιών διαθηκών και το µυστικόν τετραγράµµατον όνομα, .Αλλά και κατά τους Έλληνες , το όνομα Θεός περιέχει τέσσερα γράμματα .

ΙΩ. ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

Το [ ι ] ευκόλως εναλλάσσεται μετά του [ ει ] : είλω= ίλλω / είλη =ίλη . Το [ ι ] εναλλάσσεται ενίοτε προς το [ ε ] : εστία= ιστίη .
Ίακχος [ < ιάχω ] =1] , μυστηριακόν όνομα του Βάκχου ,ως Θεού των κραυγών και της κραιπάλης 2]. Βακχικός [ οργιαστικός ] αλαλαγμός. Ιακχάζω.

ΣΤΕΦ. ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ – » Εθνικών ».

Ιάων και Ιήων. Και ρήμα ιαονίζω , αφ’ ου το ιαονιστί επίρρημα .Εκ δε του Οάων το Ίαν .Λέγεται και θηλυκώς Ιάς και Ιαονίς.

HΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Λεξικόν ».

Ίακχος ο Διόνυσος … ή ονομασία μίας ημέρας των Μυστηρίων , κατά την οποία εξάγουν [ = βγάζουν έξω ] τον Ίακχον ή ωδή ,την οποίαν έψαλαν οι μυημένοι ή ήρωας ,του οποίου υπάρχει ναός και άγαλμα στην Αττική. Μερικοί δε έλεγαν έτσι και τον ίδιον τον Διόνυσον

ΑΘ. ΣΤΑΓΕΙΡΙΤΟΥ – » Ωγυγία ή Αρχαιολογία ».{ ΙΤΑΛΙΩΤΙΣ ],[ σελ.449 ,453 ].

Περί Ιανού.

Ο Ιανός ,ο αρχαιότατος βασιλιάς της Ιταλίας ,ήταν Έλληνας το γένος και υιός του Απόλλωνος και της Κρεούσης…Η ιστορία θέλει τον Ιανόν , τον οποίον γράφει και ο Πλούταρχος , Έλληνα από την Περραιβία , ο οποίος πέρασε στην Ιταλία εκατόν πενήντα χρόνια πριν από τον Αινεία ,κατά το 2625 από κτίσεως κόσμου …

ΔΗΜ. ΕΥΑΓΓΕΛΙΔΗ – » Λεξικό των Αρχαίων Ελληνικών και Περιελλαδικών φύλων ».

Ίωνες.

ΣΤΡΑΒΩΝΟΣ – » Γεωγραφικών »,[ Θ’ . ΙΙΙ ,12 }

ΔΕΛΦΟΊ.. Θειασμός { επιφώνημα ενθουσιασμού ] ΙΕ ΠΑΙΑΝ.

Οι δε Παρνασσίοι ,αφού ήρθαν σε συνάντηση με τον Απόλλωνα, του κατήγγειλαν έναν άλλον χαλεπόν [κακόν] άνθρωπον, τον Πύθωνα, που τον έλεγαν και Δράκοντα .Ο Απόλλωνας τον κατατόξευσε με τα βέλη του και εκείνοι φώναζαν ΙΕ ΠΑΙΑΝ ,για να τον ενθαρρύνουν Από αυτό βγήκε ο παιανισμός, που παρέμεινε μέχρι τις ημέρες μας
ΙΕ ΠΑΙΑΝ = ιαχή προς τον Απόλλωνα ως ευχαριστία για την λύτρωση από κάποιο κακό. Σκηνή = αντίσκηνο, καλύβα.

Περί του ΙΑΚΧΟΥ..

ΚΩN. ΚΟΥΡΤΙΔΟΥ – » Αρχαία Ελληνικά μυστήρια », { σελ.78, 135, 155 }.

ΔΙΟΝΥΣΙΑ – ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ .

Τον Διόνυσον , ως αρχηγέτην των μυστηρίων ,τον ονόμαζαν Ίακχον { ως σημαίνοντα δηλαδή, την χαράν , την βοήν χαράς ,εκστάσεως και θαυμασμού εκ του επιφωνήματος ιώ ,ιώ ,ιά,ιά, από την ιαχή [ Ίακχος }.

ΣΤΕΦ. ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ – » Περί του εν Δελφοίς ΕΙ ».[ 13 ].

Περί Διονύσου Ειραφιώτη.

<< Από τις προηγηθείσες λοιπόν σκέψεις πείθομαι και πιστεύω χωρίς δισταγμό , ότι το εν Δελφοίς ΕΙ είναι ταυτόσημο με το Εβρα’ι’κόν ΙΕ ,που σημαίνει το όνομα του αληθινού Θεού , τον οποίον προσκυνούμε , και σ’ αυτόν μου φαίνεται ανέκαθεν ήταν αφιερωμένος ο εκεί ναός , ίσως πριν από τον Μωυσήν. Ότι δε το ΕΙ αποδιδόταν στον Διόνυσον ,ως σε Θεόν ,γίνεται φανερόν και από το επώνυμον ΕΙΡΑΦΙΩΤΗΣ . Αυτό ακριβώς [ το επώνυμο ] αναφέρουν και οι αρχαίοι και οι νέοι κριτικοί και λεξικογράφοι για τον Διόνυσον ,αλλά με γελοία παραγωγή της λέξεως ΕΙΡΑΦΙΩΤΗΣ. Όπως ο Ευστάθιος [ εκ του» ερράφθαι εν τω μηρώ του Διός’‘ } ή ‘‘ παρά του Έριν φαίνειν » , επειδή η οινοποσία γίνεται αιτία διενέξεων κ.τ.λ. Διότι εδώ το ΕΙ είναι θειασμός [ ενθου-σιασμός ] ,ή επιφώνημα του Θεού .Το δε ΡΑΦΙΩΤ σημαίνει στα Εβρα’ι’κά υγείαν ή ρώσιν [ ενδυνάμωση ] . Ώστε όλη η λέξη διαβάζεται ως» ΙαΧου Ραφιώτ » ,και μεταφράζεται << ω, Θεέ ,υγείαν ». Το ότι η Εβρα’ι’κή λέξη ΡΑΦΑ ή ΡΑΠΑ , που σημαίνει υγείαν ,ήταν ανέκαθεν γνωστή στην Ελλάδα δια του συμβόλου Ράπανον ή Ράφανον γίνεται πρόδηλον από την παροιμία» γερός σαν το ρεπάνι » ,δηλαδή πραγματικά υγιής. >>

TH. GAISFORD S.T.P. – » Μέγα Ετυμολογικόν λεξικόν ».

Ειραφιώτης ή από »ερράφθαι » ή από το »ερέφεσθαι » ή από το» έριφος».

ΙΩ. ΠΑΝΤΑΖΙΔΟΥ – » Ομηρικόν Λεξικόν ».

Ειραφιώτης.

ΠΑΝ. ΛΕΚΑΤΣΑ – » Διόνυσος », { σελ. 48 }.

Ο Διόνυσος μεταμορφώθηκε από τον Δία σε ερίφιον [ κατσίκι ] και έγινε Διόνυσος Ερίφιος , Ειραφιώτης.

ΑΜΜΩΝΙΟΥ – » Λεξικόν Ομοίων και Διαφόρων ».

Ράφανον η κράμβη , ραφανίς το ράπανον.

Δ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Ράπα , ράπυς ,ραφανίς.

IΩ. ΠΑΣΣΑ / ΚΩΝ.ΧΑΣΑΠΗ – » Τα Ορφικά », { XLVIII }.

ΣΑΒΑΖΙΟΥ θυμίαμα, αρώματα.

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ – »Συμποσιακών [ Δ’ ] » , Πρόβλημα στ’ : Τίς ο παρ’ Ιουδαίοις Θεός ;

Διόνυσος Εύιος , Σαβάζιος. Τριετηρική παντέλεια .

ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ – » Βάκχαι » ,[ 70-80 ].

Διόνυσος -Κυβέλη.

Σύμφωνα με τον Ευριπίδη ,υπάρχει στενή σύνδεση των οργίων [ ιερών τελετών ] του Διονύσου [ Σαβαζίου ή Βάκχου ] με αυτά της Κυβέλης .Η λατρεία της, που εισήχθη στην Ελλάδα από την Μικρά Ασία τον 5ον.αι.π.Χ., περιλάμβανε χορούς με συνοδεία μουσικών οργάνων και νυκτερινή ορειβασία.

ΠΙΝΔΑΡΟΥ – » Αποσπάσματα ».Προσόδια { Αιγινήταις εις Αφαίαν }.

Δέσποινα Κυβέλη , μητέρα…

ΔΙΟΔΩΡΟΥ ΣΙΚΕΛΙΩΤΟΥ – » Ιστορική βιβλιοθήκη », { Ε’.49 }.

Ο Κάδμος ,αφού μυήθηκε στα μυστήρια της Σαμοθράκης , νυμφεύεται την θυγατέρα του Διός και της Ηλέκτρας Αρμονία , αδελφή του Ιασίωνος … Η Ηλέκτρα αποκάλυψε τα μυστήρια της Μεγάλης Μητέρας των Θεών .Ο Ιασίων ,μυημένος από τον πατέρα του ,τον ,Δία στα μυστήρια ,αφού νυμφεύτηκε την Κυβέλη γέννησε τον Κορύβαντα.

P . DECHARME – » Μυθολογία της Αρχαίας Ελλάδος », { ΙΙΙ . Θεότητες της Γης ,σελ. 355 }.

Γαία και Ρέα- Κυβέλη { Μητέρα των Θεών }.

ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ – » `Υπέρ Κτησιφώντος Περί του στεφάνου » , [ 259-260 ].

Ο Δημοσθένης κατηγορεί τον ρήτορα Αισχίνη και την μητέρα του για συμμετοχή σε λατρεία. , της οποίας ιέρεια ήταν η Γλαυκοθέα και μάλλον πρόκειται για κάποιου είδους συγκερασμό Διονυσιακής και Χθόνιας λατρείας Ένα μίγμα από διάφορες μυστηριακές τελετουργίες με πολλά κοινά σύμβολα ,όπως : ο όφις παρείας { αφιερωμένο στον Ασκληπιόν και στον Διόνυσο Ζαγρέα ] , μάραθος ,λεύκα , επιφωνήματα [ λατρεία Διονύσου και Φρυγικής θεάς Κυβέλης ,όπου Άττης είναι ο αγαπημένος της Θεάς ] κ.τ.λ.

ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ – » `Υπέρ Κτησιφώντος Περί του στεφάνου » .

Σχόλια από τον Γ. Σοφοκλέους στο : << -τη μητρί τελούση …>> , << τας βίβλους …>>.

ΑΡΠΟΚΡΑΤΙΩΝΟΣ – Λεξικόν των Δέκα Ρητόρων ».

Ανάλυση λέξεων στο »περί του Στεφάνου »: .Απομάττεσθαι { < απομάττω/ -σσω }. ‘‘Ευοί – Σαβοί » . Κιττοφόρος { κοστοφόρος } . Νεβρίζων .Νεήλατα [ άλφιτα ]. Παρείαι όφεις .Σαβοί .

ΣΤΡΑΒΩΝΟΣ – » Γεωγραφικά », { Ι’ .15,16,18 }.

Από τις Θρακικές τελετές , τα Κοτύττια και τα Βενδίδεια , προέρχονται τα Ορφικά Μυστήρια….διότι αυτά ομοιάζουν με τα Φρυγικά .Αυτό δεν είναι απίθανο, αφού οι Φρύγες είναι άποικοι Θρακών και έτσι τα ιερά τους μεταφέρθηκαν από εκεί.

ΔΗΜ. ΘΕΟΧΑΡΗ – » Νεολιθικός πολιτισμός », { σελ.148 }.

Κουροτρόφος. » Πήλινον ειδώλιον από την ακρόπολη του Σέσκλου [ Θεσσαλία ] . Η ένθρονη – για πρώτη φορά- γυναικεία μορφή [ λείπει το κεφάλι ] με το βρέφος [ αγκαλιά ] είναι από τα πιο σημαντικά νεολιθικά ειδώλια ».

ΟΙ ΑΓΥΡΤΕΣ.

Γ. ΛΑΜΨΑ – » Λεξικόν του Αρχαίου κόσμου ».

Οι πρώτοι αγύρτες ήσαν ιερείς περιπλανώμενοι ,που μάζευαν χρήματα για την λατρεία των Θεών. Το μητραγύρτης αναφερόταν σε ιερέα της »Μεγάλης Μητέρας » [ των Θεών ] Κυβέλη.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ – » Πολιτεία »,[ Β’ ], { 364 b }.

O Γλαύκων και ο Σωκράτης συνομιλούν περί δικαιοσύνης και αδικίας. Όταν υπάρχει η λανθασμένη πεποίθηση ,ότι τάχα οι Θεοί σε πολλούς αγαθούς μοίρασαν δυστυχία και κακόν βίον ,ενώ στους κακούς τα αντίθετα .Τότε επεμβαίνουν οι» μεσολαβητές» : αγύρτες και μάντεις.!

Την αγυρτεία αυτή καταδίκασε αιώνες αργότερα και ο Λούθηρος .Ήταν τα λεγόμενα συγχωροχάρτια , με τα οποία μπορούσε να εξαγοράσει κάποιος την Θεία Χάρη ,ώστε να εξιλεωθεί ,όχι μόνον αυτός από τις δικές του αμαρτίες αλλά να βοηθήσει και προσφιλή του πρόσωπα να σωθούν από το Καθαρτήριον της Κολάσεως !!! Όλα αυτά βεβαίως με το …αζημώτον !!!

ΠΛΑΤΩΝΟΣ – » Πολιτεία », { 379 b-c , 380 b-c }.

Ο Θεός δεν είναι αιτία των πάντων ,αλλά μόνον των αγαθών. Για τις συμφορές μας αλλού πρέπει να αναζητούμε την αιτίαν ,και όχι στον Θεόν.

Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ .

Αρχαίον ελληνικό ψηφιδωτόν , που βρίσκεται στην »Οικία Διονύσου » { Πάφος Κύπρου }.

ΠΑΝ. ΛΕΚΑΤΣΑ – » Διόνυσος », { σελ. 204-5 }.

Διόνυσος και Ιαβέ.

Ο λόγος των ταυτισμών του Ιαβέ με τον Διόνυσον είναι η αέναη σύγχυση των ονομάτων Σαβαώθ και Σαβάζιος , καθώς το ‘Κύριος‘ είναι και τίτλος του Ιαβέ και του Σαβαζίου.

ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ του ‘ΗΛΙΟΥ‘ – » Ορφικά ».{ σελ. 442 }.

Η παράδοση του Διονύσου ήταν πανάρχαια Ελληνική και πρόδιδε εποχή κατά την οποίαν ,οι υποτιθέμενοι ως παλαιότεροι των Ελλήνων, Λαοί της Ανατολής ,δεν είχαν εμφανιστεί ακόμη στο προσκήνιο της ιστορίας ,ως Λαοί συγκροτημένοι και με αξιώσεις πνευματικών εκδηλώσεων ,όπως αυτών, που είχαν παρουσιάσει οι πανάρχαιοι Έλληνες ,οι Ορφικοί, οι δημιουργοί και θιασώτες των εορτών του Διονύσου … Στον Διόνυσο αποδίδονται 422 ονόματα... Σαβάζιος λεγόταν ο Διόνυσος στην Φρυγία.

ΑΘΑΝ. ΣΤΑΓΕΙΡΙΤΟΥ – » Ωγυγία ή Αρχαιολογία », [ Β’ ] .Περί των Ολυμπίων Θεών ,{ σελ. 160 ,163-65 }.

Περί του Διονύσου. Λέγεται ,ότι ο Ορφεύς εννοεί τον Διόνυσον , Ήλιον ,Φάνητα, Δία ,Ηρικεπαίον, Έρωτα ίδιον [ Θεόν ] , αναφέροντας σε αυτόν τις ενέργειες του Ηλίου ,Διός ,και Έρωτος .Όλες αυτές οι ενέργειες ήσαν του Ηλίου ,και ο Διόνυσος αλληγορείται στον ήλιον….

ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ – » Διόνυσος ».

Ο Πάσχων Θεός. Υποφέρει ,πεθαίνει και ξαναγεννιέται σαν το αμπέλι.. »Εγώ ειμί η άμπελος ».

Ο ΤΡΙΟΥΧΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΣ.

ΠΡΟΚΛΟΥ – » Ιεροί ύμνοι », [ 10 ]. Ύμνος εις Διόνυσον.

Τριούχος [ = Τριαδική Μονάς ] ,Ευαστής , Θυρσοφόρος, Κυπελλοφόρος , Βάκχος .

ΑΝΝΗΣ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Ο εν τη λέξει Λόγος ».

Προσωνύμια του Διονύσου .

Βάκχος, Βασσαρεύς, Ειραφιώτης ,Ελελεύς ,Ελευθέριος ή Ελευθερεύς ή Ελεύθερος ,,Ζαγρεύς ,Θεός ,Θυρσοφόρος , Ίακχος , Ιατρός ,Ιήιος ή Ιήως , Κύριος, Κτίστης Κερασφόρος , Κισσεύς ,Παντοδυνάστης [ Παντοκράτωρ ] ,Σαβάζιος , Σαώτης ή Σωτήρ, Σεβαστός , Σείριος ,Σητάνιος ή Σατάνιος ,Στυλίας ή Στύλος.

Η ΘΕΙΑ ΜΑΝΙΑ.

Η μανία χωρίζεται σε δύο μέρη : a].σε αυτήν που οφείλεται σε νοσήματα b }.στην θεία [ θεία εξαλλαγή ].Η Θεία Μανία χωρίζεται σε : Μαντικήν – Τελεστικήν – Ποιητικήν – Ερωτικήν επίπνοιαν [ έμπνευση ] . Σε κάθε μία από αυτές αντιστοιχεί και μία θεότητα.: Απόλλων -Διόνυσος – Μούσες – Αφροδίτη Ο Διόνυσος είναι ο Έφορος [ Επόπτης ] της γενέσεως του Θεάτρου και του Τελεστηρίου της Ελευσίνος .Διότι ,τελεί , φέρει σε τέλος και με τέλειον τρόπον διά της Τελεστικής την κάθαρση ,λύνοντας τα παρόντα κακά με την λατρείαν του Θείου έως την αναγωγή της ψυχής .Ο Ηρακλής αποκαθαρμένος διά της Τελεστικής αποκαταστάθηκε.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ – » Φαίδρος », { 265 a-b }.

ΤΕΛΕΣΤΙΚΗ – ΔΙΟΝΥΣΟΣ.

Η θεία μανία χωρίζεται σε τέσσερα μέρη και σε κάθε μέρος αντιστοιχεί και ένας Θεός βάσει της επίπνοιας [ εμπνεύσεως ] : Μαντική { Απόλλων } – Τελεστική { Διόνυσος } – Ποιητική { Μούσες } – Ερωτική { Αφροδίτη }.

TO ΤΡΙΓΩΝΟΝ.

ΣΤΕΦ. ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ – » Περί του εν Δελφοίς ΕΙ », { 7 } .

Τέτοια επιγραφή [ ΕΙ ] δεν βρίσκεται σε κανένα από τους Ελληνικούς ναούς. Το ΕΙ πιθανώς υπήρχε στον ναόν του Σολομώντος και στις σημερινές εβραϊκές συναγωγές επιτρέπεται .Ακόμη και οι εσπέριοι χριστιανοί διώκοντες την περιττότητα του κόσμου , στους θείους ναούς ,επιγράφον σε τρίγωνον τα δύο αυτά εβραϊκά στοιχεία ή αυτό το τετραγράμματον.

ΔΕΛΤΑ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟΝ.

ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ – » Ο Δελφικός Τρίπους », [ σελ. 42-43,49-50 }.

Υπεράνω της μυστικής τραπέζης ζωγραφείται »μέγας οφθαλμός εν τριγώνω‘‘ μετά της επιγραφής » Ο Ων ».

[ ΑΡΙΣΤΕΡΆ ] : ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΑΘΗΝΩΝ : Καθεδρικός Ορθόδοξος Χριστιανικός Ναός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου ,με τον χαρακτηριστικόν οφθαλμό μέσα σε τρίγωνον και εντός ημικυκλικού χρυσού φόντου στο υπέρθυρον του τέμπλου { 1842 -62 }. [ ΔΕΞΙΑ ] : ΘΕΟΔ. ΠΟΥΛΑΚΗ – » Θεοτόκος Βρεφοκρατούσα » . » O Ω Ν » είναι γραμμένο στο φωτοστέφανο , στις τρείς δέσμες φωτός ή στις τρεις γωνίες ενός νοητού τριγώνου [ 1670 ] . Ναός Θεομήτορος .Κασσωπίτρας ,Κέρκυρα .

ΠΡΟΚΛΟΥ – » Περί της καθ’ Έλληνας ιερατικής τέχνης », { De sacrificio et magia }, [ 149,20 ].

O ηλίτης λίθον ,που μιμείται τις ηλιακές ακτίνες ,τον αποκαλούμε οφθαλμόν του Βήλου, ενώ πρέπει να τον λέμε οφθαλμόν του ηλίου.{ αFέλιος ,αέλιος / ηέλιος ,άλιος =Ήλιος , Βήλος [= ουρανός .και Ζεύς και Ποσειδώνος υιός. Ησύχιος ] }.

ΠΡΟΚΛΟΥ – » Εις Πρώτων Ευκλείδου Στοιχείων », { 9 }.

Ο Φιλόλαος είχε αφιερώσει την γωνία του τριγώνου σε κάποιους Θεούς και την γωνία του τετραγώνου σε άλλους .Υπάρχουν τριών ειδών γωνίες : α} οι από κυκλικές γραμμές β}. οι ευθύγραμμες γ}. οι μικτές.

ΠΡΟΚΛΟΥ – » Εις Πρώτων Ευκλείδου Στοιχείων », { 20-21 }.

Το τρίγωνον και η σημασία του.

{ Βλ. »Πικρόχολος και Μελαγχολικός ‘‘ }.

ΠΡΟΚΛΟΥ – » Εις Πρώτων Ευκλείδου Στοιχείων », { 20-21 }.

Από τα τρίπλευρα σχήματα , ορθογώνιον τρίγωνον ,είναι είναι εκείνο που έχει μία ορθή γωνία ,αμβλυγώνιον ,εκείνο που έχει μία αμβλεία γωνία , οξυγώνιον εκείνο που έχει και τις τρείς γωνίες οξείες.

ΠΡΟΚΛΟΥ – » Εις Πρώτων Ευκλείδου Στοιχείων », { 20-21 }.

Από τα τρίπλευρα σχήματα ισόπλευρον τρίγωνον είναι εκείνο ,που έχει τρείς ίσες πλευρές ,ισοσκελές ,εκείνο που έχει ίσες μόνον τις δύο πλευρές , σκαληνόν ,εκείνο που έχει και τις τρείς πλευρές άνισες .

ΤΟ ΤΕΤΡΑΠΛΕΥΡΟΝ ΤΡΙΓΩΝΟΝ.

Όποιο σχήμα έχει τρεις γωνίες δεν σημαίνει ,ότι είναι τρίπλευροι. Διότι μπορεί να είναι και τετράπλευρον ,όπως στο επόμενο σχήμα ,όπου θεωρείται τρίγωνο μεν ,τετράπλευρον δε. Η γωνία [ δ ], επειδή είναι μεγαλύτερη από δύο ορθές [ 180 μοιρών ] , δεν θεωρείτο γωνία.

ΗΡΩΝΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Ονόματα Γεωμετρικών όρων », { 38, 40 }.

Το ισόπλευρον τρίγωνον είναι σύμβολον της ψυχής. O κύκλος είναι μία εικόνα της νοερής ουσίας , ενώ το τρίγωνον της πρώτης ψυχής .Το ισόπλευρον τρίγωνον αποδεικνύεται και ισογώνιον { Ευκλείδου – » Στοιχεία , Προβλ.α ‘ [*] . Κάθε ψυχή προέρχεται από τον Νουν , επιστρέφει προς τον Νουν και μετέχει του Νου.

ΤΟ ΕΝΤΕΛΕΣ ΤΡΙΓΩΝΟΝ.

Εάν χαράξω δύο ίσους κύκλους [ με ίση ακτίνα ] και τραβήξω από την κοινή τομή τους μία ευθεία προς το κέντρον καθενός κύκλου και άλλη μία ευθεία από το ένα κέντρον προς το άλλο κέντρο , θα έχω το ισόπλευρον τρίγωνον .Tο ισόπλευρον και ισιγώνιον τρίγωνον αποτελεί μέρος της Τετρακτύος , οποία δεν είναι απλώς η τετράδα ,αλλά το μυστικόν Τετραγράμματον όνομα του Δημιουργού.

TETΡΑΩΤΟΝ και ΤΕΤΡΑΓΡΑΜΜΑΤΟΝ.

ΣΤΕΦ. ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ – » Περί του εν Δελφοίς ΕΙ », { 43 } .

Το Τετράωτον ήταν ένα ξόανο του Απόλλωνος των Λακεδαιμονίων ,που είχε τέσσερα ώτα [ αυτιά ] .Το Τετράωτον αυτό [ επειδή [ωτ ] = γράμμα στην Εβρα’ι’κή γλώσσα ] συμβολικώς είναι το Τετραγράμματον , διότι στην Παλαιά Διαθήκη ,στο βιβλίο Μακκαβαίων [ α΄] γράφει ,ότι οι Σπαρτιάτες και οι Ιουδαίοι είναι αδέλφια [;] ,από το γένος Αβραάμ !

ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΡΟΙΜΙΟΓΡΑΦΟΙ – »’ Ζηνόβιος ΄ { Centuria II ,σελ. 197 }.

Παροιμία : Άκουε του τέτταρα έχοντος ώτα {= ‘ Να ακούς αυτόν που έχει τέσσερα αυτιά ‘ }.Λέγεται γι’ αυτούς που έχουν δει και ακούσει πολλά. Το Τετράωτον [ = το έχον τέσσερα ώτα [ =αυτιά = λαβές ] ξόανον του Απόλλωνος των Λακεδαιμονίων.

ΑΘΗΝΑΙΟΥ – » Δειπνοσοφιστών » [ ΙΑ’ . 65 ].

Το δίωτον και το Τετράωτον.

ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ – Ο ΩΝ .

ΛΟΥΚΙΑΝΟΥ – » Βίων πράσις » ,{ 4 }.

Αυτά ,που εσύ νομίζεις τέσσερα [4 ] ,είναι στην πραγματικότητα δέκα [ 10 ] ,και[ εντελές ] τρίγωνον , και δικός μας όρκος.

ΣΟΥΔΑ ή ΣΟΥ’Ι’ΔΑ – » Λεξικόν ».

Ο αριθμός τέσσερα για τους Πυθαγορείους είναι ιερός ,διότι θεωρείται πηγή κάθε Δημιουργία .Ιδίως Τετρακτύς θεωρείται το άθροισμα των τεσσάρων πρώτων αριθμών, που είναι ίσον με 10 { 1+2+3+4 } .Το Δέκα ονομαζόταν Κόσμος ή Πάν , δηλαδή παριστάνει το Σύμπαν. Στο όνομα της Τετρακτύος ορκίζονταν οι Πυθαγόρειοι .Επίσης συνδέεται και με τις τέσσερες φάσεις της Σελήνης.

ΘΕΩΝΟΣ ΣΜΥΡΝΑΙΟΥ – » Των κατά το μαθηματικόν χρησίμων εις την Πλάτωνος ανάγνωσιν », { σελ.99-100 }.

Περί δεκάδος. Η δεκάδα [ 10 ]συντίθεται από την τετράδα [ Τετρακτύν ] ‘ διότι 1 +2+3+4 = 10 , ώστε οι πιο ισχυροί από όλους τους αριθμούς βρίσκονται εντός της τετράδος [ Τετρακτύος ].

ΙΕΡΑ ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ { 1+2+3+4 = 10} .ΚΟΣΜΟΣ.