Από τα αρνητικά χαρακτηριστικά της εποχής μας – όπου όλα καταρρέουν εξ αιτίας της παρατεταμένης παρακμής και της προχωρημένης σήψης ,όπου την θέση του λογικού καταλαμβάνει το παράλογο και το παρά φύσιν αντικαθιστά το κατά φύσιν – είναι η αυξανόμενη ρευστότητα { το ευμετάβλητον , η αστάθεια } ,η γενική σύγχυση { η ασάφεια ,η αδυ-ναμία διακρίσεως των ορίων } ,η αμφισβήτηση των πάντων ,ο φόβος για το αύριο. Σύγχυση [ συν + χέω ] είναι το ανα-κάτεμα ανομοίων πραγμάτων ή λέξεων ή εννοιών ,κάτι που δυσκολεύει την αναζήτηση για το τί είναι αληθινό , βέβαιο ,πραγματικό .Σήμερα η έρευνα για την αλήθεια δεν πάσχει από ελλιπή πληροφόρηση , τουναντίον πάσχει από » υπερ-πληροφόρηση» και γενικευμένη παραπληροφόρηση. Ποία από όλες αυτές τις »πληροφορίες» , που κυκλοφορούν αδέ-σποτες παντού, είναι πράγματι πληροφορία [ = αυτή που φέρει πλήρως, η γεμάτη από κάτι ] ,που μπορεί να οδηγήσει στην γνώση ; Υπάρχει δρόμος ασφαλής εκτός από τον έλεγχο της αξιοπιστίας αυτών των »πληροφοριών» ή »γνώσεων» ,που προσφέρονται απλόχερα γύρω μας και ειδικά στο διαδίκτυο ; Όχι ! Η μόνη οδός αληθείας είναι η ανάπτυξη της κριτικής σκέψης ,η τέχνη του να διακρίνει κανείς το αληθές από το ψευδές και εν τέλει η μέθοδος της επιστημονικής έρευνας . Και διαφέρει η απλή έρευνα από την επιστημονική στο εξής : η απλή έρευνα δεν βασίζεται σε επιστημονική μέθοδο, επειδή δεν χρειάζεται να φτάσει σε βάθος , γι’ αυτό και δεν έχει ανάγκη αποδείξεων ‘ τα αντίθετον ισχύει για την επιστημονική. Η επιστημονική έρευνα για παράδειγμα στις κλασσικές σπουδές , προϋποθέτει την επαρκή γνώση της ελληνικής και λατινικής γλώσσας , την ικανότητα αναζήτησης και κριτικού ελέγχου των πηγών , την διασταύρωση των στοιχείων ,την ικανότητα διάκρισης των πλαστών από τα γνήσια χειρόγραφα , την χρονολόγηση , την αφαίρεση ενίοτε των συγγραφικών υπερβολών ή των μετέπειτα προσθηκών σε ένα κώδικα κ.τ.λ.
Γ. ΓΑ’Ί’ΤΗ – » Το χρηματιστήριο / Αδιαπέραστο / Το κίτρινο » { 1977 }.
Α’.ΜΕΡΟΣ .
ΠΟΛΛΟΙ ΜΕΝ ΟΙ ΑΥΤΟΚΛΗΤΟΙ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ ,ΟΛΙΓΟΙ ΔΕ ΟΙ ΕΚΛΕΚΤΟΙ .
Διότι στις τελετές [ προς τιμήν του Βάκχου Διονύσου ] πολλοί μεν είναι αυτοί που κρατούν τους νάρθηκες [ νάρθηξ : φυτό, του οποίου τα στελέχη χρησίμευαν σαν ράβδοι (θύρσοι) των πανηγυριστών του Διονύσου ] , παύροι [ = ολίγοι ] δε οι Βάκχοι [ οι ένθεοι και ένθερμοι θιασώτες του Βάκχου, οι πραγματικοί λατρευτές ,που βρίσκονταν σε κατάσταση ιεράς μανίας , έξαψης ].
Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ .
<< Διότι πολλοί είναι οι προσκεκλημένοι στην βασιλείαν του Θεού, αλλά ολίγοι είναι οι εκλεκτοί >>.
Η ΕΡΕΥΝΑ.
Έρευνα μπορεί να θεωρηθεί μία φιλοσοφική αναζήτηση , μία επιστημονική εξέταση ,μία εξερεύνηση ή απλώς ένα λεπτομερές ψάξιμο ,η οποία δια της συλλογής εγκύρων πληροφοριών προσπαθεί να διευκρινίσει αμφισβητούμενα πράγματα ή να απαντήσει σε απλά ερωτήματα και σύνθετες πεύσεις με σκοπό να επιλύσει, κατά το δυνατόν , ποικίλα προβλήματα στην ζωή του ανθρώπου .Τα είδη ερευνών είναι πολλά ,όπως η επιστημονική έρευνα [ φιλολογική , βιβλική [ των Γραφών } , μαθηματική , αστρονομική κ.α. ] , η κοινωνική ,η οικονομική, η σωματική ,η ψυχική ,η έρευνα κατ’ οίκον κ.τ.λ. Μοναδικός στόχος της ερεύνης είναι η αποκάλυψη της αληθείας .
ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ Α’.
Μέθοδος έρευνας .
Η έρευνα στα φιλολογικά αρχίζει από τα λεξικά. Όπως είπε και ο Διδάσκαλος του Γένους Αδ. Κοραής : ‘‘Το πρώτο βιβλίο κάθε έθνους είναι το λεξικό της γλώσσας του ‘‘. Όμως ,ποία απ’ όλα τα λεξικά ; Η ελληνική γλώσσα είναι μία ,σε διάφορες μορφές ανάλογα με την χρονική περίοδο .Συνεπώς η έρευνα αρχίζει από τα Ομηρικά λεξικά , τα λεξικά των κλασσικών χρόνων , της Ελληνιστικής περιόδου , της Ρωμαϊκής , της Βυζαντινής ,τα νεώτερα μέχρι και τα σύγχρονα. Πραγματικά , Αληθινά Λεξικά είναι αυτά ,που έχουν και ετυμολογία. Μεγάλη σημασία εδώ έχει η ορθογραφία .Η ορθογραφία οδηγεί στην ετυμολογία και η ετυμολογία προϋποθέτει την ορθογραφία . Τούτα βοηθούν τον ερευνητή ,εάν έχει τις απαραίτητες γνώσεις , να ελέγξει το έτυμον της λέξεως που αναζητεί [ εν προκειμένω της λέξεως έρευνα ] .
Ι. ΠΑΝΤΑΖΙΔΟΥ – » Ομηρικόν λεξικόν » // H .LIDDELL & R. SCOTT – » Mέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».
Σ.ΔΩΡΙΚΟΥ / Κ.ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΑΚΗ – » Το δίγαμμα F ».
ΠΑΝ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ – » Λεξικό ρημάτων της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας ».
ΑΡΙΣΤ. ΠΑΝ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ – » Λεξικό της κοινής νεοελληνικής » // ΑΚΑΔ.ΑΘΗΝΩΝ – » Χρηστικό Λεξικό της Νεοελληνικής γλώσσας ».
Στα λεξικά αυτά δεν υπάρχει ΕΤΥΜΟΛΟΓΊΑ και αναφέρουν απλώς αγγλικές ή γαλλικές λέξεις για την έρευνα.
ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ Β».
Έλεγχος αξιοπιστίας των συμπληρωματικών πηγών ,
Εκτός των γνωστών και εγκύρων ετυμολογικών λεξικών υπάρχουν και αξιόλογα δοκίμια με ενδιαφέρουσες ετυμολο-γικές αναλύσεις ,που βοηθούν στην προσέγγιση του νοήματος της λέξεως . Αυτά πρέπει να ελέγχονται ως προς την αξιοπιστία τους ,ειδικά εάν αναφέρονται σε αμφιβόλου ποιότητας πηγές.
ΓΙΑΝ. ΠΡΙΝΙΑΝΑΚΗ – » Η γλώσσα των Ελλήνων είναι η γλώσσα που ομιλεί η φύση », { σελ.45 }.
έρευνα [ έρα + ευνάω-ώ ].
Κριτική .
Στα αρχαιοελληνικά λεξικά υπάρχουν και το ουσ. έρα [=γη] και το ρ. ευνάω -με όλες τις σημασίες του – και η ευνή και η εύνις και ο ευναστής .Η ετυμολογική ανάλυση όμως [ έρα +ευνάω = έρευνα ] δεν συμφωνεί με τα ετυμολογικά λεξικά .Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απορριπτέα. Διότι προσθέτει μία ενδιαφέρουσα οπτική , χωρίς όμως η ετυμολογική ανάλυση της λέξεως να είναι επισήμως αποδεκτή { Εάν αντικατασταθεί το έρα με το ερέω [ δηλ. έρευνα : ερέω < είρω [ Α’ ] + ευνά / ευνή ] , τότε έρευνα [ μεταφ.] = επίμονη αναζήτηση με έρωτα και κάνοντας ερωτήσεις περί της ευνής δηλ. της φωλιάς , της συζυγικής κλίνης ,του λέκτρου , όπου εκεί όλα γεννώνται . Ο πραγματικός ερευνητής πάντα στοχεύει την πηγή της αληθείας }. Συνελόντι ειπείν ,στα ολοκληρωμένα Λεξικά*[ που περιέχουν και ετυμολογία ] διαπιστώνουμε τεκμηριωμένα ,ότι η λέξη έρευνα ετυμολογείται από την ρ.*{ ΕΡΕΦ- } > ρ. είρω [Α’] > ρ. Ερέω [ Α’] = [ανα] ζητώ , ερωτώ , εξετάζω. Άρα οι αναφερόμενες ετυμολογικές προτάσεις για την λέξη έρευνα { έρα + ευνάω ή ερώ + ευνή } ,αν και είναι δυνατόν να κεντρίσουν το ενδιαφέρον των ερευνητών , εν τούτοις δεν παύουν να είναι αποτέλεσμα μίας εικασίας .Συνεπώς μπορούν να σταθούν μόνον ως προτάσεις συμπληρωματικές ,διότι δεν μπορούν να τεκμηριωθούν.
H .LIDDELL & R. SCOTT – » Mέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».
Έρα [ terra ] =γη. Ευνάω / ευνάζω ,Ευνάζομαι , Ευνή.
Η ΜΕΘΟΔΟΣ
μέθοδος: (μετά + οδός ), αναζήτηση, επιδίωξη, κατάκτηση, [ ιδ.], κατάκτηση γνώσης, επιστημονική αναζήτηση, έρευνα, ερευνητική μέθοδος.
ΝΙΚ. ΒΑΡΔΙΑΜΠΑΣΗ – » Ιστορία μιας λέξης »[ Β’. σελ.89 ].
Η μέθοδος [ μετά + οδός ].
EΙΣΕΡΧΕΣΘΕ ΣΤΗΝ ΖΩΝΗ ΤΟΥ ΛΥΚΟΦΩΤΟΣ.
Ταξιδεύετε σε μία άλλη διάσταση .Μία διάσταση ,όχι μόνον της εικόνας ,αλλά και του πνεύματος .Ένα ταξίδι σε μία φανταστική χώρα ,της οποίας τα σύνορα είναι μόνον αυτά : της φαντασίας [ και της ανοησίας ].
Εισέρχεσθε στον »ιερόν χώρον » της παραφιλολογίας ,παραγλωσσολογίας παρετυμολογίας, παραρχαιολογίας , παραϊστορίας ,παραθεολογίας ,παραμυθολογίας ,παραψυχολογίας ,παραφυσικής ,παραχημείας ,παραπολιτικής και γενικώς στο βασίλειο των »ερευνητών» της παραεπιστήμης και του παραδόξου.
MAX ERNST – » The Horde », { 1927 }.
ΟΙ »ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ» .
Η ημιμάθεια είναι χειροτέρα της αμαθείας .Διότι αυτή αύτη γεννά τέρατα ‘ και τα τέρατα δεν είναι ποτέ κατά φύσιν ,αλλά μόνο παρά φύσιν .
Οι » ερευνητές» μπορεί να χωριστούν χάριν μελέτης σε τρεις μεγάλες κατηγορίες :
1 ]. Οι »αυτόφωτοι ».
Δεν υπάρχουν πηγές στα γραπτά ή στις ομιλίες τους , διότι απλά … οι ίδιοι αποτελούν πηγές ! Συνήθως διαβάζουν άρθρα ή έρευνες από το διαδίκτυο [ σπανίως βιβλία ] μα ποτέ δεν αναφέρουν τον συγγραφέα ,ώστε να εμφανίζονται οι ίδιοι ως γνώ–στες και μάλιστα »αφυπνισμένοι » { ; ! }, ενώ κοιμούνται στην μυρωδάτη αύρα του πελάγους της αγνοίας με ολίγη εσάνς [ essence ] αχαλίνωτης φαντασίας [ ενίοτε και κραυγαλέας ανοησίας ].
Ασχολούνται με ανύπαρκτα ,φανταστικά έως και παρανοϊκά πράγματα { όπως η επίπεδη γη , τα ρυπαρά έθνη , οι ερ-πύζουσες ή έρπουσες σκιές , οι εξωγήινες μάχες ,οι αποκαλύψεις συνωμοσιών , οι διαθήκες του Προμηθέα , η ομάδα Ε , ο χαμένος πολιτισμός της Ταρταρίας , οι κρυμμένες χρονοπύλες ,οι ερπετόμορφοι ή σαυροειδείς Ανουνάκηδες ,οι αποκαλύψεις [ διά της επιφοιτήσεως ; ] των Ελευσινίων και λοιπών αρχαιοελληνικών Μυστηρίων , οι διαφόρων ειδών εσχατολογίες [ π.χ. » ο καιρός γαρ εγγύς »] κ.τ.λ. Πολλάκις συμβαίνει να έχουν ανώτερο επίπεδο σπουδών [ π.χ. δικη-γόροι ,φιλόλογοι, μαθηματικοί , φυσικοί , μηχανικοί κ.α. ] , το οποίον όμως δεν τους εμποδίζει να γράφουν τερατο-λογίες και παραλογισμούς σε βιβλία { όπως , ότι το Όργανον του Αριστοτέλους περιέχει κωδικούς για την κατασκευή … ιπταμένου δίσκου !!! }. Το βασικό χαρακτηριστικό σε όλες αυτές τις ευφάνταστες άμα και αλλόκοτες διηγήσεις είναι : i}. η έλλειψη επιστημονικών πηγών [ διότι απλά δεν υπάρχουν ] με αποτέλεσμα την αντικατάσταση των πηγών είτε από την αχαλίνωτη φαντασία του κάθε ημιπαράφρονα ή παράφρονα συγγραφέα είτε από τα σενάρια ταινιών επιστημονικής φαντασίας ii}.η απόρριψη της Λογικής και τα απανωτά θανατηφόρα λακτίσματα στην κοινή λογική μέχρι την εξόντωσή της , επειδή είναι του… »κατεστημένου »!!
2 }. Οι »διορθωτές » .
Υπάρχουν κάποιες πηγές για να φανεί έγκυρη και επιστημονική » η έρευνα » , αλλά συνήθως αυτές υπάρχουν για να δικαιολογήσουν την αλλοίωση ή την παράφραση αποσπασμάτων από κειμένων , τα οποία κακοποιούν είτε από άγνοια δοκησισόφου είτε από πρόθεση ματαιοδόξου και ανοήτου ,νομίζοντας ,ότι τα διορθώνουν ερμηνευτικά.!
Εκείνοι που ασχολούνται με υπαρκτά πράγματα άξια ερεύνης .Αγαπημένος τόπος – σύμφωνα με τις επιταγές της μό-δας- είναι ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός ,η ανάλυση ή η αποκωδικοποίηση των αρχαίων ελληνικών συγγραμμάτων / χειρογράφων και η μελέτη της αρχαίας ελληνικής γλώσσας Αυτοί χωρίζονται σε δύο υποκατηγορίες : α} Στους ερευ-νητές { στην πλειονότητά τους ΔΕΝ είναι κλασσικοί φιλόλογοι } ,που χρησιμοποιούν μεν πηγές και κείμενα ,αλλά προχωρούν σε αυθαιρεσίες κατά την απόδοση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας στην σύγχρονη μορφή της ,αλλοιώ–νοντας – ενίοτε ή κατ’ εξακολούθησιν ,εκουσίως ή ακουσίως- το αρχαίο κείμενο με αποτέλεσμα να αλλάζει ολοκληρω-τικά ή εν μέρει το νόημά του ,λόγω του βιασμού που υπέστη. β}. Στους επιστήμονες -ερευνητές , που και επιστημο-νικές βάσεις έχουν και μέθοδον ερεύνης διαθέτουν και πηγές παραθέτουν και ικανότητα έχουν στην διασταύρωση και την κριτική των πηγών αυτών. Τα γραφόμενα αυτών έχουν αξιοπιστία ,διότι δεν παρερμηνεύουν ούτε εικοτολογούν ,αλλά βασίζονται πάντα σε γραπτά διακεκριμένων συγγραφέων από εξειδικευμένους εκδοτικούς οίκους , όπου μπορεί ο καθένας να προστρέξει και- ει δυνατόν- να τα ελέγξει .
3 }. Οι θαυματοποιοί – τσαρλατάνοι .
Προπαγανδιστές ,γυρολόγοι , προφήτες και ατζέντηδες κάθε είδους ιδεολογήματος , χρώματος και αρώματος ,που ακρωτηριάζουν ή τεντώνουν την δύστυχη αλήθεια κατά το δοκούν στην κλίνη του Προκρούστη [ ελαστική συνείδηση ], αρκεί το αποτέλεσμα να είναι το προσδοκώμενο ,αυτό που ενώ εξυπηρετεί το »ίδιον συμφέρον » , εμφανίζεται εν ονόματι του ..» λαϊκού συμφέροντος » !!!
Tέλος , υπάρχει και μία κατηγορία »ερευνητών – δοκησισόφων» , » τσαρλατάνων -θαυματοποιών » και επιτήδειων »ατζέντηδων »,που γράφουν κάτω από ιδεολογικά κίνητρα βιβλία προπαγανδιστικά υπέρ ή κατά της ελληνικής γλώσ-σας και του ελληνικού πολιτισμού. Από αυτούς οι μεν υπερβάλλουν : »τα πάντα είναι ελληνικά» ,οι δε απαξιώνουν : »τίποτα δεν είναι ελληνικό» [ η έρευνα όμως είναι αυτή που πρέπει να αποδείξει τί είναι και τί δεν είναι ελληνικό ] .Η πικρή διαπίστωση είναι , πως αυτοί οι θεότρελοι, οι μεν Θαυματοποιοί -Τερατολόγοι ή οι δε Σταυροφόροι -κυνηγοί { ghostbusters } καμώνονται- υπό την επήρεια της μεθυστικής ημιμαθείας συνεργεία της ανοησίας- άλλοι ότι γνωρίζουν δήθεν τα μυστικά της ελληνικής γλώσσας ή τον απόκρυφο ελληνικό πολιτισμό και άλλοι ότι γνωρίζουν τάχα τον τρόπο να αποδομούν τα επιχειρήματα των προηγούμενων και να ξεσκεπάζουν τα ψεύδη τους .Ενώ και οι δύο, στηριζόμενοι στατιστικώς στην απαιδευσία της αγέλης και στην απουσία κριτικής σκέψης των πολλών ,τους εκμεταλλεύονται πρόσκαιρα ή διαρκώς.
ΚΩΝ. ΜΗΤΡΟΠΕΤΡΟΥ – » Προσεγγίσεις στους Μεγάλους Λογικούς Μύθους », { σελ.61 }.
Προσοχή στα κακέκτυπα σοφιστών, που έχουν -εκτός από ημιμάθεια ή άγνοια – φανερά ή κρυφά ψυχολογικά ή ψυχικά προβλήματα και λυμαίνονται τον χώρο της γλώσσας και της ετυμολογίας, γράφοντας « βιβλία », κάνοντας « διαλέξεις » ή εκπομπές και « διδάσκοντας » υπό τύπον σεμιναρίων, σε πνευματικά ανώριμους τα συντεταγμένα γλωσσικά τους παραληρήματα για να τους ..»αφυπνίσουν’‘ με το αζημίωτο βέβαια!
MAX BECKMANN – » Carnival », { 1920 }.
Εν κατακλείδι , η αληθινή έρευνα [ δηλ. η επιστημονική , διότι η άλλες ασχολούνται με δοξασίες ] χρειάζεται και αποδείξεις με παράθεση πηγών και κριτική των πηγών αυτών και αμεροληψία και τιμιότητα ,χωρίς αυτό να σημαίνει , ότι η έρευνα θα αποδώσει πάντα το αναμενόμενα αποτελέσματα . Όμως η μέθοδος της έρευνας είναι πιο σημαντική κι από τα ίδια τα αποτελέσματα .Διότι η έρευνα είναι πάντα ανοικτή , συνεχίζεται και θα συνεχίζεται ες αεί , θέτοντας εκ νέου ερωτήματα .
ΘΕΟΔ. Γ. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ – » Πόθεν και πότε οι Έλληνες ; », [ σελ.545 }.
Η επιστήμη δεν είναι τόσο το « τι » όσο το « πώς », δηλ. το σύστημα και η μέθοδος της έρευνας.
ΚΩΝ.Ι. ΒΟΥΡΒΕΡΗ – » Εισαγωγήν εις την αρχαιογνωσίαν και την κλασσικήν φιλολογίαν », { σελ.101-102 }.
Κεφ. Β’. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ Η ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ( INTERPRETATIO ).
α}. Ο χώρος της αναζήτησης.
Τα τελευταία χρόνια έχει κάνει την εμφάνισή του ένας απροσδιόριστος , ελώδης και ομιχλώδης »χώρος » ,αυτοαπο-καλούμενος ως »χώρος της αναζήτησης » ή »χώρος της εναλλακτικής γνώσης και πληροφόρησης » .Υπάρχει άραγε τέτοιου είδους »χώρος» ; Η αναζήτηση ενδέχεται να έχει »χώρο » [ μάλλον τόπο ] ή να μην έχει . Έτσι , είναι δυνατόν , κά–ποιος να αναζητεί ένα απολεσθέν πράγμα ή ένα εξαφανισμένο προσώπου ,αλλά και άυλα ,πνευματικά ,νοητά αγαθά . Η λέξη αναζήτηση ,δηλαδή , μπορεί να έχει και συγκεκριμένη και αφηρημένη έννοια . Συνεπώς πρώτα πρέπει να προσδιοριστεί το είδος της αναζητήσεως και το αντικείμενο της ,για να έχει κάποια αξία το όποιο αποτέλεσμα. Επομένως ,διαφέρει η αναζήτηση του Θεού από τις αναζητήσεις του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού ή από την αναζήτηση ενός μονοπατιού στο δάσος ή από το ψάξιμο για τα χαμένα κλειδιά του αυτοκινήτου. Κατόπιν τούτου πρέπει ακολουθεί η μέθοδος της έρευνας με αποδείξεις [ αποδεικτικά στοιχεία του ζητήματος που ερευνά-ται ] και όχι με ενδείξεις . Χαριτολογώντας ,ο λεγόμενος »χώρος της αναζήτησης » μου φέρνει στην μνήμη το » τετράδιο λίγο απ’ όλα ‘‘, που είχε παλιά ένας μαθητής Γυμνασίου ονόματι Κλέοπας Αγροικόπουλος από ένα ημιορεινό χωριό -την Φουνισκαριά- πλησίον του Αιγίου . Ήταν ένα μεγάλο εκατοντάφυλλο τετράδιο με σκληρό εξώφυλλο , φαγωμένες τις γωνίες και αυτοκόλλητο μία φρουτιέρα ,το οποίο ήταν ‘‘γενικής χρήσης’‘ ,δηλαδή για όλα τα μαθήματα . Όμως περιείχε τόσο κακογραμμένες , σκόρπιες και ανάκατες σημειώσεις , που ούτε ο ίδιος μπορούσε να βγάλει άκρη ούτε άλλος ,εάν βεβαίως έμπαινε στον κόπο να τις διαβάσει.
H .LIDDELL & R. SCOTT – » Mέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».
β ]. Ο χώρος της »εναλλακτικής »γνώσης και πληροφόρησης .
Η προσέγγιση της πληροφόρησης ή γνώσης που δεν βασίζεται στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης αναφέρεται και ως εναλλακτική γνώση ή πληροφόρηση .Συνήθως αυτά τα μέσα είναι ανεξάρτητα και προσπαθούν να προβάλουν δια-φορετικές απόψεις και νέα ,που δεν καλύπτονται από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης .Ουσιαστικά πρόκειται για τα παλαιά undergtound ρεύματα με άλλη , μάλλον άστοχη, ονομασία. Το επίθετον εναλλακτικός -η -ον προέρχεται από το ρήμα εναλλάσσω { εν + αλλάσσω / αλλάττω },που σημαίνει αλλάζω κάτι διαδοχικά με κάτι άλλο , ανταλλάσσω κάτι με κάτι άλλο , μεταστρέφω ,μεταβάλλω , αντικαθιστώ κάτι με κάτι άλλο . Συνεπώς γίνεται αντικατάσταση μεταξύ δύο αντιθέτων διαδοχικά [ εναλλάξ ] δηλ. μία το ένα ,μία το άλλο . Παραδείγματος χάριν ο βηματισμός με εναλλαγή των ποδιών [ εναλλάξ ] ή το εναλλασσόμενο ρεύμα ή η εναλλακτική ιατρική [ μέθοδος θεραπείας δια των ομοίων ] αντί της αλλοπαθητικής [ ενάντια εναντίων εισίν ιάματα ] .»Εναλλακτική γνώση ή πληροφόρηση » σημαίνει π.χ. ότι περιο-δικά και εναλλάξ η θεωρία του Ηλιοκεντρισμού αντικαθίσταται από την θεωρία του Γεωκεντρισμού ή ότι η περί του σφαιροειδή πλανήτη γη θεωρία περιοδικά και εναλλάξ αντικαθίσταται από την θεωρία περί της επιπέδου γης. Αυτό όμως δεν ισχύει ,διότι στην πρώτη έχουμε επιστημονική απόδειξη , ενώ στην δεύτερη αντί για επιστήμη έχουμε γρον-θοκοπήματα αλλόφρονα και παλληκαρισμούς εναντίον της λογικής και της πραγματικότητας ή αλλιώς κοτσάνες !. Δεν μπορούν ,λοιπόν, τα πάντα και πάντοτε να έχουν εναλλακτική πλευρά ,ούτε το κάθε τι μπορεί να εναλλάσσεται με οτιδήποτε.
H .LIDDELL & R. SCOTT – » Mέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης » // Δ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – ‘‘ Mέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».
AKΑΔ. ΑΘΗΜΩΝ – » Χρηστικό λεξικό της Νεοελληνικής γλώσσας » // ΑΡΙΣΤ. ΠΑΝ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ – » Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής ».
Τα δύο αυτά Νεοελληνικά λεξικά περιορίζονται στο να καταδείξουν ,ότι το επίθετον εναλλακτικός ,η, ον προέρχεται από το ελληνιστικόν εν-αλλακ-τικός = αυτός που εναλλάσσει κάτι ή κάποιον , ανώμαλος [ ασελγής ] ,που έχει δεχθεί σημασιολογική επίδραση [ δάνειο ] από το γαλλ. alternatif ή από το αγγλ. alternative .Ετυμολογικά όμως δεν παρέ-χουν καμμία πληροφορία.
Γ. ΓΑ’Ί’ΤΗ – » Χωρίς τίτλο » { 1970 }.
ΑΛΤΕΡΝΑΤΙΒΑ.
EY.ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΖΗ – ΑΠΕΡΓΗ , ΧΑΡ.ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΚΟΥ – » Βασικό λεξικό ξένων λέξεων της Νέας Ελληνικής».
ISID. MASTROMICHALAKI – » Ελληνογαλλικό- Γαλλοελληνικό Λεξικό » .
ΣΤΕΦ.ΚΟΥΜΑΝΟΥΔΗ – » Λεξικόν Λατινοελληνικόν » .
Στα Λατινικά το Alter ,era,erum = 1. ο έτερος 2. ο πέλας , ο πλησίον , έτερος. Συνεπώς δεν είναι γενικά ο άλλος , αλλά συγκεκριμένα από τους δύο ο έτερος. Άρα εναλλακτικός ,είναι αυτός που εντός του έχει δύο που διαδέχεται εναλλάξ το ένα το άλλο .
ΑΜΜΩΝΙΟΥ – » Λεξικόν Ομοίων και Διαφόρων λέξεων ».
Β.ΜΕΡΟΣ.
Η αληθής γνώση δεν είναι αποτέλεσμα επιφοίτησης .Κάθε επιφοίτηση έρχεται μετά από επίπονη φοίτηση . Η αληθής γνώση έχει αναβαθμούς [ σκαλοπάτια ] τα οποία χρειάζεται πολύ κόπο να τα ανέβει κανείς ,εάν τα ανέβει .Η αλήθεια δεν είναι πεταλούδα να την αδράξει κάποιος με την απόχη του και να φυλακίσει πεθαμένη για πάντα κοντά του μέσα σ’ ένα βάζο . Η μάχη με την λήθη θα δείξει ,εάν κάποιος είναι ικανός ή μη να προσεγγίσει στην αλήθεια.
Τας θύρας κλείσατε , τους οφθαλμούς ανοίξατε .Εκάς οι αμύητοι.
Τα ακόλουθα είναι μόνο για τους μυημένους .Δηλαδή αυτούς ,που όταν τα διαβάσουν , [ ανα]γνωρίζουν πράγματα εξ-ειδικευμένα περί της αρχαίας ελληνικής γραμματείας . Μυημένος χαρακτηρίζεται όποιος αντιλαμβάνεται ή κατέχει την ειδική γλώσσα , ώστε να κατανοεί τα σύμβολα και το απορρέον νόημα .Πραγματικά αμύητοι είναι οι αδαείς και οι ημιμαθείς ,που νομίζουν ότι είναι ειδήμονες [ διπλή άγνοια ]. Μία μορφή μυήσεως είναι και οι Φιλοσοφικοί Μύθοι ,όπως οι Λογικοί Μύθοι του Πλάτωνος. Αυτούς δεν μπορεί ο καθένας , ούτε είναι ορθόν και πρέπον , να τους αποκω-δικοποιήσει ,παρά μόνον εξειδικευμένοι δάσκαλοι .
ΠΛΑΤΩΝΟΣ – » Θεαίτητος », { 155 e }.
ΟΙ [ 4 ] ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ.
Τα είδη της γνώσεως είναι τέσσερα : εικασία , πίστις , διάνοια , νόησις .
ΕΓΚ. ΛΕΞΙΚΟΝ του ‘ΗΛΙΟΥ ‘– » Το Αρχαίον Ελληνικόν Πνεύμα », { σελ. 314 -315 }.
Κ.Δ. ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ – » Ο γενικός χαρακτήρας και τα θέματα της πλατωνικής γνωσιολογίας ».
Τα στάδια [ ή κλίμαξ ] της γνώσεως από το κατώτερο στο ανώτερον , από την άγνοια στην γνώση :
1}. Εικασία [ < εικάζω < είκω ], γνώση από τις απεικονίσεις των αντικειμένων .
2}. Πίστις [ < πείθω ] , γνώση από τα υπαρκτά αντικείμενα της πραγματικότητας και τα αισθητά γεωμετρικά σχήματα .
3}. Διάνοια [ < διά + νους ] , γνώση από τις μαθηματικές και τις υπόλοιπες επιστημονικές έννοιες.
4}. Νόησις { < νοέω-ώ } , γνώση από τις Ιδέες και τις Πρώτες Αρχές .
Η μεσάζουσα ασταθής κατάσταση της δόξας [ 1,2 ] δεν έχει την σταθερότητα της επιστήμης [ 3,4 ] και παρόλο που δεν είναι άγνοια ,δεν είναι όμως ούτε και γνώση.
ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ :
Το διαφορετικό μήκος των γραμμικών τμημάτων συμβολίζει την διαφορά της μετοχής των αντιστοίχων ειδών της γνώσεως στην αλήθεια. Συνεπώς, όπως συμπεραίνουμε από το ανωτέρω σχήμα , τα τέσσερα είδη της γνώσεως μπορούν να συνοψιστούν σε δύο :
Το ένα είναι η γνωστική λειτουργία , που αναφέρεται στα ορατά και αισθητά. Το δεύτερον είναι αυτό που αναφέρεται στα νοητά, δηλαδή στις ιδέες και τις θεμελιώδεις αρχές των επιστημών. Το πρώτο και κατώτερο τμήμα ,που ονομάζει ο Πλάτων γενικώς » δόξαν » ,υποδιαιρείται σε δύο μερικώτερα τμήματα , την εικασία και την πίστη. Το δεύτερον και ανώτερον τμήμα που ονομάζει ο Πλάτων επιστήμη και αλήθεια υποδιαιρείται και αυτό σε δύο μερικώτερα τμήματα ,την διάνοια και την νόηση . Από την διάνοια [ υποθετικός λόγος ] δεν είναι δυνατόν να φθάσει κάποιος στην νόηση [ Αν–υπόθετον ] παρά μόνον δια της ενοράσεως [ ενόρασις = η ικανότητα της άμεσης [ βιωματικής ] γνώσεως της ουσίας των πραγμάτων ,χωρίς την μεσολάβηση των αισθήσεων ή της διανοίας ]. Ο χωρισμός αυτός δεν έχει απόλυτη γνωσιολογικήν αξία, διότι χρησιμεύει κυρίως για την εποπτική περιγραφή των φαινομένων.
Γ. ΓΑ’Ί’ΤΗ – » Χωρίς τίτλο » { 1971 }.
Γ’.ΜΕΡΟΣ
Μετά από την έρευνα για την ετυμολογία των λέξεων και την διασταύρωσή τους με επιλεγμένα συμπληρωματικά λεξικά ετυμολογικού ενδιαφέροντος ,έφτασε η ώρα για το τρίτο και δυσκολότερο στάδιο : τον έλεγχο για την ορθή απόδοση του αρχαίου κειμένου στην κοινή ελληνική με σκοπό την αποτροπή της διαστρέβλωσης και αλλοίωσης του νοήματος. Σημειωτέον ,ότι κάθε απόπειρα απόδοσης του αρχαίου κειμένου στην καθομιλουμένη αποτελεί κατά το μάλλον ή ήττον επέμβαση στο έργο του συγγραφέως . Η αληθινή και μόνη οδός κατανοήσεως ενός αρχαίου ελληνικού κειμένου είναι η γνώση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας.
ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ Γ».
Εμβάθυνση στην απόδοση του αρχαίου κειμένου .
Η σημασία των λέξεων , η εννοιολογική σηματοδότηση των λέξεων , οι λέξεις-έννοιες που αντανακλούν την ουσία των πραγμάτων έχουν μεγάλη αξία στο αρχαίο κείμενο .Έτσι χρειάζεται μεγάλη προσοχή ,όταν αποδίδονται λέξεις από την αρχαία ελληνική στην σύγχρονη ,πτωχή , μονοτονική , κοινή ελληνική. Το σύνηθες είναι η αντικατάσταση της α΄ ελληνικής λέξεως με μία β΄ ελληνική λέξη ,που χαρακτηρίζεται ως »συνώνυμη ».Η ελληνική γλώσσα ,όμως, ΔΕΝ έχει συνώνυμα. Ο σωστός δρόμος είναι η ανάλυση της λέξεως { η εύρεση της λεπτής εννοιολογικής της απόχρωσης ,η ανα-κάλυψη του κρυμμένου της νοήματος , η σχέση της με την υπόλοιπη πρόταση } και όχι η αντικατάστασή της [ η οποία πολλάκις είναι ΚΑΙ λανθασμένη ! ]. Ένα σύνηθες λάθος είναι η αντικατάσταση π.χ. της λέξεως αγαθός με την λέξη κα-λός ή της λέξεως καλός με την λέξη ωραίος ή η χρησιμοποίηση λανθασμένων αντιθέτων ,όπως της λέξεως κακός ως αντίθετον της λέξεως καλός . Χρειάζεται μεγάλη προσοχή σε αυτά , διότι εάν δεν ληφθούν υπόψιν καταλήγουν σε κωμικοτραγικά έως και θλιβερά αποτελέσματα. Τότε συμβαίνει οι εκκολαπτόμενοι ,αλλά απαίδευτοι »μεταφραστές », ερμηνευτές , σχολιαστές κυριολεκτικά να »αλλάζουν τα φώτα »στα αρχαία ελληνικά κείμενα .
Ας πάρουμε για παράδειγμα την παρακάτω πρόταση , η οποία αποτελεί την εισαγωγή στο έργο »Μετά τα Φυσικά »του Αριστοτέλους :
Μία συνήθης »μετάφραση » [ το ορθόν είναι απόδοση , μετάφραση λέγεται από μία γλώσσα σε άλλη ] είναι << όλοι οι άνθρωποι από την φύσιν τους επιθυμούν την γνώση >> ή << Όλοι οι άνθρωποι έχουν από τη φύση τους έφεση για γνώση>> ή << Όλοι οι άνθρωποι από την φύση τους διψούν για μάθηση >> ή << Όλοι οι άνθρωποι από την φύση τους θέλουν την γνώση >>. Ποίες είναι σωστές και ποίες λανθασμένες από αυτές τις αποδόσεις ; Το ρήμα . ‘ορέγονται» είναι το ίδιο με το ‘επιθυμούν» ή το »διψούν» ή το »έχουν έφεση » ή ‘ το »θέλουν » ; Το απαρέμφατον » ειδέναι » είναι το ίδιο με το ουσια-στικό » γνώση » ή » μάθηση » ; Εάν ισχύει αυτό , γιατί ο Αριστοτέλης χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο ρήμα και απαρέμ-φατο ; Μήπως με την αντικατάσταση αυτών ,αλλάζει και το νόημα του κειμένου ;
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ – » Μετά τα Φυσικά », { 980 a }.
Eπειδή το ορέγομαι = απλώνω το χέρι μου να πιάσω κάτι [ άρα αυτό είναι εντός του οπτικού μου πεδίου και δίπλα μου ] και το ειδέναι [ απρμφ. του οίδα < είδω = βλέπω και γνωρίζω ] = γνωρίζω κάτι αφού το έχω δει , tότε :
Όλοι οι άνθρωποι εκ φύσεως απλώνουν το χέρι τους να αρπάξουν την γνώση για πράγματα που βρίσκονται δίπλα τους .
Οι αισθήσεις της οράσεως και της ακοής καλούνται σχηματικά και ανώτερες αισθήσεις ,διότι είναι αισθήσεις ,που συντελούν στην γνώση μιας και ουσιαστικά μας υποδεικνύουν τις ομοιότητες και διαφορές μεταξύ των πραγμάτων. Ιδιαιτέρως δε η όραση [ εκεί βασίζεται η λεγόμενη εποπτική διδασκαλία ] τονίζει ο Αριστοτέλης.
Α. ΟΡΕΞΙΣ .
H .LIDDELL & R. SCOTT – » Mέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».
Ορέγω ,ορέγομαι. Θέλω -μπορώ .Επιθυμία- βούλησις.
ΒΟΥΛΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΕΘΕΛΕΙΝ
ΑΜΜΩΝΙΟΥ – » Λεξικόν ομοίων κα διαφόρων λέξεων ».
Το βούλομαι πρέπει να λέγεται μόνον για τα λογικά { βούληση έχουν μόνον οι άνθρωποι ,ως έλλογα ζώα ,διότι έχει σχέση με την βούλευση και την προαίρεση } ,ενώ το θέλω τίθεται και επί αλόγου ζώου.
Έχει διαφορά το βούλομαι με το θέλω και το επιθυμώ .Όπως έχει ομοιότητα το εμπορώ [ εν + πόρος < περάω = περνάω απέναντι ‘ εξ ου και περάτης , έμπορος } , ημπορώ ,μπορώ με το εθέλω. Το »δεν θέλω» ισοδυναμεί με το » δεν μπορώ ».
Β. ΕΙΔΕΝΑΙ .
ΙΩ. ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».
Είδω ,{ F }ίδω , {Λατ.} video = βλέπω . Οι σημασίες του κατανέμονται σε δύο ομάδες : α]. Βλέπω β]. Γνωρίζω.
ΟΡΩ – ΟΙΔΑ .
Το ορώ και το οίδα σχετίζονται ως ρήματα γνώσεως. Το μεν ορώ μεταφορικά τίθεται επί της διανοητικής »οράσεως» , το δε οίδα σχηματίζει τους παρελθοντικούς χρόνους από το γιγνώσκω.
H .LIDDELL & R. SCOTT – » Mέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».
ΠΑΝ. Ε. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ – » Λεξικό ρημάτων της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας ».
ΓΙΓΝΩΣΚΩ – ΟΙΔΑ
Το γιγνώσκω και το οίδα είναι και τα δύο ρήματα γνώσεως. Το οίδα ουσιαστικά είναι ρήμα παρελθοντικού χρόνου [ παρακείμενος [του είδω Β ] με σημασία ενεστώτος , δηλ. έχω γνωρίσει ,αφού έχω ιδεί ] και δανείζεται τους χρόνους του από το γιγνώσκω .Το γιγνώσκω δεν είναι απαραίτητα γνώση διά των ομμάτων [ δια της οράσεως ] και σημαίνει την άμεση μάθηση [ μαθαίνω να γνωρίζω ].
H .LIDDELL & R. SCOTT – » Mέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».
ΠΑΝ. Ε. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ – » Λεξικό ρημάτων της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας ».
ΕΙΔΗΜΩΝ – ΕΠΑ’Ί’ΩΝ .
Το οίδα { < είδω Β } και το επα’ί’ω είναι σημαντικά ρήματα γνώσεως δια των ανωτέρων αισθήσεων [οράσεως και ακοής ] .Επα’ί’ων είναι π.χ. ένας ακουστικός φοιτητής ή σπουδαστής .Ειδήμων είναι ο ειδικός , ο έχων και εικόνα του πράγματος . Και οι δύο είναι γνώστες από διαφορετικούς δρόμους ο καθένας.
Eἰδήμων (*εἴδω Β) : γνωρίζω , είμαι ειδικός σε κάτι ,έμπειρος ,γνώστης μέσω της οράσεως .
Ἐπαίων { ἐπί + ἀΐω } : .ακούω με προσοχή , αντιλαμβάνομαι μέσω της ακοής, κατανοώ, καταλαβαίνω .
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ – » Τα Μετά τ Φυσικά », { 982 b }.
Διά το θαυμάζειν οι άνθρωποι ήρξαντο φιλοσοφείν. Φιλόμυθος ο φιλόσοφός .Ο μύθος σύγκειται εκ θαυμασίων.
Γ. ΓΑ’Ι’ΤΗ – » Μέσα στο κενό / Μαύρη κορνίζα σε προφίλ / Μαύρο – άσπρο », { 1978 }.
Η ΜΙΜΗΣΙΣ.
Μίμησις είναι το μιμείσθαι . Η παράστασις διά της τέχνης .Η εικόνα , το ομοίωμα.
ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ »ΗΛΙΟΥ ».
H.LIDDELL & R.SCOTT – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ – » Περί ποιητικής », { 1448 b }.
Την ποιητική γέννησαν δύο αιτίες ,που είναι και οι δυο φυσικές. Η μίμηση, είναι σύμφυτη στους ανθρώπους από την παιδική τους ηλικία και αυτό που κάνει τους ανθρώπους να διαφέρουν από τα άλλα ζώα είναι, ότι ο άνθρωπος είναι το πιο μιμητικό από τα άλλα ζώα και τις πρώτες γνώσεις του τις αποκτά με τη μίμηση. Τα προϊόντα της μίμησης προκα-λούν ευχαρίστηση σε όλους τους ανθρώπους. Απόδειξη γι’ αυτό είναι ότι πράγματα που μας προκαλούν δυσαρέσκεια όταν τα βλέπουμε, όταν αντικρίζουμε τις πιο ακριβείς απεικονίσεις τους , μας προκαλούν ευχαρίστηση π.χ. οι εικόνες ευτελέστατων ζώων ή νεκρών. Αιτία είναι το ότι η γνώση και η κατανόηση των πραγμάτων δεν είναι κάτι το εξαιρετι-κά ευχάριστο μόνο στους φιλοσόφους, αλλά και στους άλλους ανθρώπους , αυτοί όμως μετέχουν σ᾽ αυτήν μόνο για μικρό χρονικό διάστημα.
Σχόλια Ι. Συκουτρή :
I.Ο Αριστοτέλης εκφέρει με κάθε επιφύλαξη ‘‘εοίκασι » [ έοικα = είμαι όμοιος, φαίνομαι όμοιος // παρακ. με σημασία ενεστ. < είκω } Ως υπόθεση ,όπως θα λέγαμε σήμερα , την γνώμη του περί της αρχής της ποιήσεως Οι αρχές της ποιήσεως είναι φυσικές όχι υπερφυσικές , όπως η μυθική παράδοση περί ορισμένου Θεού [ Απόλλωνος ,Ερμού , Μουσών ] ή ήρωος [ Ορφέως , Λίνου κλπ.] ο οποίος εφεύρε την ποίηση , ή η πεποίθηση περί της θείας μανίας , η οποία κάμνει κάποιον ποιητή [ Πλάτων , Δημόκριτος ]. II.Οι δύο αιτίες της ποιήσεως είναι : α]. το μιμείσθαι ,δηλαδή το ένστικτο της μιμήσεως ,όπως λέμε σήμερα β]. το χαίρειν τοις μιμήμασι, δηλ. ,ότι όχι μόνον ο μιμούμενος ευχαριστείται με την ενέργειά του να μιμείται [ όπως συμβαίνει στο παιχνίδι , όπου την ηδονή δημιουργεί αυτή η ίδια η ενέργεια του σώματος και της ψυχής , και μόνον αυτή ], αλλά και οι άλλοι ευφραίνονται με τις απομιμήσεις του.. Αυτοί οι δύο παράγοντες της καλλιτεχνικής ζωής , είναι η αρχή της μιμήσεως από την άποψη αυτού που δημιουργεί και από την άποψη αυτού που απολαμβάνει το καλλιτέχνημα.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ – » Προβλήματα ». Λ. Όσα περί φρόνησιν και νουν και σοφίαν. [6].
Ο άνθρωπος είναι το πιο μιμητικόν από όλα τα ζώα. Η ιδιότητα αυτή τού επιτρέπει να μαθαίνει
»Οι πρώτες γνώσεις [ ακόμη και στο επάγγελμα ] αποκτώνται ,όχι δια της θεωρητικής ανασκοπήσεως των αιτίων και των σκοπών και των μέσων εκάστης πράξεως ,αλλά και δια της απομιμήσεως ‘ συνδέεται τούτο προς την θεμελιώδη σημασία της έξεως στο παιδαγωγικό σύστημα του φιλοσόφου. Και το ζώο μιμείται ,αλλά και ολιγωτέρα και ολιγώτε–ρον συνειδητά» . { Ι. Συκουτρής ].
Η ΜΑΘΗΣΙΣ
Δ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ – » Περί ποιητικής », { 1448 b }.
Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη ,η μάθηση δεν είναι μία απλή απόκτηση γνώσεως κάποιου αντικειμένου , αλλά συμμετο-χή και επικοινωνία με το πράγμα , προς το οποίο κατευθύνεται η γνωστική μας ενέργεια .Επομένως η μάθηση δεν εί-ναι μία λεπτή νοητική εκδήλωση ή μία νοησιοκρατική έκφραση,αλλά μία ενεργός μέθεξη σε ό,τι προσεγγίζουμε διαμέ-σου αυτής. Μανθάνω σημαίνει ,λοιπόν, μετέχω διά παντοίων τρόπων σ’ αυτό το πράγμα που απευθύνεται η γνώση και εξ αιτίας δε της συμμετοχής αυτής στο πράγμα, το οποίο είναι το αντικείμενο της γνώσεως ,αισθάνομαι ηδονή [χαρά].
ΣΧΟΛΙΑ Ι.ΣΥΚΟΥΤΡΗ .
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ – » Ρητορική », { 1371 a -b }.
Kαι το μανθάνειν και το θαυμάζειν είναι ηδύ .Διότι μέσα στον θαυμασμόν υπάρχει η επιθυμία τής μαθήσεως ,ώστε το θαυμαστόν είναι επιθυμητόν , και με την μάθηση ο άνθρωπος αποκαθίσταται στην αληθινή του φύση…
H.LIDDELL & R.SCOTT – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».
Γ. ΓΑ’Ί’ΤΗ – » Αυτοκινητόδρομος »{ 1976 }.
Ο ΘΑΥΜΑΣΜΟΣ.
Πάθος του φιλοσόφου το θαυμάζειν.
ΗΣΙΟΔΟΥ – » Ασπίς Ηρακλέους » , { στ. 139-140 }.
» Θαύμα ιδέσθαι ‘‘= χάρμα οφθαλμών.
H .LIDDELL & R. SCOTT – » Mέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης »
ΠΛΑΤΩΝΟΣ – » Θεαίτητος », { 155 a }.
Το θαυμάζειν τίθεται ως αρχή του φιλοσοφείν . Η αναστάτωση της ανθρωπίνης ψυχής ενώπιον των αποριών της , ενεργοποιεί την αίσθηση της ελλείψεως της γνώσεως και ωθεί τον φιλόσοφο στον στον στοχασμό.
Ο Πλάτων στον »Κρατύλο » συνάπτει την Ίριν με το ‘είρειν‘ [ =λέγειν ,408 b ] και το είρειν’ με την διαλεκτική [ 398 b ]. Έτσι η Ίρις [ φιλοσοφία ] είναι κόρη του Θαύμαντος [ θαυμασμού ].
ΑΜΜΩΝΙΟΥ – » Λεξικόν ομοίων και διαφόρων λέξεων ».
Θαυμάζειν – τερατούσθαι . Τέρας -σημείον.
[ τερατόομαι –ούμαι { Μέσ.} = προσβλέπω κάτι ατενώς ως κάτι πράγματι θαυμαστόν , αποθαυμάζω [ = δείχνω μεγάλο θαυμασμό σε κάτι ,εκπλήττομαι ] χάσκων [ = μένοντας με το στόμα ανοιχτό ].Τέρας [ τείρος ] = σημάδι, ασυνήθιστο φαινόμενο .Τα τείρεα =αστερισμοί στον ουρανό, ουράνια σημάδια. Σημείον = σύμβολο, σημάδι που προέρχεται από τους θεούς, οιωνός, χαρακτηριστικό γνώρισμα ]. Εναργής ,ες [ εν + αργός =λαμπερός ] = ορατός, ψηλαφητός, με σωματική μορφή [ κυρ. ως το εμφανής ].
Γ. ΓΑ’Ι’ΤΗ – » Γιομιστή κεφαλή / Πολλαπλό πορτραίτο », { 1969 }.
Η ΙΡΙΣ.
Η Ίρις είναι δευτερεύουσα θεότητα του Ολύμπου .Ανήκει στην ακολουθία των Μεγάλων Θεών και εκτελεί χρέη αγγε-λιοφόρου ,όπως ο Ερμής . Παριστάνονταν νέα με ποικιλόχρουν βραχύ χιτώνα , με μεγάλες πτέρυγες στους ώμους ,με φτερωτά σανδάλια και με κηρύκειον ,όπως ο Ερμής. Επτάχρωμος [ αλληγορία του ουρανίου τόξου ] χαρασσόταν στον ουράνιο θόλο ο δρόμος της ,τον οποίον ακολουθεί κατά την πτήση της η ευκίνητη Θεά , όταν έτρεχε να φέρει από την Στύγα το απαιτούμενο νερό ,για τον Όρκο των Θεών , σε χρυσή υδροχόη.
ΑΠΟΣΤ. ΓΟΝΙΔΕΛΗ – » Ησιόδου ,’Θεογονία’ », { στ.265-57 }.
Ο Θαύμας και η Ίρις.
ΕΥ.ΜΠΕΞΗ / Γ. ΤΣΑΓΚΡΙΝΟΥ – » Ησιόδου ,’Θεογονία’ » { στ. 265-57 }.
Η ΙΡΙΣ.
ΑΘ. ΣΤΑΓΕΙΡΙΤΟΥ – » Ωγυγία ή Αρχαιολογία ». { σελ.224 }.Κεφ. ΚΑ’. Περί της Ίριδος και Άρκης.
Η Ίρις ήταν θυγατέρα του Θαύμαντος και της Ηλέκτρας [ κόρης ] του Ωκεανού .Είχε αδελφές τις Άρπυιες ,την Αελλώ [ < άελλα = γρήγορη σαν θύελλα ] και την Ωκυπέτη [ < ωκύς [= γρήγορος ] + πέτομαι = ταχέως πετομένη ].
ΑΘ. ΣΤΑΓΕΙΡΙΤΟΥ – » Ωγυγία ή Αρχαιολογία », { σελ. 36 }. Κεφ. Δ’. Περί του Θαύμαντος .
Θαύμας . Θεός των νεφών και των παραδόξων μετεωρολογικών φαινομένων .
Πομπηία : Ίρις ,προπομπός σε γαμήλιες τελετές , Ζευς και Ιδαίοι Δάκτυλοι [;]. Τοιχογραφία από το »Σπίτι του τραγικού ποιητή » { ~75 π.Χ. } .Nεάπολη , Museo Nazionale Archaiologico .
Στην ανατομία του οφθαλμού ίρις [ κοινώς ίριδα ] ονομάζεται το δισκοειδές διάτρητο διάφραγμα στην πρόσθια μοίρα του οφθαλμού ,που βρίσκεται μεταξύ του κερατοειδή χιτώνα και του φακού και στο μέσον της οποίας βρίσκεται το άνοιγμα της κόρης.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Μεταβατική χαρακτηρίζεται η περίοδος η οποία μεσολαβεί μεταξύ δύο εποχών και έχει ως ιδιαίτερο γνώρισμα το σύντομο χρονικό διάστημα που διαρκεί. Μεταβατική ιστορική περίοδος είναι η ενδιάμεση κατάσταση όπου το πα-ρακμιακό και παλαιό δεν έχει ακόμη πεθάνει και συμπλέκεται ή συγχέεται με το ανθηρό και νέο .Το νέο που έχει μεν αμυδρά εμφανιστεί ,αλλά ακόμη δεν έχει εδραιωθεί . Πόσο διαρκεί αυτό το πέρασμα [ ή αλλιώς ποιοτικόν άλμα ] ; Δυ-στυχώς ο ιστορικός χρόνος διαφέρει από την χρονική διάρκεια του ανθρωπίνου βίου και δεν πρέπει να ταυτίζονται. Ο ιστορικός χρόνος μετριέται σε αιώνες, ο χρόνος του ανθρωπίνου βίου σε έτη. Η μεταβατική ιστορική περίοδος , λοι-πόν, λειτουργεί πάντα ως προθάλαμος μίας »Νέας Εποχής» που ακολουθεί.Αυτό δεν σημαίνει ,ότι αναγκαστικά η επό-μενη »Νέα Εποχή » θα είναι καλλίτερη [ φάση ακμής ] από την προηγούμενη ,διότι μπορεί να συμβεί και το αντίθετο : να είναι χειρότερη [ φάση παρακμής ].
Σπειροειδής και γραμμική προσέγγιση της ιστορίας .
{ το αενάως γίγνεσθαι και είναι }
OΔ.ΕΛΥΤΗ – » Ιδιωτική οδός ». [ Δ’ ].
H ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟΣ κόβει μέσ’ απ’ τον χρόνο.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ :
ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ ΒΙΒΛΙΑ , ΕΛΕΓΧΕΤΕ ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ.
ΑR.SCHOPENHAUER – » Περί ανάγνωσης και βιβλίων », { 295 a }.
Tο κοινό διαβάζει βιβλία , όχι όμως και τα ίδια τα έργα των κλασικών. Διότι προτιμά να διαβάζει μόνο ό,τι είναι φρεσκοτυπωμένο.
===========================================================================================
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ :
7.Κρατύλος ή περί ορθότητος ονομάτων .
3.Πρoστατευμένο: Αντιγόνη { Antigone } iii .
Το Λεξικοθέατρον δεν είναι ΤΟΠΟΣ , αλλά ΤΡΟΠΟΣ για να γίνει και να παραμείνει δια του Έλληνος Λόγου ο άνθρωπος Άνθρωπος . Διότι ούτε ο προάνθρωπος ούτε ο μετάνθρωπος είναι Άνθρωπος .
ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΜΗ – ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΤΕ ΤΟ ΑΥΡΙΟ
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ. { gregoriusworld } 