Ο πλανήτης των πιθήκων.

Το 1968 ήταν έτος σταθμός για τον κινηματογράφο και ειδικά για τους λάτρεις των ταινιών επιστημονικής φαντασίας [ sci-fi ].Δύο ταινίες ορόσημο εμφανίστηκαν τότε στις κινηματογραφικές αίθουσες ,που κατά σύμπτωση και οι δύο ταινίες είχαν ως αντικείμενο τις  μυστηριώδεις σχέσεις ανθρώπου και πιθήκου. H ταινία του Στάνλε’ι’ Κιούμπρικ 2001 ,Η Οδύσσεια του διαστήματος ‘‘ και του Φράνκλιν ΣάφνερΟ πλανήτης των πιθήκων ή Ο άνθρωπος που ήρθε από το μέλλον ‘‘. Η ταινία του Φ. Σάφνερ βασίστηκε στο  ομώνυμο μυθιστόρημα του Γάλλου Πιερ Μπούλ « La Planète des singes »{1963}. Για την ταινία ο ιδιοφυής  Τζέρι Γκόλντσμιθ έγραψε ένα περίφημο αβανγκάρντ σάουντρακ και ο Ροντ Σέρλινγκ – δημιουργός της « Ζώνης του Λυκόφωτος » ανέλαβε το σενάριο. Η ιστορία έχει ως εξής : ένα αστροσκάφος στο οποίο επιβαίνουν τρεις Αμερικανοί αστροναύτες συντρίβεται σε έναν άγνωστο πλανήτη, όπου  τον κυβερνούν οι πίθηκοι και οι άνθρωποι είναι σκλαβωμένοι σε αυτούς.Οι ‘ νοήμονες ‘ αυτοί πίθηκοι ,αφού τους αιχμαλωτίσουν , θα τους πουλήσουν στα σκλαβοπάζαρα και στο τέλος μόνον ο Τέ’ι’λορ   [στο βιβλίο λέγεται Ulysse= Οδυσσέας ] θα καταφέρει να επιβιώσει  Ενδιαφέρον ιδιαίτερο έχει το σοκαριστικό φινάλε { από τα πιο  ανατρεπτικά στην ιστορία του κινηματογράφου} : Ο Τέιλορ {Τσάρλτον Ίστον }- αφού κατάφερε να δραπετεύσει  από τους πιθήκους -μπαίνει στην Απαγορευμένη Ζώνη και τότε, φτάνοντας  μπροστά στο μισοθαμμένο  Άγαλμα της Ελευθερίας, διαπιστώνει με φρίκη πως ο άγνωστος πλανήτης δεν είναι άλλος από την Γη το 3978 μ.Χ. ,η οποία  έχει  καταστραφεί από κάποιον πυρηνικό πόλεμο .Η μεγάλη  σεναριακή  επέμβαση : oι σεναριογράφοι της ταινίας Μ.Γουίλσον και Ρ.Σέρλινγκ [»Ζώνη του Λυκόφωτος »] προσέθεσαν το δικό τους  φινάλε ανατροπής ,αντικαθιστώντας την μεγάλη  ανατροπή του συγγραφέα .Έτσι οι δύο αφηγητές στο μυθιστόρημα του Π.Μπούλ ,που μας διηγούνται την ιστορία του αστροναύτη ,τελικά είναι και οι ίδιοι πίθηκοι κι όχι άνθρωποι!

P.BOULLE – » Planet of the Apes », { Part II ,Κεφ.12, σελ.200}.

Ενώ στο εμπνευσμένο φινάλε του  Ρ. Σέρλινγκ ,ο αστροναύτης δεν ταξίδεψε στο χώρο αλλά στο χρόνο κι ο πλανήτης των πιθήκων είναι η Γη μετά από κάποιον καταστροφικό πυρηνικό πόλεμο . Στην ταινία αυτή έχουμε την πλήρη αντιστροφή των ρόλων μεταξύ ανθρώπου και πιθήκου.O άνθρωπος [ έλλογο ζώον ] γίνεται  έρμαιο στις ορέξεις του πιθήκου [ άλογο ζώον ].! Πρόκειται για μια παραβολή  της ζωώδους  φύσεως του ανθρώπου και της ακόρεστης  επιθυμίας του για κυριαρχία ;Είναι μια απαισιόδοξη  προφητεία για την το ανθρώπινο γένος ; Είναι πιθανόν ο πολιτισμός να κατα-στραφεί  από την αλαζονεία και την απληστία του ανθρώπου ; Διόλου απίθανο. Όταν το παράλογο  κυριαρχήσει στον ανθρώπινο Λόγο ,είναι ικανό  ‘ες έδαφος φέρειν ‘ ακόμη και τo οικοδόμημα του ανθρωπίνου  πολιτισμού.!

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ – » Πολιτικά », { 1253 a }.

Άνθρωπος άνευ αρετής  είναι το ανοσιώτατο  ,το αγριώτατο και το χείριστο απ’ όλα τα όντα. 

a].PIERRE  BOULLE , { 1912 -1994 }.

b].JERRY GOLDSMITH,{ 1929 -2004 }.

ΣΤ.  ΒΑΛΟΥΚΟΥ  – » Ιστορία του  κινηματογράφου ».

c].FRANKLIN  SCHAFFNER,{1920-1989 }.


1.ΠΙΘΗΚΟΣ.                                                                                                                                           

ΗΛΙΟΥ – » Νεώτερον  εγκυκλοπαιδικόν  λεξικόν ».

Γ.ΚούμαρηςΑνθρωπίδαι και Ανθρωποειδή . Ο όρος ανθρωποειδείς ή ανθρωπόμορφοι υποδεικνύει την ομοιότητα  όχι μόνο σώματος ,αλλά και ψυχής   [ εγκεφαλικής λειτουργίας ] των ανωτάτων τούτων πιθήκων προς τον άνθρωπο.

ΗΛΙΟΥ – » Νεώτερον  εγκυκλοπαιδικόν  λεξικόν ».

Πίθηκος και Λεμούριος. Ο πίθηκος λόγω της μοχθηρίας και της κακίας του καθίσταται πολύ επικίνδυνος για τα ασθενέστερα ζώα ,τα οποία ή τραυματίζουν ή φονεύουν σε κάθε περίπτωση.

ΗΛΙΟΥ – » Νεώτερον  εγκυκλοπαιδικόν   Λεξικόν»

Άπις   &  Ape   Άπις .Ένας από τους τέσσερεις γιούς του Ώρου  ,οι οποίοι φρουρούσαν τα σπλάχνα του νεκρού [ ειδικότερα προστάτευαν το ήπαρ και ένα από τα τέσσερα αγγεία ,το οποίον περιείχε το όργανο τούτο και το οποίον είχε συνήθως ως κάλυμμα κεφαλή κυνοκεφάλου πιθήκου }. Ο Χαπί  ή Χαπύ  ή Άπις είχε κεφάλι μπαμπου’ί’νου και  προστάτευε τους πνεύμονες του νεκρού .


ΑΡΧΙΛΟΧΟΥ  – »Ελεγείες  και  Ίαμβοι », {Ίαμβοι  89 ,91 }.

Η σκυτάλη : κομμάτι κυλινδρικού ξύλου που το τύλιγαν με δέρμα. Πάνω στο δέρμα είχαν γραμμένα  σημάδια και μηνύματα {Το  Ολυμπιακό άθλημα της σκυταλοδρομίας ήταν η εξάσκηση των τότε… γραμματοκομιστών }.Στην σκυτάλη αυτή  [τάχα] υπήρχε γραμμένος ο μύθος του πιθήκου [ υπονοεί τον Λυκάμβη ] και της αλεπούς { υπονοεί τον Αρχίλοχο }.Το απόσπασμα αυτό αναφέρεται στον διασυρμό του Λυκάμβη από τον Αρχίλοχο ,διότι κάποτε ο Αρχίλοχος είχε μνηστευθεί την Νεοβούλη {κόρη του Λυκάμβη} , αλλά ο Λυκάμβης διέλυσε την μνηστεία .Τελικώς ο Λυκάμβης  οδηγήθηκε στην αυτοκτονία μαζί με τις κόρες του. Όταν η ιαμβική ποίηση γίνεται ..φονικό όπλο!

ΣΗΜΩΝΙΔΟΥ {Αμοργινού }  – » Ιάμβων Α’ και Β’ », [στ.70-71 , 79-80 ].

O Σημωνίδης  είχε καταγωγή από την Σάμο ,αλλά λέγεται Αμοργίνος ,διότι ο πατέρας του αποίκισε την Αμοργό ,όπου ίδρυσε τρεις πόλεις. Στην Μινώα { η ανασκαφή έφερε στο φως τμήματα ισχυρού τείχους , λείψανα Σταδίου και Γυμνασίου και ενός ναού του Διονύσου }γεννήθηκε { ~ 7ος αι. π.Χ.} και μεγάλωσε ο ποιητής .Οι πληροφορίες για την ζωή του είναι ελάχιστες.Έγραψε ιάμβους και ελεγείες μα ελάχιστα σώζονται. Από το [ολόκληρο ] έργο του » Ίαμβοι γυναικών »  και το παρακάτω απόσπασμα ,όπου σατιρίζει τις γυναίκες παρομοιάζοντας αυτές με διάφορα ζώα { γουρούνα ,αλεπού,σκύλα, γα’ι’δάρα, ,γάτα ,φοράδα,πίθηκος } ή έντομα { μέλισσα ,την οποία εκθειάζει } ή στοιχεία της φύσεως {θάλασσα , χώμα }.

C.HALM – » Αισωπείων μύθων  συλλογή ».

Πίθηκος  και Αλιείς .  » Πίθηκος : μιμητικόν ζώον είναι τούτο » .

ΠΙΝΔΑΡΟΥ – » Πυθιόνικοι », [2 ].

Οι  Πυθιόνικοι είναι επινίκιοι ύμνοι του Πινδάρου, Οι Πυθιόνικοι αποτελούν πολύ καλή πηγή πληροφοριών για τους νικητές στα Πύθια. Ο  Πυθιόνικος Β’ { αμφισβητείται αν όντως αφορά  την νίκη του τυράννου  των Συρακουσών Ιέρωνα στους Δελφούς } είναι αφιερωμένος στον αρματοδρόμο Συρακούσιον Ιέρωνα. Πίθων =μικρός πίθηκος, πιθηκάκι.

ΓΡ. ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗ – » Λεξικόν Ερμηνευτικόν ».

Πίθων : νουθετεί ο ποιητής [ Πίνδαρος ],ότι δεν πρέπει να πιστεύει κάποιος στους  κόλακες  και να χαίρεται όπως ο μικρός πίθηκος ,ακούγοντας  πάντοτε από τα παιδιά [ότι είναι ] καλός ,απ’όπου και το καλλίας { τα παιδιά και στην Αθήνα και στην Σπάρτη τον άσχημον πίθηκον ονόμαζαν κατ’ ευφημισμόν  καλλίαν  ,εκ του »πίθων αεί καλός » }.

ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ  ΣΟΦΙΣΤΟΥ  – » Λεξικόν κατά στοιχείον Ιλιάδος και Οδυσσείας ».

Πιθήσας = πιστεύσας { < πιστεύω < πιστός < πείθω }.

Ι.ΠΑΝΤΑΖΙΔΟΥ – » Ομηρικόν Λεξικόν ».

Πιθέω-ώ [ παρασχηματισμός του πείθω ] =1.υπακούω { Δ-398: » θεών τεράεσι πιθήσας = υπακούοντας στα σημεία [τέρας =μετέωρον,διοσημεία ] των θεών » } 2.πείθομαι { φ-369 : » οι δε οι ουκ απίθησαν = εκείνοι δεν απείθησαν }.

THOMAS  GAISFORD  S.T.P  – » Etymologicon Magnum Lexicon ».

Πίθηκος { < πιθήσω < πιθώ } : διότι μας πείθει το ζώον να στρέψουμε τα μάτια πάνω του ,επειδή είναι δύσμορφο.

ΗΕΝRICUS  STEPHANUS  – » Θησαυρός της Ελληνικής  γλώσσης ».

Simia ,{ Imitatrix hominis } = Mα’ι’μού  {μιμώ }, μιμούμενη τον άνθρωπο . Πίθηκος : a]. παρά το πείθειν ημάς [ επειδή μας πείθει ] b]. παρά το πείθεσθαι υφ’ ημών [ επειδή πείθεται από εμάς , υπακούει σε εμάς ].

ΑΝΝΗΣ  ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ-‘‘ Αρχιγένεθλος Ελληνική γλώσσα ».

1.Simius  <  simus  <  σιμός   2.Imitor  <  μιμήτωρ.

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ  – » Εκκλησιάζουσαι» στ. 617-618 }.

Σιμότερες = οι έχουσες την ρίνα πεπλατυσμένη. [ Φαύλες ,σιμές = αισχρές. Αισχρός =/= σεμνός. Αισχρός =/=καλός ].

J.SCAPOULAE – » Lexicon Greco -Latimum ».

Πίθηξ : simia ,[ imitatrix hominis ] , Πιθηκίζω : simiam imitari , Πιθηκισμός ,Πίθων , Δημοπίθηκος  :  αυτός που κάνει  μα’ι’μουδίστικες  επιδείξεις  στον λαό  με σκοπό ή να τον εξαπατήσει[ δόλος ] ή να τον κολακεύσει.

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ  – » Σφήκες »,{ στ.1291 }.

Πιθηκίζω =μιμούμαι τον πίθηκον ,κολακεύω.

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ  – » Βάτραχοι »,{ στ.1083-86 }.

Δημο-πίθηκος =  ο δια κολακειών απατών τον δήμον ,αγύρτης ,απατεών.

ΗΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Λεξικόν ».

Πιθανόν =αληθινόν, πιστόν, ευπειθές .Πιθανολογία =διάλεξις αληθής. Πιθήσας = πιστεύσας , πισθείς , πιστωθείς.

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – »  Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης «.

Πίθηκος / πίθακος { < πείθω ?} =μα’ι’μού { Λατ.Simius }.Πας ο φερόμενος ως πίθηκος, ο έχων τρόπους πιθήκου ,ο μίμος.

LIDDELL & SCOTT» Μέγα λεξικόν  της  Ελληνικής γλώσσης ».

Πίθηκος = 1.πίθηκας ,’μα’ι’μού [ μιμώ ] 2.είδος  σελαχώδους  ζώου.

J.B.HOFMANN  – » Ετυμολογικόν λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής » .

Πίθηκος {< πίθος }  =δυσειδής ,δύσμορφος.Καλλίας [ κατ’ευφημισμόν ] = ο ημερωμένος πίθηκος .Foedus[ Λατ.]=δυσειδής,βδελυρός.

I.A.E  SCHMIDT – » Eπίτομον Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Πίθων = μικρός πίθηκος { για κόλακες }. 1.Πιθών  { < πίθος }= τόπος πλήρης πίθων               2.Πιθών  { < πείθω } = πιθεών.

ΣΟΥ’Ι’ΔΑ /  ΣΟΥΔΑ  – » Λεξικόν ».

Πίθηξ = η μιμώ  ,παρά το πιθήσω { < πιθώ }, πείθει γαρ ημάς το ζώον. Παροιμία : » πίθηκος εν πορφύρα ».

ΒΑΒΡΙΟΥ  – » Μυθίαμβοι  Αισώπειοι »,[στίχοι χωλιαμβικοί ].

[81].Η αλεπού  και ο πίθηκος .

ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ  ΛΑΕΡΤΙΟΥ  – » Βίοι φιλοσόφων ».

»γέρων πίθηκος ουχ αλίσκεται πάγη »=  ο γεροπίθηκος  [~ πολύπειρος ] δεν περιπίπτει εις παγίδαν .

PAROEMIOGRAPHI  GRAECI  – » Διογενιανός », [7, 94 ].

»πίθηκος  εν πορφύρα » = επί του κρύπτοντος  όπισθεν της επιφανειακής αίγλης αισχρότητα ,πονηρίαν ,βδελυρόν χαρακτήρα. »όνος εν πιθήκοις »= αισχρός εν αισχροίς ,παλιάνθρωπος μέσα παλιανθρώπους.

ΑΔ.ΚΟΡΑΗ – » Άτακτα ».

Το πίθηκος [ Ελληνιστ. Πίθηκος και Πίθηξ ] είναι γενικόν όνομα του ζώου ,όπως και το χυδαίον  μα’ι’μού ,από του παρακμάζοντος Ελληνισμού  το Μιμώ , δια το μιμητικόν [ ικανότης μιμήσεως ] του ζώου .Μούνα { <  mona [Iσπ.] } = κήβος [ γένος πιθήκων με ουρά ] = Κερκοπίθηκος { > cercopithecus }. Πιτζάς { < πίθηξ }= νάνος , βραχύς ανθρωπίσκος .

ΑΝΘ. ΓΑΖΗ  – » Επίτομον λεξικόν  της  Ελληνικής γλώσσης ».

Πίθηκος και πίθηξ  { < πείθω }:  1.ζώον τετράποδον ,η μα’ι’μού  2. χλευαστικόν  παρωνύμιο του ασχήμου [ παρατσούκλι ] 3.είδος σελαχιού .

ΣΚΑΡΛΑΤΟΥ Δ. του ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ – » Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Πίθηκος { < πείθω } : το γνωστόν μιμητικόν ζώον, η μα’ι’μού. 2.ανθρωπος άσχημος 3. είδος ιχθύος σελαχώδους.

Γ.ΛΑΜΨΑ – » Λεξικό του Αρχαίου κόσμου ».

Η Μιμώ.

ΑΝΝΗΣ  ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Ο εν τη λέξει  Λόγος ».

Πίθηκος { < πείθομαι } = ο υπάκουος.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Των περί τα ζώα ιστοριών », { Β’- VIII }.

Ο πίθηκος  , ο κήβος  και ο κυνοκέφαλος   επαμφοτερίζουν  ανάμεσα  στον άνθρωπο  και  στα  τετράποδα .Οι πίθηκοι είναι τριχωτοί μπροστά ,επειδή είναι όντως ανθρωποειδή και τριχωτοί στην πλάτη, επειδή είναι όντως τετράποδα.

ΑΙΛΙΑΝΟΥ – » Περί ζώων ιδιότητος » , { ΙΣΤ’ – 10 }.

Semnopithecus entellus = Σεμνοπίθηκος ο ανθρωπόνους.

ΠΑΠΥΡΟΥ – » Λεξικό της Ελληνικής γλώσσας ».

Πίθηκος [ ΝΜΑ ] και πίθηκας [Ν] και πίθακος . ΕΤΥΜΟΛ. λέξις αγνώστου  ετυμολογίας  ,η οποία εμφανίζει επίθημα με άηχο ουρανικό -κ- ,το οποίο απαντά και σ’άλλα ονόματα ζώων .Η λέξις είναι πιθανόν δάνεια. Η παλαιότερη άποψη που συνδέει το ‘‘πίθηκος’‘  με το Λατ.» foedus »{ = άσχημος , δυσειδής } δεν θεωρείται πιθανή .Η άποψις αυτή στηριζόταν στην κατ’ ευφημισμόν  χρήσιν της λέξεως καλλίας { < κάλλος } για τον πίθηκο.

A.Π.Θ {Ιδρ. Μαν.Τριανταφυλλίδη} – » Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής ».                              

ΑΚΑΔ.ΑΘΗΝΩΝ – » Χρηστικό λεξικό της Νέο-ελληνικής γλώσσας ».

Γ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ  – » Ετυμολογικό  Λεξικό της νέας Ελληνικής  γλώσσας ».

Πίθηκος ,αγνώστου ετύμου [;] μάλλον πρόκειται για δάνειο [;]. Με όλο τον σεβασμό στον εξαίρετο καθηγητή ,το ‘πίθηκος’ δεν μπορεί να είναι αγνώστου ετυμολογίας , διότι έχουν καταγραφεί ετυμολογήσεις της λέξεως .Συνεπώς μάλλον πρέπει να γραφεί ,ότι υπάρχουν αβέβαιες,  μη παραδεκτές ή αμφιλεγόμενες  ετυμολογήσεις αντί  αγνώστου ετυμολογίας  .Το δε » μάλλον πρόκειται για δάνειο»  εμπίπτει στην σφαίρα των επιστημονικών υποθέσεων και όχι στην επιστημονική απόδειξη.

ΣΤΕΦ.Α. ΚΟΥΜΑΝΟΥΔΗ –  » Λατινο-Eλληνικόν Λεξικόν «.

Fides ={ < [ Fid -] Ell. [ πιθ-] }= πίστις ,πειθώ. Fidius -ii { < fido } = πίστιος. Fido = πείθω. φίντις = φίλος [Δωρ.]. Fidelis,e =πιστός,αληθινός,ειλικρινής. Foedus ,a,um =αισχρός { την όψιν } ,δυσειδής ,βδελυρός,μιαρός,αηδής. Simus,a,um = σιμός . Simia-ae [ < simus ] = πίθηκος ,μιμώ, πιθηκοειδής άνθρωπος.

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ  – » Όρνιθες », { στ.439-442 }.

<< ….όχι,αν συμφωνία δεν κάμουν σαν εκείνη που ο μαχαιράς, αυτή η μαϊμού, είχε κάνει με τη γυναίκα του : …  >>        { αναφορά ίσως σε κάποιον άσχημον ,ο οποίος  μάλλον ήθελε ν’αποφύγει τις πολλές διαχύσεις της  συζύγου του κι έκλεινε συμφωνίες μαζί της }..

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ  – » Αχαρνής », { στ. 905-907 }.

» …σαν πίθηκον με κακίες γεμάτον ».

ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ  – » Ιχνευταί », { στ. 121-122 }.

Oι » Ιχνευταί »  είναι το μόνο  σατυρικό δράμα του ποιητή ,το οποίο σώζεται  όχι ολόκληρον,αλλά περίπου το μισό.»σαν πίθηκος που σκυφτά { κύβδα < κύπτω }ξεφυσάει ».

ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ – » Υπέρ Κτησιφώντος  περί  του στεφάνου », { 242 }.

O Kτησιφών προτείνει να τιμηθεί ο Δημοσθένης για τις υπηρεσίες του στην πόλη.Ο Αισχύνης  όμως προσέβαλε αμέσως την πρόταση με  »γραφή παρανόμων» υποστηρίζοντας ότι έρχεται σε αντίθεση με προηγούμενους νόμους. Ακολουθεί η εκδίκαση της υπόθεσης ,όπου εκεί αποκαλείται ο Αισχύνης » αυτοτραγικός πίθηκος ».

ΑΡΠΟΚΡΑΤΙΩΝΟΣ  –  » Λεξικόν των Δέκα Ρητόρων  ».

Tραγικός πίθηκος ,έτσι  φαίνεται να  χαρακτηρίζει  ο ρήτορας τον Αισχύνη και για τις ατυχείς υποκριτικές του  ικανότητες ,» και μιμουμένου μάλλον τραγωδούς ή τραγωδείν δυναμένου ».

ΠΛΑΤΩΝΟΣ  – » Πολιτεία », { Ι’-620 c }.

Στο [ Ι’ ]  και τελευταίο βιβλίο της »Πολιτείας » του, ο Πλάτων, παραθέτει τον εσχατολογικό μύθο του Ηρός.,δια του οποίου ζωντανεύουν οι  περιπέτειες της ψυχής στον άλλο κόσμο.Στο σημείο που οι ψυχές επιλέγουν την επόμενη  ενσάρκωση τους ,ο Ήρ είδε την ψυχή  του παλιάτσου και δύσμορφου Θερσίτη να ντύνεται με μορφή  μα’ι’μούς.!

ΠΛΑΤΩΝΟΣ  – » Ιππίας  Μείζων », { 289 a}.

» Ο ομορφότατος  [ κάλλιστος ] των πιθήκων είναι άσχημος  [ αισχρός ] αν τον συγκρίνουμε με το γένος των ανθρώπων » .

ΛΥΚΟΦΡΟΝΟΣ  – » Αλεξάνδρα », { στ. 1000-1 }.

Λυκόφρωνγραμματικός και ποιητής τραγωδιών .To »Αλεξάνδρα  ή Κασσάνδρα’‘ είναι  απ’ τα σκοτεινότερα  αλλά και  διασημότερα  ποιήματα της ελληνικής αρχαιότητας.  H Αλεξάνδρα είναι η Κασσάνδρα, η κόρη του Πριάμου με ικανότητες προφητικές και αλάνθαστες. H Κασσάνδρα-Αλεξάνδρα φυλακίζεται κι εκεί προφητεύει με έναν μακρύ μονόλογο. ..Πιθηκόμορφος = ο έχων μορφήν πιθήκου.

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ  – » Ηθικά », Πώς αν τις διακρίνειε  τον κόλακα του φίλου », { 7 }.

Ο  κόλακας  μοιάζει και  διαφέρει από τον πίθηκο .Ο  πίθηκος  επιχειρεί  να μιμηθεί        τον άνθρωπο ,όπως ο κόλακας [ με διαφορετικόν όμως τρόπον μιμήσεως ].

ΛΟΥΚΙΑΝΟΥ – » Ἁλιεὺς ἢ Ἀναβιοῦντες » , { 36 }.

Όταν ο Αιγύπτιος βασιλιάς δίδαξε κάποτε σε πιθήκους τον πολεμικό χορό » πυρρίχη».


ΠΑΝ.ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ –»Λεξικό Ρημάτων της Αρχ. Ελληνικής γλώσσας».

Πείθω = αποδεικνύω ,πιστεύω. Πείθομαι =υπακούω.

ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ – » Ανώμαλα Ρήματα της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

Πείθω : ρ.[πειθ-] και κατά *μετάπτωσιν —–> [πιθ- ] και  [ποιθ-]. ΠΑΡΑΓ. : Πειθώ,πεποίθησις ,πίστις [< πιστεύω ] ,πιστός, πιθανός, εύπιστος,δύσπιστος.    ΑΝΤΙΘ. : βιάζομαι.απειθώ,απειθαρχώ.

ΠΑΝ.ΚΟΛΛΙΑ – » Λεξικόν των Βασικών Ρημάτων της Αττικής Πεζογραφίας ».

Πείθω = παραπλανώ ,απατώ,καθησυχάζω,παρορμώ,αποδεικνύω. Πείθομαι =υπακούω.

ΠΑΝ.ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΟΥ – » Λεξικόν  ρημάτων εις τους Αττικούς πεζολόγους ».

Πείθω = πείθω,καταπείθω τινά.

ΚΥΑΝΟΠΙΘΗΚΟΙ ,{τοιχογραφία – Ακρωτήρι Σαντορίνης }

300px-Akrotiri_blue_monkeys

2.ΠΙΘΗΚΟΥΣΣΕΣ [ ΙΣΚΙΑ ]. 

 Φλεγραίες Νήσοι (Iταλ. sole Flegree) . Βρίσκονται στο βόρειο τμήμα του κόλπου της Νάπολης ,που είναι μέρος του Τυρρηνικού πελάγους [Περιφέρεια Καμπανίας] .Τα κύρια νησιά του συμπλέγματος είναι η  Ίσκια { Ischia } [ ή Πιθηκούσσες , όπως την ονόμασαν οι πρώτοι Ευβοείς  άποικοι . Ήταν η  πρώτη αποικία των αρχαίων Ελλήνων στη Δύση ], η Προτσίντα { Procida = Προχύτη } και η Νησίδα { Nisida }. 

ΤΙΤΟΥ  ΛΙΒΙΟΥ – » Ιστορία της Ρώμης  από την ίδρυση της πόλης », { VIII-22 }.

Τον 8ο αι. π.Χ. οι Ευβοείς ίδρυσαν αποικία σε νήσο την οποίαν ονόμασαν Πιθηκούσσες. Ήταν η πρώτη αποικία που ίδρυσαν οι Ευβοείς  στην Δύση . Λίγα χρόνια αργότερα πέρασαν από τις Πιθηκούσσες  στην απέναντι ακτή ιδρύοντας την αποικία Κύμη.. » Αφού αποβιβάστηκαν πρώτα στα νησιά Aenaria [Αιναρία] και Pithecusae [Πιθηκούσσες], έπειτα αποτόλμησαν να μεταφέρουν τους οικισμούς τους στην ηπειρωτική χώρα ».

ΣΤΡΑΒΩΝΟΣ  –  » Γεωγραφικά » { E’ – 4.9 }.

Η νήσος Προχύτη ,  είναι κομμάτι το οποίο αποσπάσθηκε από τις Πιθηκούσσες                  { Προχύτη και Ισχία λέγονταν Πιθηκούσσες } .Αυτές κατοικήθηκαν από αποίκους της Ερέτριας και της Χαλκίδας.

PAROEMIOGRAPHI  GRAECI  – » Zηνόβιος ».

»Μη συναντήσεις τυχαία μελάμπυγον [ μελάμπυγος, ο έχων μέλαινα πυγή [=οπίσθια] ]»  : »μη συναντήσεις τυχαία κάποιον ανδρείον και ισχυρόν [ στον δρόμο σου ]» .Η παροιμία  προήλθε από εδώ : Η Θεία ,θυγατέρα του Ωκεανού ,γέννησε δύο παιδιά .Αυτοί τους περαστικούς χρησιμοποιώντας βία αδικούσαν .Τους παραινούσε δε η μητέρα τους να μην αδικοπραγούν  ,μήπως συναντήσουν κάποιον μελάμπυγον και τους τιμωρήσει. Κάποτε στη σκιά ενός δέντρου  κοιμόταν ο Ηρακλής .Όταν οι Κέρκωπες δοκίμασαν να του κλέψουν τα όπλα ,ο Ηρακλής ξύπνησε ,τους έπιασε ,τους έδεσε από τα πόδια με το κεφάλι προς τα κάτω από ένα ραβδί και στήριξε το ραβδί στους ώμους του. Οι κέρκωπες δεν έχασαν την ευθυμία τους και  βλέποντας τα τριχωτά οπίσθια του ήρωα γέλασαν ,ενθυμούμενοι τα λόγια της μητέρας τους για τον μελάμπυγον .Αφού δε πληροφορήθηκε ο Ηρακλής την αιτία των γέλιων τους ,τόσο πολύ ευχαριστήθηκε που τους άφησε ελεύθερους [ σε άλλη παραλλαγή ,ο Ηρακλής οργισμένος τους σκοτώνει ].  

ΑΘ.ΣΤΑΓΕΙΡΙΤΟΥ  – » Ωγυγία ή Αρχαιολογία », { Βιβλ.Ε’,σελ.121-122 }. 

Οι Κέρκωπες ήσαν μόνιμοι κάτοικοι των λεγομένων Πιθηκουσών νήσων ,κοντά στην Καμπανία.Αναφέρονται δε πολλά γένη αυτών.Οι δε μόνιμοι κάτοικοι των νήσων αυτών ήσαν μεν πολλοί ,αλλά αναφέρονται μόνον δύο επισημότατοι ,που τους ονόμαζαν  Κάνδουλο  και Άτλαντα  και τους θεωρούσουν  γιους της Θείας ,κόρης του Ωκεανού.Ονομάστηκαν δε Κέρκωπες από τα επιχειρήματά τους ,επειδή ήσαν δόλιοι,  ψεύτες ,κόλακες , πανούργοι όπως οι αλεπούδες και εξαπατούσαν όλους τους ανθρώπους. Κάποτε λοιπόν  που πολεμούσε  ο Δίας με τους Τιτάνες ,έπεισε τους Κέρκωπες να συμμαχήσουν έναντι χρημάτων. Αλλά αυτοί  εξαπάτησαν ακόμη και τον Δία ,διότι και τα χρήματα πήραν και δεν πήγαν στον πόλεμο. Εξ αιτίας αυτού του γεγονότος αγανάχτησε ο Δίας και τους απολίθωσε {τους μεταμόρφωσε σε νησάκια } ή τους μεταμόρφωσε σε πιθήκους ,και γι’ αυτό ονομάστηκαν τα νησιά αυτά Πιθηκούσες.

ΟΒΙΔΙΟΥ – » Μεταμορφώσεις », { XIV ,89-100 }.

» Ο Δίας μεταμόρφωσε τους Κέρκωπες σε άσχημα ζώα ,ώστε ανόμοια με τους ανθρώπους να είναι και όμοια με αυτούς να δείχνουν. Τους πήρε δε το χάρισμα της ομιλίας και τους άφησε την πλασμένη για ψευδορκίες γλώσσα ,για να μπορούν να κλαψουρίζουν με βραχνιασμένους  κριγμώδεις  ήχους ».

LIDDELL & SCOTT» Μέγα λεξικόν  της  Ελληνικής γλώσσης ». 

Κέρκωψ { < κέρκος } : a] Μυθώδεις ανθρωποπίθηκοι ή άνθρωποι πανούργοι b]. μεταφορ. άνθρωπος δόλιος ,πανούργος απατεών  // πίθηκος μικρόουρος  [ cercops ].

 

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ  – » Ειρήνη »,{ στ.1054 }.

Κερκοσκοπία .Πολλάκις οιωνίσματα ελαμβάνοντο εκ της κέρκου του θυσιαζομένου ζώου. [δηλ. εξέταζαν την ουρά του ζώου , για να δουν τα μελλούμενα ].

                                                                                                                                                        

Ι.ΚΑΚΡΙΔΗ – » Ελληνική Μυθολογία »,,{ σελ.111 }. 

  ΗΡΑΚΛΗΣ  και ΚΕΡΚΩΠΕΣ.  



xxx

3. ΠΙΘΗΚΟΣ  ΚΑΙ  ΑΝΘΡΩΠΟΣ . 

Σε τι  μοιάζουμε  και σε τι διαφέρουμε από τον πίθηκο

JOHN & MARY GRIBBIN – »Η κοινωνιοβιολογία του ανθρώπου ».

Ευρωπαίοι επιστήμονες, που «διάβασαν» τον γενετικό κώδικα και κατάφεραν  να αποκωδικοποιήσουν το γονιδίωμα , διαπίστωσαν ότι οι χιμπατζήδες είναι οι πιο στενοί συγγενείς μας  [κατά 99% του DNA ] κι ακολουθούν  οι γορίλες [κατά  98% ], οι ουρακοτάγκοι [ κατά 97% ] και τέλος οι γίββωνες [κατά 96% ].   

Ομοιάζει ο άνθρωπος  με τον πίθηκο και γενετικά και στην ικανότητα της μιμήσεως, μιμητικόν γαρ το ζώον »] γι’ αυτό μάλλον κι ο πίθηκος προσπαθεί να  ομοιάσει του ανθρώπου μιμούμενος αυτόν ,χωρίς να αποκλείεται και το αντίθετο [εάν o άνθρωπος πιθηκίζει] ειδικά σε  εποχές παρακμής ,σήψεως και εντροπίας. Ο πίθηκος  μεν είναι μιμητικώτερον [ των άλλων ζώων ],ο άνθρωπος δε είναι μιμητικώτατον .

a].Η ΜΙΜΗΣΙΣ .

 ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Περί Ποιητικής », { 1448 b }, IV. Γένεσις της ποιήσεως.

<< Η μίμησις είναι σύμφυτος στους ανθρώπους από παιδιά και κατά τούτο υπερέχουν των άλλων ζώων ,επειδή ο άνθρωπος είναι μιμητικότατον  και τις πρώτες μαθήσεις αποκτά δια της μαθήσεως >>. Συνεπώς η μίμησις στον άνθρωπο  είναι πολύ σημαντική,διότι μέσω αυτής ο άνθρωπος λαμβάνει τα πρώτα μαθήματα και εξ αιτίας της μιμήσεως αισθάνεται χαρά για τα μιμήματά του. Άρα μάθησις ίσον μίμησις  ,μίμησις  ίσον ευχαρίστησις .! Άρα η μάθησις δεν είναι η απόκτησις στείρων γνώσεων ,στα θρανία κάποιου σχολείου, αλλά είναι κάτι περισσότερο. Μανθάνω =μετέχω παντοιοτρόπως του πράγματος ,στο οποίον απευθύνεται η γνώσις. Μάθησις = συμμετοχή ,επικοινωνία, ενεργός μέθεξις σε ό,τι προσεγγίζουμε.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Ρητορική  Τέχνη », { Α’- 1371 b }.

» Αφού η μάθησις κι ο θαυμασμός είναι ευχάριστα πράγματα ,κατ’ ανάγκην είναι ευχάριστα και τα όμοιά τους : οι μιμητικές τέχνες ».

ΠΛΑΤΩΝΟΣ -» Θεαίτητος », { 155d }.

» τὸ Θαυμάζειν· οὐ γὰρ ἄλλη ἀρχὴ φιλοσοφίας ». Αρχή φιλοσοφίας ο θαυμασμός !

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Προβλήματα 3 »,{ Λ’- 6 }.[ Όσα περί φρόνησιν και νούν και σοφία].

Γιατί  πρέπει να εμπιστευόμαστε περισσότερο τον άνθρωπον από κάθε άλλο ζώο ; Μήπως επειδή απ’όλα τα ζώα είναι το μόνον ,που ξέρει να μετράει  ή μήπως επειδή είναι το πιο μιμητικόν απ’όλα ; Πράγματι ,η ιδιότητα αυτή του επιτρέπει να μαθαίνει.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ – » Επινομίς », { 977 c }.

Η » Επινομίς » ,ουσιαστικά συμπληρώνει τους »Νόμους » του Πλάτωνος. Εδώ ο μεγάλος  μαθηματικός -φιλόσοφος […]υπογραμμίζει την ιδιαίτερη σημασία της επιστήμης των αριθμών. Ο Πλάτων πιστεύει πως μόνο αυτή αξίζει να θεωρείται σοφία. Έτσι : α]. δεν υπάρχει αρετή χωρίς κρίση ,ούτε κρίση χωρίς την επιστήμη των αριθμών.Άρα δεν υπάρχει και αρετή χωρίς την επιστήμη των αριθμών β]. δεν υπάρχει ευτυχία χωρίς αρετή ,ούτε αρετή χωρίς σοφία,άρα δεν υπάρχει ευτυχία χωρίς την μαθηματική επιστήμη. Συνεπώς οι αριθμοί είναι το αίτιο τόσο της σοφίας όσο και της ευτυχίας { πρόλογος }. Αν αφαιρέσουμε τον αριθμό από την ανθρώπινη φύση δεν είναι ποτέ δυνατόν να γίνουμε λογικοί. 

RENE  MAGRITTE  – » The son of man » .

rené-magritte-le-fils-de-lhomme-son-of-man

ΙΠΠΟΛΥΤΟΥ  ΡΩΜΗΣ – » Φιλοσοφούμενα ή κατά πασών αιρέσεων έλεγχος » . [ IX ,9 ]  & απόσπασμα [50] -Ηρακλείτου.

<<  Επειδή ακούσατε  όχι εμένα αλλά  τον Λόγον, είναι σοφία  να συμφωνήσετε  ,ότι τα πάντα αποτελούν ενότητα [ ένα]  >>.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Πολιτικά », { Α’-1253 a }.

» ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως προορισμένος να διαβιοί σε πολιτειακώς οργανωμένη κοινωνία », » ο  άπολις εκ φύσεως και όχι εκ τύχης είναι ή φαύλος ή ανώτερος του ανθρώπου [ υπεράνθρωπος ] », »χωρίς οικογένεια ,χωρίς νόμους ,χωρίς εστία », » ουδέν ασκόπως η φύσις ποιεί », » εξ όλων των ζώων ,μόνον ο άνθρωπος έχει το χάρισμα του λόγου ‘‘, » ο λόγος υπάρχει για να φανερώνεται [εκφράζεται] το συμφέρον και το βλαβερό [επιζήμιο] συνεπώς το δίκαιο και το άδικο » , » [ το αποκλειστικό γνώρισμα του ανθρώπου σε σχέση με τ’άλλα ζώα ] μόνον αυτός έχει το αίσθημα [ αντίληψη] του αγαθού και του κακού ,του δικαίου και του αδίκου και των άλλων συναφών [αξιών]».

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Ρητορική  προς  Αλέξανδρον »,{ 1421 a }.

Τούτο [ ο λόγος ] είναι ,στο οποίο διαφέρουμε από τα υπόλοιπα ζώα.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Περί ζώων Γενέσεως »,{ Ε’-VII,20 }.

Η φύσις απέδωσε στους ανθρώπους  την τιμή να είναι οι μόνοι από τα ζώα ,που χρησιμοποιούν τον λόγον. Η δε ύλη [ υλικό ] του λόγου είναι η φωνή.

ΘΕΩΝΟΣ  ΣΜΥΡΝΑΙΟΥ  – »«Των κατά τον μαθηματικόν  χρησίμων εις την Πλάτωνος  ανάγνωσιν » ,[ ιη’ ].

Προσαχώς λέγεται λόγος [ πόσες έννοιες έχει η λέξις  λόγος ] ; Κατά τον Πλάτωνα ,με τέσσαρες τρόπους λέγεται ο λόγος :

ΑΝΝΗΣ  ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Ο εν τη λέξει  Λόγος ».

ΛΕΓΩ σημαίνει εξ [6]  :

ΠΛΑΤΩΝΟΣ  – » Σοφιστής »,{263 }

Διάνοια και Λόγος ταυτίζονται και διαφέρουν . Διάνοια = ο εντός της ψυχής  μυστικός διάλογος με το εαυτό της ,άνευ φωνής [ σκέψις ].

ΚΑΙΝΗ  ΔΙΑΘΗΚΗ  – » Το κατά Ιωάννην », { Α’-1,2 }.

{ Λόγος – Θεός }  1].»Στην αρχή ήταν ο Λόγος ,και ο Λόγος ήταν προς τον Θεόν ,και Θεός ήταν ο Λόγος.  2]. Αυτός ήταν από την αρχή προς τον Θεόν »…Θεός είναι ο Λόγος και ο Λόγος  είναι προς τον Θεόν . Ο άνθρωπος  είναι το μόνον έλλογο ζώον του πλανήτη.

THE NEW TESTAMENT – ‘‘  John ,chapter 1 » .

Προσέξτε την μετάφραση του Λόγου στην Αγγλικήν.  Λόγος = Word {;}!.Μα ο Λόγος [logical } ξεπερνάει την λέξη [ word ] !.Λόγος είναι πολλά περισσότερα από το Word.    Και η σύγχυση που προξενεί στην νόηση η ταύτιση του αφηρημένου[ Word ]  με το συγκεκριμένο [ word ] παγιδεύει την διάνοια σε αδιέξοδη οδό.

  ΑΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ.

ca9456ad89fef6c66a71b99b32dfe05e_L


[*].Ετεροίωσις :   η κατά ποιόν  μεταβολή  των φωνηέντων και των διφθόγγων των λέξεων .Αποτελεί μέρος του γενικότερου φαινομένου της μεταπτώσεως και προήλθε από παλαιότερο τονισμό.Κατά την ετεροίωση τρέπεται το θεματικό φωνήεν ή η δίφθογγος της λέξεως σε άλλο φωνήεν ή δίφθογγο αντίστοιχα.

ΑΧ.ΤΖΑΡΤΖΑΝΟΥ – » Γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».




Kαλά  Χριστούγεννα και Καλή  Χρονιά.

Η  απόδοση των αρχαίων κειμένων δεν είναι φωτογραφική . Συνεπώς βασίζεται, αλλά ενίοτε δεν ταυτίζεται απόλυτα με αυτή των μεταφραστών συγγραφέων .

Τα περισσότερα  αρχαία κείμενα ,από όσα χρησιμοποιήθηκαν ,μπορείτε να τα αναζητήσετε στο διαδίκτυο ,όπως στα πολύ χρήσιμα »google books » ,» wikisource» , »anemi » ,» πύλη» κ. α

Συνέπεια και ασυνέπεια.

Η συνέπεια μπορεί να χαρακτηριστεί ως το μεγάλο αίτημα της εποχής μας .Επειδή δε υπάρχει σοβαρό έλλειμμα συ-νεπείας ,κυριαρχεί η ασυνέπεια εμφανιζόμενη μάλιστα ως…αλλαγή εκσυγχρονιστική. Συνέπειαείναι το να τηρεί κά-ποιος τούς λόγους [υποσχέσεις] του ή να δρα σύμφωνα με τις ιδέες του / αυτός που έχει ακολουθία λόγων και έργων / αυτός που φέρεται σύμφωνα με την λογική. Σήμερα μάλλον δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ,ότι η συνέπεια είναι ένα προτέρημα , που χαρακτηρίζει τις σχέσεις των ανθρώπων. Η δε αύξηση ή μείωση της συνεπείας , στις σχέσεις των ανθρώπων ,μεταβάλλει αναλόγως  το κύρος και την αξιοπιστία των προσώπων . Στον συνεπή  υπάρχει συμφωνία  λό-γων και έργων. Οι δε σκέψεις και  πράξεις του δεν καθοδηγούνται από τον άνεμο του καιροσκοπισμού [ οπορτουνι-σμός ],που καταλήγει με μαθηματική ακρίβεια στον απεχθή αμοραλισμό . Κλασσικό παράδειγμα ασυνεπείας είναι οι πολιτικοί .Άλλα υπόσχονται προεκλογικά κι άλλα πράττουν μετεκλογικά. Κάνουν μάλιστα και εύκολες μεταγραφές μεταπηδώντας από το ένα κόμμα [αριστερό σε άλλο δεξιό και τανάπαλιν ] στο άλλο ,θυμίζοντας έντονα  ποδοσφαιρι-κή δραστηριότητα. Κι όταν είναι στο ένα κόμμα υποστηρίζουν λάβρως τις θέσεις του  κόμματος αυτού , όταν όμως μεταγραφούν στο άλλο κόμμα υποστηρίζουν ενθέρμως τις αντίθετες  άλλες »χωρίς  περίσκεψιν χωρίς αιδώ’‘. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο ,που ο λαός  μιλάει για ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ζωής του τόπου. Βεβαίως ,για να μην αδικούμε τους ποδοσφαιριστές,αυτό το κάνουν επειδή είναι επαγγελματίες και κυττάζουν το  ατομικό συμφέρον τους. Άρα είναι δίκαιο και σωστό να κάνουν μεταγραφές. Βεβαίως ,για να μην αδικούμε και τους βουλευτές { ή βολευτές κατά τον »Εθνάρχη» },αυτό το κάνουν διότι κι αυτοί κυττάζουν το συμφέρον τους . Άρα καλώς πράττουν, ως προς τις  μεταγραφές. Άλλωστε σ’ ένα ολιγαρχικό ή αριστοκρατικό πολίτευμα  προστατεύονται τα συμφέροντα των ολίγων κι όχι των πολλών. Συνεπώς είναι λογικό και επόμενο, ο ‘άριστος’ βουλευτής να προστατεύει πρώτα απ’ όλα τα ‘άριστα’ συμφέροντά του. Γι’ αυτό  μπορεί  ο βουλευτής να λέει ,ότι υπηρετεί τον Δήμο [ λαό] και την Δημοκρατία ή ότι εκπρο-σωπεί τον λαό δια των κομμάτων , αλλά αυτό  είναι ή ένα  ψέμα με ιδιοτέλεια ή μία μοσχαναθρεμμένη  αυταπάτη , προ’ι’όν αμαθείας. Διότι  στο πολίτευμα της  πραγματικής δημοκρατίας του Περικλέους  ΔΕΝ εξέλεγαν τους βουλευ-τές με ΨΗΦΟ αλλά με ΚΛΗΡΟ .Η εκλογή δια ΨΗΦΟΥ  ανήκει στο Ολιγαρχικόν ή {κατ’ ευφημισμόν} Αριστοκρατικόν πολίτευμα. Εξέλεγαν δε τους βουλευτές [ κι όχι μόνον αυτούς  ] διά ΚΛΗΡΟΥ , διότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ , όπως η ιατρική, η ρητορική ή η ζωγραφική τέχνη. Ο κάθε πολίτης είναι ικανός να υπερασπίσει μόνος τα συμφέροντά του χωρίς αντιπροσώπους και χωρίς την μεσολάβηση κομμάτων.Σίγουρα η Δημοκρατία δεν έχει σχέση  με κόμματα ούτε έχει ανάγκη τους ‘αντι-προσώπους.  Απεναντίας  έχει ανάγκη τα ΠΡΟΣΩΠΑ  που απαρτίζουν τον δήμο,τους πολίτες .  [βλ. Παλαιά και Νέα Δημοκρατία. ].

ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΩΝ   – » Χρυσά  Έπη », { 13 }.

»έργω τε λόγω τε‘= και με λόγια και με έργα.

Ο συνεπής  καλλιεργεί τη συνεργασία, τον αμοιβαίο σεβασμό, την αποφυγή του ψέματος και την υποκρισία. Διότι η υποκριτική  είναι χρήσιμη για το θέατρο και την ρητορική .Η συνέπεια επίσης οδηγεί στην αυτοκριτική, στον αυτοέλεγχο, στον αυτοσεβασμό και την αυτοκυριαρχία.

ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΩΝ    – » Χρυσά  Έπη », { 42 }.

Οι Πυθαγόρειοι πριν πέσουν για ύπνο εξέταζαν τρεις φορές τις πράξεις της ημέρας.

Η συνέπεια βοηθάει και στην ηθικοποίηση των ατόμων. Στις μέρες μας- που  κυριαρχεί ο καιροσκοπισμός κι η εκμετάλλευση – ο δυσεύρετος συνεπής ξεχωρίζει ,καθώς επιδιώκει να έχει αρχές κι αρετές που τις τηρεί  και εκουσίως δεν τις παραβιάζει .

1].ΣΥΝΕΠΕΙΑ :

ΗΕΝRICUS  STEPHANUS  – » Θησαυρός της Ελληνικής  γλώσσης ».

Συνέπεια : contextus verborum { = συνάφεια λόγων }. Μερικοί θεωρούν ,ότι συνάγεται από το  » συν  + έπομαι » και  όχι από το  » συν + έπος ».

EΥΣΤΡ. ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ – » Λεξικόν Λατινο-Ελληνικόν ».

Contextus -us  { <  contexo } =συνάφεια ,αλληλουχία. Verbum -i = ρήμα ,λόγος ,έπος ,λέξις .

Α. VILLOISON  – » Anecdota Graeca » , [ Πορφυρίου – » περί προσωδίας », τομ.2 ,σελ.112 ].

<<  Τι έστιν συνέπεια ; Η σύμφρασις και συνακολούθησις του λόγου  >>.

ΔΙΟΝ.  ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΕΩΣ  – » Του  περί συνθέσεως ονομάτων », { 23 }.

Η καλλιέπεια και η χάρις  αυτού  του ύφους οφείλεται στην συνέχεια { δ.γρ. συνέπεια }και την ομαλότητα της συνθέσεως .

ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ  ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ  { Δύσκολος } – » Περί  συντάξεως », { Α’ -1,12 }.

<< Του ρήματος του χαίρειν ,περί ου της συντάξεως και όλως τα της  συνεπείας κατά το δέον ειρήσεται >>

ΠΡΟΚΛΟΥ  – » Υπόμνημα εις τα Ησιόδου Έργα και Ημέρας » , { στιχ.18 }

Συνέπεια = συνέχεια.

ΑΡΙΣΤΟΝΙΚΟΥ  – » Περί σημείων Ηλιάδος », { εις την ραψ.  Η’ }.

Δίδυμος [γραμματικός ] : << Τους στίχους τούτους ου προσίενται ένιοι ,ώσπερ ουδέ Ζηνόδοτος , αλλά το της συνεπείας ούτως έχει παρ’ αυτώ ,ώσπερ και ο Αριστόνικος εκτίθησιν >>.

ΦΩΤΙΟΥ [ ΠΑΤΡ.ΚΩΝ/ΠΟΛΕΩΣ ] – » Μυριόβιβλος ή  Βιβλιοθήκη »,τομ.5 , { 83 }.

Συνέπεια = ακολουθία.

LIDDELL & SCOTT» Μέγα λεξικόν  της  Ελληνικής γλώσσης ».

Συνέπεια { < έπος } = συναφή ,συνειρμός λέξεων ή στίχων .

ΑΝΘ. ΓΑΖΗ  – » Επίτομον λεξικόν  της  Ελληνικής γλώσσης ».

Συνέπεια { < έπος } = συνέχεια στίχων ή λέξεων.

ΣΚΑΡΛΑΤΟΥ Δ. του ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ – » Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Συνέπεια  { συν + έπος } = συνέχεια [ αλληλουχία ] λέξεων ή φράσεων  2.Συμπλοκή λόγου 3.Περικοπή στίχων { tirade }.

ISID.MASTROMICHALAKI  – ‘‘ Μοντέρνο Γαλλο-Ελληνικό & Ελληνο-Γαλλικό λεξικό ».

Tirade [ θηλ.] = περικοπή , απόσπασμα.

ΣΤΕΦ. Α. ΚΟΥΜΑΝΟΥΔΗ  – » Συναγωγή νέων λέξεων ».

Συνέπεια { Γαλλ. suite ,consequence }. Tην λέξιν αυτήν ,την από δεκαετίες  πολυχρησιμοποιημένη από εμάς ,τα Λεξικά της αρχαίας ελληνικής   την καταγράφουν μόλις  από τον  Διονύσιον τον Αλικαρνασσέα  ,επειδή { στο » περί συνθέσεως ονομάτων » } πρώτη  φορά αναφαίνεται , και εκεί όχι με βεβαιότητα .Διότι παρεδέχθησαν  κάποιοι εκδότες,  ότι είναι  συνέχεια και όχι συνέπεια ,όπως ο Schott.

Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Συν : το ομού . Συνέπεια { < συν  + έπος } :  1. σύνδεσις ,συρραφή ,συνειρμός των λέξεων ή των στίχων 2. παν ό,τι συνέπεται  , το παρεπόμενον , το αποτέλεσμα.

ΠΑΠΥΡΟΥ –  » Λεξικό της Ελληνικής  γλώσσας ».

Συνέπεια < συν + έπεια { <, -επής  <έπος } : 1. επακολούθημα ,αποτέλεσμα,απόρροια  ,επίπτωσις  2.Λογική ακολουθία  3.Το να είναι κανείς πιστός στον λόγο του, στις υποχρεώσεις του , στο καθήκον του.  // { Αρχ. – Μεσ. } συνέπεια = σύνδεσις ,συνειρμός λέξεων ή στίχων .

Ν.Π. ΑΝΔΡΙΩΤΗ  – » Ετυμολογικό  λεξικό της κοινής Νεοελληνικής ».

Συνέπειασυνεπής { = σύμφωνος με τα λόγια του }.

Ο.Ε.Ε ΑΤΛΑΣ  – »  Σύγχρονον  Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Συνέπεια  [ΑΚΔ]  : 1.Η αλληλουχία εις τα νοήματα  2. Το επακόλουθον  3.»κατά συνέπειαν » = επομένως. Συνεπής-ες [ΑΚΔ] : που έχει ακολουθίαν , λογικώς σύμφωνος  2. που τηρεί τον λόγον του ή τις ιδέες του 3. συνεπώς = επομένως , κατ΄ ακολουθίαν.

A.Π.Θ {Ιδρ. Μαν.Τριανταφυλλίδη} – » Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής «.

Συνέπεια : σημασιολογικό δάνειο {= λέξη που προϋπάρχει σε μια γλώσσα και που αποκτά μια νέα σημασία την οποία δανείζεται από λέξη άλλης γλώσσας } της γαλλικής  suite ,consequence. Συνεπής : μεταφραστικό δάνειο { = λέξη που δημιουργείται σε μια γλώσσα και που μεταφράζει την λέξη μιας άλλης γλώσσας } της γαλλικής consequant .

ISID.MASTROMICHALAKI   – » Μοντέρνο Γαλλο-Ελληνικό & Ελληνο-Γαλλικό λεξικό ».

Suite= ακολουθία ,συνέχεια  .Consequance =συνέπεια ,συμπέρασμα // en consequence =κατά συνέπειαν . Consequent ,ente = συνεπής   //  par consequent = συνεπώς , επομένως.

ΠΕΛΕΚΑΝΟΥ – » Σύγχρονο  λεξικό της Νεοελληνικής γλώσσας ».

Συνέπεια . Συνεπής -ες

ΑΚΑΔ.ΑΘΗΝΩΝ { Χρ.Χαραλαμπάκη }– » Χρηστικό λεξικό της Νέο-ελληνικής γλώσσας ».

Συνέπεια : 1. οτιδήποτε προκύπτει ως αποτέλεσμα ,επίπτωση ,επακόλουθο  2.σταθερότητα σε αξίες ,απόψεις και η ανάλογη συμπεριφορά και στάση ζωής  3.ακρίβεια και υπευθυνότητα στην τήρηση συμφωνιών. ΕΤΥΜ. συνέπεια  < μτγν. συνέπεια ‘ακολουθία λέξεων ‘ < Γαλλ. consequnce.

Γ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ  – » Ετυμολογικό λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας ».

Α’. Συνέπεια = ακολουθία [ λόγων και έργων ], αξιοπιστία. Β’.Συνέπεια = επίπτωση ,επακόλουθο- { λογ.1844 }.

Συνέπεια < συν + έπομαι =ακολουθώ ,που πλάστηκε καταχρηστικά { δηλ. χωρίς να συμφωνεί με τους κανόνες παραγωγής της Ελληνικής γλώσσας }κατ’αναλογία προς το ήδη υπάρχον συνέπεια ,προκειμένου να αποδοθεί το γαλλικό  consequence { = επακόλουθο ,επίπτωση }.Συνεπής {λογ.1871 }.Συνεπώς { λογ.επιρρ.1858 }.

ΣΤΕΦ.Α. ΚΟΥΜΑΝΟΥΔΗ –  » Λατινο-Eλληνικόν Λεξικόν «.

Con-sequor , sequutus { secutus } =ακολουθώ κάποιον ,συν-έπομαι .Consequia-ae =συνέπεια .Consequentia-ae = ακολουθία .Consecutio-onis =επακολουθία,συνέπεια.

ΑΝΤ. HΠΙΤΗ  – » Λεξικόν  Ελληνο-Γαλλικόν & Γαλλο-Ελληνικόν ».

Συνέπεια : εκείνο ακριβώς που έπεται ,η συνέχεια { suite } , εκείνο το οποίον είναι δυνατόν να συμβεί κατόπιν [μετά] ,η συνέπεια { consequence }.Συνεπής -ές  : ο ακριβής σε κάτι, ο επόμενος  { consequent }.

ΕΥΣΤΡ. ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ  – » Ελληνo – Λατινικό  Λεξικόν ».

1.Συνέπεια { < έπος }= contextus verborum. 2.[νεοελ.] Συνέπεια { < έπομαι } = consecutio -onis , consequentia-ae . ‘Kατά συνέπεια »= consequenter.

ΣΟΦ .ΕΥΑΓΓ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ – »Greek lexicon of the Roman and Byzantine periods ».

Συνέπεια { < έπομαι } : sequence { < Λατ. sequor } = τάξη, σειρά,αλληλουχία . Connection { <  Λατ. connecto } = σύνδεση ,σχέση  . Context { < Λατ. contexo } = συμφραζόμενα.

Μ.ΜΑΡΤΕΝ – » Η γλώσσα του κινηματογράφου », {σελ.349}.

Σεκάνς { sequence }=σύνολο αλληλουχίας σκηνών.

ΠΑΝ.ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ – » Λεξικό Ρημάτων της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας».

Έπομαιακολουθώ,έρχομαι ,καταδιώκω κάποιον. Ετυμολογία : Το ρ. έπομαι { έπω } < ρίζα ΣΕΠ-  [ σπ ]+όμαι [ω]  = σέπομαι  {=>μετατροπή του [σ] σε δασεία } = έπομαι{έπω}. [Αλλαχού  και  Παρακείμηκολούθηκα και Υπερσ.  ηκολουθείκειν ,διότι δανείζεται τους χρόνους αυτούς ,ως ελλειπτικόν ρήμα }.

ΠΑΝ.ΚΟΛΛΙΑ – » Λεξικόν των Βασικών Ρημάτων της Αττικής Πεζογραφίας ».

Έπομαι { αποθετικό του έπω } = ακολουθώ , συνοδεύω ,διώκω ,υπακούω  ,συμφωνώ,εννοώ,υποτάσσομαι. . Από την ρ.[ ΣΕΠ- ] :α] οπάζω {= ακολουθώ } εξ ου οπαδός  και β] όπλο.  Έπω { πάντοτε σύνθετον } = ασχολούμαι εις τι ,φροντίζω.

ΠΑΝ.ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΟΥ – »Λεξικόν απάντων των ρημάτων εις τους Αττικούς πεζολόγους».

Έπομαι = ακολουθώ .ΕΤΥΜ. Η ρίζα είναι :1.Ισχυρή[σεπ-] –> Λατ.sequor ,Λατ. sec-undus{ =βοηθός } ,Λατ.soc-ius { =εταίρος } 2.Ασθενής [σπ-],εκ της οποίας ο Αορ.β’ ε-σπ-όμην. Εκ της αυτής ριζ. και όπλον και οπαδός και το ομηρικόν αοσσητήρ {= βοηθός },[Χ-333]. Αντιδιαστέλλεται εις το ηγούμαι,το ηγεμονεύω ,το προηγούμαι και το άρχω .

OMΗΡΟΥ  – » Οδύσσεια », [ κ’ , 435-436 ].

Ομηρική  ασύνθετος μορφή του μεταγενεστέρου συνέπομαι[ =συν-ακολουθώ ]»…συν…είπετο..»  =>  συν + έπομαι  = συνέπομαι [συν-ακολουθώ ].

ΑΝΝΗΣ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Αρχιγένεθλος  Ελληνική γλώσσα»’ .

Έπω,έκω  > sequor { < έπομαι } > secundus { = ακολουθών }. 

LIDDELL & SCOTT» Μέγα λεξικόν  της  Ελληνικής γλώσσης ».

Α’.Έπω { < FΕΠ- } = λέγω. Β’.Έπω { < ΣΕΠ- / ΕΠ- } = ασχολούμαι ,καταγίνομαι εις τι. Έπομαι = έρχομαι κατόπιν  ,ακολουθώ.

ΓΡ.Ν.ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗ – » Λεξικόν Ερμηνευτικόν ».

Έπω < {ρ.*[ ΣΕΠ-] ,πρβ. sequor } = ειμί περί τι ,ασχολούμαι σε κάτι ,φροντίζω. Συνήθως σύνθετον : περι- ,αμφι- ,δι- ,εφ-, μεθ- [ έπειν ].

ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ – » Ανώμαλα Ρήματα της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

Έπω = ασχολούμαι εις τι ,φροντίζω { πάντοτε σύνθετον : δι-έπω, αμφ-ιέπω  κ.α.}.Ρίζα *[ΣΕΠ-] , πιθανώς εκ ρίζης συγγενούς προς την του Λατινικού : sepelio =φροντίζω νεκρόν ,ενταφιάζω.

2].AΣΥΝΕΠΕΙΑ :

O ασυνεπής ,αντιθέτως του συνεπούς , αναγκαστικά φτάνει στο σημείο να ψεύδεται, διότι προσπαθώντας να καλύψει μια ασυνέπειά του, προκαλεί μια σειρά από άλλες ασυνέπειες, προσπαθώντας δε να τις δικαιολογήσει καταφεύγει σε  άλλα ψέματα αράδα .

ΕΜΜ.ΚΡΙΑΡΑ  – » Νεοελληνικό  λεξικό ».

Ασυνέπεια { ασυνιζ.} = ασυμφωνία λόγων και έργων ,έλλειψη συνέπειας . Ασυνεπής -ης-ες = που δεν είναι συνεπής { συνων.ανακόλουθος }.

Α.ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ  – » Υπερλεξικό της Νεοελληνικής γλώσσας ».

Ασυνέπεια : 1.έλλειψη  συνέπειας ή λογικής  σειράς στη σκέψη ή στον λόγον 2.παραβίαση  παλιάς ή προηγούμενης συμφωνίας. Συνεπής -ης-ες : αυτός που δεν είναι καθόλου συνεπής προς τα λόγια ή τις υποσχέσεις του ,αυτός που άλλα λέει και άλλα κάνει. 


Γ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ – » Λεξικό Συνωνύμων & Αντωνύμων της Νέας  Ελληνικής  γλώσσας  ».

Αποτέλεσμααπόρροιαεπακόλουθο συνέπεια  επίπτωση. 

K.Π.KABAΦH  – » Τα  ποιήματα ».

» Εν μεγάλη Ελληνική αποικία , 200 π.Χ. », { 1928 }.



»ΑΜ’ΕΠΟΣ ΑΜ’ ΕΡΓΟΝ ‘

Ο Κριός είναι το έμβλημα του Μηχανικού στον Ελληνικό Στρατό [ΜΧ] ,ο οποίος συμβολίζει την πολιορκητική και επιθετική μηχανή των αρχαίων Ελλήνων. Πάνω από τον κριό υπάρχει το επίγραμμα:   »ΑΜ’ ΕΠΟΣ ΑΜ’ ΕΡΓΟΝ».

1200px-Hellenic_Army_Engineer_Corps.svg

ΤΑΚΗ ΝΑΤΣΟΥΛΗ  – » 3.000 λέξεις  &  φράσεις παροιμιώδεις ».

»Άμ’ έπος άμ’ έργον »  –  Κάτι που γίνεται αμέσως ,δίχως αναβολή . [Λατ]»dictum factum» =λεχθέν εκτελεσθέν.

I]. To έπος .

Σ.ΔΩΡΙΚΟΥ  & Κ.ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΑΚΗ  – » Το Δίγαμμα F ».

[F]έπος =έπος . Λατ. Voco= καλώ  [Vox-vocis =φωνή ].Όσσα =φωνή.

Ι.ΠΑΝΤΑΖΙΔΟΥ – » Ομηρικόν  Λεξικόν ».

Έπος { Fέπος } : λόγος ,εν γένει παν δια λόγου εκφραζόμενον  1]. λόγος,υπόσχεσις 2].συμβουλή ,γνώμη  3]. χρησμός  4]. διήγησις ,άσμα αοιδού  5]. επιθυμία ,προσταγή 6].λόγος κατ’ αντιδιαστολήν προς το έργον 7].το περιεχόμενον του λόγου  το οποίον συνάπτεται μετά του μύθου. Μερικοί θεωρούν  ότι έπος μάλλον σημαίνει το περιεχόμενο ,την υπόθεση .Ο δε  μύθος την πνευματική μορφή του λεγομένου .Τουναντίον άλλοι θεωρούν πως μύθος είναι κάτι το υποκειμενικό  ενώ έπος κάτι το αντικειμενικό.  

ΟΜΗΡΟΥ – » Ιλιάς », { Θ’-7~8 , Ξ’-44 , Τ-242 }.

Έπος = λόγος . Έπος = υπόσχεση . Μύθος – Έργον.

ΗΡΟΔΟΤΟΥ -»  Ιστορίαι » – » Θάλεια », { Γ’-134,6 }.

<< άμα  έπος τε ,και έργον >>.

ΤΕΡΕΝΤΙΟΥ   – »  Ανδρία  { στ.381-382 }  – Αυτοτιμωρούμενος { στ.760 }».

<< dictum  factum ~   αμ’ έπος , αμ’ έργον  >> .

ΙΙ]. Το έργον.

Σ.ΔΩΡΙΚΟΥ  & Κ.ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΑΚΗ  – » Το Δίγαμμα F ».

Aπό  ρ.*[Fεργ-] : έργον ,ρέζω {=πράττω },όργανον,εόργη / FέFοργα ,{Κρητ.}Fεργάζομαι.

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

Έργον { < έργω [ Β ] = έρδω } =έργον ,εργασία. Έργω [Α] = εγκλείω,περιορίζω. Έργω [Β] = πράττω έργον , εργάζομαι.

Ι.ΠΑΝΤΑΖΙΔΟΥ – » Ομηρικόν  Λεξικόν ».

Έρδω { < Fέρδω  } ποι.{ FΕΡΓ- } =1. ποιώ,πράττω, 2.τελώ, θυσιάζω. Ρέζω  { <  [Fεργ-],κατά μετάθεσιν [Fρέγ]-j-ω } = 1.πράττω,διαπράττω ,εκτελώ  2.θυσιάζω.

RENE MAGRITTE – » The Secret  Player », { 1927 }.     

Σάρωση_20181111 (4)



Η  απόδοση των αρχαίων κειμένων δεν είναι φωτογραφική . Συνεπώς βασίζεται, αλλά ενίοτε δεν ταυτίζεται απόλυτα με αυτή των μεταφραστών συγγραφέων .

Τα περισσότερα  αρχαία κείμενα ,από όσα χρησιμοποιήθηκαν ,μπορείτε να τα αναζητήσετε στο διαδίκτυο ,όπως στα πολύ χρήσιμα »google books » ,» wikisource» , »anemi » ,» πύλη» κ. α

Όμβρος και ομβρέλλα.

Φθινόπωρον ή μετόπωρον { το μετά την οπώραν } ή χινόπωρο [ιδιωμ.] ήταν ,όπως γράφει ο λεξικογράφος Ησύχιος , »ο από της πεντεκαιδεκάτης [15] Αυγούστου μηνός έως της πεντεκαιδεκάτης Δεκεμβρίου [ή από 22 /8 -22/12] ‘‘.Οπώρα [ ή οπάρα Λακων.] ,το μέρος του έτους το μεταξύ της επιτολής του Σειρίου και της του Αρκτούρου [δηλ. από τα μέσα Ιουλίου ,όλος ο Αύγουστος και μέρος του Σεπτεμβρίου ] .Όπερ σημαίνει το δεύτερο μισό του θέρους. Αυτή είναι και η πιο πρόσφορη ώρα  του έτους προς πέπανσιν [=ωρίμανση ]των καρπών και των αγρών και των δένδρων. Αρχικά λοιπόν οπώρα ήταν η ώρα  των καρπών, μετέπειτα όμως κατέληξε  να σημαίνει και τον ίδιο τον καρπό. Μνημο -νεύονται   [ 7 ] επτά ώρες  : έαρ ,θέρος ,οπώρα, φθινόπωρον ,σπορητός ,χειμών , φυταλιά . Οι παλαιές  τρεις ώρες ήσαν πιθανώς όλες ίσες στο μήκος , αλλά  οι Αθηναίοι υπολόγιζαν το μεν έαρ και την οπώρα από δύο μήνες εκάστη ,το δε θέρος και τον χειμώνα ,από τέσσερις μήνες. Χαρακτηριστικό γνώρισμα του φθινοπώρου, εκτός των άλλων,είναι τα πρωτοβρόχια. Tο γνωστό εξάρτημα δε για την βροχή είναι το αλεξιβρόχιον κοινώς ομπρέλα. Ήταν άραγε πάντοτε η χρήσις της ομπρέλας για την βροχή ή μήπως όχι;


.Η ΒΡΟΧΗ.

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ – » Λεξικόν της Αρχαίας  Ελληνικής γλώσσης ‘.

Διαφέρει  το βρέχω {= υγραίνω την επιφάνεια } από το τέγγω {= »μουσκεύω » σε βάθος }.  Το τέγγω δεν είναι σε χρήση στην εποχή μας αλλά έμεινε  η χρήση των λέξεων τεγκτός [= ο δυνάμενος να εμποτισθεί ,να μουσκευτεί ,να μαλακώσει } και ά-τεγκτος { = σκληρός , μη δυνάμενος να μαλακώσει } για να  μας το υπενθυμίζει .

ΑΧ.ΤΖΑΡΤΖΑΝΟΥ – » Γραμματική της Λατινικής γλώσσης».

Τέγγω  : Tingo [ tinguo ] – tinxi – tinctum -tingere .

ΗΕΝRICUS  STEPHANUS  – » Θησαυρός της Ελληνικής  γλώσσης ».

Διαφέρει το βρέχω από το τέγγω ,λέγει ο  ιατρός Αέτιος . Διότι  βρέχεται  μεν το ξύλο ή ο λίθος  ,δηλαδή το επιφανειακό .Τέγγεται [ μουσκεύεται ] δε ο σπόγγος ή το ιμάτιον ,δηλαδή αυτό που η υγρασία φτάνει σε βάθος.

ΑΓΓ. ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ  – » Λυρικός  βίος », [Β’].

» αν ειν ‘ η μέρα βροχερή ,σέρνει πιο πλούσιο φως.»


1.O OMBΡΟΣ . 

Ι.ΠΑΝΤΑΖΙΔΟΥ – » Λεξικόν Ομηρικόν »

 Όμβρος = ραγδαία βροχή ,καταιγίδα.  Εν γένει υετός , ψιλή βροχή  ακόμη δε και σφοδρός νιφετός ,χιών άπλετος .

THOMAS  GAISFORD  S.T.P  – » Etymologicon Magnum Lexicon ».

Όμβρος : 1.{ ομού  + ρείν => ομόροος => όμορος => όμρος  + [β] > όμβρος } = ο ομού ρέων και  κατερχόμενος. 2. { φέρω => φρός /  βρός + [ ο ] => όβρος  + [ μ ] => όμβρος }.    3. { βάρος => βρος + [ ο,μ ] => όμβρος }.

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ  – » Νεφέλαι », { στ. 335 – 338 }.

<< ὄμβρους θ᾽ ὑδάτων δροσερᾶν Νεφελᾶν = και για βροχές  μιλούν «δροσερών Νεφελών»· >>.

ΗΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Λεξικόν ».

 Όμβρος = χοιρίδιον [ <  όβρος > ] ή  υετός. Ιβρίκαλοι { < οβρ- } = χοίροι. Ο χοίρος [ υς ] σχετίζεται με τον υετόν ,διότι  όπως  το γουρούνι  αγαπά το ρυπαρόν  της λάσπης και εκφράζει το αυξητικό  [ »αύξει’‘  και »πλήθει »] με  το ασελγές [ »ατιμάζει »] έτσι κι η  δυνατή  βροχή ,που λασπώνει το έδαφος και τα χωράφια βιαίως ,αποτελεί αυξητικό παράγοντα γι’ αυτά ευνοώντας την ανάπτυξη της βλαστήσεως που οργιάζει και πληθαίνει.

  ΙΩ. ΖΩΝΑΡΑ – » Λεξικόν ».

Ίβρύκαλος  =  χοίρος.

Η.  STEPHANUS» Θησαυρός της Ελληνικής  γλώσσης ».

Όμβρος  { Imber  , Pluvia , [ Nimbus ] } =  Xoιρίδιον , υετός . »Ομβροτόκος  νεφέλη» .

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – »  Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης «.                                   

Όμβρος { imber } = θύελλα μετά βροχής . Όμβρος  <  αφρός {*} .

ΑΝΘ. ΓΑΖΗ  – » Επίτομον λεξικόν  της  Ελληνικής γλώσσης ».

Όμβρος { imber } = βροχή , καταφορά  υετού. Όμβρος : συγγενές πιθανώς με το Umbra .

KΩΝ. Μ. ΚΟΥΜΑ  – » Λεξικόν ».

Βρέχω : ρήμα  πεποιημένον  εκ του ήχου του καταπίπτοντος  υετού . Όμβρος : όβρος είναι το πρωτότυπον . Όβρος —{ ρ<—> β}—> ορβός –{ β–> φ } -> ορφός  –> όμβρος.

ΣΚΑΡΛΑΤΟΥ Δ. του ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ – » Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Όμβρος { συγγενές  του όρφνος  όθεν το Λατ. umbra } = ραγδαία βροχή [πλην όχι διαρκής με βροντές κι αστραπές }» Όμβροι και υετοί». Ορφνός { < ερέφω =σκεπάζω ,καλύπτω} = μαύρος ,σκοτεινός .Όρφος { < ορφνός, δια το μαύρον χρώμα του } = ορφός > ροφός { ειδ.ιχθύος }.

 

ΗΕΝRICUS  STEPHANUS – » Θησαυρός της Ελληνικής  γλώσσης ».

Ορφνόν , σημαίνει το σκοτεινόν.

ΔΑΜ. ΣΤΡΟΥΜΠΟΥΛΗ  – » Ετυμολογικό λεξικό της Ελληνικής ».

ρ. *[ΡΕ- ], ΡΕΩ.

ΑΝ. ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ  – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – ‘‘ Αρχιγένεθλος  ελληνική γλώσσα »

Umbra  < όμβρος { βροχή , νέφος }. Όμβρος  —[ o —> u ]—-> umbra . Αντιδάνειον : ομπρέλλα.

ΕΥΣΤΡ.ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ  – » Λεξικό  Λατινο-Ελληνικόν  ».

Umbra-ae : [ι]σκιά , Umbro :  [ι]σκιάζω .

ΕΚΔ.ΣΙΔΕΡΗ   -» Dizionario Italiano Greco-Greco Italiano ».

Ombra { ουσ.} : 1.σκιά ,ίσκιος   2. σκοτάδι ,σκότος  3. φάντασμα.

ΕΥΣΤΡ.ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ  – »  Λεξικό  Ελληνο – Λατινικόν  » .

Όμβριος, ον : pluvius -a -um. » Όμβριον ύδωρ »= aqua  pluvia . Όμβρος  : imber -bris.

ΣΤΕΦ.ΚΟΥΜΑΝΟΥΔΗ – » Λεξικόν  Λατινο-ελληνικόν ».

Pluo { < πλύω  < φλύω :  υπερχειλίζω , κατακλύζω} = ύω. Pluvia { < pluo } = υετός ,ύδωρ.

Κ.ΔΟΥΚΑ  – » Λεξικόν  Διεθνών  λέξεων  του Ομήρου ».

Όμβρος = ραγδαία βροχή ,καταιγίδα : Ombrella =ομβρέλλα ,αλεξιβρόχιον Umbra = σκιά [ πλανήτου ].

ΑΡ..ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ – » Η οικουμενική διάσταση της ελληνικής γλώσσας ».

Ombro – όμβρο – < όμβρος =βροχή.

ΠΑΠΥΡΟΥ –  » Λεξικό της Ελληνικής  γλώσσας ».

Έχει  διατυπωθεί και η άποψις  ότι τόσο οι τύποι αυτοί ,όσο και η ρίζα της λέξεως ‘ Όμβρος ‘συνδέονται με την ρίζα [*nebh-]  των νέφος ,νεφέλη.

ΕΥΣΤΡ.ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ  – ‘‘  Λεξικό  Ελληνο – Λατινικόν  » .

Nimbus-i  : 1.γνόφος / δνόφος ,η από θυέλλης φερομένη ζοφερά ομίχλη  2.ομίχλη ,νεφέλη ,μελανία, νέφος   3. υετός , όμβρος.   Imber -bris : όμβρος ,υετός ραγδαίος { πρβλ. pluvia }.Εντ. [π.]  a] = ύπομβρος νεφέλη [ caeruleus -] , b] =όμβριον ύδωρ ,ύδωρ. Caerueus  & [π.] caerulus-a-um : κυανούς [ επί αντικειμ. θαλασσίων  ,περί άλλων κυανών αντικειμένων  } 2. κυανούς , κελαινός , μέλας  3. κυανίζων.

ΑΝ. ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ  – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Αρχιγένεθλος  ελληνική γλώσσα ».

Nύβω   >  nubo = καλύπτω  .  Nubo  > nubes   &  nubela . Νύβω > νύμφη  & νέφος.

Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Όμβριος ΌμβραΟμβρική γη .

Ερυθρόμορφος αμφορέας { 480-470 π.X. }. Ζευς Νεφεληγερέτης με σκήπτρο και κεραυνό. ( Kρ.Mουσ. Βερολίνου ).

ΟΔ.ΕΛΥΤΗ  – » Το  Άξιον εστί ».

Ο Θρόνος του Oμβρίου Διός



                      Tας  θύρας κλείσατε ,τους οφθαλμούς λύσατε . Eκάς οι αμύητοι .


xxx.png

2. Ο YETOΣ 

ΕΚΔ.ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ  – » Ανώμαλα ρήματα της Αρχ. Ελληνικής γλώσσης ».

Βρέχω {υγραίνω ιδίως την επιφάνεια ενός αντικειμένου ,ραντίζω,ρίπτω βροχήν} και  ύω.

ΣΚΑΡΛΑΤΟΥ Δ. του ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ – » Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Υετός { < ύω } = βροχή ραγδαία και διαρκής  .Υετός : a]. πρώιμος ,ο ανοιξιάτικος b]. όψιμος , ο φθινοπωρινός.

THOMAS  GAISFORD  S.T.P  – » Etymologicon Magnum Lexicon ».

Υετός { < ύω = βρέχω  > υ-τός  + ε  > υ-ε-τός }.Ύης : επίθετον του Διονύσου .Ύης  : επίθετον της Σεμέλης . Υάδες : oι τροφοί του Διονύσου . Υιός  { < ύω } .

ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ  ΛΑΕΡΤΙΟΥ – » Βίοι Φιλοσόφων  », Ζήνων  ο Κιτιεύς ,[153].

Υετός πάχνη χαλάζιχιόνι.

 

OMHΡΟΥ  – » Ιλιάς», { Κ’ , 5-7 }.

 Όμβρος χάλαζα –  νιφάδες –  χιών .

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  –  » Περί κόσμου », { 394 a , 25-30  }.

Το νέφος [ σύννεφο ] είναι πυκνός και ατμώδης σχηματισμός που παράγει νερό. Ο όμβρος [ βροχή ]προκαλείται από την πίεση νέφους που είναι πολύ πυκνό ,και ποικίλλει τόσο όσο και οι πιέσεις του νέφους.Αν δηλαδή η πίεση είναι ήπια σκορπίζει αραιές σταγόνες [ ψεκάδες ], αν όμως είναι έντονη ,πιο μεγάλες.Τούτον τον ονομάζουμε υετόν  [ νερο-ποντή ]διότι είναι μεγαλύτερος από τον όμβρον  [βροχή ] και ρίχνει συνεχόμενες σταγόνες βροχής πάνω στην γην.

ΑΝ. ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ  – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Ο εν τη λέξει Λόγος ».

Υετός  {< ύω  + ετός } = η ραγδαία βροχή .


ΔΑΝΑΗ  ΚΑΙ  ΧΡΥΣΗ ΒΡΟΧΗ . 

ΠΙΝΔΑΡΟΥ – ‘‘  Πυθιόνικοι »,  [ XII ] ,< Στον  Ακραγαντίνο  Μίδα  αυλητή >. 

<< .. της Δανάης ο υιός που από χρυσή  βροχή γεννήθηκε .>>

TIZIANO  VECELLIO   – » Δανάη »,{1545 }.

Σάρωση_20180929 (5)

ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΥ  – » Ελληνική  Μυθολογία », { Β’ – IV }.

Όταν ο Ακρίσιος  ερώτησε το μαντείο να του πει ,πώς θα μπορούσε να αποκτήσει  αρσενικά παιδιά ,ο θεός του απάντησε ,ότι η θυγατέρα του [ Δανάη ] θα γεννήσει ένα αγόρι ,που όμως θα τον φονεύσει .Τρομαγμένος ο Ακρίσιος ,από αυτό, έχτισε μια χάλκινη κάμαρη κάτω από την γη και φύλαγε μέσα την Δανάη…Ο Ζεύς  όμως μεταμορφώθηκε σε χρυσάφι κύλησε από την οροφή μέσα στους κόλπους της Δανάης και συνουσιάστηκε μαζί της.

Ι. ΡΙΣΠΕΝ  – » Ελληνική  Μυθολογία » , { Α’ ,σελ.60  }.

Η Δανάη , η  χρυσή βροχή και η γέννησις του Περσέως.

Ι.ΚΑΚΡΙΔΗ  –  » Ελληνική  Μυθολογία », { Γ’ – 182 }.

Η  γονιμοποίηση της Δανάης από τον Δία μυθοποιεί μιαν άλλη ,συγγενική ,θεολογική σκέψη : πώς ο ουρανός κάνει την γη να καρπίσει.

Δανάη   και  Δίας  [ ως  χρυσή βροχή ].


Τας θύρας κλείσατε ,τους οφθαλμούς ανοίξατε .Εκάς οι βέβηλοι .


» ΥΕ , ΚΥΕ ». 

Το ‘‘ ύε,κύε » ήταν η πιο γνωστή  ρητή τελετουργική επίκληση  κατά την  εορτή  και  μυστηριακή  τελετή της  λιτανικής  πομπής για  την Ελευσίνα προς τιμήν της θεάς της γεωργίας  και  της  γονιμοποιήσεως  Δήμητρας και της  Κόρης { Περσεφόνης ; } – και όχι μόνον .Αλλά αυτά ούτε γνωστά με ακρίβεια είναι ,ούτε επιτρέπεται να αναφερθούν όσα είναι ,εάν είναι .

ΜΕΤΩΠΗ από τα μικρά  Προπύλαια της Ελευσίνος. 

α]. Δεμάτιον από στάχυα ,σύμβολον αθανασίας  β]. Το άνθος  της Ελευσίνος , σύμβολο των ιεροφαντών  [ο αριθμός 8]  γ]. Μυστηριακή Κύστις  [ περιέχουσα τα 7 παίγνια του Διονύσου ] ,σύμβολο των 7 ψυχικών κέντρων  δ]. Το φυτό  »Νάρθηξ » της Ελευσίνος από το οποίον εξέρχεται το »ουράνιον πυρ »,συμβολισμός του θείου πνευματικού οργανισμού.

Γ.ΠΡΙΝΙΑΝΑΚΗ – » Γλώσσα Ελληνική : η γλώσσα των γλωσσών » , { σελ.86 }.

Το ρήμα ύω έχει την βασική σημασία του βρέχω και παράγωγό του είναι η λέξις υετός , που δηλώνει την βροχή..Αφού η βροχή όμως εκφράζει κατά δεύτερο λόγο το γενετήσιον  και  αυξητικόν , η λέξις υετός δηλώνει και τον γόνο και το γέννημα.

ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ – » Βάκχαι », {στ. 275-278 }.

Μιλάει ο  μάντης Τειρεσίας στον Πενθέα: » Δήμητρα ή  Γη ,ή όπως θέλεις πες  την ».

ΚΩΝ. ΚΟΥΡΤΙΔΟΥ  – » Αρχαία  Ελληνικά  Μυστήρια », { σελ.128 }.

Ύε , κύε » : τελετουργική  μυστική επίκληση των Ελευσινίων μυστηρίων με σκοπό την γονιμότητα. Το μενύε’  αναφέρεται στον Δία και σημαίνει »βρέχε» ,το δε κύε» αναφέρεται στην Γαία  [ Δήμητρα ] και σημαίνει »τίκτε».

ΔΙΟΔΩΡΟΥ  ΣΙΚΕΛΙΩΤΟΥ  – » Ιστορική  Βιβλιοθήκη ‘, { Γ’ -62 }.

Γενικά από τους αρχαίους ποιητές και μυθογράφους η Δήμητρα ονομάζεται »Γη Μήτηρ ». Αλλά δεν είναι επιτρεπτό να εξιστορούμε αυτά λεπτομερώς στους αμύητους.

Δ.Π.ΠΑΠΑΔΙΤΣΑ / Ε.ΛΑΔΙΑ – » Ομηρικοί Ύμνοι »,  Εις Δήμητραν , [ στ.476-479 ]

<< ..τα πάνσεπτα όργια ,που κανείς δεν πρέπει να ερευνά κι ούτε να παραβαίνει ,ούτε να τα κοινολογεί. >>

ΠΑΝ. ΜΑΡΙΝΗ  – » Η Ελληνική  θρησκεία », { σελ.294 }.

Λέγει πάλιν , ο Rohde : » Η  Ελευσίς εδίδασκε τους ανθρώπους , όχι ότι η ψυχή επιζεί  ,αλλά το πώς επιζεί » .

ΕRWIN  ROHDE   – » Ψυχή », { σελ.193 }.

» Η Ελευσίνα  δεν  δίδασκε ότι η ψυχή  ,απαλλαγμένη από την παρουσία του σώματος ,θα ζει από δω και στο εξής , αλλά πώς θα ζήσει . .».




Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – «  Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης «.

{*}Aφρός : αφρός της θάλλασσας   <  Imber = όμβρος  <  Νebh –  <  νέφος ,νεφέλη .

LIDDELL & SCOTT» Μέγα λεξικόν  της  Ελληνικής γλώσσης ».

Aφρός { ΙΙΙ } ή αφύη  ή αφρύη : Ο θαλάσσιος  γόνος . Αφρός , ίσως συγγενής  της λ. όμβρος [ imber ]. Σανσκρ. abhram [ = νεφέλη } και ambu { = ύδωρ}.

Francesco Podesti  – ‘‘ The Triumph of Venus » ,{ 1833 }. 

bandicam 2018-10-01 21-01-52-610

                                                                                                                                               

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ   – » Περί  ζώων  γενέσεως », { B’- 736 a }.

 » αφρώδης η του σπέρματος φύσις »..Την κύρια θεά ,πάντως ,του ερωτικού σμιξίματος την ονόμασαν έτσι από τον αφρό {  = Αφροδίτη }.

 

ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟΙ – » Διογένης ο Απολλωνιάτης » , { 24 }. { Kλήμεντος  Αλεξανδρέως – » Ο παιδαγωγός  », [A’ -48] }

» το σπέρμα ,αφρός είναι του αίματος ‘.Αφροδίσια <  αφρός.

ΓΑΛΗΝΟΥ  – » Περί σπέρματος », { Α’ – 531 }.

To σπέρμα μοιάζει με αφρό. Η Αφροδίτη γεννήθηκε από τον αφρό.

ΜΗΝΙΑΙΟΝ  ΙΟΥΛΙΟΥ – [ ΙΑ’ ,κάθισμα του Δ’ ήχου ].

»Εξεπλάγην  ο Ιωσήφ ,βλέποντας το υπερφυσικό γεγονός  της άσπορης  συλλήψεώς σου Θεοτόκε , έχοντας κατά   νου του τον  υετόν { νεογέννητο} πάνω στον πόκον

ΨΑΛΜΟΙ  ΔΑΥ’Ί’Δ  – [ ΟΑ’ -71 ].

» Θα κατέβει όπως ο υετός επί τον  πόκον  και όπως η σταγόνα , που στάζει επί την γην».

ΕΜΜ.Κ.ΔΟΥΝΔΟΥΛΑΚΗ – » Ο πόκος στην υμνογραφία της Ορθοδόξου εκκλησίας».

Πόκος { < πέκω  =χτενίζω , κουρεύω }.Η  μήτρα της Θεοτόκου παρομοιάζεται με ποκάρι. Ο κάθοδος του Λόγου στην μήτρα της Παναγίας παρομοιάζεται ή με τον δρόσον ή  με τον υετόν { = Θείον σπέρμα }, »πόκος Θεόδροσος ».

ΗΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Λεξικόν ».

Ομβρεί = ατιμάζει [= προσβάλλει ,ασελγεί]  – ‘ομορβεί ‘‘ = ακολουθεί ,οδοιπορεί } //  υπερισχύει = { υβρίζει ,» υπερισχύουσα = υπεβάλλουσα» } // αύξει { αύξησις = βλάστησις } // πιαίνει { < πιαίνω =παχύνω ,σιτεύω .Πίαρ = λιπαρός }  // πλήθει  { < πλήθος  [ =αθροισμός ]   < πίμπλημι  =πληρώνω ,γεμίζω }.

Γ.ΠΡΙΝΙΑΝΑΚΗ – » Γλώσσα Ελληνική : η γλώσσα των γλωσσών » , { σελ. 88 }.

Ύω = βρέχω και γονιμοποιώ. Υετός = βροχή  και γόνος,σπέρμα . Ύς { < ύω }.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ – » περί ζώων μορίων », { Δ’-688b }.

Τα πολύτοκα ζώα έχουν πολλούς μαστούς , όπως  υς [ χοίρος ] και  κύων [ σκύλος ].

CAR. HALM – » Αισωπείων Μύθων συλλογή ».

Υς και κύων  &   Συς  και κύων.

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – «  Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης «.

Ο χοίρος [ συς ή υς ] οφείλει το όνομά του στην εξαιρετική του γονιμότητα.

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ  – » Αίτια  Ρωμαϊκά », { 277 B } .

Στην θεάν Ειλιονείαν θυσιάζουν κύνα [ σκύλα ], λόγω της ευχέρειάς της στην λοχεία [ μεταβατική περίοδος μετά τον τοκετό ].

ΦΩΤΙΟΥ  – » Λέξεων  Συναγωγή ».

Κύων = αιδοίον { < αιδώς }’ συνήθως »τα αιδοία » : τα γεννητικά όργανα ανδρός και γυναικός }.Εκ του »κύων» και τα ρήματα σφοδρής ερωτικής ορμής, σκυζάω και σκυλακίζω [ για γυναίκες }.

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ  – » Λυσιστράτη », { στ.158-159 }.

Το ρητό αυτό του κωμωδιογράφου Φερεκράτους [ ‘κύνα δέρειν  δεδαρμένη , σχήμα ακόλαστον εις το αιδοίον – Σούδα ] μας είναι άγνωστο. Εδώ ο στίχος υπαινίσσεται τους δερμάτινους  [ μάλλον από δέρμα σκύλου ] φαλλούς.

R.ENGER – »  Aristophanis comoediae ,Lysistrata ». 

»Τα μεμιμημένα »{= απομιμήσεις }. Eπειδή χρησιμοποιούσαν τον όλισβον { = δερμάτινος φαλλός  } αντί του αιδοίου [=πέους]. Όλισβος= βοήθημα για την ερωτική αυτο’ι’κανοποίηση των γυναικών και για τελετουργίες γονιμοποιητικού χαρακτήρα.

ΝΙΚ. ΓΥΖΗ – » Γυναίκα με κόκκινη ομπρέλα ».

bandicam 2018-11-12 19-00-13-485

3.Η ΟΜΒΡΕΛΛΑ  ή ΟΜΠΡΕΛΑ .

ΔΗΜ.ΣΤΕΡΓΙΟΥ – » Λεξικό 4.500 Μυκηναϊκές ,Ομηρικές ,Βυζαντινές και Νεοελληνικές ρίζες στον Βλάχικο λόγο. »

ΗΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Λεξικόν ».

Σκιαδεύς ή σκίαινα : είδος ιχθύος. Σκιάδεια : σκηνοπήγια .Ήταν δε τόπος , που κάθονταν τα παιδάκια. Σκιάδειον : σκηνή , καμελαύκιον . Σκιάζω : σκεπάζω.

Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Σκιάδειον ή σκιάδιον  { < σκιά } = σκιάδι ,ανθήλιον ,αλεξήλιον 2. είδος πίλου πλατυγύρου ,θολία.  Σκιαδηφόρος : o φέρων σκιάδιον ή ανθήλιον. Σκιαδηφόροι ,εκαλούντο στας Αθήνας  οι θυγατέρες των μετοίκων ,επειδή έφεραν σκιάδια για να σκιάζουν τις κανηφόρες κατά την πομπή των Παναθηναίων.

ΣΩΚΡ. ΤΖΙΒΑΝΟΠΟΥΛΟΥ  – » Λεξικόν των Ελληνικών και Ρωμα’ι’κών Αρχαιοτήτων ».

Σκιάδειον , σκιάδιον , σκιαδίσκη : Τα λεγόμενα αλεξήλια  ,τα οποία είναι  σε χρήση και σήμερα, μεταχειρίζονταν  οι γυναίκες και των αρχαίων Ελλήνων και των Ρωμαίων , για να προφυλαχθούν από τον ήλιο. Ονομάζονταν μεν  από τους Έλληνες σκιάδεια ,σκιάδια ,σκιαδίσκες , από τους Ρωμαίους δε ,umbrella, umbraculum . Αυτά δεν τα κρατούσαν γενικώς οι ίδιες οι δεσποινίδες αλλά οι δούλες ,που περπατούσαν δίπλα από τις δέσποινες.

H. LIDDELL & R.SCOTT» Μέγα λεξικόν  της  Ελληνικής γλώσσης ».

Πέτασος { < πετάννυμι = απλώνω} : πίλος [καπέλο] από έριο [μαλλί] συμπιεσμένο , πλατύγυρος ,τον οποίον φόραγαν προς φύλαξη από τον ήλιο και την βροχή, ιδιαιτέρως οι ποιμένες και οι θηρευτές. Οι έφηβοι φορούσαν τον πέτασον μαζί με την χλαμύδα , με αυτήν την περιβολή δε παριστάνονταν και ο προστάτης αυτών ο θεός  Ερμής.

ΠΕΤΑΣΟΣ  { PETASUS } :

Το Ελληνικόν όνομα πέτασος { υποκ. πετάσιον } παραγόμενον εκ του πετάννυμι ,και υπό των Ρωμαίων παραδεχθέν {Petasus υποκ. petasunculus}.

ΠΟΛΥΔΕΥΚΟΥΣ  – » Ονομαστικόν »,  {  I’ -127  }.

Θολία : πλέγμα τι  θολοειδούς σχήματος , το οποίον χρησιμοποιούσαν οι γυναίκες αντί του σκιαδίου . Και το σκιάδιον ήταν σε χρήση .

                                                      ΣΚΙΑΔΕΙΟΝ / ΣΚΙΑΔΙΟΝ  –  ΘΟΛΙΑ .

ΕΥΣΤΡ.ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ  – » Λεξικό  Ελληνο-Λατινικόν».

Σκιάδειον , σκιάδιον  –  Σκιαδοφορέω .

ΑΡΙΣΤ . ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ – » Η οικουμενική διάσταση της ελληνικής γλώσσας ».

sci- , scia- , scio- , skia–  //  σκι- , σκιο-  : < σκιά.  Skiadium : <  σκιάδειον ,

ΑΡΠΟΚΡΑΤΙΩΝΟΣ   – » Λεξικόν  των  Δέκα  ρητόρων ή Περί  Λέξεων ».

Σκίρον : Λέγει ο Λυκούργος [ ρήτωρ ] στο βιβλίο του » περί ιερείας »,ότι η Σκίρα είναι εορτή των Αθηναίων και ότι από αυτήν πήρε το όνομά του ο μήνας Σκιροφοριών. Ισχυρίζονται δε αυτοί που έγραψαν και για τους μήνες και για τις εορτές των Αθηναίων ,ένας απ’ αυτούς είναι και ο Λυσιμαχίδης ,ότι το σκίρον είναι μεγάλο σκιάδιον , το οποίον μετέφεραν από την ακρόπολη σε κάποιον τόπο τον ονομαζόμενο Σκίρον  ,πορευόμενοι  κάτω απ’αυτό [ το σκιάδιον ] και η ιέρεια της Αθηνάς και ο ιερέας του Ποσειδώνος και ο ιερέας του Ηλίου. Το μετέφεραν δε αυτό οι Ετεοβουτάδες { αρχαίο ιερατικό γένος των Αθηνών }.Αυτό συμβολίζει την ανάγκη της οικοδομήσεως και της κατασκευής σκεπών , επειδή τότε είναι ο άριστος χρόνος [γι’ αυτές τις εργασίες ]. Και την θεά Αθηνά τιμούν οι Αθηναίοι ως  Σκιράδα ,κατά τον  Φιλόχορον μεν  από τον Ελευσίνιο μάντη  Σκίρον , κατά τον Πραξία δε  από τον Σκίρωνα  τον συνοικιστή της Σαλαμίνος.

ΦΩΤΙΟΥ  – » Λέξεων  Συναγωγή ».

Σκιρός : κάποια εορτή που διεξάγονταν  στην πόλη των Αθηνών , επειδή φρόντιζαν  ένα  σκιάδειον  στην ακμή του θέρους. Σκίρα δε ονομάζονταν τα σκιάδεια .Άλλοι όμως ισχυρίζονται ότι δεν ονομάστηκε από αυτό, αλλά από την από Σκίρων Αθηνά ,την οποία φιλοτέχνησε όταν επέστρεψε ο  Θησέας [ από την Κρήτη ] ,αφού φόνευσε τον Μινώταυρο. Η  σκίρα δε είναι λευκός πηλός  ,όπως ακριβώς ο γύψος. Άλλοι λένε ότι πήρε την επωνυμία  αυτή από τον Ελευσίνιο μάντη  Σκίρο κι  άλλοι από  τον συνοικιστή της Σαλαμίνας, τον Σκίρο.

ΙΩ. ΠΑΣΣΑ – » Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν  Λεξικόν του ‘ ΗΛΙΟΥ ‘ ».

Σκιροφόρια  : Aθηνα’ι’κή εορτή προς τιμήν της θεάς Αθηνάς ,την οποία τελούσαν στις 12 μηνός Σκιροφοριώνος  [Ιούνιος-Ιούλιος ].Ο δε μήνας ονομάστηκε έτσι από την εορτή αυτή. Στο διάστημα της εορτής μεταφερόταν με πομπή,από την Ακρόπολη στην Ιερά οδό, το μεγάλο λευκό σκιάδιο { σκίρον }.Κάτω από το σκιάδιο βάδιζαν οι ιερείς που συνόδευαν την πομπή και κατάγονταν από το γένος των Ετεοβουταδών .Το σκιάδιον ,που θεωρείτο εφεύρημα της Αθηνάς , ήταν σύμβολο ουράνιας προστασίας και για τους  αγρούς και για την  πόλη [ από  τις ακτίνες του ηλίου που καίνε περισσότερο τους θερινούς  μήνες ] και για την ευφορία της γης. Κατά την ίδια πομπή μετέφεραν και το δέρμα κριού { κώδιον }  που θυσιαζόταν στον Μειλίχιον Δία ,για να εξασφαλίσουν την ευμένεια αυτού- και των άλλων θεών- υπέρ της πόλεως  και για να αποτρέψουν τον υπερβολικό καύσωνα με τις ζημιές που προξενεί στην παραγωγή.

R. FLACELIERE  -» Ο Δημόσιος και ο Ιδιωτικός Βίος των  Αρχαίων Ελλήνων », {σελ.201}.

Η ομπρέλλα { που μπορούσε να χρησιμεύσει και για την βροχή } σπάνια παριστάνεται κλειστή .

                                                                     ΜΕΙΛΙΧΙΟΣ  ΖΕΥΣ.


ΟΙ ΟΜΒΡΙΚΟΙ ή  ΟΜΒΡΟΙ ή ΟΥΜΒΡΟΙ.

ΑΛΕΞ. Ρ. ΡΑΓΚΑΒΗ  – » Λεξικόν της Ελληνικής  Αρχαιολογίας ».                                                 

Οι κάτοικοι της Ομβρικής [ κεντρική Ιταλία ] ήσαν αρχαιότατοι στην χώρα και συγγενείς με τους Έλληνες. 

 

ΟΥΜΒΡΟΙ  &  ΕΤΡΟΥΣΚΟΙ .




ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ :

Η  απόδοσις των αρχαίων κειμένων δεν είναι φωτογραφική . Συνεπώς βασίζεται, αλλά ενίοτε δεν ταυτίζεται απόλυτα με αυτή των μεταφραστών συγγραφέων .
Τα περισσότερα  αρχαία κείμενα ,από όσα χρησιμοποιήθηκαν ,μπορείτε να τα αναζητήσετε στο διαδίκτυο ,όπως στα πολύ χρήσιμα »google books » ,» wikisource» , »anemi » ,» πύλη» κ. α

Η κρίση και το κρίμα.

Κρίση ! Μια λέξη -καραμέλα ,που λιώνει συνεχώς στο στόμα των πολιτικών, των δημοσιογράφων ,των επιστημόνων ,των θεολόγων, των ιερέων ,των φοιτητών, των  μαθητών κι όλων των υπολοίπων -ευγενών και μη – τάξεων  της κοινωνίας μας.Μια λέξη για όλες τις χρήσεις [ erga omnes ].! Μια λέξη πανάκεια ,που γιατρεύει τον αφασικό λόγο. Μία λέξη πασπαρτού { passe-partout }για κάθε ‘φωτογραφικό ‘λόγο και  για κάθε ‘κλειδωμένη’ έννοια .Ακολουθούν ενδεικτικώς  διαδικτυακά αλιεύματα με τίτλους ,που περιέχουν την μυστηριώδη, σαγηνευτική και μαιτρ των μεταμφιέσεων κ. Κρίση !   << .. Μετά την κρίση έρχεται η ανάπτυξη στην Ελλάδα. – Κρίση που πέρασε ή κρίση που έρχεται; – Έρχεται βαθιά κρίση –  Δεν έρχεται το τέλος από την κρίση..  – Μετά την οικονομική έρχεται και η κλιματική κρίση – Έρχεται κρίση γάλακτος – Μετά την κρίση έρχεται νέα κρίση – Έρχεται νέα προσφυγική κρίση – Έρχεται ενεργειακή κρίση – Έρχεται νέα κρίση στην Ευρωζώνη, είναι στο δρόμο –  Ξεχάστε την οικονομική κρίση, έρχεται πολιτική κρίση>>.  Ποιά είναι επιτέλους, αυτή η κ. Κρίση ;  

A]. ΚΡΙΣ-ΙΣ  ή  ΚΡΙΣ-Η ;                                                                                                             

Διαφέρει η κρίσις -εως{ γ’ κλίση  }  από την  κρίση-ης { α’ κλίση } .                                       

ΑΝ. ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ  – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Ο εν τη λέξει Λόγος ».                                                   

Η κατάληξη σε [-ις ] είναι ενδεικτική της κινήσεως  και της δυνάμεως . Τα ουσιαστικά αυτά δηλώνουν κάτι το αφηρημένο . Η κατάληξη  σε [-η] είναι  στατική  { ος-η- ον = αυτός -αυτή -αυτό} .Τα ουσιαστικά αυτά δηλώνουν  κάτι το συγκεκριμένο.

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ – » Περί  Ίσιδος και Οσίριδος  » , { 375 c }.                                                             

Ίσ-ις  { < ίεσθαι }.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Περί ψυχής », { Γ΄,426 a }.                                                                                 

Όρασ-ις  : η ικανότητα του οράν  { πόλ-ις : η ικανότητα του πολείν  , κίνησ-ις : η ικανότητα του κινείν  κ.τ.λ.}


»Μη κρίνετε ,ίνα μη κριθείτε », γράφει ο ευαγγελιστής  Ματθαίος  [7,1 ] και ακολουθώντας την συμβουλή του δεν θα κρίνουμε το ακόλουθο κείμενο. Απλώς διαπιστώνουμε, ότι χρησιμοποιεί την λέξη ‘κρίση’ ..21 φορές.!                                   


ΠΑΝ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ – «Λεξικό ρημάτων της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας ».   

 α].Κρίνω + αιτ. = διακρίνω ,διαχωρίζω, εκλέγω τι. β].Κρίνω + αιτ.[ προσ.] = δικάζω ,ανακρίνω, εξετάζω κάποιον. γ].Κρίνω + απρμφ. = αποφασίζω να… , αποφαίνομαι ότι..

LIDDELL & SCOTT – » Μέγα λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».                                             

 [ J ] : το υποθετικό τούτο γράμμα ουδέποτε [ = ποτέ, ούτε μία φορά ] ουδαμού [=πουθενά ] της ελληνικής γης ή γλώσσης εύρηται , ουδέ μνημονεύεται.!

OMHΡΟΥ  – » Ιλιάς», { Ε’ -500 }  &  { Β’ – 362 }.                                                                                 

Κρίνη [υποτ.] = διακρίνει .Κρίνε = ξεδιάκρινε.

ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΣΟΦΙΣΤΟΥ – » Λεξικόν κατά στοιχείον Ηλιάδος και Οδυσσείας ».                     

Kριτής = αυτός που διαχωρίζει τα πράγματα , τα δίκαια από τ’άδικα.

Ι.ΠΑΝΤΑΖΙΔΟΥ – » Λεξικόν Ομηρικόν » .

AΡIΣTOTEΛOYΣ – » Πολιτικά », { Γ’ }.                                                                                               

Η πόλις δεν είναι τα κτήρια {ντουβάρια } αλλά το πλήθος των πολιτών.  Πολίτης : αυτός που συμμετέχει της δικαστικής κρίσεως  και της εξουσίας .

 Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – »  Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης «.

J.B.HOFMANN  – » Ετυμολογικόν λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής » .                                       

Kρίνω / κρίννω { λεσβ.} : Κριτής , κρίσις ,κρίμα {και  κρείμα },κριτικός,κριτήριον.

ΑΜΜΩΝΙΟΥ  – »  Λεξικόν Ομοίων  και Διαφόρων  λέξεων ».                                                     

Διαφέρει το κρίνειν  από το διακρίνειν .Το κρίνειν : δηλώνει κυρίως το να δοκιμάζει κάποιος κάτι  {δοκιμάζω= υποβάλλω σε δοκιμασία κάτι  ,το βασανίζω , το εξετάζω , το ελέγχω } ,το  διακρίνειν : δηλώνει το να μπορείς να διακρίνεις  ένα πράγμα από  ένα άλλο πράγμα ,ήτοι το  διιστάν  { < διίστημι  = στήνω χωριστά , τοποθετώ χωριστά ,αποσπώ } και το χωρίζειν { <  χωρίζω = αποχωρίζω,διαχωρίζω, διαιρώ, όθεν διαφέρω πολύ }.

ΗΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Λεξικόν ».                                                                                 

Κρίνειν : 1.το να αριθμείς ,να μετράς τόσα από εκείνα , τόσα από τ’άλλα  2.Το να διαχωρίζεις αυτά από εκείνα  και αυτά με τ’άλλα 3. Το να ανακρίνεις, να εξετάζεις [ < εξ + ετάζω < ετός = πραγματικός,αληθινός ] ρωτώντας  επίμονα και αναζητώντας την αλήθεια των απαντήσεων  4.Το να συγκρίνεις { < συν+κρίνω = συνθέτω,συνενώνω.} τα χωρισθέντα απ’αλλήλων και να τα συναρμολογείς εκ νέου .

Γ.ΕΞΑΡΧΟΥ / Μ.ΦΩΤΙΑΔΟΥ  – » Ιωάννου  Ζωναρά Λεξικόν ».

ΦΩΤΙΟΥ  – » Λέξεων Συναγωγή ».

THOMAS  GAISFORD  S.T.P  – » Etymologicon Magnum Lexicon ».                                           

Κριτής : αυτός που μπορεί να ξεχωρίσει τις διαφορές. Κρίναι { απρμφ.} : το να διαχωρίζεις και να διακρίνεις [τις διαφορές ].Ακριτόμυθος : αυτός που λέγει πράγματα άκριτα και αδιαχώριστα και δεν μπορεί να διακρίνει αυτά που λέγονται. Κρίνω : α]. διαχωρίζω  β]. δικάζω γ]. επιλέγω.

 

ΑΝΘ.ΓΑΖΗ  – » Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».                                                             

Κρίσιμος  { < κρίσις } = αναποφάσιστος , αμφίβολος,διαφιλονικούμενος. Κρίσις {< κρίνω } =1. διαχώρησις, εξέτασις,απόφασις  2.διαφορά,δίκη,κρισολογία,φιλονεικία  3.εκλογή  4.διάκρισις 5.απόφασις κριτού ,έκβασις,τέλος 6.μεταβολή ασθενείας ή δρόμος αυτής προς το τέλος 7. εξήγησις, διάλυσις 8.πρόσκλησις εις το κριτήριον.

ΣΚΑΡΛΑΤΟΥ Δ. του ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ – » Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».                         

Κραίνω { < κράας -κράς ,κάρηνον } = φέρω κάτι εις πέρας,εκτελώ ,εκπληρώ ,πραγματώνω ,ερμηνεύω,εξηγώ. Κραίνω αντί  του λέγω 2.άρχω, εξουσιάζω.  Κρίσις = το κρίνειν ή κρίνεσθαι //  Ξεχώρισμα,ξεδιάλεγμα ,σκέψις { μεταφ.} // απόφασις,δίκη ,κρισολογία //  [Ιατρ.] μεταβολή ασθενείας επί το κρείττον ή χείρον {= προς το καλλίτερον ή το χειρότερον }.

A.Π.Θ {Ιδρ. Μαν.Τριανταφυλλίδη} – » Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής «.                             

 1.Κρίση { λογ.} : το αποτέλεσμα της λογικής διεργασίας. 2. Κρίση : { ιατρ.} ξαφνική και βίαιη επιδείνωση μιας χρόνιας  πάθησης.

ΕΜΜ.ΚΡΙΑΡΑ  – » Νεοελληνικό  λεξικό ».                                                                                         

Κρίση : 1. Διανοητική ενέργεια κατά την οποία το άτομο εκτιμά [=κρίνει ] πρόσωπα ,πράγματα και καταστάσεις και διαμορφώνει άποψη ,καθώς και το αποτέλεσμα της κρίσης του.2.Η ικανότητα κάποιου να κρίνει ,να σκέφτεται σωστά ,ευθυκρισία. 3.Δικαστική απόφαση . .. 5[ θρησκ.] Η μέλλουσα κρίση = η τελική δικαίωση ή τιμωρία του κάθε ατόμου κατά τη συντέλεια του κόσμου. Η ημέρα της Κρίσης = η Δευτέρα Παρουσία. 8]α.[ιατρ.] έντονη εκδήλωση μιας παθολογικής κατάστασης ,ενώ το άτομο φαινομενικά είναι πλήρως υγιές.  8]β.απότομη μεταβολή  κατά την εξέλιξη λοιμώδους νοσήματος σε συγκεκριμένη ημέρα μετά την εκδήλωση της αρρώστιας και προαναγγέλλει την θεραπεία. 9]α. Περίοδος στη ζωή μιας ομάδας ή στη λειτουργία ενός συστήματος  ή οργανισμού που χαρακτηρίζεται από μεγάλες διαταραχές ,δυσκολίες , ένταση αστάθεια…  9]δ.Δύσκολη περίοδος στην προσωπική ζωή ενός ατόμου ,όταν αντιμετωπίζει ένα μεγάλο πρόβλημα και έχει εσωτερικές συγκρούσεις { κρίση συνείδησηςυπαρξιακή κρίση κ.τ.λ. }



xxx


 1. Η ΚΡΙΣΙΣ  ΣΤΗΝ  ΛΟΓΙΚΗ.                                                                                                               

Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».                                                   

Κρίσις = διάκριση ,διαχωρισμός .

ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟΙ  – ‘ Μέλισσος ‘, [ 9].                                                                                                 

Κρίσις = διάκρισις .

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Ηθικά Νικομάχεια » , { Θ’ – 1165 a }.                                                             

Σύγκρισις { συν+κρίσις } =παραβάλλω, παραλληλίζω  //  συνθέτω ,συνενώνω ,  συναρμολογώ  εκ νέου  τα απ’ αλλήλων χωρισθέντα.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ – »  Θεαίτητος  », { 150 b }.                                                                                             

Κρίνω = διακρίνω ,ξεχωρίζω  το αληθές από το μη αληθές [ =ψεύτικο ].

Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».                                       

Κρίσις -εως : //  [Λογ.] Διανοητική ενέργεια  η οποία δια της συγκρίσεως  προσδιορίζει  την λογικήν σχέσιν μεταξύ  δύο εννοιών , με το να  ενώνει [ενούσα ]ή με το να  χωρίζει αυτές [ αποχωρίζουσα ] αμοιβαίως : Κρίσεις αποφατικαί , διαζευκτικαί. 8. Η αποφασιστική τροπή ,κρίσιμη φάσις [κυρίως αναφορά προς νόσον]  ,παροξυσμός , διαταραχή.

NΕΩΤ. ΕΓΚΥΚΛ. ΛΕΞΙΚΟΝ » ΗΛΙΟΥ »– Το Αρχαίο Ελληνικόν Πνεύμα» . Κ.Δ.ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ -» Αριστοτέλης »,{ σελ.434 }Στην Αριστοτελική ορολογία η λογική κρίσις ονομάζεται »πρότασις’‘ ,»απόφανσις ‘‘ και » αποφαντικός λόγος’‘ .Κρίσις αποφαντική : η πρότασις στην οποία υπάρχει αλήθεια ή ψεύδος. Μόνο στην περιοχή των λογικών κρίσεων τίθεται ζήτημα αληθείας και ψεύδους . 

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Αναλυτικά πρότερα »,  {Α’ -24 a }  &  { A’ – 25 a }.                                       

 Πρότασις = ο καταφατικός  ή αποφατικός λόγος . Κάθε πρότασις είναι ή του [απλώς ] υπάρχειν  ή  του αναγκαστικώς  υπάρχειν  ή  του ενδέχεται υπάρχειν .

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  –  »  Περί ερμηνείας  » , { 17 a }.                                                                             

Η  κατάφασις είναι είδος αποφάνσεως [ < από + φαίνω ] . Η απόφασις [ < από + φημί ] είναι απόφανσις [ < από + φαίνω ].

a].ανάλογα με την ποιότητα b]. ανάλογα με την ποσότητα c].ανάλογα με τον τρόπο

Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».                                                 

 Απόφανσις :  {το από+φαίνεσθαι } η εκδήλωσις γνώμης , και  η άρνησις { < απο+φημί }.

IM.KANT – » Λογική ».                                                                                                                         

Κρίσις  : είναι η παράστασις  της ενότητος διαφόρων παραστάσεων ή η παράστασις των σχέσεών τους [ στο βαθμό που αποτελούν μία έννοια ]. Η ύλη και η μορφή αποτελούν τα ουσιώδη συστατικά στοιχεία της κρίσεως .

Ε.Π.ΠΑΠΑΝΟΥΤΣΟΥ  – » Λογική », { σελ.78-79 }.                                                                           

Ποίον είναι το πρωταρχικό  στοιχείο της σκέψεως ,η έννοια ή η κρίσιςΚρίμα = το προϊόν της σκέψεως .

Μ.Μ.ΡΟΖΕΝΤΑΛ  – » Αρχές της διαλεκτικής λογικής »,{ σελ. 228,229,232 }.                           

Η κρίσις είναι περισσότερο σύνθετη μορφή νοήσεως. Η κρίσις σε σύγκριση με την έννοια είναι κάτι ποιοτικά νέο.

2. Η ΚΡΙΣΙΣ στην ΙΑΤΡΙΚΗ.                                                                                                               

ΔΗΜ.Δ.ΛΥΠΟΥΡΛΗ  – » Ιπποκρατική ιατρική », Προγνωστικόν .                                             

H υγίεια , είναι αποτέλεσμα  ευκρασίας { ευ + κράσις : η  σωστή αναλογία των τεσσάρων χυμών [ αίμα,φλέγμα ,κίτρινη και μαύρη χολή ] στο ανθρώπινο σώμα }. Κράσις < κεράννυμι = αναμειγνύω κάτι με κάτι άλλο και παράγεται ένα τρίτο υλικό .Σε κάθε ασθένεια διαταράσσεται η ευκρασία των χυμών του σώματος κι ο ανθρώπινος οργανισμός αντιδρά , προσπαθώντας να αποκαταστήσει την αυτήν την δυσκρασία, με την βοήθεια της πέψεως. Πέψις  <  πέσσω ,πέττω ,πέπτω [= μαλακώνω ,ωριμάζω ] > πεπασμός [= μαλάκωμα,ωρίμανσις] .Απεψία : η βαθμιαία μεταβολή που υφίστανται οι χυμοί του σώματος, κατά την είσοδο ενός λοιμογόνου παράγοντα στον οργανισμό .Πέψις : η προσπάθεια του οργανισμού : 1.να επαναφέρει την διαταραγμένη αναλογία των χυμών στην προτέρα φυσική κατάσταση της υγίειας και 2.να εξαλείψει τους νοσογόνους παράγοντες. Kρίσις : το αποκορύφωμα του αγώνα που διεξάγει ο ανθρώπινος οργανισμός για την αποκατάσταση της ευκρασίας ,άρα και της υγίειας. Εάν αποκατασταθεί η υγίεια και επιτευχθεί η σωστή κράσις των χυμών δια της πέψεως ,τα κατάλοιπα αυτής [ πέψεως ] αποβάλλονται με τα ούρα , με τα κόπρανα , με τον ιδρώτα ή τον εμετό. 

ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ  -» Περί αρχαίης ιητρικής », { 18,19 }.                                                         

Πέψις { < πέσσω } ωρίμανσις , το πεφθήναι.  

 

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Μετεωρολογικά », [ Δ’ ].                                                                                   

Η  σήψις {< σήπομαι = σαπίζω}.  Η πέψις { θερμό } , η απεψία {ψυχρό } και τα είδη τους.   O Αριστοτέλης τονίζει ότι οι ονομασίες όπως πέψις – απεψία ,πέπανσις – ωμότητα,κρίσις  λύσις κ.τ.λ. ΔΕΝ κυριολεκτούν ,διότι είναι μεταφορικές.Επιχειρεί να περιγράψει τις χημικές μεταβολές κάθε είδους με τις διαδικασίες ωρίμασης των καρπών και του ψησίματος των φαγητώνΏστε θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε ότι οι λέξεις αυτές δεν αντανακλούν το αντικείμενο αυτό καθ’εαυτό στη νόηση ,αλλά ότι είναι κατά κάποιον τρόπον [ μεταφορικώς ] ένα είδος  αυτών – των αληθινών πραγμάτων .Παραδείγματος  χάριν , πέπανσις είναι η ωρίμασις των φρούτων ,το γίνωμα των καρπών, το ζύμωμα και το ψήσιμο των τροφών ,ώστε να είναι εύ-πεπτα.. Στην ιπποκρατική ιατρική η πέπανσις  χρησιμοποιείται μεταφορικά στην ‘ωρίμανση των χυμών‘ του σώματος και στην ‘ωρίμανση  την νόσου’ ,όταν  δηλαδή  διαπιστωθεί -σε κάποιο στάδιο της νόσου- ότι οι χυμοί αυτοί μεταβάλλονται από λεπτότεροι σε παχύτερους κι όταν η νόσος έχει  ‘μαλακώσει’ .

Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».                                           

Πέσσω / πέττω / πέπτω  Πέψις  > [ pepsis ] .Λύσις  { < λύω }.

ΚΛΑΥΔΙΟΥ  ΓΑΛΗΝΟΥ  – » Περί κρίσεων υπόμνημα », [Α’ -κεφ.β’].                                             

Τα στάδια των νόσων :

                                                                                                                                                  

ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ  – » Περί κρισίων  » ,εισαγωγή  &  [34] .                                                               

Κρίσις = η αποφασιστική μεταβολή ή τροπή σοβαρής νόσου ,που οδηγεί στην θεραπεία ή στον θάνατο.

ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ – » Περί παθών », [ 8 ].                                                                                               

H κρίσις της ασθενείας [ ιπποκρατικός  όρος ] είναι η αποφασιστική μεταβολή ,η τροπή της νόσου ,η οποία καθορίζει την καλή  ή την κακή εξέλιξή της.Την κρίση συνοδεύουν σημαντικά συμπτώματα ,που εκδηλώνουν την  άμυνα του οργανισμού ,όπως ιδρώτας ,ρίγος,υψηλός πυρετός , εμετός  και άλλα, ειδικά κατά την διάρκεια των παροξυσμών της νόσου. Τέλος ή αποκαθίσταται η υγίεια ή  η materia peccans {=παθογόνος ουσία } μετατοπίζεται  σε άλλο τόπο [θέση] του σώματος  [= απόστασις ] και εξελίσσεται  σε άλλο νόσημα ή επέρχεται το μοιραίον.

 

ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ  – » Αφορισμοί  », { Α’-1 & 20 }.                                                                             

Η κρίσις = διαχωρισμός [ διαφορική διάγνωσις } και απόφασις περί νόσου.

ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ  – » Προγνωστικόν ».                                                                                                 

Κρίνω = ξεδιαλύνω. Κρίσις =/= λύσις { επί πυρετού }.

ΣΤΕΦΑΝΟΥ  ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ   – » Σχόλια  εις το »προγνωστικόν» του Ιπποκράτους ».           

Τι εστί κρίσις ; Κρίσις :  οξύρροπος { η έχουσα οξεία ροπή=η αιφνίδιος ,η ταχεία} και αθρόα { η συνεχής και αδιάλειπτος } μεταβολή εν νόσω.  Από που ονομάστηκε κρίσις ;΄Ονομάστηκε  ‘κρίσις’  μεταφορικά από  αυτούς , που κρίνονταν  στα  δικαστήρια και περίμεναν την ετυμηγορία των δικαστών.  Διότι όπως ακριβώς  αυτός που καταδικάζεται βρίσκεται μεταξύ ζωής και θανάτου ,το ίδιο ακριβώς είναι , είπε κάποιος ,που είχε δει  άνθρωπο να νοσεί και να διάγει βίον γεμάτο δυσφορία . Αυτός  ο άνθρωπος κρίνεται [ βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο ] μεταξύ ζωής και θανάτου.

ΑΝΤΟΝ  ΠΑΒΛΟΒΙΤΣ   ΤΣΕΧΩΦ  – » Η κρίση ».                                                                             

Τρεις  φίλοι φοιτητές αποφασίζουν  ένα χειμωνιάτικο βράδυ να πάνε στους πέριξ  οίκους  ανοχής.Ο Βασίλιεφ  ,ο ευαίσθητος  φοιτητής  της Νομικής , παθαίνει σοκ στην επαφή του με αυτές τις ανυπόληπτες γυναίκες  και με την δυστυχία που ζουν ,διότι είναι κι αυτά πλάσματα του Θεού σκέφτεται.Προσπαθεί να βρει διάφορους τρόπους να τις βοηθήσει ,αλλά επειδή δεν βρίσκει  σωτήρια λύση καταλήγει σε εσωτερικό αδιέξοδο με έντονο το συναίσθημα της ντροπής. Συνεπεία αυτής ήταν η νευρική κρίση { κλονισμό } που υπέστη ,η οποία  τελικώς  τον οδήγησε  στον ψυχίατρο..

RENE  MAGRITTE  – » The Pleasure Principle { Portrait of Edward James }. [ 1937 ].

tumblr_kwep9efjqb1qav9gjo1_640 (1)


Γ.ΠΡΙΝΙΑΝΑΚΗ – »Η γλώσσα των Ελλήνων είναι η γλώσσα που μιλάει η φύση»,{σελ.143}.

» Το ‘κρίνω‘ εντάσσεται εννοιολογικά στις λέξεις που εκφράζουν ήχο,βοή,ομιλία.  Το ρήμα ‘κρίνω’ οφείλει την προέλευσή του στο μεταίχμιο , δηλαδή στο σημείο εκείνο το οριακό πέραν του οποίου επέρχεται κάτι.Αυτό που στην Αγγλική ,από τα Ελληνικά ,λέγεται critical point { =κρίσιμο σημείο }.

ΦΡΑΝΤΣ  ΚΑΦΚΑ -»Η κρίση » { Das Urteil = ετυμηγορία ].                                                         

Σ’ αυτή την νουβέλα,  η σύγκρουση πατέρα- υιού  είναι  θανάσιμα σφοδρή. Ο διάδοχος  της πατρικής εξουσίας  Γκέοργκ βάζει τον πατέρα του στο κρεβάτι και τον σκεπάζει .Ο πατέρας  όμως αντιδρά ,σηκώνεται απότομα και τον καταδικάζει σε θάνατο δια πνιγμού. Η κρίση [= ετυμηγορία ] του πατέρα είναι διαταγή για τον Γκέοργκ και την εκτελεί.

ΔΑΜ. ΣΤΡΟΥΜΠΟΥΛΗ  – » Ετυμολογικό λεξικό της Ελληνικής ».

Γ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ  – » Ετυμολογικό λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας ».                       

Κρίνω { < κρί-ν-jω } : αρχ.σημ. διαχωρίζω ,κοσκινίζω . // Λατ, cribrum {= κοσκινο } >  Γαλλ. crible  , crimen -inis = κρίση,απόφαση- κατηγορία,έγκλημα { > Γαλλ. crime } //  Αποφασίζω { ομηρική εποχή }, διατυπώνω γνώμη,αποφαίνομαι ,δικάζω.  Κρίση { <  κρίσις } = απόφαση-εκλογή ,καταδίκη ,δυσμενής έκβαση { κυρ.για νόσους } ενώ οι σύγχρονες χρήσεις  στην οικονομία, την πολιτική οφείλονται στην επίδραση των ελληνογενών crise { Γαλλ. } και  crisis { Aγγλ. }

ΣΤΕΦ.ΚΟΥΜΑΝΟΥΔΗ  – » Λεξικόν  Λατινο-Ελληνικόν ».                                                           

Cerno : κρίνω =χωρίζω  2].κρίνω = διακρίνω .»cerno farinam cribro» = σήθω , διασήθω , καθαρίζω το αλεύρι με το κόσκινο { κρησέρα =κρησάρα }  3]. κρίνω= διακρίνω με τους οφθαλμούς , καθορώ {κατιδείν }, φαίνομαι.  4].κρίνω = διακρίνω με την διάνοια ,διαγιγνώσκω .  Certus,a,um  [ συγγενές του cerno ] : βούλομαι ,προτιμώ  2].επιθ. βέβαιος ,ασφαλής ,πιστός . Crimen -is { < cerno } : έγκλημα ,κρίμα,αιτία ,κατηγορία   2]. αμάρτημα ,αδίκημα.

ΑΝ. ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ  – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – ‘‘ Αρχιγένεθλος  ελληνική γλώσσα ».                               

Κρίσις  { crisis } —–> κρίμα { crime }. [ Προσέξτε την διαφορά : στην  Λατινική :crisis ,στην νεο-Ελληνική :  κρίση.! ].

ΑΡ..ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ – » Η οικουμενική διάσταση της ελληνικής γλώσσας ».                       

Crisis { 1453 } : = η αποφασιστική στιγμή { critical point } από την οποία κρίνεται η έκβαση ενός αποτελέσματος.

R .KOSELLECK – » Κρίση ».                                                                                                               

Ο διακεκριμένος ιστορικός  των εννοιών Ράινχαρτ  Κόζελλεκ ,στο παρόν  δοκίμιό του, προσπαθεί να δώσει απάντηση στα εξής ερωτήματα : Τι σημαίνει ‘κρίσις’ ; Ποίο είναι το περιεχόμενο και οι σημασίες αυτής της λέξεως ;  Αφού πρώτα αναλύει  την αρχαιοελληνική χρήση της λέξεως ,συμπεραίνει στο τέλος του δοκιμίου του ότι : << Οι πολύπλευρες σημασίες της λέξεως  γνώρισαν τεράστια ποσοτική ανάπτυξη από τον 19ο αι.,ενώ αυτή η ίδια δεν κέρδισε σχεδόν τίποτα σε σαφήνεια ή ακρίβεια. Η »κρίση» παραμένει ένα σλόγκαν ! H ίδια  η χρήση της λέξεως μπορεί να ερμηνευτεί ως ένα σύμπτωμα μιας ιστορικής »κρίσεως»,η οποία διαφεύγει ενός …ακριβούς ορισμού[!]..>>

B]. ΤΟ  ΚΡΙΜΑ.                                                                                                                                      

ΑΝ. ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ  – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Ο εν τη λέξει Λόγος ».                                                   

Η κατάληξις [-μα] δηλώνει κάτι  υπαρκτόν και μόνιμον ,πολλάκις δε  το πέρασμα του αφηρημένου στο συγκεκριμένο. Όπως  ποίησ-ις —–> ποίη-μα , κίνησ-ις—–> κίνη-μα ,κύησ-ις—-> κύη-μα,μάθησ-ις—-> μάθη-μα   κ.α.

Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».                                               

Το κρίμα .Μεταγενέστερα το κρίμα { κρί-μα <—–κρίσ-ις } ταυτίστηκε με την αμαρτία!

Ν.Π. ΑΝΔΡΙΩΤΗ  – » Ετυμολογικό  λεξικό της κοινής Νεοελληνικής ».                                     

Κρίμα { < κρίνω }.Η σημασία ‘βασανίζω’ από τη βασανιστικήν ανάκριση.

Γ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ  – » Ετυμολογικό λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας ».                 

Κρίμα  { < κρίνω }.Αρχική σημασία : κρίση , απόφαση. Ελληνιστική σημασία : καταδίκη ,κατάκριση .  Μεσαιωνική σημασία { ως επίρρημα }: αδικία,άδικο.

ΑΙΣΧΥΛΟΥ  – » Ικέτιδες », { στ.395-397 }, [ αποδ.Κ.Χ.Μύρης ].                                                         

Κρίνω = ζυγιάζω.  Κρίμα = απόφαση.  Κριτής = δικαστής.

Γ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ  –  »  Λεξικό συνωνύμων και αντωνύμων  ».                                                 

Α’].Κρίμα : 1. Αμάρτημα ,λάθος  2.Αδικία . ΑΝΤ. ευτύχημα ,τύχη. Β’].Κρίμα { ως επιφώνημα } : ατυχία, κακοτυχία, δυστύχημα.

MICHAEL HAYTER  – » Housing crisis ».

2025528-KCLXWWIK-7

Γι’ αυτό άλλο η κρίσ-ις{= η ικανότης του κρίνειν,αφηρημένη  },άλλο η κρίσ-η{ =αυτή, η οποία είναι  στατική και συγκεκριμένη} Το δε κρί-μα είναι το αποτέλεσμα της ικανότητος του  κρίνειν .Η δε  κατάληξις  εις [-μα] δηλώνει πάντα  το συγκεκριμένο και στατικό.          Από την Λογική και τα  Δικαστήρια  η λέξη’ κρίσις [ το να διαχωρίζω ,διακρίνω ] πέρασε πρώτα στην ιατρική ορολογία  ως κρίσις  νευρική ,υστερική κ.α. κι έπειτα στην Χριστιανική θρησκεία ως θεϊκή κρίσις  : Τελική Κρίσις , Δευτέρα Παρουσία…    Σήμερα η λέξη χρησιμοποιείται άνευ ουσίας. Διότι αιωρούνται  πλέον οι ‘κρίσεις’ αυτομάτως , χωρίς την ανάγκη  κριτού και κριτηρίων ! Κρίσεις  μαλθακές , από ψευδοκριτές  με» license  to παπαρολογείν », πολλές και επικίνδυνες  !  Παντού και πάντοτε όμως  θα υπάρχει κάποιος κριτής , ο οποίος θα έχει ασφαλή  κριτήρια για να εκφράσει ορθά  την κρίσιν του ,προσπαθώντας να διακρίνει ,να ξεχωρίσει ,να ξεδιαλύνει ,να συγκρίνει , να επικρίνει ,να ανακρίνει ,να κατακρίνει ,να εγκρίνει αυτά που θα τον φέρουν πιο  κοντά στην αλήθεια.                    

ΚΑΒΕΡΤΖΑ ΦΡΑΓΚΙΑ  – » Η Δευτέρα Παρουσία »,{1641 } .                                                           

Στο κέντρο ο Αρχάγγελος  Γαβριήλ με τον ζυγό της Ψυχοστασίας και το σπαθί.

[αριστερά] –  Ζυγοί ψυχοστασίας που συνόδευαν τον νεκρό στο ταξίδι του για τον Κάτω κόσμο. [δεξιά ]-Στη χρυσή ζυγαριά του Διός τοποθετήθηκαν οι κήρες {=καρδιές } του Αχιλλέα και του Έκτορα και το αποτέλεσμα έκρινε ποιος από τους δύο θα έχανε τη ζωή του κατά την διάρκεια της μάχης { Ιλιάδα Χ’ , στ.209-212 }.Στην ομηρική εποχή ,η ψυχοστασία ήταν διαφορετική επειδή γινόταν πριν από τον θάνατο.Διότι η ψυχή είχε την σημασία της ζωής.

Η  Θέτις  { θεά της Δικαιοσύνης }  κρατώντας  ζυγαριά και σπαθί  –  Οι Κριτές του Κάτω κόσμου { Ραδάμανθυς , Μίνως , Αιακός  }..




Η  απόδοσις των αρχαίων κειμένων δεν είναι φωτογραφική . Συνεπώς βασίζεται, αλλά ενίοτε δεν ταυτίζεται απόλυτα με αυτή των μεταφραστών συγγραφέων .

Τα περισσότερα  αρχαία κείμενα ,από όσα χρησιμοποιήθηκαν ,μπορείτε να τα αναζητήσετε στο διαδίκτυο ,όπως στα πολύ χρήσιμα »google books » ,» wikisource» , »anemi » ,» πύλη» κ. α

Σοσιαλισμός και Κομμουνισμός.

Οι σοσιαλιστικές ιδέες ,ο σοσιαλισμός σαν σύστημα οικονομικοπολιτικό ,όπως και ο κομμουνισμός ,το επόμενο στάδιο του σοσιαλισμού { σύμφωνα με τους θεωρητικούς του Μαρξισμού } δεν είναι κάτι το καινοφανές στην ανθρώπινη ιστορία .Το σοσιαλιστικό όνειρο  πάντα γοήτευε και προσέλκυε πολύ κόσμο ,γιατί αποτελούσε ένα είδος καταφυγίου πολλών ανθρωπιστών αλλά και κάθε λογής αδικημένων  ,ενίοτε δε και   αποτυχημένων .Το όνειρο της »σοσιαλιστικής» κοινωνίας δηλαδή ,δεν είναι δημιούργημα αποκλειστικό του Μαρξ και των κάθε λογής οψίμων μαρξιστών. Από τα αρχαία χρόνια γεννήθηκε στην σκέψη φωτισμένων οραματιστών  μία ιδεώδης κοινωνία ανθρώπων ,που θα συνδύαζε την ευημερία με την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ελευθερία .Στην φανταστική  αυτή κοινωνία δεν θα υπάρχουν οι αντιθέσεις πλουσίων και πτωχών ,εχόντων και μη εχόντων ,διότι θα έχουν εξαλειφθεί οι περίφημες ταξικές διακρίσεις. Επίσης θα εκμηδενιστεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και ενός λαού από άλλον λαό. Ακόμη δεν θα υπάρχει κανενός είδους καταπίεση{οικονομική , πολιτική ,κοινωνική και πνευματική}.Στην ιδεατή αυτή πολιτεία  θα έπαυαν οι αδικίες , θα καταργούνταν οι πόλεμοι ,θα τελείωναν οι στερήσεις και γενικά  θα εξαλείφονταν όλα τα δεινά ,που καταδυναστεύουν ανέκαθεν την ανθρωπότητα. Αυτήν την ιδανική ‘πολιτεία δικαίου’ [ μετέπειτα την βάφτισαν »σοσιαλιστική» ]  πρώτοι την  φαντάστηκαν  οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι .

1.ΙΣΤΟΡΙΚΗ  ΑΝΑΔΡΟΜΗ. 

ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟΙ – » Αντιφών »,[ περί αληθείας ] – »Ανώνυμος  Ιαμβλίχου ».

Ο πρώτος φιλόσοφος »σοσιαλιστής » της αρχαιότητας είναι ο Αντιφών ο Σοφιστής  { άλλος από τον ρήτορα },που δίδαξε την κατάργηση των ταξικών διακρίσεων. Ο Ανώνυμος του Ιαμβλίχου πάλι ανέπτυξε την άποψη ,ότι τα πολιτικά προβλήματα έχουν  πολύ συχνά οικονομικά και κοινωνικά-ταξικά αίτια .Άποψη που ο μαρξισμός αργότερα την κατέστησε πυρήνα της φιλοσοφίας του.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Πολιτικά », { Β -1266 a-b }.

Ο φιλόσοφος  Φαλέας εκ Χαλκηδόνος ήταν πιθανώς σύγχρονος του Σωκράτους .Το όνομά του δεν αναφέρεται πουθενά αλλού παρά μόνον στα »Πολιτικά »του Αριστοτέλους. Ασχολήθηκε με τα κοινωνικά προβλήματα  και πρώτος αυτός  καταφέρθηκε εναντίον του θεσμού της ατομικής ιδιοκτησίας ,την οποία θεωρούσε ως αιτία κάθε δυστυχίας και κακοδαιμονίας στην πόλη.

ΑΛΚΙΔΑΜΑΝΤΟΣ  – » Απόσπασμα  Μεσσηνιακού λόγου »,{1}.

Ο Αλκιδάμας ο Ελα’ί’της { από την Ελαία της Αιολίδος, στην Μικρά Ασία } ήταν σοφιστής και ρητοροδιδάσκαλος. Από τον παραινετικό Μεσσηνιακό του λόγο έχει σωθεί το απόσπασμα ,που περιέχει την γνωστή ρήση του περί ελευθερίας και ισότητος  όλων των ανθρώπων βάσει του »φυσικού  δικαίου».

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ  – » Λυκούργος » ,{8}.

Το καθεστώς που εφάρμοσε ο Λυκούργος στην Σπάρτη είχε πολλά »σοσιαλιστικά » χαρακτηριστικά με βασικό αυτό της κοινοκτημοσύνης.!

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ  – » Σόλων »,{ 18 }.

Ο σοφός νομοθέτης  Σόλων διαίρεσε την αθηνα’ι’κή κοινωνία σε τάξεις ή κατηγορίες με οικονομικά κριτήρια 2.500 χρόνια πριν τον Μάρξ . Με την διαγραφή δε των χρεών σε μια ειδική κατηγορία πολιτών { σεισάχθεια } και την  επιβολή της προοδευτικής  φορολογίας ,ο Σόλων μπορεί να θεωρηθεί ως ο πρώτος πολιτικός ηγέτης ,που εφάρμοσε στην πράξη βασικές αρχές του σοσιαλισμού και μάλιστα αναίμακτα .!

ΠΛΑΤΩΝΟΣ  – » Πολιτεία », { Δ’ – 434 c  }.

Πλάτων  προτείνει ένα  ιδιότυπο σύστημα »αριστοκρατικού  σοσιαλισμού»  , η οποία στηρίζεται στην αρχή της κοινοκτημοσύνης .Χωρίζει δε  την ιδανική πολιτεία  σύμφωνα με την τριμερή διάκριση των μερών της ψυχής : ἐπιθυμητικόν-θυμοειδές- λογιστικόν. Κατά το σχέδιο αυτό θα υπάρχουν τρείς χωριστές τάξεις : α] των »φιλοσόφων ή αρχόντων » ,που θα ασκούσαν όλη την εξουσία , β] των ‘‘επικούρων ή φυλάκων », που θα ήσαν τα εκτελεστικά όργανα των πρώτων {στρατός,αστυνομία,κρατικός μηχανισμός} και γ]  των »παραγωγών » ,των εργαζομένων αγροτών και χειροτεχνών. Η κάθε τάξη έχει τον δικό της προορισμό και μόνον η πολυπληθής  τρίτη τάξη { των παραγωγών } θα έχει ατομική ιδιοκτησία και οικογένεια .Οι δύο πρώτες τάξεις πρέπει να κυβερνούν τους πολλούς { παραγωγούς }.Τα μέλη όμως των δύο πρώτων τάξεων  όφειλαν να απαλλαγούν από κάθε είδους ιδιοτέλεια γι’ αυτό μεταξύ τους θα ίσχυε η κοινοκτημοσύνη.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ  – » Πολιτεία »,{  Θ’-592 b }.

Ο Πλάτωνας στο τέλος του Θ’ βιβλίου του -δια των λεγομένων από τον Γλαύκο – διατυπώνει την αμφιβολία ,ότι πολιτεία όπως την περιγράφει είναι μάλλον δύσκολο να επιβληθεί σε κοινωνίες ανθρώπων . Αυτό αποδείχθηκε όταν επιχείρησε ματαίως να θέσει σε εφαρμογή τις θεωρίες του περί ‘Πολιτείας’ στις Συρακούσες, όπου πήγε τρεις φορές  πλησίον των δύο Διονυσίων { Τύραννοι των Συρακουσών } και  πραγματικά  θαλασσοπνίγηκε , ώστε  αναγκάστηκε αργότερα να γράψει στους ΄Νόμους’  του ότι: << δια να δεχθούν  οι άνθρωποι να ζήσουν υπό παρόμοιαν πολιτείαν ,πρέπει προηγουμένως να καταστούν ,να γίνουν, τέκνα θεών >>.

ΔΙΟΔ. ΣΙΚΕΛΙΩΤΟΥ  – » Βιβλιοθήκη Ιστορική », {Βιβλίον  Β’ }.

Ο Ιαμβούλος στην »Ηλιούπολή » ,περιγράφει την μυθική χώρα των Μακάρων ,όπου οι άνθρωποι υπηρετούν ο ένας των άλλον και μοιράζονται τα αγαθά δίκαια .Στην χώρα αυτή ,τα σιτηρά φυτρώνουν άνευ καλλιέργειας και τα δένδρα είναι μονίμως γεμάτα καρπούς . Αλλά αν κανείς γίνει ανάπηρος ή γενικά έχει κάποιο φυσικό ελάττωμα στο σώμα ,τον αναγκάζουν -σύμφωνα με έναν αυστηρό νόμο – να τερματίσει μόνος την ζωή του.Επίσης νόμος  τους υποχρεώνει να ζουν έναν ορισμένο αριθμό ετών ,που άμα τον συμπληρώνουν φεύγουν εκουσίως [57].Δεν νυμφεύονται  τις γυναίκες, αλλά τις έχουν κοινές και τα παιδιά που γεννιούνται τα έχουν από κοινού και τα αγαπούν όλα εξ ίσου.Σε κάθε κοινωνική ομάδα την αρχηγία την έχει ο γεροντότερος,ακριβώς σαν να ήταν βασιλιάς,και τον υπακούουν  όλοι [58].Ακολουθεί το [59,6].

ΝΕΩΤ.ΕΓΚΥΚΛ.ΛΕΞΙΚΟΝ »ΗΛΙΟΥ»  –  » Οι Λαοί της Ανατολής » , { σελ. 20 }.

ΣΟΥΜΕΡΙΟΙ . 4. Η νήσος Παγχαία ».

Η νήσος Παγχαία ήταν αρχαιοτάτη αποικία Μινωιτών { Κρητών }.Ο Μεσσήνιος φιλόσοφος Ευήμερος περί το 280 π.Χ. εξέδωσε σύγγραμμα από τρία βιβλία με τον τίτλο »Ιερά αναγραφή »,το οποίον έχει χαθεί ,αλλά το διέσωσε στην Λατινικήν ο Ρωμαίος ποιητής Έννιος .Εκεί αναφέρεται η αρχαιοτάτη αποικία Κρητών στον Ινδικόν ωκεανόν και στην νήσον Παγχαία .Στην κοινωνία της Παγχαίας η γη ,τα ζώα και τα εισοδήματα ανήκαν συλλογικά σε ολόκληρη την κοινότητα .Ατομική ιδιοκτησία απαγορευόταν εκτός από την κατοχή οικίας και κήπου .!! Η »Ιερά αναγραφή » του Ευημέρου έχει χαθεί ,αλλά το διέσωσε στην Λατινική ο Ρωμαίος ποιητής Έννιος. Αναφέρει δε αυτό ο Φλάβιος Ιώσηπος στο »Κατ’ Απίωνος », ο Ευστάθιος Θεσσαλο-νίκης στα σχόλιά  του επί της  Ιλιάδος  και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης σε αποσπάσματα χωρίς όμως να μνημονεύει την πηγή του.  .

ΔΙΟΔ. ΣΙΚΕΛΙΩΤΟΥ  – » Βιβλιοθήκη Ιστορική », {Βιβλίον Ε’-45 }.

Στην  Παγχαία νήσο ,δεν επιτρέπεται να έχει κανείς τίποτα δικό του ,εκτός από το σπίτι και τον κήπο του. Οι ιερείς μοιράζουν δίκαια στον καθένα μερίδιο από τις σοδειές.

ΠΑΝ. ΛΕΚΑΤΣΑ – » Η πολιτεία του Ήλιου ».

Το »σοσιαλιστικό ιδεώδες » ενέπνευσε και την μεγάλη επανάσταση της Περγάμου ,όπου αρχηγός της  ήταν ο Αριστόνικος. Η μοναδική  για την Αρχαιότητα και συνδυασμένη από κοινού ,επανάσταση των δούλων και των ακτημόνων της Μικράς Ασίας κατά την περίοδο όπου το κράτος της Περγάμου περνούσε στην Ρωμα’ι’κή εξάρτηση.Η επανάσταση διήρκεσε αρκετά χρόνια { 133 – 128 π.Χ. } και σχημάτισε την ‘Ηλιούπολη‘ . Ο ίδιος ο ηγέτης του κινήματος , Αριστόνικος , απεικονίζεται σαν κάτι μεταξύ τυχοδιώκτη και κοινωνικού αναμορφωτή { σελ. 39,40 }.

ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟΙ – » Πυθαγόρας  » .

»Σοσιαλιστικά’‘ μέτρα εισηγήθηκε και ο μέγας μύστης -φιλόσοφος Πυθαγόρας στις πόλεις της Μεγάλης Ελλάδος . Στην  περίφημη σχολή του  »ομακοείον’‘ ή »ομακό’ι’ον » ,που ίδρυσε στον Κρότωνα ,τα πάντα ήσαν κοινά.

ΔΙΟΔ. ΣΙΚΕΛΙΩΤΟΥ  – » Βιβλιοθήκη Ιστορική », {Βιβλίον Ε’,7-10 }.

Ένα από τα κυριώτερα σοσιαλιστικά πειράματα έγιναν και στις νήσους των Λιπάρων        { βορείως της Σικελίας }.Εκεί το 580 π. Χ.  Ρόδιοι και Κνίδιοι ίδρυσαν κοινοβιακή κοινωνία ,η οποία έζησε μέχρι το 251 π.Χ. όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν τα νησιά.

bandicam 2018-08-04 02-17-02-286

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ – » Τιβέριος , Γά’ι’ος  Γράκχος  ».

Γράκχοι ή Γράγχοι  ήταν επίθετον αρχαίας ρωμα’ι’κής οικογενείας  πληβείων του γένους των Σεμπρωνίων ,που ανέδειξαν πολλούς επιφανείς άνδρες με κυριωτέρους τους  δύο αδελφούς  και  μεγάλους μεταρρυθμιστές  – δημάρχους  Τιβέριο Σεμπρώνιο Γράκχο  και Γά’ι’ο  Σεμπρώνιο Γράκχο .

Τ.ΜORE – » Ουτοπία ».

Το 1516 ο Θωμάς Μορ { 1480-1535 } γράφει την »Ουτοπία »του. Το φανταστικό νησί του το αποκαλεί » Ουτοπία » από τις ελληνικές λέξεις  [ου + τόπος ].Σ΄αυτό το νησί οι κάτοικοι ζουν ευτυχισμένοι χάρις στο ιδιόμορφο ‘‘σοσιαλδημοκρατικό ‘‘,όπως θα λέγαμε σήμερα, καθεστώς τους. Από το έργο του Μορ ονομάστηκε αργότερα ως »ουτοπικός σοσιαλισμός » όλος ο προμαρξιστικός σοσιαλισμός .

TΟΜΑΖΟ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΑ  –  Η Πόλη  του Ήλιου », { σελ. 40-45 }.

Η Πόλη του Ηλίου { La citta del sole ,1602 μ.Χ. } είναι μια από τις κλασσικές ουτοπίες της ύστερης Αναγέννησης ,που προανήγγειλαν τον ουτοπικό σοσιαλισμό.Ο Τομάζο Καμπανέλλα  ήταν μελετητής του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού ,εκφραστής του ουμανιστικού πνεύματος και προάγγελος της σύγχρονης επιστήμης.Το ουτοπικό του σχεδίασμα είναι το θεωρητικό συμπέρασμα μιας εξέγερσης,που συνετρίβη πριν ακόμη εκδηλωθεί.Ήθελε να δημιουργήσει μια πολιτεία ,όπου όλοι θα είχαν τα αναγκαία  να ζήσουν από κοινού.

ΦΡΑΝΣΙΣ  ΜΠΕ’Ι’ΚΟΝ – » Νέα Ατλαντίδα ».

Ο Σερ Φράνσις Μπέικον {1561 -1626 μ.Χ.} ήταν Άγγλος φιλόσοφος, πολιτικός, επιστήμονας και συγγραφέας .Μεταξύ των δοκιμίων του Βάκωνος κατατάσσεται και η μυθική  ιστορία για το νησί της Ατλαντίδας, την οποίαν  συνέγραψε κατά τας δυσμάς του  βίου του γι’ αυτό δεν την  αποτελείωσε κι έτσι παράμεινε ημιτελής. Στην μυθική αυτή πολιτεία της» Νέας  Ατλαντίδος »ήταν ανεπτυγμένη  σε ύψιστο βαθμό η καλλιέργεια της επιστήμης και της τεχνικής. Ήδη σ’αυτή την μαγευτική ,του Νοτίου Ειρηνικού ,οι σολομωνικοί μάγοι είχαν εφεύρει μικροσκόπια ,τηλεσκόπια ,αυτοκουρδιζόμενα ρολόγια ,υποβρύχια,αυτοκίνητα και αεροπλάνα. Είχαν εφεύρει αναισθητικά ,ύπνωση και τρόπους συντηρήσεως της ζωής καθώς και τρόπους επιμηκύνσεως του βίου.Ακόμη βρήκαν τρόπου να εμβολιάζουν τα φυτά ώστε να παράγουν νέα είδη, να μετατρέπουν μέταλλα και να μεταβιβάζουν μουσική σε μεγάλες αποστάσεις .Στον οίκο του Σολομώντος  η κυβέρνηση και η επιστήμη είναι μαζί συνδεδεμένες  και όλα τα όργανα και η οργάνωση της έρευνας είναι μέρος του κρατικού εξοπλισμού.Η νήσος είναι οικονομικώς ανεξάρτητη και αποφεύγει το εμπόριον με τους ξένους ως παγίδα για πόλεμο.Εισάγει την γνώση όχι όμως και τ’αγαθά.

WILL& ARIEL DURANT– » Παγκόσμιος ιστορία του Πολιτισμού », τομ.{Ζ’},

Κεφ. [V] .Η φιλοσοφία ενός πολιτικού ανδρός ,{σελ.202 }.

Ο Βάκων έγραψε την »Νέα Ατλαντίδα ‘‘ το 1624 μ.Χ. χωρίς να καταφέρει ποτέ να την ολοκληρώσει.Ήθελε με το έργο του να δώσει ένα υπόδειγμα οργανώσεως ενός ιδανικού κράτους με κύριο σκοπό την καλλιέργεια των επιστημών  και τις  εφευρέσεις.Την μυθολογική αυτή χώρα την ονομάζει Ατλαντίδα δανειζόμενος την ονομασία από τον διάλογο του Πλάτωνος ‘‘Κριτίας »,όπου ο Αθηναίος φιλόσοφος περιγράφει ιδεώδη πολιτεία ,που είχε ιδρυθεί στο νησί Ατλαντίδα.

Σάρωση_20180812

ΖΑΝ-ΖΑΚ ΡΟΥΣΣΩ – » Η καταγωγή και οι βάσεις της ανισότητας μεταξύ των ανθρώπων ».

Ζ.Ζ.Ρουσσώ {1712 – 1778 } :  Ελβετός φιλόσοφος,συγγραφέας, συνθέτης .Οι πολιτικές ιδέες του επηρέασαν την ανάπτυξη της κομμουνιστικής,της σοσιαλιστικής θεωρίας αλλά και της ιδεολογίας του εθνικισμού.

ΝΙΚ. ΜΠΟΥΧΑΡΙΝ  – » Το αλφάβητο του κομμουνισμού ».

Ο Νικολά’ι’ Μπουχάριν { 1888-1938 }ήταν από τους πρωτεργάτες Μπολσεβίκους της  Οχτωβριανής επανάστασης. Ήταν νομικός ,οικονομολόγος  και θεωρητικός του Μαρξισμού  Επίσης κομματικός  και πολιτικός ηγέτης του Κ.Κ.Σ.Ε. όπως και  ακαδημαϊκός. Διετέλεσε συντάκτης της Πράβντα και  συντάκτης της εφημερίδας Ιζβέστια Ουσιαστικά, ήταν ο κυριότερος ιδεολόγος του κόμματος. Η ιδανική  ‘πολιτεία’ του Ν.Μπουχάριν περιλαμβάνει αρκετά κι επιλεγμένα  δομικά υλικά  από τις προγενέστερες  ουτοπικές  πολιτείες – περισσότερο από τη Πλατωνική – που θεωρητικώς  αξιοποιούνται  κατά το δέον ,για το χτίσιμο της φουτουριστικής κομμουνιστικής πολιτείας.

Πλατωνισμός – Κομμουνισμός : ομοιότητες  και διαφορές. 

Η ‘πολιτεία  ή  περί δικαίου »του Πλάτωνος και η  ‘κομμουνιστική  κοινωνία’  παρουσιάζουν πολλά κοινά  και διαφορές . Κοινός είναι ο στόχος : ν’ απαλλαγεί ο άνθρωπος από τα δεινά του και οι κοινωνίες να γίνουν ανθρωπινώτερες .Στα μέσα διαφωνούν. Ο Πλάτων πίστευε ότι η ιδεώδης  πολιτεία μπορεί να πραγματωθεί δια της συστηματικής εκπαιδεύσεως του ανθρώπου και δια της πειθούς βασικά , χωρίς να αποκλείει και την δια βιαίων μέσων ακόμη  καλλίτερη διαμόρφωση της κοινωνίας και της πολιτείας. Καταργεί  ο Πλάτων περίπου την απόλυτον ελευθερία του ατόμου και τις πρωτοβουλίες των πολιτών ,διότι θέλει την πολιτεία» πειθαρχημένη».Το σύστημα αυτό θα το ονομάζαμε σήμερα »ολοκληρωτικό». Αντίθετα από τον Πλάτωνα ,οι εμπνευστές και ηγέτες του επαναστατικού σοσιαλισμού δίδαξαν ,ότι οι κοινωνίες μπορούν να διορθωθούν και να γίνουν καλλίτερες ,δια της χρησιμοποιήσεως βιαίων μέσων. Στο  ολοκληρωτικό σύστημα  όμως συμφωνούν .Ο Πλάτων ζητεί στην ‘πολιτεία’ του την κατάργηση της ιδιοκτησίας  και την διανομή των αγαθών{ των προ’ι’όντων της παραγωγής } από το κράτος. Όπως και οι κομμουνιστές απαιτούν την κρατικοποίηση των μέσων παραγωγής και  κατανάλωσης .Επίσης ο Πλάτων εισάγει τον θεσμό της κοινογαμίας .Έτσι η ανατροφή των παιδιών  -από μικρή ηλικία-  τίθεται υπό  την επίβλεψη του  κράτους .Οι σεξουαλικές  συνευρέσεις μάλιστα, πρέπει να  είναι ελεγχόμενες  { να γίνονται υπό την εποπτεία του κράτους } ,διότι σκοπόν έχουν την γέννηση αρτίων και αρίστων τέκνων  { ευγονική !} πάντα  προς όφελος της κοινωνίας. Ακόμη ο Πλάτων ήταν υπέρ της συμμετοχής των γυναικών στα της πόλεως και στον πόλεμο , γι ‘ αυτό πρέπει να τυγχάνουν ίδιας  αγωγής με τους άρρενες. Τα ίδια γράφει και το »κομμουνιστικό μανιφέστο» για τον θεσμό της οικογένειας , της ανατροφής των  τέκνων και για την  χειραφέτηση των γυναικών. Η μεγάλη διαφορά είναι ότι ο ‘σοσιαλισμός’ του Πλάτωνος  είναι ...’αριστοκρατικός‘ .Ως εκ τούτου υποστηρίζει ότι η επανάσταση πρέπει να προέλθει από τα πάνω { φιλόσοφοι-βασιλείς,Φύλακες  } .Οι δε μαρξιστές -Λενινιστές  και κομμουνιστές υποστηρίζουν ,ότι η επανάσταση  πρέπει να προέλθει από τα κάτω ,δια της χρησιμοποιήσεως του προλεταριάτου ,αποσκοπώντας στην εγκαθίδρυση της» δικτατορίας του προλεταριάτου »,μέχρι να οικοδομηθεί η σοσιαλιστική και στο επέκεινα ..η κομμουνιστική κοινωνία .

Όλες οι ρομαντικές απόπειρες, που έγιναν  για την πρακτική εφαρμογή των ποικίλων σοσιαλιστικών ιδεών οικουμενικά απέτυχαν.Διότι οι ιδέες αυτές ,όπως απέδειξε η πείρα αιώνων ,είναι  στην καθαρή μορφή τους ανεδαφικές .Γι αυτό δεν μπορούν να εφαρμοσθούν σε μεγάλη  κλίμακα.Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι οι ιδέες τούτες δεν επηρεάζουν το ιστορικό γίγνεσθαι και τους πόθους των λαών για έναν καλλίτερο κόσμο ,περισσότερο δίκαιο.Οι ιδέες αυτές αποτελούν αναμφίβολα ,έναν από τους παράγοντες που επιδρούν { άλλοτε θετικά κι άλλοτε αρνητικά } στην κοινωνική εξέλιξη. Επίσης ,αντίθετα από τους ισχυρισμούς των μαρξιστών ,ο υλισμός δεν είναι αναγκαίος  σαν βάση του σοσιαλισμού. Διότι οι σοσιαλιστικές ιδέες υπήρξαν κατά βάσιν απόρροια του ιδεαλισμού.Διότι ο σοσιαλισμός ,τόσο σαν ιδεώδες { κοσμοθεωρία , βιοθεωρία }, όσο και σαν κίνημα { συνδικαλιστικό ,πολιτικό } δεν ταυτίζεται με τον μαρξισμό .Ο σοσιαλισμός  προϋπήρξε του μαρξισμού. Αυτό σημαίνει ,ότι δεν είναι αναγκαίο να είναι κανείς μαρξιστής και κομμουνιστής για να είναι σοσιαλιστής. Τέλος , το σπουδαιότερο έργο του Κ.Μαρξ -‘Κεφάλαιο’ βρίθει από αναφορές στους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους.

EΛΛΗΣ  ΠΑΠΠΑ – » Αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς στο ‘Κεφάλαιο’ του Μάρξ ».

{ πρόλογος }.Η  Έλλη  Παππά ήταν η σύντροφος του Νίκου Μπελογιάννη }.

Διότι ,όπως γράφει και ο πανεπιστήμων -φιλόσοφος  Αριστοτέλης ,παρθενογένεση στην γνώση δεν υπάρχει.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Αναλυτικά  Ύστερα », { Α’-71a }.

<<  Κάθε διανοητική { δια του νου ,νοερώς } διδασκαλία { δι-δά-σκα-λος =αυτός που δίδει  δάδα[=μεταλαμπαδεύει το πνευματικό φως ] στον οίκο } και κάθε διανοητική  μάθηση { μαθ-ητής = αυτός  που παίρνει την δάδα [= το πνευματικό φως ]  και μανθάνει }, γίνεται  από γνώση που  προϋπάρχει. >> Άλλωστε το πνευματικό φως της γνώσεως  απλώς μεταλαμπαδεύεται από δάσκαλο σε μαθητή .Κανείς  άνθρωπος δεν είναι κάτοχος και ιδιοκτήτης της απολύτου και εξ αποκαλύψεως γνώσεως.Όποιος δε το ισχυρίζεται αυτό μάλλον ομοιάζει με οδοποιό στους κακοτράχαλους δρόμους της επιστημονικής έρευνας ή το κάλλιον , με σκυταλοδρόμο  στον δρόμο αντοχής της επιστημονικής αληθείας.



{*}  G. POLITZER  – » Βασικές  αρχές  της  φιλοσοφίας ». Aπό τον σοσιαλισμό στον κομμουνισμό.

α].Σοσιαλισμός : o καθένας απολαμβάνει ανάλογα με την εργασία που προσφέρει . β].Κομμουνισμός : ο καθένας θα προσφέρει ανάλογα με τις ικανότητές του και θα παίρνει ανάλογα με τις ανάγκες του.

2.ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΙΣ 


bandicam 2018-08-12 00-43-36-751

I].ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ. 

ΣΤΕΦ.ΚΟΥΜΑΝΟΥΔΗ  – » Λεξικόν Λατινο-ελληνικόν » .

Socius -a-um =κοινός ,,συμμαχικός  .Socius -ii = κοινωνός ,εταίρος ,σύμμαχος . 

Societas -atis =κοινωνία ,εταιρεία ,συμμαχία.  Socialitas -atis = κοινωνία.  

ΑΝ. ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ -ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ  – » Αρχιγένεθλος  Ελληνική  γλώσσα ». 

Σώκος  { =ισχυρός , βοηθός } > socies { =αοσσητήρ, σύντροφος [κυρ.] στην μάχη }.

 

J.B.HOFMANN  – » Ετυμολογικόν Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής ».

Αοσσέω { = βοηθώ , επικουρώ } > αοσσητήρ  socius { = σύμμαχος }.

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – »  Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης «.

Αοσσητήρ = βοηθός ,σύμμαχος ,σωτήρ , υπερασπιστής  [1.] Αοσσέω  < Α αθρ.. + οσσέειν     { < αοσσητήρ  } [2.] Αοσσέω   =  αοζέω { =υπηρετώ } [3.] Αοσσέω < Α αθρ.+  οθομαι             {= φροντίζω ,μεριμνώ }.

ΗΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Λεξικόν ‘‘.   

Αοσσητήρ =βοηθός . Σωκώ = βοηθώ , είμαι ισχυρός .Σώκον = δυνατόν.

Ι.ΠΑΝΤΑΖΙΔΟΥ  – » Ομηρικόν Λεξικόν ».

Σώκος { < σαόω =σώζω } : 1.{ ίσως } Σωτήρ ,επίθετο του θεού Ερμού   2.Σώος ,ακέραιος 3.Ισχυρός,κρατερός.

ΕΡΜΗΣ ΔΗΛΟΣ 450 400ΠΧ

ΕΥΣΤΡ.ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ – » Λεξικό  Ελληνο-Λατινικό » . 

Σύντροφος : socius, sodalis.

ΟΥΝΕΣΚΟ{ υπό την αιγίδα }   – » Λεξικό  κοινωνικών  επιστημών ».

Ο Σοσιαλισμός { socialism }.

varvarothta

II].ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ.  

ΣΤΕΦ.ΚΟΥΜΑΝΟΥΔΗ  – » Λεξικόν Λατινο-ελληνικόν » .

Από το ‘com+munis ‘  > [1] communio  &  [2] communitas.

ΑΝ. ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ -ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ  – » Αρχιγένεθλος  Ελληνική  γλώσσα ».

Communis  { con + munis  = συν + μούνος ,η,ον } = συμμονή, το παραμένειν ομού .

ΕΥΣΤΡ.ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ – » Λεξικό – » Λατινικό-Ελληνικόν   ».

Con = cum. Cum = ξυν . Cum =/= sine.

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – »  Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης «.

Μούνος [ ιων.}= μόνος.

ΕΥΣΤΡ.ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ – » Λεξικό  Ελληνο-Λατινικό » . 

Koινός :  communis-e  . Κοινότης ,κοινωνία = communitas .

ΣΤΕΦ. ΚΟΥΜΑΝΟΥΔΗ  – » Συναγωγή Νέων  Λέξεων ».

Η λ. ‘κοινοκτήμονες’ αναφέρεται στον Ιόν.κωδ.{ 1851 } αλλά με την σημασία της » κοινής κτήσης κτημάτων μετά των ανδρών των ».Η  ίδια λέξη με άλλη έννοια όμως  χρησιμοποιήθηκε  ως μετάφραση της λ.communistes {= κοινοκτημονιστές.}.Ο Δ.Χαντζερής έψεξε την λέξη {διότι ενώ δηλώνει άλλο νόημα , εντούτοις  έχει άλλη χρήση }και πρότεινε αντί για ‘κοινοκτήμονες’ οι ‘communistes’  να αποκαλούνται  ‘κοινωτικοί’Κοινωνισμός  ,1834 { < γαλ. socialisme } .Κοινωτιστές ,1877 { <  γαλ .communistes  ή socialistes }.Ο Π.Καρολίδης {1892}διαχωρίζει τους σοσιαλιστές ως »Κοινωνιστές» από τους  communistes ως »Κοινοτιστές » .

ΟΥΝΕΣΚΟ { υπό την αιγίδα } – » Λεξικό  κοινωνικών  επιστημών ».

Ο Κομμουνισμός { communisme }.

paris-commune

III].ΚΟΙΝΩΝΙΑ 

LIDDELL & SCOTT – » Μέγα λεξικόν  της  Ελληνικής γλώσσης ». 

Κοινός  ή  ξυνός  { ξυν  = συν } = ο ανήκων σε πολλούς ομού { μαζί }, ο κατεχόμενος από πολλούς ομού . Κοινός =/= ίδιος { < ιδιώτης  και ιδιωτεία }.

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – »  Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης «.

Ο τύπος ‘ ξυν ‘ είναι παλαιότερος του  ‘συν’  . Ξυνός  { < ξυν  }= κοινός. Η ‘ξυν’ στα λατ. είναι η ‘cum’.

LIDDELL & SCOTT – » Μέγα λεξικόν  της  Ελληνικής γλώσσης ». 

Ώναιος  { < ονίνημι } = ωφέλιμος .

ΑΝΘ.ΓΑΖΗ  – » Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Κοινός { <ξυν }   >  κοινωνός { = σύντροφος ,συνοδοιπόρος ,συμβοηθός ,μέτοχος }  >  κοινωνέω  { =[συμ] μετέχω ,έχω μέρος από κάτι. Μεταλαμβάνω των Θείων Μυστηρίων [εκκλ.]  >  κοινωνία { =[συμ]μετοχή ,κοινότητα ,συντροφικότητα, ένωση, συναναστροφή.

ΣΚΑΡΛΑΤΟΥ Δ. του ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ – » Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Κοινωνέω-ώ : 1. είμαι ή γίνομαι κοινωνός [ μέτοχος σύντροφος ]σε κάτι , έχω κάτι κοινό με κάποιον ,λαμβάνω μέρος [μετέχω] και εγώ από..2. είμαι σύμφωνος με κάτι,ομολογώ .      Κοινωνία : το κοινωνείν ,ένωση ,συμμέθεξη ,συμβίωση,συναναστροφή ,συντροφιά, εταιρία, η μεταξύ των συζύγων σχέση , η μεταξύ των πιστών οικειότητα ,η μετάληψη των Θείων Μυστηρίων .

ΠΛΑΤΩΝΟΣ  – » Γοργίας », { 507 e }.

<<…διότι  -τέτοιου είδους άνθρωπος – δεν  θα μπορεί να έχει επικοινωνία . Και όποιος στερείται την επικοινωνία  με τους άλλους , αδύνατον να έχει και  φιλία.  >>

ΠΛΑΤΩΝΟΣ  – » Νόμοι », { Δ’ – 721 a }.

Αρχικό δε στάδιο των γενέσεων σε όλες τις πόλεις δεν είναι τάχα η γαμήλια σμίξη κι η επικοινωνία ;

AΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Πολιτικά », { Γ’ – 1280 a }.

Η  οικογένεια είναι η κοινωνία που που εκ φύσεως έχει συγκροτηθεί ώστε να παραμένει όλο τον καιρό { Η οικογένεια έχει άμεση σχέση με την κοινή τράπεζα και με αυτούς που συντρέφονται δηλ. συντρόφους }.Αυτούς που την αποτελούν ,ο Χαρώνδας αποκαλεί  ‘ομόσιτους ‘ , ενώ ο Επιμενίδης ο Κρης  ονομάζει ‘ομοτράπεζους’.

AΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ – » Πολιτικά », { Α’ – 1252 b }.

Η πόλη δεν συστάθηκε μόνο για να ζει κανείς  ,αλλά για να ζει καλά.

Σε πολλές ταραγμένες ιστορικά εποχές ή σε μεταβατικές { όπου το παλαιό δεν έχει παλιώσει αρκετά ,αλλά ούτε και το νέο έχει κατορθώσει να παραμείνει νέο } ή σε σκοταδιστικές ,{ όπου ο πνευματικός Μεσαίωνας μοιάζει ακλόνητος και ανίκητος, αψηφώντας αλαζονικά τα διδάγματα της ιστορίας } εμφανίζεται η διάθεση φυγής από την αλλοτρίωση που προξενεί  σκληρή πραγματικότητα.Τότε αναδύεται από την φαντασία  των οραματιστών συγγραφέων ένα  μαγευτικό νησί στον ωκεανό της αλλοτρίωσης,  ιδανικό και με τέλειους ανθρώπους ,χωρίς ανθρώπινα ελαττώματα παρά μόνο προτερήματα. Όμως ο μέγας ποιητής και φιλόσοφος Πλάτων  -μετά τα γεμάτα   απογοήτευση  ταξίδια του στις Συρακούσες- αποδοκίμασε την ιδανική  ‘Πολιτεία’ του  και στα γεράματα συνέγραψε τους ‘Νόμους’ ,διότι η τέλεια πολιτεία θα χρειαζόταν και τέλειους πολίτες να την υπηρετούν .Όλοι οι πολίτες όμως είναι άνθρωποι και ως γνωστόν οι άνθρωποι ,εκ φύσεως ,δεν είναι τέλειοι και αυτάρκεις ,αλλά  ατελείς και  με ανθρώπινες αδυναμίες  .Άρα οι άνθρωποι ,λόγω της φυσικής τους ατελείας , είναι αδύνατον να ιδρύσουν ή να ζήσουν σε μια τέτοια ιδανική πολιτεία.Παρ’ όλα αυτά η ελπίδα μαζί με το όραμα και την πίστη που προσφέρουν οι ουτοπικές  πολιτείες είναι κάποιου είδους σεβαστά επιχειρήματα  και σίγουρα  υπολογίσιμα κίνητρα για τον δρόμο προς την καλλιτέρευση της ανθρώπινης κοινωνίας.

Η ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΓΕΛΗΣ.

Φ. ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ – » Οι δαιμονισμένοι », [ σελ. 318-19 , 330-31 }. Μτφρ. ΣΩΤ. ΠΑΤΑΤΖΗ .

VII. Ο Τσάρεβιτς Ιβάν.

ΙΑΚ. ΦΑΛΚΕ – » Ελλάς, ο Βίος των Αρχαίων Ελλήνων ». Η αγορά στη Σπάρτη { φανταστική απεικόνιση }.
Η ακρόπολη [ πίσω ]· το άγαλμα του Αγοραίου Ερμή [ εμπρός ], κρατώντας τον νεαρό Διόνυσο· ,
ο ανδριάντας του δήμου των Σπαρτιατών [ πίσω από τον Ερμή ].

image004.gif-αθηνα-ακροπολη-μοσχα-διαλεξη-ιστορια



Η  απόδοσις των αρχαίων κειμένων δεν είναι φωτογραφική . Συνεπώς βασίζεται, αλλά ενίοτε δεν ταυτίζεται απόλυτα με αυτή των μεταφραστών συγγραφέων .

Τα περισσότερα  αρχαία κείμενα ,από όσα χρησιμοποιήθηκαν ,μπορείτε να τα αναζητήσετε στο διαδίκτυο ,όπως στα πολύ χρήσιμα »google books » ,» wikisource» , »anemi » ,» πύλη» κ. α

Νεο-Ποσειδωνιάται.

Ι. ΠΑΣΣΑ –  » Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν ‘Ηλίου’  ».                                                   

Η Ποσειδωνία ήταν Αρχαία Ελληνική αποικία στην Κάτω Ιταλία. Επί Ρωμαίων ονομάστηκε Paestum , ελληνιστί Παιστόν ή Παιστός .Η Ποσειδωνία πόλη της Λευκανίας { Lucania },ήταν αρχικά Ελληνική αποικία που ιδρύθηκε από Συβαρίτες **  εκ της απέναντι ακτής της Λευκανίας. Από τις αρχές του 4ου αι. π. χ. οι αυτόχθονες κάτοικοι της Λευκανίας κατέλαβαν την Ελληνική αυτή αποικία. Οι κάτοικοι  όμως δεν εξορίστηκαν αλλ’ υποτάχθηκαν στην εξουσία των Λευκανών και απετέλεσαν μαζί με τους νέους βαρβάρους κατακτητές αποίκους τον πληθυσμό της εκλατινισμένης πλέον Ελληνικής Ποσειδωνίας .Αλλά παρά την υποταγή στους Λευκανούς , οι Ποσειδώνιοι εξακολούθησαν επί αιώνες να διατηρούν την ελληνικότητά τους , συνερχόμενοι κάθε χρόνο εις  εκκλησίαν και εις πένθιμον εορτήν , εις ανάμνησιν της θλιβερής υποταγής των εις τους βαρβάρους και προς αναζωπύρωσιν των Ελληνικών παραδόσεων και εθίμων των.

Σάρωση_20170509
bandicam 2017-05-09 19-34-13-255

ΕΘΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΕΣΤΟΥΜ { Ο Τάφος του Δύτη  –  Ο ναός του Ποσειδώνα }.

bandicam 2017-05-09 23-16-20-400
bandicam 2017-05-09 23-15-27-048

Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗ – » Ποσειδωνιάται » . { 1906 }

Προφητικός  ο  λόγος  του μεγάλου Αλεξανδρινού ποιητή. Ορμώμενος από το ιστορικό γεγονός της υποταγής των Ποσειδωνιατών  στους βαρβάρους Λευκανούς συνθέτει το μαγικό αυτό ποίημα ,  περιγράφοντας  με αδρές πινελιές…   το μέλλον της Ελλάδος.!   » Και τώρα πώς εξέπεσαν, πώς έγιναν, Να γράφουν και να ομιλούν βαρβαρικά  βγαλμένοι –ω συμφορά!- απ’ τον ελληνισμό

Eίμαστε  υπερήφανοι  για τον περίφημο  και μοναδικό πολιτισμό των προγόνων μας .Ειδικά δε για την γλώσσα μας. Ομιλούμε  την  Ελληνική γλώσσα , που είναι παιδί της Ομηρικής  γλώσσας. Είμαστε  όμως  ικανοί και επαρκείς  στο να  ομιλούμε , να επικοινωνούμε και να διανοούμαστε  με την ‘ γλώσσα των θεών ‘{ Κικέρων },την  Eλληνικήν  ή  νομίζουμε  ,ότι είμαστε  ικανοί  και επαρκείς ;  Διότι  έχει μεγάλη διαφορά το ένα από το άλλο .Δηλώνει στάση  το ένα και κίνηση το άλλο. Στάση εάν νομίζει κάποιος  ότι γνωρίζει  ,οπότε δεν έχει ανάγκη να το μάθει. Κίνηση  , εάν  δεν γνωρίζει { άγνοια}, οπότε   κινείται  προς την μάθηση. Συνήθως  ,νομίζουμε  ,ότι  μιλάμε και γνωρίζουμε καλά τα ελληνικά , ως μητρική μας γλώσσα βεβαίως .Αλλά η  Λυδία λίθος  της γνώσης { διανοητική λειτουργία } είναι η γνώση της γραφής και της ορθογραφίας.

AΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ – » Αναλυτικά ύστερα », { 71 a}.

Ο  προφορικός λόγος εν αντιθέσει προς τον γραπτό , δεν έχει ούτε γραφή ούτε ορθογραφία. Η ορθογραφία δε , έχει αξία  ΜΟΝΟ εάν την συσχετίσουμε με την ετυμολογία . Η ετυμολογία είναι ο δρόμος της αληθείας { έτυμον }.  Στην σημερινή όμως  παρακμιακή  εποχή ,  με την  μονοτονία – μονοφωνία του μονοτονικού  συστήματος γραφής ,  εύκολα χάθηκε  και η ετυμολογία και η πολυφωνία. Στην  ερώτηση π.χ.   τι είναι  το κάλλος , κατά πάσα πιθανότητα  η απάντηση  θα είναι   : η  ομορφιά  , το καλό , η ωραιότητα .Αδυνατούμε   ,δηλαδή  ,οι σημερινοί   Έλληνες να ετυμολογήσουμε . Αδυνατούμε   έτσι να αποκαλύψουμε  την  αλήθεια των λέξεων και  καταφεύγουμε  σε ερμηνείες * , χρησιμοποιώντας   άλλες λέξεις  παρεμφερείς  ή μη , καλύπτοντας  την ουσία  και την αλήθεια { το  έτυμον } ,που εμπεριέχει  η ζητούμενη λέξη . Τα λεξικά των λεγομένων  συνωνύμων { όνυμα =όνομα } παρέχουν την δυνατότητα της αντικατάστασης  μιας λέξης από μια άλλη ‘ συνώνυμη , που όμως ..δεν  έχει το ίδιο όνομα ..!! Γιατί στην Ελληνική γλώσσα  καμμία  λέξη δεν είναι συνώνυμη με άλλη. {βλ.π.χ τον  εκλεκτό  καθηγητή  κ.Μπαμπινιώτη .Έχει  γράψει  και Ετυμολογικό  λεξικό  και  Λεξικό  συνωνύμων ..! } .

Η αντίφαση  είναι εμφανής. Ή  ισχύει η  ετυμολογία  και δεν υπάρχουν  συνώνυμα , ή  υπάρχουν  συνώνυμα  και  δεν ισχύει η ετυμολογία. Στην  πραγματικότητα  βεβαίως  υπάρχουν όμοιες  και διάφορες  λέξεις  και όχι συνώνυμες {=συν + όνυμα /όνομα }  γιατί απλά  ΔΕΝ  έχουν το ίδιο  όνομα / όνυμα  αλλά  διαφορετικό.

ΑΜΜΩΝΙΟΥ – ‘‘ Λεξικόν  ομοίων  και  διαφόρων  λέξεων ».

Προσέξτε  τώρα τρείς χαρακτηριστικές περιπτώσεις  , όπου φαίνεται καθαρά  η αξία της ορθογραφίας στην διεξαγωγή  ορθών  συμπερασμάτων. Διότι  

1.]  Η  ΣΗΜΑΣΙΑ  ΤΩΝ   ΤΟΝΩΝ  :    

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – » Λεξικόν  της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

Άλλο  ο  Φώς  { < φάω < φημί  ,  με  οξεία } = άνδρας   και άλλο το Φως { < φάος  < φάFος   , με περισπωμένη } = φως .

2.] Η  ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ  ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ  :

Παρατηρήστε  τις ακόλουθες λέξεις  .Εκλαμβάνονται σαν συνώνυμες στα λεξικά   και εννοιολογικά   παρεμφερείς  ενώ δεν είναι  , διότι έχουν διαφορετική ετυμολογική προέλευση.

Άλλο το κάλλος { < καλό } , άλλο το όμορφο {= εύμορφος : ευ + μορφή [= πρόσωπο] εξ’ού  και η μορφή του Χριστού , το πρόσωπο του Χριστού},άλλο το ωραίο {< ώρα [2]} ΏΡΑ με ψιλή  και οξεία [1] =φροντίδα ,μέριμνα π.χ κηπουρός ,πυλωρός ,σηματωρός, θυρωρός ΩΡΑ  με δασεία και οξεία [2], = [χ]ώρα , είναι το χρονικό διάστημα , ο μαθηματικός χρόνος  π.χ hour .Γράφουν  hour οι Άγγλοι γιατί το [h] είναι η ΔΑΣΕΙΑ και η λέξις δασύνεται. 

AX.TZAΡΤΖΑΝΟΥ – » Γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

Τα πνεύματα. Η δασεία επροφέρετο  αρχικά περίπου όπως σήμερα το σύμφωνο [ χ ].π.χ. ίππος = χίππος.

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – » Λεξικόν  της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης  ».

Α’.  Ώρα /  Ώρη  [ Λατ. cura }= φροντίς , μέριμνα. Β’. Ώρα / Ώρη [ Λατ. hora ] = ορισμένος  χρόνος ,χρονική περίοδος ,περίοδος έτους ,εποχή. ΕΠΟΧΕΣ : Ώρα [ Άνοιξις ] – Θέρος  – Οπώρα { Φθινόπωρο } – Χειμών .

Εμείς οι Νεοέλληνες ,οι λάτρεις της  ευκολίας  και  της ήσσονος προσπάθειας [με σπουδές  και διδακτορικά ! ], στην σημερινή  παρακμιακή εποχή μας έχουμε καταργήσει τα πνεύματα  και  τους τόνους  .Έτσι γίναμε  υβριστές ,απνευμάτιστοι  και  μονότονοι   με αποτέλεσμα  μοιραία  να  επέλθει   η  εκδίκηση  της δασείας , κάτω από τον άγρυπνον  οφθαλμόν της Νεμέσεως.                                                             

ΑΜΜΩΝΙΟΥ – » Λεξικόν  ομοίων  και  διαφόρων  λέξεων ».

Διαφέρει η ώρα {με  δασεία}= του έτους  και της  ημέρας και η  ώρα { με ψιλή }= η φροντίδα.

LIDDELL & SCOTT – » Μέγα λεξικόν  της  Ελληνικής γλώσσης ».

Η λέξη   ούρος  έχει τέσσερεις διαφορετικές σημασίες .Η ετυμολογία μόνο μπορεί να  λύσει το μυστήριο.

Ι.Θ.ΚΑΚΡΙΔΗ  – » Ελληνική  Μυθολογία », Οι Θεοί { σελ.82-83 }.

Ο Δίας ενώθηκε με την Θέμιδα, η οποία  γέννησε { ορθότερον το  έτεκε  } δύο φορές από τρείς κόρες , δηλαδή τις ΏΡΕΣ { Ευνομία – Δίκη – Ειρήνη  }  και τις ΜΟΙΡΕΣ { Λάχεση – Κλωθώ – Άτροπος }.

Ι.Θ.ΚΑΚΡΙΔΗ  – » Ελληνική  Μυθολογία », Οι Θεοί { σελ.81 }.

Ι.ΠΑΣΣΑ  – » Ορφικά », [43] Ωρών θυμίαμα ,αρώματα.

<<  Ώραι , θυγατέρες της Θέμιδος και του άνακτος Διός , και συ Ευνομία και Δικαιοσύνη και Ειρήνη …>>

 3.]  Η  ΣΗΜΑΣΙΑ   ΤΗΣ   ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑΣ.

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – » Λεξικόν  της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης  ».

1 }.Πτήσσω { πτώσσω } .Πτωχός / φτωχός .Πτάξ , πτώξ . 2 }. Πτίσσω  & πτίττω . Πτισάνη .Πτίσμα .3 }. Πτύσσω. Πτυχή , πτύγμα , πτυκτός , δίπτυχο .

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ -» ΗΘΙΚΑ », {  Περί  του  ακούειν  }, [ 48 c ].

Ο νους  έχει ανάγκη μόνον από προσάναμμα , όπως το ξύλο .

bandicam 2017-04-15 17-12-55-095

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ -» ΗΘΙΚΑ », {  Περί  του  ακούειν  }, [ 48 d ].

Να εξασκούμε μαζί με την μάθηση και  την έρευνα …Ο σωστός τρόπος ακρόασης είναι η αρχή για τον σωστό τρόπο ζωής.

Δεν είναι τυχαίο το ρητό »ΜΕΤΡΟΝ  ΑΡΙΣΤΟΝ »{  όχι παν μέτρον άριστον διότι είναι σοφιστεία. Ένα το μέτρο , ένα το μέσον }.Από την  ‘καθαρεύουσα’  του Παττακού  περάσαμε στην ‘δημοτική’  του Τσακαλώτου  και μάλιστα χωρίς ενοχές .!  < Από την Παττακιωτικήν στην Τσακαλωτικήν >.Αντιθέτως  από   τους καημένους   Ποσειδωνιάτες   του Κ.Καβάφη , οι οποίοι  τουλάχιστον είχαν την συναίσθηση της συμφοράς τους  ! Το στοίχημα είναι εάν θα μπορέσουν οι δάσκαλοι , οι καθηγητές , οι πανεπιστημιακοί να αντιτάξουν στις δύο κακίες που οδηγούν στα άκρα  και την παρακμή , τον Λόγο , το  μέτρον , το έτυμον  της Ελληνικής γλώσσας . Ειδάλλως   θα καταγραφούμε –  μετά την πάροδο όχι πολλών ετών-  ως Νέο-Ποσειδωνιάται ..Ευελπιστώ το πρώτο και απεύχομαι το δεύτερο.

ΚΩΣΤΑΣ  ΔΟΥΚΑΣ  – » Η Γένεσις  του Λόγου ».

Δημοτική  και  Νεοδημοτική , { σελ.296 }

apollo-620x330

{ * } Ερμηνεία  βεβαίως  χρειάζονται  οι Χρησμοί  των Μαντείων ,ως  διφορούμενοι , προφορικοί ,δυσνόητοι και αινιγματώδεις, εκπορευόμενοι δε από τον Λοξίαν  Απόλλωνα δια μέσου της Πυθίας . Οι λέξεις  χρήζουν  λεξικών για να αποσαφηνιστεί το περιεχόμενό τους ,διότι ‘ σοφόν το σαφές’ και όχι το ασαφές . Και  όσοι  επιθυμούν  διακαώς  την  εκμάθηση  και  κατανόηση της ελληνικής γλώσσας { εξαιρούνται  οι  ψευτοεγωιστές  ,  οι αλαζόνες και οι  ξερόλες}   είναι απαραίτητο  να συμβουλεύονται  τα  ΚΑΛΑ  ΛΕΞΙΚΑ. Ποια είναι  τα καλά λεξικά ; Τα  ετυμολογικά  λεξικά  ασφαλώς  είναι τα  ΚΑΛΑ άρα ΑΛΗΘΙΝΑ  λεξικά .Διότι  έτυμον  είναι το αληθές , το πραγματικό , το βέβαιο. Τ’  άλλα είναι  απλώς  ερμηνευτικά λεξικά  ή συνωνύμων.

{ ** } Συβαρίτες , Σύβαρις   και  συβαριτισμός.                                      

ΓΙΑΝΝΗ  ΛΑΜΨΑ – » Λεξικό του Αρχαίου κόσμου  , Ελλάδα -Ρώμη »




Η  απόδοσις των αρχαίων κειμένων δεν είναι φωτογραφική . Συνεπώς βασίζεται, αλλά ενίοτε δεν ταυτίζεται απόλυτα με αυτή των μεταφραστών συγγραφέων .

Τα περισσότερα  αρχαία κείμενα ,από όσα χρησιμοποιήθηκαν ,μπορείτε να τα αναζητήσετε στο διαδίκτυο ,όπως στα πολύ χρήσιμα »google books » ,» wikisource» , »anemi » ,» πύλη» κ. α

Σοβαρός και αστείος.

Ως  σοβαρός   χαρακτηρίζεται-στην εποχή μας – o συγκρατημένος ,αξιοπρεπής, υπεύθυνος ,φρόνιμος ή ο αυστηρός ,επιβλητικός ,λιγόλογος ,ο χωρίς διαχυτικότητες ,σημαντικός και αξιοπρόσεκτος -όπως μας πληροφορεί το σύγχρονο λεξικό της Νεοελληνικής γλώσσας.

ΠΕΛΕΚΑΝΟΥ – » Σύγχρονο λεξικό της Νεοελληνικής  γλώσσας ».

1.ΣΟΒΑΡΟΣ-Η-ΟΝ   :

Το τελευταίο και μάλλον το  χαρακτηριστικότερο  θεατρικό έργο του Όσκαρ  Γουά’ι’λντ { Oscar  Fingal O’Flahertie Wills Wilde , 1854-1900}  είναι το‘ The Importance of  Being Earnest » { ‘Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός’ ή ‘Ο σοβαρός κύριος Ερνέστος } [1895] , το οποίο ανέβηκε στο Σεντ Τζέιμσεντ Θήατερ με τον Τζ.Αλεξάντερ ως  Τζον Γουέρθινγκ’ . Ή ‘σοβαρότητα ‘ στο έργο  βέβαια  καταρρέει  μέσα  από τους κίβδηλους  κώδικες της  αριστοκρατικής ευπρέπεια και στο τέλος όλοι οι ήρωες αποδεικνύονται στυγνοί υποκριτές. Ο Οscar Wilde με το »Η σημασία να είναι κανείς σοβαρός» προσεγγίζει την κορυφή μιας πνευματώδους κωμωδίας.

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΗΣ ΟΞΦΟΡΔΗΣ – » Λεξικό του Θεάτρου » , { σελ.111}

»Ο σοβαρός  κ.Ερνέστος »  .

Τι σημαίνει όμως το επίθετο σοβαρός-η-ο ; Ποίος είναι άραγε αυτός ο σοβαρός και τι σόι’ πράγμα είναι αυτή η σοβαρότητα ,που διαθέτει ; Ας συμβουλευτούμε κατ’ αρχήν, το σύγχρονο λεξικό της Ακαδημίας Αθηνών ή αλλιώς χρηστικό, για να μας διαφωτίσει.             

ΑΚΑΔ.ΑΘΗΝΩΝ  – » Χρηστικό λεξικό της Νεοελληνικής γλώσσας ».

Το καλό ‘xρηστικό ‘ λεξικό  ερμηνεύει μεν τι σημαίνει σοβαρότητα {seriousness} και σοβαρός {serioso} ,με παραδείγματα μάλιστα ,χωρίς να φθάνει δε στην ουσία της λέξεως ,ήτοι στην ετυμολογία της.     

ΕΚΔ.ΣΙΔΕΡΗ   -» Dizionario Italiano Greco-Greco Italiano ».

A.Π.Θ  » Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής «.

Σοβαρός-η-ο : πομπώδης ,επηρμένος { Ιταλ. serioso }.

Το ίδιο συμβαίνει και με Λεξικό της κοινής Νεοελληνικής .Δεν υπάρχει καμμία αναφορά στην ετυμολογία της λέξεως σοβαρός παρά μόνο ερμηνείες μετά παραδειγμάτων.                  

ΣΤΕΦ.Α. ΚΟΥΜΑΝΟΥΔΗ –  » Λατινο-Eλληνικόν Λεξικόν «.

Serioso < serietas {= σπουδαιότης } <  serius { ίσως κατά συγκοπήν εκ του severus } =αυστηρός, σπουδαίος,σεμνός.

ΣΟΦ .ΕΥΑΓΓ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ – »Greek lexicon of the Roman and Byzantine periods ».

Αυστηρία = severity { < severus }.

ΗΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ  – » Λεξικόν ». 

Σεβερός = ευσεβής , δίκαιος.

Γ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ  – » Ετυμολογικό λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας ».

Σοβαρός  : { < σοβέω-ώ [= απομακρύνω]  } σοβ-αρός . Σοβαρότητα < ελνστ. σοβαρότης , αρχ.σημασία : αλαζονεία , ύφος αγέρωχο.

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – »  Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης «.

Σοβαρός -α-ον { < σοβέω } = 1.Ο εκφοβίζων και δια του εκφοβισμού αποδιώκων πτηνά  2. παταγώδης ,μεγάλαυχος ,πομπώδης ,επιδεκτικός ,υπεροπτικός ,αυθάδης,υβριστικός  3.[επί πραγμάτων ] βίαιος,ταχύς,σφοδρός. Σοβέω =εκπέμπω το συριστικό επιφωνηματικό σύμπλεγμα ‘‘σού,σού » για να εκφοβίσω και να αποδιώξω πτηνά {όσοι είστε από χωριό ή έχετε πάει σε χωριό  που έχουν κοτέτσια , μπορεί να έχετε εικόνα , του πώς διώχνουν οι νοικοκυρές τα κοτερά { κότες} από την αυλή του σπιτιού  προφέροντας το χαρακτηριστικό  επιφώνημα  » σ,σ,σ,σ,….σ,σ,σ,..» }.Σοβάς-άδος [ θηλ. του σοβαρός ] = αυθάδης, αναιδής. Σόβη = η ουρά του ίππου { αλογοουρά }.

LIDDELL & SCOTT  – » Μέγα λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Σοβαρός { < σοβέω } κυρίως ο αποδιώκων πτηνά . 1]. Σοβαρότης = η αλαζονεία , το αγέρωχον ύφος .Σοβαρόφρων = αλαζών. Σόβητρον { Σόβη  + τρόν }=ξεμυγιαστήρι .[-τρόν =εργαλείο π.χ. άρο-τρον].

LIDDELL & SCOTT  – »  » Μέγα λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ». 

Σοβαρός  <  *[ ΣΟΒ-]  ή * [ ΣΟΥ– {= ΣΟF } ] συγγενής της * [ ΣΥ-], σεύω , έσσυμαι { παθ.παρακ.του σεύομαι}  . Σού, σού ήταν κραυγή προς αποσόβηση πτηνών.     

Σ.ΔΩΡΙΚΟΥ &  Κ.ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΑΚΗ – » Το  δίγαμμα [ F ] ».

ΣέFω = σείω , σεύω { Λατ. sistrum=σείστρο }, σείριος.

ΠΑΝ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ – «Λεξικό ρημάτων της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας ».

Σοβέω { < σέβω < *[σεβ-}  = απομακρύνω κάποιον με τη βία .

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – »  Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης «.

Μυιοσόβη { μυία + σόβη } = μυιαστήρι , μυγιαστήρι ,μυγοδιώκτρα . Μυιοσόβος  { μυία + σοβέω-ώ }= ο αποδιώκων  τις μύγες.

 

Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Yδροσόβη { ύδωρ + σοβώ } = νεροδιώχτης.

  Φυσικά  Μυγοαπωθητικά

bandicam 2018-05-24 21-42-36-006

J.B.HOFMANN  – » Ετυμολογικόν λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής » .

Σοβέω  {< σέβω } = βάλλω [ θέτω ] κάτι μακριά από μένα ,απομακρύνω ταχέως ,αποδιώκω ,απο-σοβώ.

ΕΚΔ.ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ  – » Ανώμαλα ρήματα της Αρχ. Ελληνικής γλώσσης ».

Σέβω .Παράγωγα :σέβας {>σεβάζομαι },σεβίζω,σεμνός { < σεβ-νός},σεπτός {< σεβ-τός } ,ευσεβής ,ασεβής.

ΔΑΜ. ΣΤΡΟΥΜΠΟΥΛΗ  – » Ετυμολογικό λεξικό της Ελληνικής ».

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ  – » Νεφέλαι », { στ. 406 }

» έξω φέρεται σοβαρός » = πετάγεται έξω ορμητικά  [ ο αέρας ].

CLAVDII  AELIANI [ sophistae ] – » Varia Historia et Fragmenta  » .

Σοβαρά αναθήματα = λαμπρά,ακριβά αφιερώματα { διακόσμησε τον ναόν}.

ΑΙΛΙΑΝΟΣ – » περί ζώων ιδιοτήτων », { XVI – 32 }.

»Σοβαροτέρα  τη τιμή » =σε  υψηλότερη τιμή, πιο ακριβά.

AΘΗΝΑΙΟΥ – » Δειπνοσοφισταί »,  { Θ’ -15 c  ,Όρνεις }.

Σοβέω-ώ  { τας όρνιθας } = απομακρύνω [ τις κότες ].

ΗΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ  – » Λεξικόν ».

Σοβάδες = υπερήφανοι ,άστατοι, μαινόμενοι. Σοβαρός { <  σέβας }[1] = υπερήφανος ,αυθάδης ,σεμνός .Σοβαρός [2] = συβαρός {<  Συβαριτών }  και πλούσιος.  Σοβείν { < σοβέω-ώ } =διώκειν , τρέχειν, απελαύνειν.

ΦΩΤΙΟΥ  – » Λέξεων Συναγωγή ».

Σοβαρός = όχι ο σεμνός αλλά ο καταπληκτικός. Σοβαρός = λαμπρός , επαιρόμενος , τολμηρός, αυθάδης ,αυτός που συμπεριφέρεται απρεπώς. Το δε σοβαρός λέγουν ,οι μεν από τους Συβαρίτες {σοβαρός <  συβαρός } ,οι δε από το σέβας { σοβαρός < σέβας }.Άλλοι όμως λένε ,ότι ονομάστηκε σοβαρός από το σοβείν { σοβαρός < σοβέω-ώ },το οποίο σημαίνει ακριβώς : προχωρώ με σεμνότητα. Την λέξη αυτή χρησιμοποιούσαν  συνήθως οι Κυνικοί. Σοβεί = διώκει  και κομπάζει .

THOMAS  GAISFORD  -» Etymologicon Magnum Lexicon ».

Σοβαρός { < σοαρός + [β] με πλεονασμό } = ο σοβών και μετά σεμνότητος  προ’ι’ών.

ORION  THEBANUS { ΩΡΙΩΝ ο ΘΗΒΑΙΟΣ } – » Etymologicon ».

Συβαρός { < σεσοβείσθαι } .Συώ > συαρός + β [πλεον. ] = συβαρός.

ΣΟΥΔΑ ή ΣΟΥ’Ι’ΔΑ  – » Λεξικόν » .

Σοβαρός [1] = λαμπρός , επαιρόμενος ,τολμηρός ,αυθάδης , ο συμπεριφερόμενος έξω του δέοντος [=απρεπώς }  Σοβαρός [2] = ο υπερήφανος .Διότι έλεγαν πως οι Συβαρίτες υπερέχουν στον πλούτο και την τρυφηλότητα. Από του Συβαρίτου λοιπόν [ ονομάσθηκε ] ο σοβαρός. Σοβαρός [3] = από το κράτος των Συβαριτών  μεταφέρθηκε  το όνομα . Άλλοι μεν  λένε ότι [ο σοβαρός ] παράγεται από το σέβας , άλλοι δε από το σοβείν , το οποίο σημαίνει ακριβώς : το να βαδίζει  κάποιος με  σεμνότητα.

ΑΝΘ.ΓΑΖΗ  – » Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Σοβαρεύομαι { < σοβαρός } = είμαι σοβαρός ,επαίρομαι { Ησύχιος }. Σοβαροβλέφαρος = υπερήφανος ,υπερόπτης. Σοβαρός-α-ον =1. ελαφρός ,λεπτός , ογλήγορος { =γρήγορος } 2.υπερήφανος, αυθάδης ,υψηλόφρων,μάταιος,μεγαλοπρεπής { κατά το εξωτερικόν και επί πραγμάτων },λαμπρός ,πολύτιμος{ Αιλιανός }. Σοβάς-άδος { ποιητικό θηλυκό του σοβαρός }=οξεία, ορμητική, άγρια 2.Μάταιη ,υπερήφανη , που αγαπάει τις μεγαλοπρέπειες .Σοβέω-ώ { < ΣΑΩ ,σόω,σέω,σεύω} =1].εξιππάζω,φοβίζω ,κυνηγώ ,απομακρύνω , αποβάλλω 2].υπερήφανα ή καμαρωτά βαδίζω . Σόβη { < σοβέω} =1]. η ουρά του ίππου { ίππουρις }, δια της οποίας αποδιώκει τις μύγες από το σώμα του 2].η φούντα ,ο θύσανος από τρίχες ουράς ίππου για διακόσμηση περικεφαλαίας 3].παχιά φούντα από τρίχες ,πυκνή χαίτη.

LIDDELL & SCOTT  – »  » Μέγα λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Σόω  { < σαόω } = σώζω.


Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

α].Ίππουρις { ίππος + ουρά } =επίθετο της  κόρυθος { περικεφαλαία} η διακοσμημένη με λοφίο από τρίχες αλογοουράς.

 β].Ίππουρις (cauda equina) το σύνολο των νεύρων που κατεβαίνουν μέσα στο σπονδυλικό σωλήνα, στην περιοχή της οσφύος (μέσης) με μορφή σαν την ουρά του αλόγου (εξ’ ου η λέξις  ίππουρις).

γ].Ίππουρις [Equisetum arvense] {2} εκουιζέτο ή πολυκόμπι,κοντυλόχορτο,πολυτριχιά,πολυκόνδυλο,ιππουρίδα των αγρών.Ο Διοσκουρίδης αναφερόμενος στο πολυκόμπι το συνιστούσε ως επουλωτικό των πληγών και γι’ άλλες φαρμακευτικές χρήσεις.Επίσης χρησιμοποιείται ως φυτοφάρμακο στην αμπελουργία και στην κηπευτική.

Ι. ΠΑΣΣΑ  – » Νεώτερον  Εγκυκλοπαιδικόν  Λεξικόν »ΗΛΙΟΥ».Ι

Ιππουρίς [Βοτανική ] . Το μοναδικό γένος της οικογενείας των ιππουριδών ή εκου’ι’ζουτιδών [ καλείται και εκου’ι»ζέτον ]


ΚΩΝ. Μ. ΚΟΥΜΑ – » Λεξικόν ». 

Σοβαρός-ά-όν { < σοβάω, σοβέω }: 1.] αυτός που κινείται  εδώ κι εκεί γρήγορα.{ = ευκίνητος }, αυτός που ελαφροπερπατάει , ο γρήγορος  2.] όποιος υπερηφανεύεται { =φαίνεται υπέρ, καμαρώνει } , συμπεριφέρεται με μεγαλοπρέπεια. Ίππος σοβαρός = ο καμαρωτός και υπερήφανος }.Σοβαρός  < σόω , σόομαι -σοούμαι , σύομαι  κατά το νύσος = νόσος. Σοβέω  -ώ =  1].κινώ : κινώ πόδα εν κύκλω [= *κυκλοσοβέω = φέρνω γυροβολιά σε κυκλικό χορό ] , διώκω, αποβάλλω.  Σοβείν την κόνιν = τινάζω ή σκουπίζω τον κονιορτό  2]. Βάδισμα : το ταχύ και σφοδρό περπάτημα του υπερηφάνου. 3]. Το σοβείν : το να περπατάει κανείς γρήγορα και υπερήφανα [ υπεροπτικά ].Σοβέω – ώ  < σόω – σόομαι + [β] = σόβω , σοβέω.

ΣΚΑΡΛΑΤΟΥ Δ. του ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ – » Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Σοβαρός-α-ον { < σοβέω }:  [ κατά λέξη } αυτός που περπατάει με κουνηστά χέρια { δηλ. ο καμαρωτός ή βιαστικός , [ επί πραγμάτων ] ορμητικός ,{ συνεκδοχικά } αγέρωχος ,υπερήφανος ,πολυέξοδος .Σοβαρότης = το ύφος ,ο χαρακτήρας του σοβαρού.

Ν.Π. ΑΝΔΡΙΩΤΗ  – » Ετυμολογικό  λεξικό της κοινής Νεοελληνικής ».

Σοβαρός < σοβώ.

Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Σοβαρός -η-ο[ν] { < σοβέ-ώ }.

Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Σοβαρότης -ητος = 1.αλαζονεία ,αγέρωχον ύφος  2.η ιδιότητα του σοβαρού ,αξιοπρέπεια,σπουδαιότητα , εμβρίθεια ,βαρύτητα 3.{ συνεκδοχικά } και επί καταστάσεως ή ασθενείας.

ΕΥΣΤΡ.ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ  – » Ελληνo – Λατινικό  Λεξικόν ».

Σοβαρότης =gravitas -atis , Fastus-us.

ΕΥΣΤΡ.ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ  – » Λατινο-Eλληνικόν  Λεξικόν .

Fastus-us =όγκος ,φρόνημα,υπερηφάνεια , το θρυπτικόν { = ο θραύων, ο ικανός να συντρίβει κάτι } .Gravitas -atis  { < gravis }= βαρύτητα , βάρος, τραχύτητα ,εμβρίθεια,σεμνότητα , σπουδαιότητα, αυστηρότητα.



Aστείος – στην εποχή μας -είναι ο έξυπνος, ο ευτράπελος αλλά και ο ασήμαντος ,ο μηδαμινός ,ο μη σοβαρός ,ο ανάξιος λόγου ,ο γελοίος ,ο κωμικός- όπως μας πληροφορεί το Νεοελληνικό λεξικό της σύγχρονης ελληνικής δημοτικής.                                                         

ΕΜΜ.ΚΡΙΑΡΑ  – » Νεοελληνικό  λεξικό ».                                                                                         

Αστείος : 1.αυτός που προκαλεί γέλιο , έξυπνος και ευχάριστος  2. που του λείπει η σοβαρότητα , γελοίος,κωμικός  3.ανάξιος λόγου ,ασήμαντος.  ΑΝΤΙΘ. : σοβαρός{;},σημαντικός. 

2.ΑΣΤΕΙΟΣ-Α-ΟΝ :

Σοβαρός = [1]. ο ταχύς ,ορμητικός και βίαιος άρα το αντίθετό του δεν μπορεί παρά να είναι ο ήσυχος , ήρεμος  [2]. Ο αλαζόνας , πομπώδης , υπερήφανος { αρνητική σημασία }.

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ – ‘‘ Νεφέλαι » ,{ στ. 404-407 }

Ο Στρεψιάδης  ρωτάει τον Σωκράτη τί είναι κεραυνός . Σοβαρός = ορμητικός.

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ – ‘‘ Ειρήνη »,{ στ. 82-86 } και { στ. 943-947 }.

Ο Τρυγαίος εμφανίζεται στην σκηνή καβάλα σ’ένα τεράστιο σκαθάρι { κάνθαρος } σαν τον Βελλερεφόντη  ,που ίππευσε τον Πήγασο και ανέβηκε στον ουρανό. Ο μπούρμπουλας { σκαθάρι} ως γνωστόν είναι κοπροφάγος  και εκπέμπει δυσωδία , αφού τρώγει βρώμες ,κάτι το οποίο φοβίζει τον Τρυγαίο.  Σοβαρώς  χώρει =προχώρα  ταχέως ,ορμητικώς. Σοβαρά αύρα = γρήγορη ,ορμητική.

Ι.Α.Ε. ΣΜΙΔΙΤΙΟΥ [ SCHMIDT }  – » Επίτομον Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Σοβαρεύομαι = φέρομαι σοβαρώς { = υπερηφάνως }.Σοβαρός = ο περιπατών με κουνητά χέρια ,ο καμαρωτός ,βιαστικός ,ορμητικός αγέρωχος ,υπερήφανος. Σοβέω = βάλλω εις ταχείαν κίνησιν , φοβίζω ,αποδιώκω {ιδιαιτ.} τινάζω , κουνώ.

Επειδή ο σοβαρός [μτγν.]  εμφανίζεται ως σπουδαίος και εμβριθής, το αντίθετό του εκφράστηκε στην νεώτερη ελληνική με τον …ελαφρόνεπιπόλαιον και ελαφρόμυαλον. 

Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Προσέξτε την αλλοίωση του νοήματος της λέξης. Από το Αριστοφανικό σοβαρό= ελαφρό ,πτερόεν ,ευκίνητο  στο νεώτερο σοβαρό , που είναι το αντίθετο του ..ελαφρού και επιπόλαιου.!

AΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ  – Αχαρνής »,{ στ.674-5 }.

»σοβαρόν  μέλος» = ελαφρά μελωδία  { προς το αγροικότερον }.

Σ.ΔΩΡΙΚΟΥ &  Κ.ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΑΚΗ – » Το  δίγαμμα [ F ] » . 

Άστυ { < [F]άστυ }. Vestia = Εστία.

ΣΤΕΦ. ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ – » Εθνικά ».

Άστυ , η κοινώς λεγομένη πόλη .Διαφέρει το άστυ από την πόλιν .Άστυ = κτίσμα. Πόλις = κτίσματα { άψυχα} και  πολίτες { έμψυχα }.Ονομάστηκε δε άστυ,  ‘‘εκ του συνελθείν και στήναι’‘,  επειδή πρωτύτερα ήσαν νομάδες και ζούσαν πότε εδώ και πότε εκεί . Τότε εκ της πλάνης { = περιπλάνηση νομάδων } εις τας κοινάς οικήσεις {εγκαταστάθηκαν μονίμως }, απ’ όπου δεν μετανάστευσαν. Πρώτοι από τους άλλους οι Αθηναίοι κατοίκησαν πόλεις και εύρηκαν  άστη. Από το άστυ {γεν. άστεος }:o αστείος , ο οποίος αντιδιαστέλλεται στον αγροίκον , το αστείζω και ο αστεισμός { είδος ειρωνείας }.

Γ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ  – » Ετυμολογικό λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας ».

Aστείος και αγροίκος.

ΦΩΤΙΟΥ  – » Λέξεων Συναγωγή ».

Αστείος =ευσύνετος,ευπρόσωπος,χαρίεις ,καλός ,γελοιώδης.  Αστείζεσθαι = το χαριεντίζεσθαι . Αστε’ι’ζόμενος = αγλα’ι’ζόμενος,ωρα’ι’ζόμενος.

Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Αστε’ι’σμός : α].ευφυολόγημα και ευτραπελία. β].Ρητορ. είδος  ειρωνείας ,δια του οποίου διακοσμείται και ιλαρύνεται { φαιδρύνεται} ο λόγος ή σκώπτεται { σκώπτω =περιπαίζω,’πειράζω’ }εύστοχα ο εναντίος { =ο αντίος ,ο απέναντι }.

ΑΙΛΙΟΥ ΗΡΩΔΙΑΝΟΥ  – » Περί Σχημάτων ».

Σχήμα λόγου είναι και ο αστε’ι’σμός.  Αστεισμός = προσποίησις πιθανή του μη λέγειν ή μνημονεύειν ημάς ά λέγομεν.

 EIΔH EIΡΩNEIAΣ :   

AΛΕΞΑΝΔΡΟΥ  { Σοφιστού } – » » Περί Σχημάτων ».

Ειρωνεία  = λόγος προσποιούμενος το εναντίον λέγειν. Είδη της ειρωνείας {4} : αστεισμός ,μυκτηρισμός , σαρκασμός , χλευασμός.

ΑΝΝΗΣ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ  – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Ο εν τη λέξει Λόγος ».

Ειρωνεία { < είρω = λέγω } = ο παίζων και διαχλευάζων διά λόγων . Ειρωνεία είναι : α].η προσποιητή άγνοια { σωκρατική ειρωνεία } και β].σαρκασμός μετά λεπτότητος. Η ειρωνεία έχει [4] είδη:

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Ηθικά Νικομάχεια » , { 1108 a } .

Στην  ηδονή { το ηδύ } ,την σχετική με τα παιγνίδια και τις διασκεδάσεις,ο μέσος  είναι ο ευτράπελος και η ευτραπελία. Το μεν ένα άκρο [ της υπερβολής ] λέγεται βωμολοχία { αισχρολογία} το δε άλλο άκρο [ της ελλείψεως ] λέγεται αγροικία { τραχύτητα }.

Το ηδύ { ηδονή , τέρψις } έχει μεσότητα και άκρα { το ένα άκρο είναι η έλλειψις  και το άλλο η υπερβολή } .Σε σχέση με την παιδιά η μεσότης λέγεται ευτραπελία ενώ τα άκρα λέγονται αγροικία{τραχύτητα } μεν για την έλλειψη και βωμολοχία { αισχρολογία} για την υπερβολή .Σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα πράγματα { θέματα } του ανθρωπίνου βίου η μεσότητα λέγεται φιλία και φίλος ο ευρισκόμενος στο μέσον.Ενώ στα άκρα βρίσκονται ο μεν δύσκολος { παράξενος} και δύσερις { δυσ + έρις } =φίλερις ,ο δε κόλαξ { αυτός που αποβλέπει στην ιδική του ωφέλεια }.

ΑΜΜΩΝΙΟΥ  – »  Λεξικόν Ομοίων  και Διαφόρων  λέξεων ».

Γελοίον=το λεγόμενον , που διαχέεται στους ακροατές χωρίς κάποια ύβρη { προσβολή}. Ευτράπελον {= το ευ τρέπεσθαι τον λόγον } : αυτό που λέγεται με σεμνότητα και χάρη.

ΤΟ ΗΔΥ

ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΣΟΦΙΣΤΟΥ – » Λεξικόν κατά στοιχείον Ηλιάδος και Οδυσσείας ».

Ήδος = ωφέλημα.

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

Από ρ. [ ΣFΑΔ- ] η ρ. [ΑΔ- ] : ανδάνω  ,ήδομαι ,ήδος ,ηδονή ηδύς { αδύς },ήδυμος.

Σ.ΔΩΡΙΚΟΥ Κ.ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΑΚΗ – » Το  δίγαμμα [ F ] » .

Ανδάνω = αρέσκω .FέFαδα  >  ήδομαι ,ηδύς . Αυτο- Fάδης  = αυθάδης { < ήδομαι }.

ΦΩΤΙΟΥ  – » Λέξεων Συναγωγή ».

Ήδος = ηδονή ,όφελος. Ηδύς = ευήθης { έτσι έλεγαν και τούς κουτούτσικους ,χαζοβιόληδες }.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Ρητορική τέχνη », {     }.

Οι νέοι είναι φιλογέλωτες {= αγαπούν να γελούν }.Γι αυτό είναι πειραχτήρια { ευτράπελοι }.Γιατί το πείραγμα { ευτραπελία} είναι εκλεπτυσμένη { πεπαιδευμένη } προσβολή { ύβρις }.

LIDDELL & SCOTT  – »  » Μέγα λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ». 

Γέλως  { < ΓΕΛ – } . Η ρίζα [ ΓΕΛ- ] απ’όπου και ο γέλως { γέλιο } φαίνεται ότι δήλωνε μάλλον λαμπρότητα προσώπου και μειδιώσα ευθυμία παρά θορυβώδη γέλωτα. Διότι από την ρ.[ ΓΕΛ –] παράγονται και οι λέξεις γαλήνη , γαληνός.

ΣΟΥΔΑ ή ΣΟΥ’Ι’ΔΑ  – » Λεξικόν » .

Γελοίον = το άξιον γέλωτος . Γέλοιος = ο καταγέλαστος . Γελοίος = ο γελωτοποιός.

ΙΩ.Σ.ΤΟΥΛΟΥΜΑΚΟΥ – » Το χιούμορ στην Αρχαία Ελλάδα »,{ σελ.32 }.

Η λέξη ‘χιούμορ’ { humour , humor  < umor } προέρχεται από την ελληνική λέξη χυμός. Χυμοί είναι τα [4] υγρά στοιχεία του ανθρωπίνου σώματος : αίμα – φλέγμα – κίτρινη χολή – μέλαινα χολή. Η υγίεια διατηρείται με την σύμμετρη μίξη αυτών ενώ αντίθετα επέρχεται η νόσος.

Αστείος [κυρ.] :  ο του άστεως ,ο αστός .Έπειτα ο ευγενής ,φιλόφρων , ο έχων λεπτούς τρόπους , ευφυής ,έξυπνος ,αστείος ,ευτράπελος. Σοβαρός [κυριολεκτικά ]αυτός που αποδιώκει  πτηνά ή έντομα και αποσοβεί κινδύνους με τα ..μυιοσόβητρα .Ο σοβαρός είχε μια υπερηφάνεια, υπεροψία ενίοτε και αλαζονεία ,που δεν ήταν αρεστή στους Αθηναίους αστούς ,με τους ευτράπελους τρόπους και τους αστε’ι’σμούς τους. Αλλά η λέξη αστείος -όπως αλλοιώθηκε το θετικό  νόημά της – έχει  καταλήξει να σημαίνει είτε γελωτοποιός είτε  γέλοιος  και μη.. σοβαρός. !

Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».     

  OSHO  

osho

Τουναντίον στη λέξη  σοβαρός  αλλοιώθηκε  το πραγματικά  αρνητικό νόημά της  – σήμαινε ουσιαστικά  σοβαροφάνεια {  μεταγενέστερη λέξη } – κι  απέκτησε ειδικό θετικό  βάρος  ,που αδυνατεί να υποστηρίξει – εάν  βεβαίως  κάποιος θελήσει να  ερευνήσει την ετυμολογία της.                                                                                                                          



{*} ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ  – » Σφήκες », { στ.1523 }.

Κυκλοσοβέω = γυροστριφοφέρνω , γυροφέρνω ,φέρνω γυροβολιές { σε κυκλικό χορό }.




Η  απόδοσις των αρχαίων κειμένων δεν είναι φωτογραφική . Συνεπώς βασίζεται, αλλά ενίοτε δεν ταυτίζεται απόλυτα με αυτή των μεταφραστών συγγραφέων .

Τα περισσότερα  αρχαία κείμενα ,από όσα χρησιμοποιήθηκαν ,μπορείτε να τα αναζητήσετε στο διαδίκτυο ,όπως στα πολύ χρήσιμα »google books » ,» wikisource» , »anemi » ,» πύλη» κ. α

Ζηλοφθονία { Invidia }.

ζηλοφθονία είναι μια σπουδαία σύνθετη λέξη .Διότι αν και είναι νεώτερη , αυτή η λέξη δεν  έχει να ζηλέψει τίποτα από παλαιότερες ή αρχαίες σύνθετες λέξεις. Υπήρχαν βεβαίως και ο ζήλος  και ο φθόνος αλλά η ζηλοφθονία ήρθε να καλύψει το κενό μεταξύ αυτών . Διότι ζηλοφθονία δεν είναι μήτε ζήλος μήτε φθόνος ‘ είναι και  τα δύο . Δείχνει δηλαδή η λέξη  αυτή ,το πέρασμα από τον ζήλο στον φθόνο .Το πέρασμα στο αντίθετό του , γιατί  οι λέξεις ζήλος και φθόνος είναι αντίθετες. Η παραγωγή  νέων λέξεων οφείλει να  συμπληρώνει τα  κενά ή  να  αποσαφηνίζει μια έννοια  χωρίς να  κακοποιεί την γραμματική  ή να   κατασκευάζει  ανόητες  λέξεις { π.χ. συγνώμη , συστημικός , υλοποίηση κ.α. }.                                                                                                                                    

A.Π.Θ {Ιδρ. Μαν.Τριανταφυλλίδη} – » Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής ».                               

Zηλοφθονία = εμπαθής ζήλια , ζήλια που φτάνει στο φθόνο και το μίσος.

ΣΤΕΦ.ΚΟΥΜΑΝΟΥΔΗ – » Συναγωγή  Νέων  λέξεων » .                                                              

Η λέξη μαρτυρείται  από  το 1892 {  Στέφανος  Ξένος : ‘ζηλόφθονα βλέμματα’  }  στην εφημερίδα »Βρεττανικός  Αστήρ ».

ΚΩΣΤΗΣ  ΠΑΛΑΜΑΣ  – » Ασάλευτη ζωή »,  ‘ Ο  ΓΥΡΙΣΜΟΣ ‘,{1897 }.                                       

‘Οι ζηλόφτονοι  θεοί » { αντικατάσταση του δασύπνοου  [ θ ] με το ψιλόπνοο [ τ ] της ομάδος των χειλικών αφώνων συμφώνων { τ, δ, θ }.

 A’ ΖΗΛΟΣ                                                                                                                                               

HΣΙΟΔΟΥ – » Θεογονία », {στ.383  }.                                                                                               

Η Στύγα  { εξ ού στυγερός -η – ον } η κόρη του Ωκεανού  έτεκε { < τίκτω .Η γυναίκα τίκτει ,εξ ου τοκετός , τοκάς, τέκνο } τον Πάλλαντα  και την καλλίσφυρη { η έχουσα κάλλος στα σφυρά ,στους αστραγάλους } Νίκη.

ΕΥ. ΜΠΕΞΗ / Γ.ΤΣΑΓΚΡΙΝΟΥ – » HΣΙΟΔΟΥ Θεογονία ».                                                                                                                    

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».                                     

Ζήλος / Ζάλος  { εκ του ζέω } = πρόθυμος [σφοδρά] άμιλλα .ΑNT. φθόνος . 2 παν σφοδρό πάθος ,κυρίως ζηλοτυπία. Ευγενής πόθος για υπερτέρηση σε κάποιο πράγμα.

THOMAS  GAISFORD  -» Etymologicon  Magnum Lexicon ».                                                     

Ζήλος = φθόνος 1. ζέω+λίαν = ζέλος = ζήλος , διότι είναι πολύ θερμός 2. Από το ζέειν = Αυτός που φλεγμαίνει και καίει την ψυχή [ διότι την καίει βαθιά] 3.Από την ζέση του θυμού 4. Από   ζάλη  >  ζάλος > ζήλος .Διότι ο ζήλος κτυπάει τον άνθρωπο με τη ζάλη ,την ζαλάδα.  Ζάλη =ζα + άελλα  2. Το ζέειν την άλα , κυρίως επί θαλάσσης.

ΦΩΤΙΟΥ  – » Λέξεων Συναγωγή ».                                                                                                

Ζάλη = μεγάλη άελλα { άειν=φυσώ + ειλείν=συστρέφω }.Ζηλοτυπία= ζήλος εξ ασελγούς υπονοίας . Ζηλοτυπώ = μισώ. Το ζηλούν { το να ζηλεύω } είναι το μακαρίζειν { το να θεωρώ κάποιον μακάριο { μη + κήρ = όλεθρος , καταστροφή } ,ευτυχή , ευδαίμονα. Το ζηλοτυπείν { το να ζηλοτυπείς } είναι το εληλυθέναι { < έρχομαι :  το να έχεις έρθει } εις απέχθεια { από + έχθος = έχθρα, ‘μίσος’ } .[ Ζηλοτυπώ { ζήλος + τύπος < τύπτω }= κτυπημένος από ζήλεια ].

ΑΜΜΩΝΙΟΥ  – » Λεξικόν Ομοίων  και Διαφόρων  λέξεων ».                                                         

Ζήλος και ζηλοτυπία διαφέρουν. Διότι ζηλοτυπία μεν είναι αυτό το πάθος ,δηλαδή αυτό που υπάρχει μέσα στο μίσος. Ζήλος δε είναι μίμησις καλού , τέτοιος που ζηλεύει  ο μαθητής  τον καθηγητή. » Μιμείται [ ζηλοί ] δε και τον γείτονα ο γείτων »-ΗΣΙΟΔΟΣ. Η τάδε μισεί ή εχθρεύεται [ ζηλοτυπεί ]  αυτόν εδώ.

ΑΝΘ.ΓΑΖΗ  – » Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».                                                                         

Ζήλος = ζέση ψυχής , προθυμία για μίμηση. Πάθος ψυχής ή πόθος , διακαής διάθεση για κάτι. Ζηλοτυπια, φθόνος. Είδη ζήλου : 1.Μακαρισμός 2.Μίμησις 3. Φθόνος                         

Σάρωση_20180202

Δ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ  – »  Μέγα  Λεξικόν   της Ελληνικής  γλώσσης »                                         

Ζήλος / Ζάλος= φθόνος , ζηλοτυπία. 2.ευγενής άμιλλα 3. θαυμασμός , προθυμία μιμήσεως τινός. Ζήλεια { ζηλεύω } = η δυσαρέσκεια δια ξένην ευτυχίαν  2. Ζηλοτυπία [ ιδίως επί συζύγων ] 3.Ο ζήλος ,το εξαιρετικόν ενδιαφέρον.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ  – » Μενέξενος » , { 242 a .13}                                                                                        

Το κακό αγαπάει να πέφτει  πάνω σε ανθρώπους που κάνουν το καλό. Πρώτα ο ζήλος και έπειτα φθόνος που γεννιέται από τον ζήλο. 

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Ρητορική Τέχνη », { 1388 a  }.                                                                        

Ζήλος είναι  κάποιου είδους λύπη για τα έντιμα αγαθά που έχουν αποκτήσει άνθρωποι  εκ φύσεως όμοιοί μας και τα οποία είναι δυνατόν και εμείς να αποκτήσουμε. Την λύπη δε αυτή δεν την συναισθανόμαστε επειδή οι άλλοι τα απέκτησαν αλλά διότι δεν τ΄ αποκτήσαμε  εμείς { γι’αυτό ο ζήλος  είναι ευγενικό συναίσθημα και συναντάται στους καλούς ανθρώπους , ενώ ο φθόνος είναι κακό και συναντάται στους μοχθηρούς. Διότι ο μεν καλός άνθρωπος με ζήλο προσπαθεί να επιτύχει εκείνα που επιδιώκει , ο δε κακός με τον φθόνο επιθυμεί να τα χάσει κι εκείνος που τ’ απέκτησε }.

bandicam 2018-01-20 12-27-00-275

Β’ ΦΘΟΝΟΣ  

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».                                        

Φθόνος = λύπης συναίσθημα δια τα αγαθά των άλλων .Λατ.invidia .Παραγωγα : φθονέω ,φθονερός φθόνησις , άφθονος , αφθονία.

ΕΥΣΤΡ.ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ  – » Λεξικό  Ελληνο-λατινικόν  ».                                                               

Ζήλος : 1] φθόνος= invidia-ae*  2] ζηλοτυπία = aemulatio-onis*  3] σφοδρά επιθυμία = studium-ii *

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – »Ηθικά  Ευδήμεια », { 1221 a }                                                                          

Φθονερός  = αυτός που λυπάται για την προκοπή [ευπραξία ] του άλλου και σε περιπτώσεις που δεν πρέπει .Ο αντίθετα προς αυτόν χαρακτήρα δεν έχει ιδιαίτερο όνομα [ανώνυμος] ,είναι δε εκείνος που δεν λυπάται ούτε για αυτούς που ευδοκιμούν αναξίως.

Το  Νεμεσάν  {  < νέμεσις < νεμεσάω-ώ < νέμω= μοιράζω }= αγανακτώ ,οργίζομαι ,εκδικούμαι , όχι για προσωπικούς λόγους αλλά γι’  αυτό που  συνέβη αποκλειστικά στον πλησίον μου .Η αγανάκτηση αυτή έχει σχέση με την απονομή  του δικαίου , εξ ου και η θεά Νέμεσις. Διότι αυτό που γίνεται » παρ’ αξίαν » είναι άδικο .Και η δικαία αγανάκτηση λέγεται  νεμεσάν .Ο ανώνυμος  χαρακτήρας  είναι αυτός που δεν αγανακτεί ούτε  για την ανάξια  ευτυχία ούτε για την »παρ’ αξίαν » ευτυχία [ που είναι  άδικο ]. Ο φθονερός αγανακτεί  και με την ανάξια ευτυχία  και με την κατ΄αξίαν ‘ ευτυχία του ανθρώπου που φαίνεται ίσος προς αυτούς.





ΑΝΝΗΣ   ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ  – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ  – »  Ο εν τη λέξει Λόγος ».                                       

Φθόνος = λύπη για τα καλά του άλλου . Ο φθόνος  φθίνει [=φθείρει ] τον κατέχοντα . Ζήλος = επιθυμία προς μίμηση. Ζηλοτυπία = μίσος. Από την ζάλη [άλς ] , ο ζήλος και η ζήλεια .

ΠΑΝ.ΚΟΛΛΙΑ – » Λεξικόν των βασικών ρημάτων της αρχαίας Αττικής πεζογραφίας ».        

Φθίνω = μαραίνομαι , παρακμάζω ,φθείρομαι , αποθνήσκω. Από  την ίδια ρίζα το φθονώ και το φθείρω.

ΑΜΜΩΝΙΟΥ  – » Λεξικόν Ομοίων  και Διαφόρων  λέξεων ».                                                       

Ζήλος  = η  μίμησις που γίνεται εξ αιτίας  της επιθυμίας  προσδοκώντας κάτι καλό. Φθόνος = κάποιου είδους βασκανία  για  αφθονία αγαθών, που έχουν οι άλλοι εμείς δε όχι. Ζήλος = λύπη για ξένα αγαθά τα οποία θα επιθυμούσε κάποιος  για τον εαυτό του. Τρία είναι τα είδη του ζήλου : α] Μακαρισμός , όταν λέει κάποιος για τον δείνα πόσο ζηλευτός είναι για το τάδε πράγμα. β] Ζηλωτής [ μιμητής ] τινός είναι ,όπως ο Θησεύς τον Ηρακλέα. γ] Όταν ο ζήλος μοιάζει με τον φθόνο.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Ρητορική Τέχνη », {  1387 b-1388 a }.                                                           

Φθόνος είναι  κάποιου είδους λύπη όταν βλέπουμε τους όμοιούς  μας να επιτυγχάνουν { ευπραξία } εκείνα που θεωρούνται πλεονεκτήματα ,όχι γιατί επιδιώκουμε κάτι για τον εαυτό μας αλλά επειδή τα έχουν οι άλλοι….Φθόνο θα δείξουν οι άνθρωποι που έχουν ή φαίνονται ότι έχουν άλλους όμοιούς τους. Όμοιους στην καταγωγή ,στη συγγένεια, στην ηλικία , στην υπόληψη ,στην περιουσία….Φθονούν επίσης εκείνοι που σχεδόν τα έχουν όλα. Γιατί νομίζουν  ότι όλοι προσπαθούν να τους πάρουν τα δικά τους. Φθονούν  και οι μικρόψυχοι .Διότι σ’ αυτούς φαίνονται όλα μεγάλα.

Inkedbandicam 2018-01-20 13-09-41-293_LI


Σε τι ομοιάζουν ο φθόνος  με την  βασκανία και σε τι διαφέρουν ;

ΠΑΝ.ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ  – ‘ Λεξικό Ρημάτων της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας ».               

Βασκανία = ματιάζω , κακολογώ , συκοφαντώ {= ψευδώς τινός κατηγορείν -Σου’ί’δα }.

ANNHΣ  ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ  – » Ο εν τη λέξει Λόγος ».                                             

Βασκανία  σημαίνει  μάτιασμα   και γλωσσοφαγιά. 

ΑΜΜΩΝΙΟΥ  – » Λεξικόν Ομοίων  και Διαφόρων  λέξεων ».                                                 

Βασκανία και φθόνος διαφέρει. Βασκαίνειν  δεν είναι μόνο το να φθονείς αλλά και το να συκοφαντείς. Βάσκανον δε λένε αυτόν που είναι λυπηρός και βλαβερός.

Okoto-na-Hor

                                                                                                                                                           

ΠΛΑΤΩΝΟΣ  – » Φαίδων », { 95 b  }.                                                                                                    

ΣΩΚΡΑΤΗΣ –<<  Μη λές  μεγάλο λόγο μην τυχόν κάποιο βάσκανο μάτι αναστρέψει τον λόγο που πρόκειται να ειπωθεί..>>

ΣΤΕΦ.ΚΟΥΜΑΝΟΥΔΗ – » Λεξικόν  Λατινο-ελληνικόν ».                                                         

*Invidia-ae { <  invideo  [ in+video ] } = φθόνος , βασκανία . *Aemulatio-onis = άμιλλα. *Studium-ii { studio } = σπουδή.

O ζήλος είναι θαυμασμός .Διότι εάν δεν θαυμάσεις κάποιον , δεν γεννάται η επιθυμία προς μίμησην αυτού. Ο θαυμασμός είναι και η αρχή της φιλοσοφίας. Διότι χωρίς  θαυμασμό  δεν μπορεί να γεννηθεί το πάθος του φιλοσόφου. Τέλος η επιθυμία για μάθηση [ το μανθάνειν] υπάρχει μέσα στον θαυμασμό [ το θαυμάζειν]. Και το μανθάνειν και το θαυμάζειν είναι ηδύ [ ευχάριστο ,γλυκό πράγμα ].

α]. ΘΑΥΜΑΣΜΟΣ – ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ                                                                                                       

H συνάφεια του θαυμασμού προς την  φιλοσοφία.                                                                  

ΠΛΑΤΩΝΟΣ  – » Θεαίτητος », {155 d  }.                                                                                              

Προσιδιάζει απολύτως σε φιλόσοφο το πάθος τούτο , το θαυμάζειν .Διότι δεν υπάρχει άλλη αρχή για την φιλοσοφία  παρά αυτή .Γι’  αυτό η Ίρις είναι γόνος του Θαύμαντος .

β]. ΘΑΥΜΑΣΜΟΣ – ΜΑΘΗΣΙΣ                                                                                                          

Η συνάφεια της μαθήσεως προς τον θαυμασμό.                                                                       

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Ρητορική Τέχνη », { 1371 a-b }.                                                                     

Και το μανθάνειν  και το θαυμάζειν ηδύ. Διότι το επιθυμείν [ μαθείν] υπάρχει μέσα στο θαυμάζειν , ώστε το θαυμαστόν είναι επιθυμητόν.…. Πόσοι από τους σημερινούς  μαθητές  και τους δασκάλους  πιστεύουν ότι η μάθηση και ο θαυμασμός είναι κάτι γλυκύ  και ευχάριστο;

HIERONYMUS BOSCH  –»The Seven Deadly Sins and the Four Last Things »,{1505 -1510;}.




Η  απόδοσις των αρχαίων κειμένων δεν είναι φωτογραφική . Συνεπώς βασίζεται, αλλά ενίοτε δεν ταυτίζεται απόλυτα με αυτή των μεταφραστών συγγραφέων .

Τα περισσότερα  αρχαία κείμενα ,από όσα χρησιμοποιήθηκαν ,μπορείτε να τα αναζητήσετε στο διαδίκτυο ,όπως στα πολύ χρήσιμα »google books » ,» wikisource» , »anemi » ,» πύλη» κ. α

Bάναυσες τέχνες και Καλές.

Βάναυσοι ή Βαναυστικές τέχνες  ονομάζονταν  στην αρχαιότητα τα χειρωνακτικά επαγγέλματα ,όπως του σιδηρουργού ,του βαφέα , του τέκτονος {= κτίστη } κ.α.  Επειδή δε τα επαγγέλματα αυτά τ’ ασκούσαν ως επί το πλείστον δούλοι , οι ελεύθεροι  και εν γένει οι πολιτείες  δεν τα εκτιμούσαν. Διότι θεωρούσαν ότι οι βαναυστικές  τέχνες φθείρουν και το σώμα και την ψυχή. Στις τέχνες αυτές δεν υπαγόταν η γεωργία .Τα χειρωνακτικά  επαγγέλματα ,επειδή  τότε ήσαν πολύ βαριά  και εξουθενωτικά ,δεν άφηναν σε αυτούς που τα ασκούσαν ελεύθερο χρόνο για πνευματική καλλιέργεια ,φιλικές συναναστροφές και συζητήσεις με πολιτικά θέματα. 


Tα είδη της Τέχνης  .

Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ  – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Bάναυσος-η-ον = ο εργαζόμενος διά πυρός { =καμινευτής }, ο έχων κάποια χειρωνακτική εργασία ,ο χειροτέχνης. . Βαύνος = κλίβανος ,κάμινος, φούρνος.

THOMAS  GAISFORD  -»  Etymologicon Magnum Lexicon »

Βαύνος = η κάμινος .Βαύνος =[ {β}  <—  πλεονασμός }+ αύος  < αύω [=καίω].

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Πολιτικά », { Θ’- 1337 b }.

Τα έργα χωρίζονται σ’ εκείνα που ταιριάζουν σε ελευθέρους και σ’ εκείνα που ταιριάζουν σε ανελευθέρους . Βάναυση είναι μια τέχνη και μία  μάθηση , όταν διαμορφώνει άχρηστο το σώμα ή την ψυχή ή την διάνοια  των ελεύθερων ανθρώπων .

ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ  – » Οικονομικός », { κεφ. IV’ ,2 }.

<<oι λεγόμενες  βαναυσικές {χειρωνακτικές εργασίες }καταστρέφουν τα σώματα των εργατών.. Και όταν τα  σώματα εκθηλύνονται , οι ψυχές τους γίνονται πιο αδύναμες ‘ >>.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ  – » Πολιτεία  », { Θ’- 590 c }.

»Τα βάναυσα επαγγέλματα και οι χειρωνακτικές εργασίες ,για ποιόν λόγο νομίζεις ότι μας φέρνουν ντροπή  ;»

ΣΤΟΒΑΙΟΥ  – » Ανθολόγιον », τομ. Η’ { περί γεωργίας ότι αγαθόν ΝΣΤ’ }.

Όσες από τις εργασίες επιτρέπουν στο σώμα να μην κουράζεται πολύ ,αυτές δεν  εμποδίζουν την ψυχή να επιδίδεται σε υψηλούς διαλογισμούς και να γίνεται σοφώτερη.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Ηθικά  Νικομάχεια » , { Δ’-1122 a }.

Η έλλειψη της μεγαλοπρεπείας  { ποταπότητα }αποκαλείται μικροπρέπεια και η υπερβολή της μεγαλοπρεπείας αποκαλείται βαναυσία { χυδαιότητα }.

ΧΡ.ΛΑΖΟΥ – » Μηχανική & Τεχνολογία στην Αρχαία Ελλάδα », { σελ.27 }.

Οι κλίβανοι ,η παραγωγή μετάλλων με πυρομεταλλουργικές τεχνικές και η  μορφή μεταλλευτικής τεχνολογίας  αποτελούν σημαντικότατο  στάδιο  στην ανθρώπινη εξέλιξη και  δείχνουν  τον βαθμό αναπτύξεως ενός πολιτισμού.

Μεταλλευτικοί  κλίβανοι στην Αρκαδία { 2500 π.Χ. }.

ΠΑΝ. ΚΟΛΛΙΑ -»Λεξικόν των βασικών ρημάτων της Αρχ. Αττικής πεζογραφίας».

Τίκτω = γεννώ ,παράγω ,δημιουργώ . Παράγωγα:  τέκνον ,τέκτων ,τέχνη , τοκετός ,τόκος.

ΑΙΣΧΥΛΟΥ – » Προμηθεύς  Δεσμώτης »,  { στ. 506 },  [ απόδ. Α.Τζιροπούλου-Ευσταθίου].

Όλες οι τέχνες από τον  Προμηθέα [ διδάχθηκαν ]  στους  θνητούς : οι ανατολές των άστρων και οι δύσεις, οι αριθμοί , οι συνθέσεις των γραμμάτων , μνήμη των πάντων .

ΑΝΝΗΣ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ  – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Ο εν τη λέξει Λόγος ».

Τέχνη { < τεύχω = κατασκευάζω  } .Τέχνη = τέκνη { = το πνευματικό τέκνο του καλλιτέχνη ].

Π.ΚΑΒΒΑΔΙΑ  – » Ιστορία της Ελληνικής Τέχνης », { σελ.15 }.

Τέχνη καλείται γενικώς κάθε δημιουργία του ανθρώπου που έχει σκοπό την κάλυψη των βιοτικών αναγκών του ή την τέρψη και την ψυχαγωγία του. Η μεν πρώτη καλείται βιομηχανία ή βάναυσος τέχνη , καθ’ όσον για την εξάσκησή της απαιτούνται μάλλον σωματικές παρά διανοητικές δυνάμεις ,  η  δε δεύτερη καλείται ελευθέριος τέχνη ,επειδή είναι ηαυτή που πρέπει [πρέπουσα] για αυτούς που έχουν εκπαιδευτεί με ελευθερία. Καλείται δε ιδιαιτέρως  και  κατ’ εξοχήν  τέχνη { Kunst }  και χαρακτηριστικότερα καλή τέχνη ή καλλιτεχνία , επειδή  αυτή επιδιώκει την παράσταση του καλού .Διότι μόνο με αυτό { το καλό  } είναι δυνατόν να τέρπεται [ τέρψη = ευχαρίστηση ] η ψυχή μας. …Ειδικά όμως καλές τέχνες καλούνται εκείνες ,οι οποίες με την βοήθεια των βαναύσων τεχνών  αποτυπώνουν  επί της ύλης  τα δημιουργήματά τους. Αυτές είναι : η Αρχιτεκτονική , η Πλαστική  και η Γραφική , οι οποίες είναι οι κατ’ εξοχήν δημιουργικές τέχνες και τις οποίες ο Πλάτωνας ονομάζει εικαστικές και ειδωλοποιητικές.

ΤΕΧΝΗ   &   ΚΑΛΕΣ  ΤΕΧΝΕΣ.

ΑΛΕΞ -ΡΙΖΟΥ  ΡΑΓΚΑΒΗ – » Ιστορία της Αρχαίας Καλλιτεχνίας »,{ σελ.4,5,7 }.

ΠΕΡΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΑΣ ΓΕΝΙΚΩΣ.

Καλλιτεχνία είναι η τέχνη ,η οποία έχει ως σκοπόν το καλόν. Τέχνη δε είναι η δημιουργία.Η τέχνη παράγεται από το ρ.’Τέκω’ { < τίκτω } ,που είναι συγγενής της λ. »Τέκτων » { ο οποίος ασκεί την τέχνη }, και του »τεύχος’‘,{ που είναι το προ’ι’όν της εξασκήσεως της τέχνης }. Φανερώνει δε η λέξη , κυρίως, την κάθε γέννηση ή παραγωγή. Αλλά η γλώσσα περιορίζει την χρήση της μόνο στην παραγωγή, που προκύπτει από ανθρώπινη ενέργεια για οποιονδήποτε σκοπό ή ωφέλεια ή τέρψη. Δεν είναι φερ’ ειπείν τεχνούργημα το δέντρο που φύεται αυτόματα και εξαιτίας της φυσικής δύναμης , ούτε ο κορμός πού κόβεται από τον ξυλοκόπο άνευ σχεδίου για να παραδοθεί στην φωτιά…..Διότι ο άνθρωπος , ύλη και πνεύμα , για δύο λόγους δημιουργεί : για την ικανοποίηση των υλικών αναγκών ή για την τέρψη των αισθήσεων και της διανοίας. Και η μεν τέχνη ,που επιδιώκει κυρίως τον πρώτο σκοπό λέγεται βιομηχανία και ιδίως βαναυσουργός ή χειρονακτική , αν για την εξάσκησή της απαιτείται καταβολή δυνάμεων σωματικών μάλλον παρά διανοητικών .Η δε τέχνη που επιδιώκει μάλιστα την τέρψη ,ονομάζονταν από τους αρχαίους ελευθέριος τέχνη { artes liberales } , καθότι είναι η μόνη που αρμόζει προς την αγωγή ελευθέρων πολιτών και μπορεί καταλλήλως να ονομαστεί καλλιτεχνία .Διότι το καλόν είναι αυτό που τέρπει { ευχαριστεί } την αίσθηση , όπως το αισχρόν, που είναι το αντίθετον στο καλόν είναι το δυσάρεστον και το ατερπές { α στερ. + τέρπω > τέρψις }….Οι πραγματιστές { realistes } ή ρωμαντικοί ,όπως καλούνται θέλουν την τέχνην ως απαράλλακτην αντιγραφήν της φύσεως , μια ομοιογραφία { portrait } αυτής , με την στενότατη σημασία της λέξης .Οι αντιφρονούντες παντελώς προς τους πραγματιστές καλούνται ιδανιστές ή κλασικοί .Το υλικόν κάλλος είναι κατ’ αυτούς μια σφραγίδα αμυδρή και κίβδηλη ,ο δε εντελής και αδιάφθορος τύπος πρέπει να αναζητηθεί στον χώρο της άυλης σφαίρας { χώρος των Ιδεών }.Οι τεχνικές ιδέες δε, πρέπει να απορρέουν από την δημιουργική δύναμη της ψυχής αυτοφυώς και πρωτοτύπως.

Αλλά  η γραμμή της αληθείας είναι , ως συνήθως , η διαγώνιος.

 ΤΑ  ΕΙΔΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ  & Η ΓΡΑΜΜΗ  ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ . 

ΓΡ. ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗ  – » Λεξικόν  ερμηνευτικόν ».

 Τίκτω  < τιτέκω . 

ΔΑΜ. ΣΤΡΟΥΜΠΟΥΛΗ  – » Ετυμολογικό λεξικό της Ελληνικής ».

Τύκω = κατασκευάζω , ετοιμάζω. Τίκτω / Τίτκω = φέρνω στον κόσμο τέκνον. Τέκνον = το τεχθέν { »Θεὸς το τεχθέν, η δε Μήτηρ Παρθένος. »} , το παιδί.

ΠΑΝ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ  – «Λεξικό ρημάτων της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας ».

Ποια η σχέση του ‘τεύχω’ με το ‘τυγχάνω‘ ; Έχουν τον ίδιον  παθ. αόρ. : ετεύχθην .

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Ηθικά  Νικομάχεια » , { ΣΤ’-1140 a }.

Τέχνη  και Τύχη. 

Η κατασκευή αντικειμένων { ποίησις } και η πράξη{ πράξις } διαφέρουν .Η τέχνη πρέπει να έχει σχέση με την κατασκευή { αντικειμένων}. Επίσης , η τύχη και  η τέχνη έχουν σχέση : »η τέχνη την τύχη αγαπά  , και η τύχη την τέχνη» .
Η τέχνη είναι  »έξις τις μετά λόγου αληθούς ποιητική » { =μια κατασκευαστική  έξη [= ψυχική διάθεση] } έλλογη {= που καθοδηγείται από την λογική της αληθείας } , αντίθετα, η ατεχνία είναι κατασκευαστική έξη  που καθοδηγείται από μια εσφαλμένη  λογική { μετά λόγου ψευδούς ποιητική έξις } . Αντικείμενο και των δύο είναι αυτό που ενδέχεται να έχει διαφορετική μορφή { περὶ το ενδεχόμενον άλλως έχειν  }.

H αλήθεια επιτυγχάνεται δια των 5 στοιχείων { 1139 b – 1140 a } :    

Εμπειρία  και Τέχνη   –  Απειρία  και Τύχη. 

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Μετά τα Φυσικά », { Α’ – 981 a }.

Η εμπειρία είναι κάτι παρόμοιο με την επιστήμη και την τέχνη .Οι άνθρωποι φτάνουν στην επιστήμη και στην τέχνη διαμέσου της εμπειρίας . Διότι όπως λέει και ο Πώλος ο Ακραγαντίνος { μαθητής του Γοργία }: ‘η εμπειρία δημιούργησε την τέχνη και η απειρία την τύχη » ,{ δλδ. ο άνθρωπος προχωράει στην κατανόηση των πραγμάτων  και στην επινόηση των μέσων ή  εργαλείων δια μέσου της εμπειρίας }.Η τέχνη γεννιέται  όταν , μετά από πολλές εμπειρικές γνώσεις { πείρα } ,προκύπτει μια συνολική αντίληψη για τα όμοια πράγματα { αφαιρετική γνώση }.

 ΠΛΑΤΩΝΟΣ  – » Γοργίας », { 448 c }.

Πολλές τέχνες οι άνθρωποι έχουν επι­νοήσει  δια της εμπειρίας  και  πρακτικώς, διότι η  εμπειρία κάνει να περνάμε τη  ζωή μας σύμφωνα με τους κανόνες της τέχνης , ενώ η απειρία  { έλλειψη εμπειρίας } μας κάνει να την περνούμε σύμφωνα με την τύχη.

Τί ζωγραφίζει ο καλλιτέχνης ;

Σάρωση_20180505

ΚΑΛΛΟΣ  και  ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΑ. 

ΟΜΗΡΟΥ  – » Οδύσσεια », { σ , 192-194 }.

Με κάλλος  { η Αθηνά } πρώτα τα καλά της { Πηνελόπης } προσώπατα  λάμπρυνε αμβρόσιο , μ’αυτό που η καλλιστέφανη  Κυθέρεια { Αφροδίτη } χρίεται ,όταν πηγαίνει στον ποθητό χορό των Χαρίτων.

ΓΡ. ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗ  –  «Λεξικόν  ερμηνευτικόν «. Οδύσσεια . { σ ,192 -194}.

Πρώτα της καθάρισε το ωραίο πρόσωπο με κάλλος [= είδος θεϊκού μύρου ].

LIDDELL & SCOTT  – » Μέγα λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Κάλλος -εος { < καλός } = ευμορφία { επί του Γανυμήδη , επί γυναικών }.Η Αθηνά κατέστησε  το πρόσωπο της Πηνελόπης  λαμπρό με αθάνατο κάλλος , με το οποίο η Αφροδίτη την αλείφει Ο Όμηρος θεωρεί το κάλλος ως κάτι το εξωτερικόν ,που επιχύνεται στον άνθρωπο.

ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ -» Παρεκβολαί εις την Ιλιάδα και την Οδύσσειαν ».

Το  »κάλλος αμβρόσιον » αλληγορικώς  [είναι ] , η φυσική καλλονή και η ευπρέπεια , η επιπολάζουσα { = που αφθονεί } κατά πρόσωπον. . Το κάλλος  όμως δεν είναι μόνον μύθου πλάσμα ,αλλά και πραγματικό μύρο ,χρήσιμον ως καλλωπιστικόν.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – »Ρητορική προς  Αλέξανδρον », { 1447 b }.

Είναι συμφέρον στο σώμα  η ευεξία , το κάλλος , η ρώμη  και η υγίεια ,ενώ στην ψυχήν η σοφία ,η φρόνησις ,η ανδρεία ,η σωφροσύνη και η δικαιοσύνη ,και για τα δύο μαζί { συναμφότερα ] είναι τα χρήματα και οι φίλοι .

ΑΧ.ΤΖΑΡΤΖΑΝΟΥ – »Γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

Προσέξτε τα παραθετικά του επιθέτου καλός-η-ον . Ο θετικός βαθμός είναι καλός -ή-όν { θ.καλ-}. Ο συγκριτικός  είναι ο ,η καλλίων -το κάλλιον { θ.καλλ-} και ο υπερθετικός  είναι  κάλλιστος-η-ον { θ.καλλ-}. Άρα  καλλ-ίτερος  και όχι καλ-ύτερος . Δηλαδή , τα δύο -λλ- πρέπει να περιέχονται στα παραθετικά του επιθέτου , διότι δηλώνουν το αποτέ-λεσμα της συγκρίσεως Άλλωστε η κατάληξη [-ύτερος ] καλύτερος ] δηλώνει επίθετο με την κατάληξη [-ύς ],όπως τα ταχύς,βραδύς ,παχύς κ.α. ,κάτι που δεν ισχύει για το επίθετο καλός.

THOMAS  GAISFORD  -» Etymologicon Magnum Lexicon ».

Ο καλλίων δεν προέρχεται από το καλός , αλλά από το κάλλος . Αυτό φανερώνει και η γραφή και η σημασία του. Η μεν γραφή , διότι  καλός γράφεται  με ένα [λ] , ενώ το καλλίων ,  κάλλιστος με δύο [λλ]. Η δε σημασία , διότι ο ποιητής συνήθιζε να χρησιμοποιεί την λέξη καλός για να χαρακτηρίσει τον ανδρείον , όπως το αντίθετο , χρησιμοποιούσε την λέξη κακός για να χαρακτηρίσει τον δειλόν. { χάζω =δειλιάζω > χακός > κακός }.

ΑΝΑΚΡΕΟΝΤΟΣ  – »ΩΔΑΙ  » 

{ παραλλαχθείσαι εις την κοινήν διάλεκτον εις μέτρον Ανακρεόντειον  υπό Χ. Στεφανίδου ].

Ωδή {ιη’}..»Εις ποτήριον αργυρούν »

Υπάρχουν δύο εκδοχές της ωδής  :άλλοι μεν [γράφουν] ‘καλή  τέχνα ‘ ,άλλοι δε  καλλιτέχνα ‘..Επειδή όμως  το μέτρον αυτής  είναι ανόμοιον και βεβιασμένον ,πολλοί ισχυρίζονται ότι μάλλον πρόκειται περί ξένης χειρός.

Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ  – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Καλλιτέχνης [ κάλλος +τέχνη }= τεχνίτης , εργαζόμενος μετά καλαισθησίας τα έργα του, αριστοτέχνης. 2. Ο ασκών μίαν εκ των καλών τεχνών .

ΣΤΕΦ.Α. ΚΟΥΜΑΝΟΥΔΗ – » Λατινοελληνικόν Λεξικόν ».

Ars – artis { < αρ – αρίσκω = προσ –αρ– μόζω  , ar-s } = η ακριβής επιστήμη και εμπειρία για κάποιο πράγμα. Υπάρχουν δύο διαφορετικά είδη  τεχνών : liberales  και illiberales.

ΑΝΝΗΣ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ  – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ- »Αρχιγένεθλος  Ελληνική γλώσσα ». 

Ars –artis  { < άρ τιος = τέλειος  < αρ – αρίσκω } = η τέχνη του προσ- αρμόζειν.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ  – » Φίληβος », { 64 e }.

Η φύσις του μέτρου και της συμμετρίας . Η έννοια του μέτρου παραπέμπει στην αρετή ,διότι αρετή άνευ μέτρου δεν νοείται,  και η  έννοια της συμμετρίας  στο κάλλος , διότι  κάλλος ,που δεν  στηρίζεται επί της συμμετρίας ,δεν νοείται.


          Tας θύρας κλείσατε ,τους οφθαλμούς ανοίξατε. Εκάς οι αμύητοι.


xxx

Η  ΜΙΜΗΣΙΣ. 

ΧΕΓΚΕΛ  – » Αισθητική » , { σελ. 17,21,24 }.

H αισθητική έχει για αντικείμενό της το απέραντο κράτος του ωραίου .Είναι η φιλοσοφία της τέχνης ή η φιλοσοφία των καλών τεχνών ..Το καλλιτεχνικά ωραίο είναι πιο υψηλό από το ωραίο  μέσα στην φύση .Επειδή η καλλιτεχνική ωραιότητα  είναι η  γεννημένη  εκ του πνεύματος ωραιότητα , άρα  γεννημένη δύο φορές . Η μίμηση { απομίμηση ,imitation } παράγει αριστουργήματα τεχνικής ,ποτέ όμως αριστουργήματα τέχνης….Η τέχνη όταν περιορίζεται να μιμείται { απομιμείται } δεν μπορεί να συναγωνιστεί την φύση .

Αισθητική :

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Φυσική Ακρόασις », { Β’- 194 a }.

Εάν η τέχνη μιμείται την φύση ,είναι στην αρμοδιότητα μιας και της αυτής επιστήμης να γνωρίζει θεωρητικά -στο πεδίο της τέχνης-το είδος και την ύλη μέχρις ορισμένου σημείου. { δλδ. πρέπει να γνωρίζει  η τέχνη την φύσιν αυτού , το οποίο μιμείται }.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Περί Ποιητικής », { 1448 b }.

Την Ποιητική  τέχνη  γέννησαν  δύο αιτίες και αυτές είναι φυσικές : α].»το μιμείσθαι »{ το ένστικτο της μιμήσεως } β].»το χαίρειν τοις μιμήμασι »{ εκτός της ηδονής που δημιουργεί η μίμηση και την οποία εισπράττει ο μιμούμενος ,και οι άλλοι ευφραίνονται με τις μιμήσεις { απομιμήσεις } του} . …Η μίμηση είναι σύμφυτη στους ανθρώπους από παιδιά και κατά τούτο   υπερέχουν των άλλων ζώων .Επειδή  ο   άνθρωπος  είναι  μιμητικώτατον   { ον } και αποκτάει τις πρώτες μαθήσεις του με την μίμηση.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Περί Ποιητικής », { 1448 b }. [ αποδ. υπό Ι.Συκουτρή }.

Οι πρώτες γνώσεις αποκτώνται δια της απομιμήσεως .Άρα η μίμηση συνδέεται με την θεμελιώδη σημασία της έξεως στο παιδαγωγικό σύστημα. Και τα ζώα μιμούνται ,αλλά και λιγότερα [από τον άνθρωπο] και λιγότερο συνειδητά [ από τον άνθρωπο ].

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  — » Ρητορική Τέχνη », { Α’- 1371 b }.

Επειδή η μάθηση και ο θαυμασμός είναι ευχάριστα πράγματα , ευχάριστα είναι και τα όμοιά τους , όπως οι μιμητικές τέχνες {π.χ.  ζωγραφική, γλυπτική, ποίηση}, έστω και αν δεν είναι ευχάριστο { ηδύ } αυτό που μιμούνται · γιατί αυτό που προκαλεί την ευχαρίστηση είναι ο συλλογισμός : « αυτό είναι εκείνο », με αποτέλεσμα να μαθαίνει κανείς κάτι.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ  – » Κρατύλος », { 432 a-c }.

ΣΩΚΡ. Διαφέρει ο αριθμός από τον ζωγραφικό πίνακα στο εξής : από έναν ορισμένον αριθμόν ,αν προσθαφαιρέσουμε κάτι, αμέσως γίνεται  διαφορετικός  ενώ , εάν προσθαφαιρέσουμε κάτι σ ‘έναν πίνακα ζωγραφικής ,αυτός δεν θα αλλοιωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να πάψει να αποδίδει την ουσία του απεικονιζόμενου . Άλλωστε  δεν  είναι ανάγκη για την ποιότητα της εικόνας να αποδοθούν όλα- καθώς [όλα] τα έχει εκείνο το οποίον απεικονίζει -εάν πρόκειται να είναι εικόνα ,διότι κάτι που είναι απομίμηση{ εικών } δεν είναι δυνατόν να αποδώσει απόλυτα την ουσία του πράγματος. Ας υποθέσουμε ότι έχουμε δύο πράγματα τα εξής : παραδείγματος χάριν τον Κρατύλον και την εικόνα του Κρατύλου. Αν κάποιος από τους θεούς απεικόνιζε όχι μόνον  τα εξωτερικά [το χρώμα και το σχήμα ]αλλά και όλα τα εσωτερικά μέρη τα έκανε όμοια σαν τα δικά σου, και έθετε εντός αυτών  κίνηση και ψυχή και φρόνηση σαν τη δική σου, και με έναν λόγο ,όλα όσα εσύ έχεις άλλα όμοια ακριβώς τοποθετούσε κοντά σου αυτά θα  ήσαν τότε ο Κρατύλος και η εικόνα του Κρατύλου, ή δύο Κρατύλοι;

P.PAVIS – » Λεξικό του θεάτρου », { σελ.31,32 }.

Μίμηση [1]: < imitation < imitatio { Λατ.}  Μίμηση [2] : mimesis { Aγγλ.}.

ΑΝΝΗΣ  ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ  – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ- »Αρχιγένεθλος  Ελληνική γλώσσα ». 

Μιμήτωρ { =μιμητής } > imitor {= μιμούμαι }. Imago =εικών .  Μίμος { > μιμούμαι = παριστάνω ,εικονίζω } > mimus {=μίμος}.

ΜΑΝ.ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ  – » Ο Πλάτων και η Τέχνη », { σελ.48,49 }.

Στον διάλογό του [ ο Σωκράτης ]με τον ζωγράφο  Παρράσιο  καθορίζει την ζωγραφική σαν » εικασία των ορωμένων »,που οι ζωγράφοι » διά των χρωμάτων απεικάζοντες εκμιμούνται‘ ..Η μίμηση -ακόμα και για τον Σωκράτη – ξεπερνάει τα όρια της δουλικής αντιγραφής ..και  οι ψυχικές καταστάσεις είναι μιμητές.

ΜΑΝ.ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ  – » Ο Πλάτων και η Τέχνη », { σελ.63}.

Η πραγματική μίμηση παύει να είναι  απομίμηση  και δουλικά πιστή απεικόνιση του κόσμου όταν η μίμηση  γίνεται απόδοση.

Δ.ΠΑΠΑΔΙΤΣΑ , Ε.ΛΑΔΙΑ – ‘‘ Ομηρικοί Ύμνοι », Εις  Απόλλωνα »,{στ. 162-63 }.

Γνωρίζουν καλά { οι Δηλιάδες κόρες } να μιμούνται  { μιμείσθαι } όλων των ανθρώπων τις φωνές και το χοροκροτάλισμα { κρεμβαλιαστύς = κρότος από κρέμβαλα [ = κρόταλα ,crepare [ Λατ.] } προς δήλωση του χρόνου κατά την όρχηση.

Γ.ΛΑΜΨΑ  – » Λεξικό του Αρχαίου κόσμου [ Ελλάδα- Ρώμη ].

Μιμώ = πίθηκος , μαϊμού.

ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ  – » Απομνημονεύματα », { Γ’,  κεφ. X’ , 1-5 }.

Συνομιλία του Σωκράτη με τον ζωγράφο Παρράσιο. H ζωγραφική τέχνη μπορεί να  απεικονίζει, εκτός απ’ αυτά που βλέπουμε, { εξωτερικά χαρακτηριστικά } και το ήθος της ψυχής των ανθρώπων { εσωτερικός κόσμος }κι  από την έκφρα-ση του προσώπου κι απ’ όλο το παρουσιαστικό ,και όταν στέκονται και όταν κινούνται.

bandicam 2018-05-15 16-01-50-926

ΑΝΝΗΣ  ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ  – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ  ‘‘ Περί  Ζωγραφικής ». 

Παρράσιος ο ζωγράφος και σκιτσογράφος. 

ΧΡ.ΤΣΟΥΝΤΑ  – » Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Τέχνης », { σελ. 350-351 }.

Παρράσιος ο Εφέσιος.

Δ.ΒΙΤΣΩΡΗ  – » Τέχνη και εποχή », { σελ.28-29 }.

Την έντονη αναζήτηση της ελληνικότητας της γενιά του ’30 ,εκφράζει ο εξέχων εξπρεσιονιστής ζωγράφος Μίμης Βιτσώρης στο δοκίμιό του »Τέχνη και εποχή » { 1940 },όπου δηλώνει : << η φωτογραφική αναπαράσταση ενός δέντρου δεν είναι τέχνη .Η φύση  είναι ένα μεγάλο έργο ,ώστε δεν είναι δυνατόν και δεν υπάρχει λόγος να την μεταφέρουμε φωτογραφικά >>.

ΜΙΜΗΣ  ΒΙΤΣΩΡΗΣ { 1902 – 1945 } : » To λιμάνι », » Το καμπαρέ ».

ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ  – » Απομνημονεύματα », { Γ’,  κεφ. X’ , 8 }. 

Συζήτηση  του Σωκράτη με τον γλύπτη  Κλείτωνα .Πρέπει ο ανδριαντοποιός,  δια της μορφής ,να απεικονίζει τις ψυχικές διαθέσεις.

Γ.ΛΑΜΨΑ  – » Λεξικό του Αρχαίου κόσμου [ Ελλάδα- Ρώμη ] ».

Κλείτων ,ο ανδριαντοποιός αθλητών.

Μ. ΣΤΕΦΑΝΙΔΗ  – »Εισαγωγή στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΓΛΥΠΤΙΚΗ » , { σελ.24 }.

Η αρχαία Ελλάδα δημιουργεί και μεγάλη ζωγραφική , η οποία γρήγορα ανακάλυψε τους νόμους της προοπτικής.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Ηθικά  Νικομάχεια » , { ΣΤ’-1140 a }.

Η πράξη  δεν είναι κατασκευή [ ποίησις ] , ούτε η κατασκευή ,πράξη ... Η τέχνη  δεν ανήκει εις τα εξ ανάγκης υπάρχοντα ή εις τα εξ ανάγκης γινόμενα , ούτε εις τα εκ φύσεως υπάρχοντα και γινόμενα .Διότι τα εκ φύσεως δημιουργημένα έχουν μέσα τους την αιτία της δημιουργίας τους…Τέχνη : έξις ποιητική , μετά λόγου αληθούς.

bandicam 2018-05-07 15-39-54-815

W. KANDINSKY  – » Τέχνη  και  Καλλιτέχνες », {σελ. 19 }.

Η μορφή είναι απλώς έκφραση του περιεχομένου. Την μορφή δημιουργεί η αναγκαιότητα.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ  -» Σοφιστής », {235 d – 236 c}.

Τα δύο είδη της μιμητικής : εικαστική και φανταστική. Α].Εικαστική { απεικονιστική }.

bandicam 2018-05-15 16-42-51-635

ΠΛΑΤΩΝΟΣ  -» Σοφιστής », {236 a- c}.

Β]. Φανταστική { φαντασματοπλαστική }. .   φάντασμα {*}

Inkedbandicam 2018-05-16 11-19-59-949_LI

AΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ – » Περί  ζώων μορίων », { Α’ -639 b }.

Η τελική αιτία και το ωραίο { καλό } ενυπάρχουν περισσότερο στα έργα της φύσεως παρά στα έργα της τέχνης.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Μετά τα Φυσικά », { Α’ – 987 a }.

Οι Πυθαγόρειοι  ισχυρίζονταν , ότι τα όντα υπάρχουν δια της μιμήσεως των αριθμών { μιμήσει }, ενώ ο Πλάτων δια της μεθέξεως { μεθέξει }.

 

ΠΛΑΤΩΝΟΣ  – » Παρμενίδης »,  { 132 d } .

Οι ιδέες βρίσκονται στη φύση ως υποδείγματα .Τα πράγματα μοιάζουν με αυτές και είναι ομοιώματα τους. Η μέθεξη των πραγμάτων στις ιδέες  γίνεται ως απεικόνιση .

  

RENE  MAGRITTE  – » The Return of the Flame », { 1943 }.

Σάρωση_20180504 (2)


Ι. Ι. ΒΙΝΚΕΛΜΑΝ  – » Σκέψεις  για τη μίμηση των Ελληνικών έργων στη Ζωγραφική και τη Γλυπτική », { σελ.8}.

{*}.Φάντασμα

 ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ – »Μικρά Φυσικά » , Περί μνήμης και αναμνήσεως ,{ 450 a , 451 a }.     Άνευ εικόνος φανταστικής  η νόηση είναι ανύπαρκτη  ,γιατί το νοείν { νόηση } είναι το ίδιο  με το  διαγράφειν { σχεδίαση εικόνων }….Μνήμη και μνημόνευση είναι κατοχή  παραστάσεως { φαντάσματος } ,ως εικόνος του πράγματος που απεικονίζει.


Μεγάλο πρόβλημα δημιουργούν οι αποδόσεις στη καθομιλουμένη βασικών λέξεων της αρχαίας ελληνικής όπως : καλό = ωραίο{!} . Διαφέρει όμως το καλό από το ωραίο {= ώριμο } και  το άγουρο { < άωρο < άγωρο <  άγουρο }. Όπως δια-φέρει και το καλό { ρ. καλ- } από το κάλλος { ρ. καλλ- }.


Η  απόδοσις των αρχαίων κειμένων δεν είναι φωτογραφική . Συνεπώς βασίζεται, αλλά ενίοτε δεν ταυτίζεται απόλυτα με αυτή των μεταφραστών συγγραφέων .

Τα περισσότερα  αρχαία κείμενα ,από όσα χρησιμοποιήθηκαν ,μπορείτε να τα αναζητήσετε στο διαδίκτυο ,όπως στα πολύ χρήσιμα »google books » ,» wikisource» , »anemi » ,» πύλη» κ. α

Άνθρωπος { Homo }.

 Tί εννοούμε όταν σκεφτόμαστε ,λέμε ή γράφουμε την λέξη άνθρωπος ;Έχουμε όλοι την ίδια σχηματισμένη αντίληψη για την λέξη αυτή ;Ποία είναι άραγε η πραγματική σημασία της λέξεως ; Ας εξετάσουμε  με νηφαλιότητα τις πιθανές ετυμολογίες της λέξεως. Διότι από κει ξεκινάει η κάθε έρευνα : από τα δεδομένα.

Ι.ΠΑΝΤΑΖΙΔΟΥ  – » Λεξικόν  Ομηρικόν ».

Άνθρωπος , αντίθετον  προς τους θεούς και τα ζώα. Ετυμολογία : 1.] αναθρέω ή αναδρώπτω ή αναδράω  = αναβλέπω , κυρίως ο προς τα άνω βλέπων   2.] ανήρ + ωψ = ο έχων ανθρώπινη όψη  3.] ανά + θερ + ωψ = ο διευθύνων την όψη.

Γ.ΛΑΘΥΡΗ  – » Οι ‘όροι ‘ του  Σπευσίππου ».

Ο Σπεύσιππος ,φιλόσοφος , μαθηματικός ,ανιψιός του Πλάτωνα και πρώτος σχολάρχης της Πλατωνικής Ακαδήμειας για περίπου 10 χρόνια {μετά τον θάνατο Πλάτωνα το 347 π.Χ.} μας δίνει τον ορισμό του ανθρώπου. Άνθρωπος  = το μόνο των όντων που είναι δεκτικό έλλογης επιστήμης {Δηλ. ‘Ανθρωπος ,το μόνον έλλογον όν }.


Tί  είναι  όμως ο ορισμός ; Οριστής  είναι ο ορίζων τα όρια δια σημείων .Διότι εάν δεν οριστεί και άρα δεν περιοριστεί μία έννοια δεν μπορεί να εκφραστεί δια του ορισμού. Τι ακριβώς όμως ορίζει και  περιορίζει, δια των ορίων που θέτουμε , ένας ορισμός ;


ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Μετά τα Φυσικά » , Βιβλ. Ζ’ – 5 { 1031 a }.

Ο ορισμός έχει σχέση με την ουσία . Ο ορισμός είναι φανερό ότι  έχει να κάνει αποκλειστικά με τις ουσίες ή  σε μέγιστο βαθμό  και πρωτίστως { πρώτως }  και  γενικώς  { απλώς  < απλός {α αθρ. + πλόος  }=  γενικός , μη ακριβής }.  Απλώς =/= πολλαχώς .

Α.ΣΕΠΤΟΥΛΙΝ  – » Κατηγορίες  και  Νόμοι της  Διαλεκτικής » ,

XI. Το Περιεχόμενο  και η Μορφή  , σελ.319-320. Ο μαρξιστής  Α.Σεπτούλιν γράφει τα ίδια πράγματα για την ουσία. Η ουσία αποτελεί αυτό που είναι σταθερό , αυτό που παραμένει μέσα στο πράγμα. Η ουσία παριστάνει το γενικό { απλώς } μέσα στο πράγμα, μέσα στο αντικείμενο.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ – » Κρατύλος ‘‘ ,{ 388 c }.

Το όνομα είναι όργανον , που μας διδάσκει { διδασκαλικόν } και καθορίζει την ουσία των όντων { διακριτικόν}.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ – » Κρατύλος ‘‘ ,{ 399 b-c }.

Η λέξη άνθρωπος προήλθε  από φράση που έγινε όνομα .Το όνομα άνθρωπος  υπέστη μεταβολή, γιατί από πρόταση έγινε όνομα με την αφαίρεση ενός  γράμματος ,του άλφα. { αυτό προϋποθέτει παλαιότερη μορφή του ονόματος , απ’ το οποίο αφαιρέθηκε το άλφα : αν- [ά] νθρ – ωπος .} Σημαίνει ότι ενώ κάθε άλλο ζώο δεν ερευνά [ επισκοπεί ] ούτε στοχάζεται [ αναλογίζεται ] για ό,τι βλέπει ,ούτε παρατηρεί με προσοχή  [αναθρεί ] ,ο άνθρωπος  άμα έχει δει κάτι { αυτό είναι το ‘όπωπε‘}  και αναθρεί { το παρατηρεί με προσοχή } και λογίζεται { στοχάζεται } για ό,τι ‘όπωπε [ έχει δεί ].Γι’  αυτό απ’όλα τα ζώα μόνο ο άνθρωπος ονομάστηκε σωστά άνθρωπος , ως << αναθρών ά όπωπε >> [ γιατί αναθεωρεί ,σκέπτεται ,εξετάζει όσα έχει δεί  ].Το όνομα άνθρωπος  υπέστη μεταβολή, γιατί από πρόταση έγινε όνομα με την αφαίρεση ενός  γράμματος ,του άλφα. { αυτό προϋποθέτει παλαιότερη μορφή του ονόματος , απ’ το οποίο αφαιρέθηκε το άλφα : αν- [ά] νθρ – ωπος .}

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

Αναθρέω { ανά  + αθρέω } = βλέπω προς τα άνω 2. παρατηρώ με προσοχή , εκ του πλησίον.  Αθρέω = βλέπω τι μετά προσοχής , παρατηρώ 2. [ επί του νού ] Σκέπτομαι , εξετάζω , σταθμίζω. {αθρέω ~ θράω = κάθομαι και παρατηρώ }.

LIDDELL & SCOTT – » Μέγα λεξικόν  της  Ελληνικής γλώσσης ».

Αναθρέω =  αναθεωρώ. 

Γ.ΛΑΘΥΡΗ – » Κρατύλος  Πλάτωνος  ή περί  ορθότητος ονομάτων ».

Άνθρωπος = ο αναθρών ά όπωπε { = ο αναθεωρών όσα έχει δεί }.

ΠΑΝ.ΚΟΛΛΙΑ – » Λεξικόν των βασικών ρημάτων της αρχαίας Αττικής πεζογραφίας ».

 Οράω-ώ >  παρακείμενος  : α]. εόρακα  β]. εώρακα  γ].όπωπα .





ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Μικρά Φυσικά », Περί μνήμης  και αναμνήσεως »,{453 a}.

Ο Αριστοτέλης , μαθητής του Πλάτωνος , εξηγεί τον ορισμό του δασκάλου του για τον άνθρωπο. Μνήμη  έχουν πολλά και από τα  άλλα ζώα. Ανάμνηση όμως έχει ΜΟΝΟΝ ο άνθρωπος. Αιτία δε είναι ότι η ανάμνηση είναι σαν συλλογισμός , διότι αυτός που ανα-θυμάται,συλλογίζεται ό,τι προηγουμένως είδε ή άκουσε ή έπαθε { αναθρεί ά όπωπε }.Αυτό είναι φυσικό να συμβαίνει μόνο στα όντα που σκέπτονται για να αποφασίσουν { το βουλεύεσθαι }.Διότι και το βουλεύεσθαι  είναι ένα είδος συλλογισμού.

bandicam 2018-02-26 13-29-14-279

ΠΛΑΤΩΝΟΣ  – » Φίληβος », { 34 b-c }.

Μνήμη είναι η σωτηρία της αισθήσεως. Ανάμνηση είναι όταν η ψυχή μονάχη της ,χωρίς το σώμα , ξαναπιάνει όσο πιο πολύ μπορεί τις καταστάσεις που δοκίμασε κάποτε μαζί με το σώμα.

Γ.ΛΑΘΥΡΗ  – » Οι ‘όροι ‘ του  Σπευσίππου ».

Μνήμη = Αλήθεια { α + λήθη }.Μνήμη = διάθεση της ψυχής που αποσκοπεί στην διαφύλαξη της αλήθειας ,που υπάρχει εντός της.

ΣΤΟΒΑΙΟΥ  – » Ανθολόγιον »,τομ. Δ’ { Περί μνήμης  ΚΕ’ }.

Η μνήμη είναι συμπληρωματική δύναμη της ψυχής , η οποία είναι << κατοχή φαντάσματος >> { δηλ. διατήρηση ειδώλου , εικόνας }.

RENE  MAGRITTE  – » La memoire »,{1948 }.

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

Φαντασία { φαντάζω } = το καθιστάν τι ορατόν . Η δύναμις του νού να συλλαμβάνει τις έννοιες των όντων, η αντιληπτική ικανότητα του νου. Φάντασμα = η  παράστασις [ εντύπωσις ], η δημιουργουμένη στο νου από κάποιο υπαρκτό ή νοητό αντικείμενο. Φανταστόν = το αντικείμενο που προκαλεί  τέτοιες παραστάσεις [ εντυπώσεις ]. Φανταστικόν = η όλη κατάστασις του νού , η δημιουργούμενη εκ των φανταστών.

ΗΛ.ΤΣΑΤΣΟΜΟΙΡΟΥ  – » Ιστορία γενέσεως της Ελληνικής γλώσσας ».

Άνθρωπος , διότι εξετάζει με προσοχή [ και αναλογίζεται αργότερα ] όσα έχει ιδεί          { αναθρών ά όπωπε }.

Β.ΦΙΛΙΑ – Γ.ΠΡΙΝΙΑΝΑΚΗ  – » Τα ημαρτημένα του λεξικού Μπαμπινιώτη ».

Άνθρωπος = ο αναθρών όπα = ο αρθρώνων φωνή , ο έχων αρθρωμένο λόγο [ λόγο με νόημα και λογική ]. Όπα  ή όπη = έπος , λόγος , φωνή.

THOMAS  GAISFORD  -»  Etymologicon  Magnum Lexicon ».  

Άνθρωπος : 1]. άνω + θρείν = άνω βλέπειν .Διότι μόνον ο άνθρωπος από τ ‘ άλλα ζώα άνω βλέπει  2]. αναθρείν ά όπωπε = αναλογίζεται αυτά που είδε ή άκουσε ,διότι τα άλλα ζώα ούτε  μπορούν να  σκέπτονται ούτε να  προνοούν .Διότι δεν είναι δυνατόν ένα  ψάρι  να εισέλθει μέσα σε κύρτο { αλιευτικό πλέγμα } αν βλέπει άλλο παγιδευμένο ψάρι , ούτε ένα πτηνό  μέσα σε λίνα [ δίχτυ  παγιδεύσεως ]  3]. Δρώ = βλέπω > άνδρωπος  > άνθρωπος  4]. Άνω + ρέπω > ανώροπος  > άνθρωπος : αυτός που κλίνει , ρέπει { ροπή } προς τα άνω  5]. Έναρθρον  έχειν την όπα = έχει αρθρωμένη  την φωνή  6]. Ανθηρά όπα έχειν = αυτός που έχει χρωματιστή φωνή ,από την ικανότητά του να την μερίζει.

ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ των  Νηπτικών  και Ασκητικών  – ‘ ‘Πέτρος  Δαμασκηνός »- Πνευματικής γνώσεως συνοπτικός λόγος Ω’ », τόμ. 17. { Νηπτικός < νήπτης = νηφάλιος }.

Η Ελληνική γλώσσα  πάλι  ετυμολογεί τον άνθρωπο από το άνω + αθρείν {άνω + βλέπω} Αλλά κυρίως φύση του είναι ο λόγος.

ΔΙΑΜ. ΣΤΡΟΥΜΠΟΥΛΗ – » Ετυμολογικό Λεξικό της Ελληνικής » .

Αναθρώσκω = αναπηδώ [ ειδ. επί του πυρός και επί του καπνού ]. 

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

Αναθρώσκω { ανά + θρώσκω } = αναπηδώ ,τινάσσομαι επάνω .  Θρώσκω  { < ρ. [ΘΟΡ – ]θορός =  το σπέρμα του άρρενος , θούρος = αναπηδών,σκιρτών.  } = αναπηδώ ,σκιρτώ 2. πηδώ πάνω σε κάτι , εφορμώ . 

ΗΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ  – » Λεξικόν ».

Η ανθρώπω = η γυναίκα στην Λακωνική  διάλεκτο. Ανθρώσκε = άνω  θρώσκε  [ άνω βλέπε ], ορχού  [ < ορχέομαι  = χορεύω ].

ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΥ  – » Υπερλεξικό  της Ελληνικής γλώσσας ».

Άνθρωπος  { < άνω + θρώσκω   = τείνω , υψώνομαι } = ανώτερο θηλαστικό που διακρίνεται για τη νόησή του και τον έναρθρο λόγο του.

ΑΝΘ.ΓΑΖΗ  – » Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

 Άνθρωπος {  <  ανά , άνω , ή άνθος }.Επί ανδρός και γυναικός .

ΣΚΑΡΛΑΤΟΥ του ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ – » Λεξικόν  της  Ελληνικής  γλώσσης ».

 Άνθρωπος  { < ανήρ + ώψ } : [ ως προσηγορικόν ] = το γένος των ανθρώπων .

Γ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ – » Λεξικό της Νέας Ελληνικής γλώσσας » .

Άνθρωπος [ αβέβαιη ετυμολογία ] πιθανώς  < * ανδρ- ωπός = ο έχων ανδρική όψη.! Παράλογο ,διότι  είναι μια ταυτολογία. Σαν να λέμε η πορτοκαλάδα είναι  από πορτοκάλια ή ο σκυλωπός  έχει όψιν σκύλου ή ο γατωπός γάτου.! Πέραν αυτού τα ανθρωποειδή { είδος = μορφή } που έχουν όψιν  ανθρώπου είναι άνθρωποι ; Το <<  ο άνθρωπος είναι κάπως  μειωτικής σημασίας {;} σε σχέση με τους θεούς >> τι ακριβώς σημαίνει ;  Πώς είναι δυνατόν να αυτοϋποτιμάται  ο άνθρωπος αν και αυτοκαθοριζόμενος ;  Το << πατήρ ανδρών τε και θεών >> δείχνει υποτίμηση ή διαχωρισμό ; Ο πατέρας  και των θεών και των θνητών είναι ο ίδιος .Γι’  αυτό και  ο Δίας » εμιγάζετο  αμφαδίην » { =έσμιγε φανερά } με τις θνητές και γεννούσε ημιθέους. …Το {*} στις λέξεις σημαίνει αμάρτυρος τύπος { δεν αναφέρεται σε κείμενα αλλά υποθετικά δεχόμαστε ότι υπάρχει.}

J.B.HOFMANN  – » Ετυμολογικόν  λεξικόν της Αρχαίας  Ελληνικής ».

Άνθρωπος = ανήρ + ώψ = ο έχων πρόσωπον ανδρός. πβ. Δρώψ { ; }.

ΗΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Λεξικόν ».

 Δρώψ = άνθρωπος  μέροψ . Μέροπες άνθρωποι = δια το μεμερισμένην έχειν την  όπα , δηλαδή την φωνήν. Μερίζειν = διανέμειν μερικώς .

LIDDELL & SCOTT – » Μέγα λεξικόν  της  Ελληνικής γλώσσης ».

 Μέροψ { < μείρομαι /  μερίζω + όψ } = ο διαιρών την φωνήν , ο ενάρθρως ομιλών , ο προικισμένος με έναρθρον φωνήν { αυδήεις= ο λαλών με ανθρώπινη λαλιά }.Μέροπες άνθρωποι. Στην αρχή ως επίθετο των ανθρώπων ,μετά κατέστη  ουσιαστικό .Μέροπες = άνθρωποι.  

LIDDELL & SCOTT  – » Μέγα λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Έλλοψ {  < ελλείπειν  την όπα } =  άφωνος , άναυδος .Οι Κρήτες τους αφώνους έλλοπας έλεγαν. [ επίθετο των ιχθύων, άφωνοι γαρ ].

ΠΡΟΚΛΟΥ  – » Εις τον Κρατύλον  Πλάτωνος  εκλογαί  χρήσιμοι », { 16.30 }.

Τίποτα δεν εμποδίζει οι διαφορετικές λέξεις  να δηλώνουν η μία μετά την άλλη το ίδιο πράγμα. Για παράδειγμα »  μέροψ » { επειδή έχει μεμερισμένη  ζωή } και »άνθρωπος » { επειδή αναθρεί [ εξετάζει ]αυτά που έχει δεί }.

HENR.STEPHANUS -»Θησαυρός της Ελληνικής γλώσσης {Thesaurus Graecae Linguae}».

Δρώψ =άνθρωπος { Homo } , όπως και  το μέροψ.

ΙΩ.ΜΑΛΑΛΑ   – »  Χρονογραφία ». { Επιστολή } .

Δρόψ {1} = όψον { κρέας βραστό ή κρέας  ή προσφάι }. Δρόψ {2} = άνθρωπος. Διότι δρώπες  λέγονται οι άνθρωποι.

ΙΩ.ΜΑΛΑΛΑ – » Χρονογραφία », Λόγος  Β’ ,{ σελ.47 ].                                                                                  

Μέροπες  ονομάσθηκαν οι άνθρωποι,  διότι διαίρεσαν  αυτών τις λαλιές σε πολλές γλώσσες και φωνές.

ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ  ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ   – » Στρωματείς » ,Βιβλ. V.                                                          

Δρώψ =ο λόγος ο δραστήριος που από την πρώτη  κατήχηση ωθεί σε ωρίμανσιν τον νέον άνδραν ,» σε μέτρον ηλικίας » και φωτίζει τον άνθρωπον.

ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ  – » Στρωματείς » ,Βιβλ. V’ , Κεφ.VIII .

Και ο λαός έψελνε : << Βέδυ  , Ζάψ , Χθών , Πλήκτρον , Σφίγξ , Κνάξ , Ζβίχ , Θύπτης , Φλέγμό , Δρώψ >> . Μυστηριακές λέξεις ,κάποιες  ομοιάζουν με βαρβαρική γλώσσα ,αλλά βεβαίως πρόκειται για τα πανάρχαια Πελασγικά. Το δε δρώψ είναι πανάρχαιος τύπος του μεταγενεστέρου  ανδρώπου / ανθρώπου. Απόλλων = Εκά-εργος ή Εκατη-βόλος ή Έκατος . Άρτεμις = Εκα-έργα { ως σελήνη }  ή Εκάτη { Η Άρτεμις είναι μια μορφή της  σεπτής θεάς Εκάτης }.Εκάς =μακρόθεν .

ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ – » Βόδα – Βίρος ».

Τα ίδια αναφέρει και ο μακαριστός  Μητρ.Αθηναγόρας  ελαφρώς παρηλλαγμένα .Αντί   για δρώψ έχει το δρύψ .Δρύμας { o φωτίζων τους δρόμους } δε είναι επίθετον του Απόλλωνος .

ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ  ΣΟΦΙΣΤΟΥ  – » Λεξικόν κατά στοιχείον Ιλιάδος και Οδυσσείας ».

Φώς – φωτός { με οξεία  } =  άνθρωπος { από του φωτίζειν τα νοούμενα πάντα δια του λόγου.   Φώς -φωτός { με περισπωμένη }= το πύρ και { μτφ.} η χαρά.

280px-Apollo_Artemis_Brygos_Louvre_G151

LIDDELL & SCOTT – » Μέγα λεξικόν  της  Ελληνικής γλώσσης ».

Άνθρωπος [ πιθανώς εκ του ανήρ-ανδρός  + ωψ ] = ο έχων όψιν ή πρόσωπον  ανδρός.

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

Άνθρωπος { homo και ουχί  vir } : 1.Συνήθως ετυμολογείται εκ του ανήρ { ανδρ-} + ώψ = ο έχων όψιν  ανδρός .Άλλους δεν ικανοποιεί η ετυμολογία αυτή ,διότι δεν εξηγεί την τροπή του  [δ ] σε [ θ ]  2. Άντροπος  { ανά + τρέπω } = άνθρωπος  3. Άνθρωπος  { ανθηρεών + ώψ }= ο έχων το πρόσωπο  πωγωνοφόρον .

ΠΑΠΥΡΟΥ  – » Λεξικό της Ελληνικής γλώσσης ‘.

Άνθρωπος = { a-to-ro-qo  Μυκ.γραφή  }.Αντίθετο του θεός . Είναι προσηγορικό όνομα. Εάν προέρχεται από το * άνδρ-ωπός  είναι προβληματική η ύπαρξη [θ] αντί [δ] , που ίσως οφείλεται σε δάσυνση του [δ].

HENR.STEPHANUS -»Θησαυρός της Ελληνικής γλώσσης {Thesaurus Graecae  Linguae}».

Άνθρωπος  { Ηοmo } =1.] Στον Κρατύλο του Πλάτωνος ετυμολογείται από την φωνή {= vox } ήτοι ‘‘ο αναθρών  οπωπάς»   2.]το M.E.L , »παρά το άνω αθρείν »  3.] Στον Θεόφραστο  , »παρά το  διαθρούν  την όπα » .                         

ΕΥΣΤΡ.ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ  – » Λεξικό Ελληνο-λατινικόν ».

Homo -nis = { αρσ. και θηλ.} =άνθρωπος  κατ’ αντίθεση προς τους θεούς και τα ζώα. Παράβαλε με τις λέξεις mas [ = άρρεν,αρσενικό ] και vir [= ανήρ ,άνδρας }.! Δηλαδή ο HOMO ,που είναι αρσ. και θηλ. παραβάλλεται με το mas και το vir  ,τα οποία είναι ..αρσενικά.! Όπως η θρησκεία ,που η Εύα πλάσθηκε από το πλευρό του Αδάμ …Humus-i = 1. [ χώμα ] χθών , έδαφος γης , γη .2 { μτφ.} Ταπεινός λογισμός.

ΑΝΝΗΣ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ  – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ- »Αρχιγένεθλος  Ελληνική γλώσσα ».

Homo  <  humus  , humin {=χαμαί }  < χθών { γαία , γη } < χαμαί ,χούς , χώμα / χούμα  . Εννοιολογικά ο άνθρωπος ο χαμαιγενής  { χαμαί + γένος = ο γεννηθείς εκ της γης }, ο χο’ι’κός , ο χουμάτινος , ο ταπεινής καταγωγής { π.χ. Χαμαίζηλος ο ευτελής }.

ΠΙΝΔΑΡΟΥ – » Πυθιόνικοι », [4] ,στρ. ε’ [ 95-100 ].

Στο ποίημα του Πινδάρου ο χαμαιγενής είναι ο αυτόχθων. Ιδιαίτερη αξία είχε η αυτοχθονία  και η ιθαγένεια για τις τότε κοινωνίες.

ΑΝΝΗΣ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ  – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ  – »  Ο εν τη λέξει Λόγος ».

Ο  Έλλην άνθρωπος ,όταν συνειδητοποίησε ότι είναι άνθρ-ωπος ,αυτοπροσδιορίστηκε και ενέκλεισε στην λέξη  αυτή τις ιδιότητες του ονόματος [ παρατήρησις , σκέψις , λογισμός ] στρέφοντας το βλέμμα του προς τα επάνω και τριγύρω { αναθρών ά όπωπε } .Ο δυτικός άνθρωπος αυτοπροσδιορίστηκε  ως HOMO ,από το χώμα ,εκ του  οποίου επλάσθη  .Συνεπώς σύμφωνα με το όνομά του παραμένει »χο’ι’κός’‘ , έγκλειστος στην ύλη , στα υλικά και στο υλισμό του.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ  – » Πολιτεία », Βιβλ. Θ’ { 586  a-b }.

Ποίοι είναι αυτοί οι Χωμάτινοι, που βλέπουν χαμαί  και ποιοί  είναι αυτοί  οι Άνθρωποι ,που βλέπουν προς τα επάνω ; << Αυτοί που δεν γνωρίζουν τι είναι η φρόνηση και τι  η αρετή , αλλά παίρνουν πάντα μέρος σε πλούσια φαγοπότια { ευωχίες } και τα συναφή  , κατευθύνονται συνεχώς προς τα κάτω,  και πάλι μέχρι το ενδιάμεσο ώστε περιπλανιούνται σ’ όλη  τους την ζωή , χωρίς ποτέ να μπορέσουν ξεπεράσουν το όριο αυτό και να φτάσουν στο αληθινά επάνω ,ούτε να στρέψουν το βλέμμα προς τα επάνω για να δούν ποτέ , ούτε να ανυψωθούν οι ίδιοι ,ούτε να πετύχουν την πραγματική πλήρωση από το αληθές ον. Παρά σαν ζώα που βόσκουν βλέποντας  πάντα προς τα κάτω και σκυμμένα στη γή και στα τραπέζια χορταίνουν με τροφές και σαρκικές απολαύσεις  το σώμα  τους αλλά όχι την πλεονεξία τους , που εξ αιτίας αυτής κλοτσιούνται και χτυπιούνται θανάσιμα και στο τέλος αλληλοσκοτώνονται από την απληστία τους ,επειδή δεν  προσπαθούν να γεμίσουν με ουσία το μέρος εκείνο του εαυτού τους ,που μετέχει στο όντως όν και μπορεί να δεχτεί πλήρωση >>.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Πολιτικά », Βιβλ.Α’ { 1253 a }.

Η πόλις υπάρχει εκ φύσεως και ο άνθρωπος είναι πολιτικόν ον .Ο δε άπολις  εκ φύσεως κι όχι εξ αιτίας της τύχης είναι ή φαύλος ή ανώτερος από τον άνθρωπο. Ο Νέστωρ  στον Όμηρον [ Ι.63 ] τον αποκαλεί επιτιμητικά : αφρήτωρ { χωρίς οικογένεια } , αθέμιστος { χωρίς νόμους } , ανέστιος { χωρίς εστία = κατοικία , πατρίδα }.

ΑΝΔΡ.ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΥ  – » Ιδού ο άνθρωπος ».

Ο Ανδρ. Λασκαράτος ως νέος Θεόφραστος  περιγράφει 126  χαρακτήρες ανθρώπων.

Συνοπτικά , η ετυμολογία της λέξεως άνθρωπος  είναι αβέβαιη αλλά όχι ανύπαρκτη. Πολλές φορές ενδέχεται  να υπάρχουν αρκετές  ετυμολογίες για ένα αβεβαίου  ετύμου  όνομα , χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η μία ετυμολογία  αποκλείει  την άλλη ,αλλά  λίαν πιθανώς  να αλληλοσυμπληρώνονται . Το  όνομα  αντανακλά ή πρέπει την ουσία ή τις ουσίες του πράγματος . Ουσιαστικά η λέξις είναι νοητική αφαιρετική  λειτουργία .Διότι όπως στην τέχνη ,έτσι  και στην επιστήμη σκοπός είναι η αφετηριακή αφαίρεση**. Το όνομα δε είναι μια αφαίρεση με σκοπό την εμβάθυνση και την κατάκτηση της ουσίας . Ποια είναι η ουσιαστική  διαφορά του ανθρώπου από τα ζώα ; Ο Λόγος και τα είδη του. Άρα το όνομα ως συμπύκνωση ουσίας , πρέπει να αντανακλά ακριβώς αυτή την ταυτότητα  και την  ιδιαιτερότητα του ανθρωπίνου όντος : τον Λόγο. Συνεπώς όλες οι προτεινόμενες ετυμολογήσεις είναι ισχυρές  όσο πλησιάζουν και εκφράζουν τον ανθρώπινο λόγο. Και ασθενείς  προσπάθειες ετυμολογήσεων , όσες ξεφεύγουν  ή τονίζουν δευτερεύοντα χαρακτηριστικά του ανθρώπου κι όχι την βασική. Σύμφωνα με τα προηγούμενα , η πιο ποιητική και ποιοτική ετυμολογία  , καθ’ότι  φιλοσοφημένη ,είναι το ‘‘ άνθρωπος : αναθρών ά όπωπε ‘‘ στον Κρατύλο. Η  πιο ασθενής  καίτοι σθεναρώς προβαλλομένη το » άνθρωπος : άνδρ +ωπός = ό έχων ανδρικήν όψη.Διότι υπάρχει  η όψ-οπός = η όψη , αλλά και  η όψ-οπός =η φωνή . Τα αυτά και για  και το » άνθρωπος : άνω + θρώσκω » .

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

Η  ουσιαστική   διαφορά  ,επαναλαμβάνω ,του μέροπος  ανθρώπου από τ’ άλλα ζώα είναι η  έλλογος  φωνή { » των θηρίων εισίν αδιαίρετοι αι φωναί ..»} , όχι η ευειδής όψις  και το χοροπηδηχτό  . Αλλά αυτά θα αναλυθούν στο προσεχές άρθρο με θέμα το»  Κρατύλος ή περί ορθότητος ονομάτων »  του ποιητού – φιλοσόφου Πλάτωνος.

ΠΙΝΔΑΡΟΥ  – ‘ Επίνικοι ‘, { πρόλογος  }.

Μάρτιν  Χα’ι’ντιγκερ  : << Η  Ελληνική γλώσσα , μόνον αυτή είναι λόγος .Στην Ελληνική γλώσσα το λεγόμενο καλεί με το όνομά του >>.


xiahxvx5t6gksmy2gjv4-1

(**} Μ.Μ.ΡΟΖΕΝΤΑΛ – » Αρχές  Διαλεκτικής  Λογικής » ,[ σελ.327 ].




Η  απόδοσις των αρχαίων κειμένων δεν είναι φωτογραφική . Συνεπώς βασίζεται, αλλά ενίοτε δεν ταυτίζεται απόλυτα με αυτή των μεταφραστών συγγραφέων .

Τα περισσότερα  αρχαία κείμενα ,από όσα χρησιμοποιήθηκαν ,μπορείτε να τα αναζητήσετε στο διαδίκτυο ,όπως στα πολύ χρήσιμα »google books » ,» wikisource» , »anemi » ,» πύλη» κ. α