Γυμνή Αλήθεια { Nuda Veritas }.

Μεταβατική  περίοδος ορίζεται  στην ιστορία  ως  μια μη σταθερή  περίοδος .Η ασάφεια , η  ρευστότητα  και η κατάρρευση  του  Παλιού  χαρακτηρίζει  έντονα αυτό  το χρονικό διάστημα , ενώ η  ώρα του τοκετού  και οι ωδίνες του Νέου  ακόμη δεν έχουν  έρθει. Το πέρασμα αυτό από την μια ποιοτική κατάσταση[ παλαιά ] στην άλλη [ νέα ] καθορίζεται  σύμφωνα με την μαρξιστική  Διαλεκτική λογική και οι νόμοι της και ονομάζεται άλμα.   Σε μια τέτοια  μεταβατική και ταραγμένη εποχή [ 65π.χ.} γεννιέται και ο αγλαός  Ρωμαίος ποιητής  Οράτιος  { Horatius }, ίσως δούλος ελληνικής καταγωγής. [Τότε ,η  βαθμιαία κατάρρευση της Ρωμαϊκής δημοκρατίας  ολοκληρώθηκε  με τη ναυμαχία στο Άκτιο { 31 π.χ. }και την εδραίωση της μοναρχίας. Καμμιά προσπάθεια αναστυλώσεως δεν στάθηκε ικανή να αποτρέψει την μοιραία πτώση ].Ο Οράτιος προσπάθησε  να ανακαινίσει την λυρική ποίηση των Ρωμαίων λίαν επιτυχώς. Τα ποιήματά του διακρίνονται από πυκνή και λιτή διατύπωση ,πολλές φορές  με ειρωνικό ή εύθυμο τόνο, ο οποίος μετριάζει την αυστηρότητα των στίχων. Στα σπουδαία ποιήματά του ‘Ωδές ‘ { carmina } υπάρχει πάντα  ο συμβουλευτικός χαρακτήρας.

1..NUDA  VERITAS *.

ΟΡΑΤΙΟΥ { Quintus Horatius Flaccus } – » Οι  Ωδές »,[ Ι, 24 ].

Quis desiderio  { Παραμυθητικός στον Βιργίλιον }.

Θρηνωδία για τον θάνατο του Κο’ι’ντιλίου { Quintilius } ,εξαιρέτου τεχνοκρίτη και παιδικού φίλου του Βιργιλίου , εν συνεχεία εγκώμια για τις αρετές του νεκρού κατά την παράδοση των παραμυθητικών λόγων. Παρουσιάζονται οι θεότητες Pudor { Aιδώς } , Fides { Πίστις } και Veritas { Αλήθεια } οι οποίες θρηνούν πάνω από το άψυχο  σώμα του Κο’ι’ντιλίου.

ΟΡΑΤΙΟΥ { Quintus Horatius Flaccus }  – » Οι  Ωδές »,βιβλ.1 , – 24.

Quis desiderio  { Παραμυθητικός στον Βιργίλιον }. Η γυμνή αλήθεια διατυπώνεται στο τέλος : Το καλλίτερο στον άνθρωπο είναι η υπομονή { patientia } .Διότι μόνο η καρτερία  βοηθάει τους ανθρώπους να δεχτούν την Ειμαρμένη ,ειδάλλως η αντίθετη  στάση τους χαρακτηρίζεται ως  ύβρις { nefas= το υπο των θεών απαγορευμένο ,ανόσιο, μιαρό, αθέμιτο . Nefas =/= fas }. 

ΚΩΝ.ΤΣΑΤΣΟΥ – » Αφορισμοί και Διαλογισμοί », τρίτη σειρά .

Πίσω από ένα προπέτασμα ηδονής , η αδιάκοπη υπόμνηση της ματαιότητας των πάντων και του θανάτου. Ο Οράτιος δεν ελπίζει τίποτα .Θέλει να είναι όπως πρέπει να είναι , στις λιγοστές στιγμές όπου θα υπάρξei , από αγάπη για το ορθό και το ωραίο , από σεβασμό στον εαυτό του. Ο Οράτιος είναι ένας από τους πιο τραγικούς ποιητές όλων  των εποχών. Οι επιρροές του Ορατίου  από την αρχαία Ελληνική  Λυρική ποίηση είναι εμφανείς .  

ΑΡΧΙΛΟΧΟΥ – » Ελεγείες », { 9 [ Ed.9-13 ] }.

Ο Αρχίλοχος { 700 π.χ .} σπουδαίος λυρικός ποιητής από την Πάρο  ήταν ο πρώτος ποιητής που έκαμε ποίηση την προσωπική του ζωή  και  την ζωή του κοινού ανθρώπου δείχνοντας ένα νέο κώδικα ηθικής , που άρχισε να επιβάλλεται με τις αναθεωρήσεις , τις αμφισβητήσεις και τις αναστατώσεις που προκλήθηκαν κατά την διάρκεια του β’ αποικι-σμού .Τα ποιήματα του Αρχιλόχου { μάλλον σπαράγματα από διασωθέντα  ποιήματά } εκφράζουν την αμηχανία και την απορία μπροστά  στα θεϊκά συμβάντα και προβάλλουν την καρτερία σαν την κατάλληλη συμπεριφορά απέναντι στον πόνο.

Ο Αρχίλοχος  πενθεί για τον αγαπημένο του φίλο Περικλή , ο οποίος χάθηκε σ’ ένα ναυάγιο .Στα αγιάτρευτα αυτά  δεινά αντιτάσσει –ως μόνο φάρμακο – την δύναμη της καρτερίας και συμβουλεύει τους  οικείους  να αντέξουν  τον πόνο τους  ,διώχνοντας  το γυναικείο πένθος { κλάματα }.

G. KLIMT – » Nuda veritas ». { 1899 }.

2.H ΑΛΗΘΕΙΑ . 

ΠΙΝΔΑΡΟΥ – »Επίνικοι », Ολυμπιόνικος [ 10 ].

Η Αλάθεια είναι θυγατέρα του Διός .

ΓΙΑΝΝΗ ΛΑΜΨΑ  – » Λεξικό του Αρχαίου κόσμου ».

Αλήθεια { αλληγορική θεά } είναι κόρη του Κρόνου και της Δικαιοσύνης .

JΕΑΝ – LΕΟΝ GEROME – » Truth  coming out of her well »,{ 1896 }.

ΑΘ. ΣΤΑΓΕΙΡΙΤΟΥ  – » Ωγυγία ή Αρχαιολογία », τομ. Β’ ,Βίβλος  Ζ’ -Συμβολική { σελ.190 }.

Η  Αλήθεια είναι συμβολική θεά{ πλασμένη} θυγατέρα του Καιρού. Διότι ο καιρός γεννά ,τουτέστιν ευρίσκει την αλήθειαν. Την ζωγράφιζαν γυμνή έχουσα στο στήθος την εικόνα του Ηλίου, προφανή σύμβολα αληθείας.

temple_of_thruth_03

 ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ – » Το κατά Ιωάννη », {κεφ. ΙΗ’ -38 }.

Ο Πιλάτος διατυπώνει το ερώτημα » Tί είναι αλήθεια » στον Θεάνθρωπον  Ιησού ,αλλά ο Χριστός δεν απάντησε..

M. MUNKACSY – » Christ Before Pilate , [» 1881 ].

3. ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ  

Εκ του ετός → έτυμος, και εκ του λόγος, γίνεται Ετυμολογία, οιονεί Αληθολογία.

ΑΝΝΗΣ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Ο εν τη λέξει Λόγος ».

  3.α]  Η  αλήθεια = α[ στερ.] + λήθη .

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

Αληθής-ές  { α στερ. + λήθω  <  λανθάνω } = αυτός που δεν κρύβεται ή αυτός που δεν μπορεί να κρυφτεί. Άρα ο πραγματικός .Αντίθετο στο Ψευδής ή φαινομενικός.

ΠΑΝ.ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ  – » Λεξικό ρημάτων της Αρχαίας  Ελληνικής γλώσσης ».

Λανθάνω .Παράγωγα : λάθος , λήθη , λάθρα , λαθραίος , λήθαργος , λήσμων , λησμονιά, α-λάθητος ,α-ληθής , ά-ληστος .

ΣΕΞΤΟΥ  ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΥ  – » Προς λογικούς  Β’ », [ 8-9 ].

Ο Σέξτος Εμπειρικός { 2ος ή 3ος αι. μ.Χ. } ήταν Έλληνας γιατρός και φιλόσοφος, εκπρόσωπος του Σκεπτικισμού και ο βασικός ιστορικός του .. . Ο  Σκεπτικιστής  Αινησίδημος από την Κρήτη ,αναφέρει κάποια διαφορά μεταξύ των φαινομένων και λέει ,ότι απ’ αυτά άλλα φαίνονται από κοινού σε όλους και άλλα ιδιαιτέρως σε κάποιον κι  ότι ανάμεσά τους αληθή είναι όσα φαίνονται από κοινού σε όλους και ψευδή όσα δεν είναι αυτού του είδους, εξ ου και αληθές , αυτό που δεν λανθάνει για τη κοινή αντίληψη.

ΚΩΣΤΑ  ΑΞΕΛΟY – » Ο Ηράκλειτος κα η Φιλοσοφία ».Κεφ.Β’, Ο Λόγος {σελ.68 }.

[ αναφορά σε Σέξτο Εμπειρικό ]. Αλήθεια και μνήμη .Ψεύδος και ιδιαιτερότητα. Το κριτήριο του κοινού λόγου. Τα φαινόμενα που φανερώνονται σ’ όλους είναι πιστά στην αλήθεια [ διότι κρίνονται από τον κοινό λόγο]. Τα φαινόμενα που φανερώνονται στον καθένα κατ’ ιδίαν είναι ψεύτικα.

ΣΕΞΤΟΥ  ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΥ – » Προς  λογικούς  Α’ » { 133 }.

Ξυνός [ =κοινός ] ο λόγος  { διότι ανήκει σε όλους μας }.

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ  – » Περί Δεισιδαιμονίας », { 166 c }.

Ηράκλειτος :  Για τους ξυπνητούς ένας και κοινός κόσμος υπάρχει, ενώ όσοι είναι  κοιμισμένοι πηγαίνουν ο καθένας σε δικό του κόσμο.

ΗΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Λεξικόν » .

Αληθέα = αψευδή .και αυτά που δεν λησμονούνται  – Αλήθη = επλανήθη –  Αληθής = δικαία  ή μνήμων , κατά στέρησιν της λήθης.

THOMAS  GAISFORD  -» Etymologicon  Magnum Lexicon ».

Αληθές = το μη υφιστάμενο κατάπτωση του δικαίου εξ αιτίας της λήθης , το αντίθετο του ψεύδους.

ΗΣΙΟΔΟΥ  – » Θεογονία », { στ.233 – 236 }.

Ο Νηρέας είναι αψευδής και φιλαλήθης .Τον αποκαλούν γέροντα γιατί είναι και αναμάρτητος  κι ήπιος και δεν ξεχνάει τα νόμιμα { ου λήθεται θεμίστων }.

ΗΣΙΟΔΟΥ – » Θεογονία ».

 Ο Πόντος γέννησε τον Νηρέα τον γέροντα.

3.β]  H αλήθεια = άλη  + θεία.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ  – » Κρατύλος », { 421 b }.

Αλήθεια = θεία + άλη { θε’ι’κή  παραπλάνηση }.Η θε’ι’κή  κίνηση του όντος.

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

Άλη  = αδιάκοπη  περιπλάνηση,{ μτφ.} η περιπλάνηση του πνεύματος .  

ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ – » Ανώμαλα ρήματα της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

Αλάομαι -ώμαι { < άλη } = περιπλανώμαι. ΑΟΡ. Αλήθην και Ηλήθην .

ΑΝΝΗΣ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ  – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ  – »  Ο εν τη λέξει Λόγος ».  

Πλάνη = περιπλάνηση  στην  θάλασσα { πλάνητες } και στον αέρα { πλανήτες }.

ΚΩΣΤΗ  ΠΑΛΑΜΑ  – » Περάσματα  και χαιρετισμοί ».

SALVADOR DALI  – » Leda Atomica », { 1949 }.

4. Αλήθεια = έξις .

 Γ.ΛΑΘΥΡΗ  – » Οι ‘όροι ‘ του  Σπευσίππου »».

Αλήθεια : έξις στην κατάφαση και αποφάση – επιστήμη  των αληθών. Τι ακριβώς θέλει να μας πει ο Σπεύσιππος , πρώτος σχολάρχη της Πλατωνικής Ακαδήμειας  και ανιψιός  του Πλάτωνος ; Η αλήθεια είναι μια συνήθεια { έξις }του σώματος ή του πνεύματος , η οποία συνίσταται στην κατάφαση [ ναι ]  και στην άρνηση    [ ου]. Η αλήθεια προσεγγίζεται  δηλαδή , με ερωτήσεις και απαντήσεις συγκεκριμένες και συμβατικές, όπως το ναι ή το ου [ όχι ].Διότι αυτή είναι η οδός προς την  βαθειά  γνώση του αληθούς. Αλλά τι είναι ερώτηση και τι απάντηση ,οι οποίες μας οδηγούν στην επιστήμη των αληθών;

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

Έξις =το να έχεις ή να κατέχεις  κάτι σε κάποια κατάσταση 2.διαρκής κατάσταση ή συνήθεια [σώματος ή πνεύματος].

ΑΜΜΩΝΙΟΥ  – » Λεξικόν Ομοίων  και Διαφόρων  λέξεων ».

Ερώτησις  και πεύσις διαφέρει . Στην φιλοσοφία , η ερώτηση είναι φράση η οποία επιζητεί συμβολική  απόκρισιη Συμβολικές  αποκρίσεις  είναι  πέντε {5} : ναι ,όχι , αμφίβολον ,σαφές ,άδηλον .  

Δ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Πεύσις { < πεύθομαι  < πυνθάνομαι = ζητώ να μάθω ,πληροφορούμαι } = ερώτησις , ερώτημα 2]. πληροφορία.

Η πεύσις  δεν είναι ερώτησις ,διότι δεν έχει ούτε απαιτεί τις [5] συμβατικές αποκρίσεις που υπάρχουν αναγκαστικά στην ερώτηση. Όπως παραδείγματος χάριν ,το ‘τί έφαγες ‘ ή το ‘πού μένεις ‘δεν μπορούν ν’ απαντηθούν συμβατικά και μονολεκτικά. Άρα στην φιλοσοφία τα ερωτήματα πρέπει να έχουν -όσο το δυνατόν- μονολεκτικές απαντήσεις .Δεν αγαπάει η σοφία το ασαφές ,ούτε το πολυώνυμον και ληρόν μπορεί να έχει σαφήνεια. Η αλήθεια μπορεί να ειπωθεί με απλά λόγια ,με ένα ναι ή με ένα όχι. Διότι είναι απλή , αφτιασίδωτη και γδυτή ,ενώ το ψέμα τα αντίθετα από αυτά.

ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ – » Ορέστης », { στ.397 }.

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

5. Επιστήμη  και αλήθεια .

ΠΛΑΤΩΝΟΣ  – » Πολιτεία » , Βιβλ.ΣΤ’ , { 508 e -509 a }.

Και η επιστήμη και η αλήθεια  σχετίζονται με το αγαθόν ,όπως το φως και η όραση σχετίζονται με τον ήλιο. Και ο ήλιος είναι αγαθόν  και το αγαθόν ήλιος.

ΟΔΥΣΣΕΑ  ΕΛΥΤΗ  – » Άξιον  εστί », Τα πάθη -[ ς’ ].

Γ.ΛΑΘΥΡΗ  – » Οι ‘όροι ‘ του  Σπευσίππου »».

Επιστήμη :  αντίληψη  της ψυχής ακλόνητη λογικώς. Δύναμη κατανοήσεως κάποιου ή κάποιων πραγμάτων ακλόνητη λογικώς .Λόγος αληθής εντός της διανοίας ακλόνητος.

6. Μαντική  και αλήθεια.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ  – ‘‘ Κρατύλος », { 405 b-c }.

Ο Απόλλων είναι  θεός της Μουσικής , της Μαντικής ,της Ιατρικής και της Τοξευτικής. Έχει  δηλαδή τέσσερις δυνάμεις. Το όνομα του θεού δε εκφράζει και τις [4] τέσσερις αυτές δυνάμεις εάν ικανώς αποκωδικοποιηθεί { Απόλλων = Απολούων + Άπλουν +Αειβάλλων+ Ομοπολών }  …Σύμφωνα και  με τις απολύσεις [ ελευθερώσεις ] και με τις απολούσεις [ καθαρισμούς ] ως γιατρός τέτοιου είδους κακών , θα ήταν ορθό να ονομάζεται   »    Απολούων ». Σύμφωνα με την μαντική , το αλήθές και το απλούνδιότι αυτά είναι το ίδιο -ορθότατα ο Απόλλων θα μπορούσε να ονομάζεται ,όπως τον αποκαλούν οι Θεσσαλοί ,  »Άπλουν».

ΠΡΟΚΛΟΥ  – » Εκ των του φιλοσόφου Πρόκλου σχολίων εις τον Κρατύλον Πλάτωνος εκλογαί  χρήσιμοι », { 174,80 }.

Αλλά και η μαντική , αποκαλύπτοντας τον απλόμορφο  χαρακτήρα της αλήθειας , καταργεί την ποικιλομορφία  του ψεύδους.

Γ.ΛΑΘΥΡΗ  – » Οι ‘όροι ‘ του  Σπευσίππου »».

Μαντική : επιστήμη διαβλέπουσα το παρόν και το μέλλον μέσω θνητού ζώου.[ δημιουργός φιλίας μεταξύ θεού και ανθρώπων ].

ΠΡΟΚΛΟΥ  – » Εκ των του φιλοσόφου Πρόκλου σχολίων εις τον Κρατύλον Πλάτωνος εκλογαί  χρήσιμοι », { 176,30 }.

Η απλομορφία είναι έκφανση του Ενός και η γνωστική αλήθεια έκφανση της υπερουσίας** και πρωταρχικοτάτης αληθείας  που προέρχεται από το αγαθόν.

ΣΤΟΒΑΙΟΥ   – Ανθολόγιον », τομ.Γ’ , { Περί  αληθείας ΙΑ’ }.

ΓΙΑΝΝΗ ΣΜΥΡΝΙΩΤΑΚΗ  – » 10.000 Γνωμικά και Αποφθέγματα ».

ΙΧΩΡ  – » Οι πηγές της Λήθης  και της Μνημοσύνης «.


1]. Αλήθεια  [ α+λήθη] είναι το να μην ξεχνάω  τα νόμιμα , τα δίκαια. 2]. Αλάθεια  { α+λάθη } είναι να μην ξεχνάω τα λάθη μου. 3] .Αλήθεια [ θεία +  άλη ] , είναι η θε’ι’κή περιπλάνηση του νού . Διότι το αλήθην { < αλώμαι } σημαίνει ότι περιπλανήθηκα μέχρι να φτάσω  την αλήθεια του νόμιμου και του δίκαιου, αναγνώρισα τα λάθη μου και τα κατέγραψα στην μνήμη μου.  



{*} ΕΥΣΤΡ. ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ – » Λεξικό Λάτινο- Ελληνικό ».Nuda  Veritas .

{**} Υπερούσιος : η ύψιστη θεότης [ ενάδα ]  ή θεότητες [ ενάδες ] , που είναι υπεράνω του Όντος και της αληθινής ουσίας { βασικός  όρος στη θεωρία του Πρόκλου }.    




ΜΠΟΤΙΤΣΕΛΙ – » Η συκοφαντία του Απελλή », {1495 }.

Ο βασιλιάς Μίδας με τα γα’ι’δουρινά αυτιά έχει δίπλα του την ‘Άγνοια  και την Καχυποψία. Όρθιος μπροστά του ο κουρελιάρης Δόλος , που κρατάει από το χέρι την Συκοφαντία , που σέρνει από  τα μαλλιά έναν γυμνό άνδρα. Η Κακοπιστία  και η Απάτη στολίζουν τα μαλλιά της Συκοφαντίας .Αριστερά μια γριά με μαύρο μανδύα ,η Μεταμέλεια ,στρέφεται προς την Αλήθεια , η οποία στέκεται γυμνή με το χέρι υψωμένο.

1θξκ



Η  απόδοσις των αρχαίων κειμένων δεν είναι φωτογραφική . Συνεπώς βασίζεται, αλλά ενίοτε δεν ταυτίζεται απόλυτα με αυτή των μεταφραστών συγγραφέων .

Τα περισσότερα  αρχαία κείμενα ,από όσα χρησιμοποιήθηκαν ,μπορείτε να τα αναζητήσετε στο διαδίκτυο ,όπως στα πολύ χρήσιμα »google books » ,» wikisource» , »anemi » ,» πύλη» κ. α

Βρώμικος ή Βρόμικος ;

Μεγάλη  αμηχανία προκαλεί η  διπλή  γραφή του επιθέτου  βρώμικος-η-ον  /  βρόμικος-η-ο. Επί τούτου ,σε δύο  καθημερινές  εφημερίδες  διαβάζουμε  »βρώμικος  πόλεμος»  στην μια και »βρόμικος πόλεμος στην άλλη .Είναι και τα δύο ορθά ή ένα από τα δύο ; Είναι άραγε ταυτόσημα εννοιολογικά και  ετυμολογικά, τα βρώμικος / βρόμικος , ή  έχουν διαφορετική ορθογραφία ,διότι έχουν άλλη ετυμολογική ρίζα συνεπώς και διαφορετικό νόημα;  Τις απορίες  αυτές  μπορούν να μας  τις λύσουν τα καλά και σύγχρονα Νεοελληνικά λεξικά μας .Ας αρχίσουμε την έρευνα .

ΕΜΜ.ΚΡΙΑΡΑ – » Νέο-ελληνικό  λεξικό ».

Βρόμικος , αυτός που είναι γεμάτος βρομιά . Ανήθικος { μεταφ.}.

A.Π.Θ {Ιδρ. Μαν.Τριανταφυλλίδη} – » Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής «.

Βρόμικος { αντιθ. καθαρός }= αυτόν που τον χαρακτηρίζει η βρομιά. Βρομάω : { ελνστ. βρωμώ [ < βρώμος , βρόμος  ‘βρόμα’ ], διαφορετικό {;}από το αρχαίο ‘βρόμος ‘= δυνατός θόρυβος { ορθογραφία απλοποιημένη !! }.

ΑΚΑΔ.ΑΘΗΝΩΝ  – » Χρηστικό λεξικό της Νέο-ελληνικής γλώσσας ».

Βρόμικος & Βρώμικος = αυτός που χαρακτηρίζεται από βρομιά , έλλειψη καθαριότητας και συνήθως άσχημη μυρωδιά.

Αντιλαμβάνεσθε , ότι όχι μόνο δεν λύθηκαν επαρκώς οι απορίες  ,αλλά ότι η ασάφεια επιτάθηκε. Ο Εμμ.Κριαράς  καταγράφει ΜΟΝΟ βρόμικος. Το Λ.Κ.Ν  καταγράφει βρόμικος το οποίο προέρχεται από το βρομάω δηλαδή από το…βρωμώ {!;}.Τέλος το Χρηστικό καταγράφει και τους δύο τύπους {ίσως για να υπάρχει το δικαίωμα επιλογής }.           Ποιός  όμως  έχει δίκιο και ποιος  άδικο ;


1. BΡΟΜΩ  ή  ΒΡΩΜΩ ;  

Διαφέρει το Βρομώ από  το Βρωμώ. Η ορθογραφία θα μας οδηγήσει στην ορθή ετυμολογία εκάστου ρήματος  και στην αληθινή σημασία του.

ΠΑΝ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ  – » Λεξικό ρημάτων της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας ».

Βρέμω = βρυχώμαι ,ωρύομαι , θορυβώ..  Παράγωγα : βρόμος ,βρομέω-ώ ,βρόμιος ,βρομιάζομαι , βροντή.

ΙΑΚ. ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΥ  – » Πελασγικά ».

Βρετάς = κραυγάζω ,φωνάζω ,βραταγώ [= ψοφώ]. Βρέμω =ηχώ, φωνάζω .Βριμή= απειλή.

Π.ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ  – » Η Θεσσαλική θεά Εν[ν]οδία ή Φεραία θεά ».

BΡΙΜΩ : Η θεά που φωνάζει δυνατά και οργισμένα { ενεβριμήσατο }  αναγκάζοντας  τον Ερμή να σταματήσει το εγχείρημά  του. 

ΔΑΜ. ΣΤΡΟΥΜΠΟΥΛΗ  – » Ετυμολογικό λεξικό της Ελληνικής ».

Ροχθέω ,Βροχθέω ,Βροθέω = κάνω θόρυβο. Βρομέω =βομβώ ,κροτώ .Βρόμος = ταραχή ,θόρυβος .Βρόμιος =ο προκαλών κρότον, θόρυβον. Βρέμω =ηχώ δυνατά. Βροντή = κρότος.

ΓΡ. ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗ  – » Λεξικόν  ερμηνευτικόν ».

Βρέμω { > βροντή } .Βρέμω = fremo {Λατ.}

ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ  – » Ανώμαλα ρήματα της Αρχ. Ελληνικής γλώσσης ».

Βροτάω-ώ = βροντώ , κάμνω βροντήν , μπουμπουνίζω. Βρέμω { fremo } < [*BΡEM-].  Καθ ‘ εταιροίωσιν του  [ε]  σε  [ο]  το [*ΒΡΕΜ-]  γίνεται   [*ΒΡΟΜ-] > Βροτώ .

ΠΑΝ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ – » Λεξικό ρημάτων της Αρχ. Ελληνικής γλώσσας ».

Βιβρώσκω = τρώγω , καταβροχθίζω ,καταπίνω. Παράγωγα : α].Από { *ΒΡΟ-,*ΒΟΡ-}:βορά, βορός ,[κατά]βροχθίζω  β].Από {*ΒΡΩ-} : βρώμαι ,βρώσις ,βρώμη,βρώσιμος ,βρωτός [ βρωμώ]  γ]. βάραθρον.

Βιβρώσκω : βι { ενεστ.αναδιπλ } + βρω [ από μετάπτωση  της ρ. *βρο- ] +σκ { προσφ.} – ω.    

ΠΑΝ. ΚΟΛΛΙΑ -»Λεξικόν των βασικών ρημάτων της Αρχ. Αττικής πεζογραφίας».

Βιβρώσκω : βι { ενεστ.αναδιπλ.} + βρω { από ρ.[ *βορ- ] και  δια μετ. των φθόγγων [ ορ = ρο ] > *[βρο-] και δια μεταπτ. > [*βρω-]  + σκ { προσφ.} – ω. Βορά { > Voro }.

ΔΑΜ. ΣΤΡΟΥΜΠΟΥΛΗ  – » Ετυμολογικό λεξικό της Ελληνικής ».

Βρόω ,βρώμι , βρώσκω , βιβρώσκω = τρώγω.

LIDDELL & SCOTT – » Μέγα λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Βάραθρον = βράθυ { < βιβρώσκω }. Λατ. vorare , vorago .


2. ΙΣΤΟΡΙΚΗ  ΑΝΑΔΡΟΜΗ  

ΟΜΗΡΟΥ – » Ιλιάς », { Π – 642 }.

Βρομέουσι = βομβούν .

ΟΜΗΡΟΥ  – » Οδύσσεια »,{ μ – 23 }.

<< Εσθίετε  βρώμην = τρώτε   βρώσιν  >>.

Ι.ΠΑΝΤΑΖΙΔΟΥ  – » Λεξικόν Ομηρικόν » .

Βρέμω > βρόμος {=πάταγος,κριγμός }  > βρομέω {= βομβώ } . Βρώμη &  βρώμα = έδεσμα,φαγητόν. Βρωτύς =βρώσις ,εδωδή , το φαγείν.

ΗΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Λεξικόν ».

 Βρόμιος =ο Σάτυρος ή ο Διόνυσος. Βρόμος = ιδίωμα ήχου ,ήχος, σπέρμα λεπτής κριθής ,βοτάνη. Βόρμος & Βρόμος = τροφή τετραπόδων. Βορόν = βρωτικόν .Βορός =πολυφάγος,άπληστος. Βρωμέεν = οζόμενον ,βαρυώδες ,δυσώδες.Βρώμος = οσμή , τόπος στον οποίον   ουρούν και αφοδεύουν οι έλαφοι. Βρωμωμένου = ογκωμένου .Βρωτόν = βρώσιμον.

THOMAS  GAISFORD  -» Etymologicon Magnum Lexicon ».

Βρόμος :  1.κυρίως ο ήχος του πυρός . Πεποιημένη  είναι η φωνή  κατά μίμηση του ψόφου[=θορύβου ] της φωτιάς 2. από το βρέμω > βρόμος  3. ο ήχος του ανέμου { βρομήσει = φυσήσει }. Βρόμιος ο Διόνυσος { < βρέμω  }. Βροντή : { <  βρομή  < βρέμω  }. Βρωμηστής : 1.χορτοφάγος 2. και ογκούμενος  όνος  δια λιμόν  {= γα’ι’δούρι που ογκαρίζει / γκαρίζει από πείνα}. Βρώσις = τροφή ,βρώμη, βρώμα.

ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ { Αρχ. Θεσ/νικης  }- » Παρεκβολαί εις την Ιλιάδα και την Οδύσσειαν ». Ραψωδία Ν’, { σελ. 134 }

1.Βρόμος, κυρίως επί ανέμων και επί πυρός , εξ αυτών  και το βρέμειν..Βρόμος  και η ιαχή. Έβρεμον γαρ ως πυρ , ίαχον δε ως άνεμος  2. Βρόμον  λέγει και ο Παυσανίας το σπέρμα ,το όμοιο με την λεπτή κριθή , το κοινώς λεγόμενον βρόμιον  3. Βρωμάσθαι , τίθεται επί αρσένων όνων , όταν  αυτοί λιμοκτονούν και το βρωμάσθαι βρώμης  , σημαίνει το τροφής  δείσθαι {= έχω ανάγκη τροφής }.

ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ { Αρχ. Θεσ/νικης  }- » Παρεκβολαί εις την Ιλιάδα και την Οδύσσειαν -Πίναξ ».

βρόμος , βρόμιον , βρότον ,βροτὸς – ἄμβροτος, βροτὺς , βρύτος , βρώσις, η βρώμη – το βρῶμα ,βρωτὺς.

CORN.SCHREVELIUS  – » Lexicon manuale graeco-latinum et latino-graecum » .

Βρωτός = Bread {Angl. }.Το βρωτόν δηλαδή έδωσε το Αγγλικό Bread .

CORN.SCHREVELIUS  – » Lexicon Greek and English ».

H  μεταγενέστερη μετάφραση του λεξικού στην Αγγλική γράφει : << Bρωτός,ή,όν : that may be eaten, eatable. Whence perhaps Engl. BREAD >> . Whence{ αρχ.} perhaps Engl. Bread  = Aπ ‘ αυτό ίσως το Bread >>. Δηλαδή προστέθηκε κάτι που δεν υπήρχε στο αρχικό  Ελληνο-λατινικό λεξικό : το ίσως .

ΑΝΘ.ΓΑΖΗ  – » Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Βρομέω -ώ = βρέμω .1] επί μυγών , σφηκών, κλπ. 2] επί νερού βράζοντος.  Βρόμιος = αυτός που κάνει βρόμον , κτύπον ,ο ηχητικός. 2] Επίθετο του Βάκχου , επειδή ο Δίας ερχόταν στην Σεμέλη με κρότο από τις βροντές και τις αστραπές , όταν αυτή κυοφορούσε τον Βάκχον  ή απ΄ τις βοές των περιπλανωμένων στα όρη βακχευόντων κατά την διάρκεια της νύκτας. Βρόμος ,ο,η { < βρέμω } = βρόντος , ήχος ακουστός.

ΑΝΘ.ΓΑΖΗ  – » Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Βρωμάομαι-ώμαι = βρωμέω .Αγγαρίζω [=γκαρίζω ], ίσως εκ του βρέμω. 2]. Εκ του βρώμος = εκδίδω κακήν οσμήν , βρομώ {;}. Εκ του βρώμα παράγεται το βρωμάω και το βρωμάσθαι , το επιθυμίαν εχειν προς το φαγείν. Το δε βρόμος , οσμή , και βρόμα , δια του όμικρον γράφεται ,προς διαφοράν του βρώμα = φαγητού , κατά παρατήρησιν των νεωτέρων.!! { δηλαδή σύγχυσις }.!

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Των περί τα ζώα ιστοριών », { Ζ’ – 579 a }.

Ο Αριστοτέλης γράφει ‘βρωμάται’ και όχι  ‘βρομάται’. !

ΜΑΡΙΟΥ  ΒΕΡΕΤΤΑ  – » Τα  βρωμόλογα  των Αρχαίων Ελλήνων ».

Βρώμος = η αποκρουστική μυρωδιά των τράγων κατά την εποχή της οχείας .Βρώμος = η τραγίλα, η τρα’ί’σια  μυρουδιά.

ΣΚΑΡΛΑΤΟΥ Δ. του ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ  – » Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Βρομέω { < βρόμος } =Βρέμω , βο’ί’ζω  { σαν το μελίσσι κτλ.}.Βρόμος { < βρέμω } = βοή { κυρίως πυρός , ανέμου κτλ.}, κρότος  { βροντής κτλ. },ήχος { αυλών κτλ. }.Βρόμιος = 1]. ο κάμνων κρότον { βρόμον }, βου’ί’ζων , αντηχών, θορυβώδης  2]. ο Βάκχος  ή ο οίνος  3]. ο ανήκων στον βρόμιον , ο βακχικός.

ΣΚΑΡΛΑΤΟΥ Δ. του ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ – » Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Βρωμάομαι-ώμαι ={ < βρέμω } = 1. ογκάομαι {= γκαρύζω } 2.{ μεταγενέστερον }  εκ του βρώμος = όζω { κοιν.  βρωμώ }. Βρώμα ή βρώμη = τροφή ,φαγητόν. Βρώμησις =γκάρυσμα. Βρώσις { < βιβρώσκω } =1.το τρώγειν  2. σήψις , φθορά.

ΣΠΥΡ. ΖΑΜΠΕΛΙΟΥ  – » Πηγές της  Νεοελληνικής εθνότητας », { σελ. 505-509 }.

18.Οι περιπέτειες της γλώσσας : <<… Κατά τον 10ο αιώνα ο Ψευδoηρωδιανός { άρα σύγχρονος του Νικ. Φωκά } έγραψε ένα πόνημα ,όπου μπορούμε να συνάγουμε αξιόλογα δεδομένα για την κατάσταση της τότε καθομιλου-μένης… .Στις μέρες του συγγραφέα αυτού , το όζω λεγόταν βρωμώ κτλ…>>.

LIDDELL & SCOTT   – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Όζω {Δωρ. όσδω } < [*ΟΔ-] = μυρίζω { και επί ευαρέστου και επί δυσαρέστου οσμής  } . Οσμή { <  οδ-μή  } , ευώδης , δυσώδης.

Ν.Π. ΑΝΔΡΙΩΤΗ  – » Ετυμολογικό  λεξικό της κοινής Νεοελληνικής ».

Βρόμα η [ < βρομώ { υποχωρητ.}!;! ] .Βρώμα = φαγέδαινα  του στόματος. Βρόμικος { < βρόμα }.Βρόμιος  < βρόμιος [μσν.] < βρομώ { υποχωρητ.}.Βρομώ {< βρόμος  [υποχωρητ.] }= κροτώ . Η σημασία βρομώ = όζω , ήδη μεσαιωνική .

Γ. ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΑΔΗ  – » Σύγχρονο λεξικό ΟΡΩΝ και ΘΕΜΑΤΩΝ γλωσσολογικών ».

Υποχωρητικός σχηματισμός λέξεων , σελ.409 . Κατά την υποχωρητική παραγωγή , η βραχύτερη λέξη παράγεται από μακρότερη {;}. { Το βρόμα από το βρομώ  υπακούει στον κανόνα ;}.

Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

[1].Βρώμος [ < βιβρώσκω ] =βρώμα , τροφή , φαγητό . [2]. Βρώμος = { μετγν ,μσν. και δημ.} δυσωδία, δυσοσμία ,κακοσμία ,ιδίως δε η αποφορά των ζώων κατά την εποχή του ζευγαρώματος, βρώμα. [3]. Βρώμος = γένος φυτών [βοταν.].

ΦΡΥΝΙΧΟΥ  – »  Εκλογαί  ρημάτων και ονομάτων αττικών &  αποσπάσματα Ηρωδιανού ».

Βρώμος  δεν πρέπει να λέγεται επί της δυσωδίας .Επί της δυσωδίας ,άχαριν οσμήν λέγε , όπως ακριβώς οι κωμωδοποιοί …

Η εσφαλμένη γραφή.

ΠΑΛ. ΔΙΑΘΗΚΗ  – » Ιώβ », { 6,7 }.

<< .. διότι δεν μπορεί να σταματήσει  η οργή μου . Επειδή  σαν βρώμη { βρόμος ,  λανθασμένη  γραφή αντί βρώμος }, με την οποίαν τρέφονται τα ζώα και όχι οι άνθρωποι, βλέπω τις τροφές μου και η μυρωδιά τους  μου προκαλεί αηδία , όπως η δυσώδης οσμή  του λέοντος >>.

ΒΙΤΖ.ΚΟΡΝΑΡΟΥ  – » Ερωτόκριτος » , { δ’ , 538-540 }.

Βρόμον { λανθασμένη γραφή αντί  βρώμον = βρωμιά }.


3. H  ΣΥΓΧΥΣIΣ.  

fart

 

J.B.HOFMANN  – » Ετυμολογικόν λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής ».

Βρώμος { ορθότερον βρόμος !; } = δυσωδία , δυσοσμία. Βρωμέω ,βρωμάομαι = αναδίδω δυσάρεστον οσμή ,βρομώ { > ex-bromare } : ταυτόσημο στο  βρόμος , ο τονθορυσμός, μέγας  θόρυβος { πβ. το κρούειν ,πέρδεσθαι ,βρομάν }.

ΠΑΠΥΡΟΥ – » Λεξικό της Ελληνικής γλώσσας ».

Στην λ. βρόμος ,η έννοια του θορύβου συνδέθηκε με κάποια δυσωδία [… της πορδής ] που ακολουθεί μετά τον θόρυβο […της κλανιάς! ] και κατέληξε να σημαίνει την ίδια την δυσωδία […της πορδής ! ].

Γ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ  – » Ετυμολογικό λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας ».

Βρομώ : αρχική σημασία ‘θορυβώ’ —-> [ελνστ.σημασία] μυρίζω’ άσχημα , ίσως με ενδιάμεση σημασία ‘πέρδομαι’{!}.

Γ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ  – » Λεξικό των Δυσκολιών & των Λαθών στη χρήση της Ελληνικής ».

Βρόμικος .Τα στοιχεία δείχνουν ότι αφετηρία υπήρξε το αρχ.βρομώ ,που αρχικά σήμαινε ‘θορυβώ’ και αργότερα ‘‘μυρίζω άσχημα »{ ίσως με ενδιάμεση σημασία το ‘‘πέρδομαι’‘ }.

ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ  ΠΑΛΑΤΙΝΗ   – » Σκωπτικά επιγράμματα ‘‘ ,΄βιβλ. ΙΑ’ { μέρος β’ }, [395].

Εγκώμιο στην πορδή . Η πορδή άμα δεν βρει  διέξοδο σκοτώνει πολλούς. Η πορδή όμως σώζει  όταν σκορπά την τραυλή μελωδία της .Η πορδή επειδή και σώζει και σκοτώνει έχει ίδια δύναμη με τους βασιλιάδες.!

Σίγουρα η δύναμη της πορδής είναι μεγάλη και μπορεί -έστω και καθ’ υπερβολήν » να συγκριθεί με την βασιλική δύναμη. Εν τούτοις  δεν είναι όλοι οι θόρυβοι κλανιές  ,ούτε όλες  οι κλανιές  ,τοιούτως ειπείν ,..θορυβώδεις  –  καθ ‘ όσον υπάρχουν  είδη  πορδών   :     << Κλάσιμο     >>. Έτσι δεν μπορεί το ρήμα βρομώ να συσχετιστεί αποκλειστικά με το ρ. πέρδομαι  ,ούτως ώστε να σημαίνει πρώτα τους κανονιοβολισμούς της κλανιάς και κατόπιν την διάχυση δυσόσμων  αερίων .Διότι υπάρχουν και οι λεγόμενες» κούφιες» ή »θανατηφόρες »  πορδές  ,ιδιαιτέρως μετά την βρώσιν τρωγαλίων [ = στραγάλια } ,όπου ο μόνος τρόπος αντιμετώπισής τους είναι η  ταχεία εκκένωσις του χώρου . Άλλες φορές πάλι το »κλανίδι» μπορεί να οδηγήσει ακόμη και εις την κατάκτησιν της φιλοσοφίας  : << Από το πέρδεσθαι στο φιλοσοφείν . >> αλλά δεν είναι ό,τι το εύοσμον και ενίοτε ό,τι το επιθυμητόν. To βδέω  μάλιστα μπορεί να εκφράσει ικανώς  την έννοια του πέρδομαι  καθώς και της δυσωδίας.

LIDDELL &  SCOTT  – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Bδέω = 1]. κλάνω , πέρδομαι  2].[καθόλου] αποφέρω δυσωδίαν , βρωμώ. [ εντεύθεν τα βδύλλω, βδελυρός,βδελύσσομαι .Βδόλος { < βδέω } = δυσωδία ,βρώμα{πορδής ή λύχνου}.

ΗΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ  – » Λεξικόν ».

Bδελυγμία = δυσωδία.

Η σύγχυση  λοιπόν της εννοίας του ρ.βρομώ με την έννοια του ρ.βρωμώ κατέληξε στο …πέρδομαι. Γιατί όμως  αυτή η σύγχυση ; Εφόσον το ρ. βρομώ {= θόρυβος , κρότος } έχει σχέση με το αισθητήριο  της ακοής , πώς  μπορεί να συγχέεται  με το ρ.βρωμώ { = τρώγω } και τα βρώματα { = φαγητά } και τις  οσμές που αναδύονται απ’αυτά ,τα οποία έχουν σχέση  με το αισθητήριο της οσφρήσεως  ;                  




Τα βρωμερά {= φαγώσιμα }είναι εκείνα που προσφέρουν την οσμή {ευοσμία ή κακοσμία}και έχουν να κάνουν με το αισθητήριο της οσφρήσεως . Τα  βρομερά { =θορυβώδη } είναι αυτά προκαλούνται από τους ήχους και έχουν να κάνουν με το αισθητήριο της ακοής.    

ΑΝΝΗΣ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Αρχιγένεθλος Ελληνική γλώσσα » , { σελ.888 }.

βρώμα ( < βρωμέω = δυσωδίαν αποφέρω , όταν αυτή δεν σημαίνει φαγητον .Πάντοτε όμως εκ του ρ. βιβρώσκω » βρώμα ή βρώμος » .

 α]. ΒΡΩΜΑΣΘΑΙ  & ΟΓΚΑΣΘΑΙ  ΕΠΙ  ΟΝΩΝ..                                                                  

ΑΜΜΩΝΙΟΥ  – »  Λεξικόν Ομοίων  και Διαφόρων  λέξεων ». Φωνές ζώων.

Το Βρωμάσθαι  λέγεται επί όνων .

ΠΟΛΥΔΕΥΚΟΥΣ  – »Ονομαστικόν ». Φωναί  ζώων.

Βρωμάσθαι = η βρώμησις των όνων. Το ίδιο και για τους ημιόνους. Λέγεται δε το βρωμάσθαι και ογκάσθαι . Ογκώμενοι = βρωμώμενοι . Ογκηστάς μερικοί από τους ποητές λένε τους όνους.

ΦΩΤΙΟΥ  – «Λέξεων Συναγωγή «.

Βρωμάσθαι = το ογκάσθαι {= το να γκαρίζει } ένα πεινασμένο γα’ι’δούρι. Βρώμα = η φωνή του πεινασμένου γα’ι’δουριού.

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ  – »  Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης «.

Ογκάομαι = ογκαρίζω , γκαρίζω.

β]. ΔΙΟΝΥΣΟΣ  ΒΡΟΜΙΟΣ .  

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ  – » Θεσμοφοριάζουσαι », {στ. 991-998  }.

Βρόμιε = θεέ του θορύβου.  Βρέμονται = βου’ί’ζουν.

ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ  – » Βάκχαι », { στ.83-88 }.

Βρόμιος = βροντερή θεότητα { Διόνυσος }.Ο Διόνυσος είναι Βρόμιος  επειδή  είναι βροντερός , όχι επειδή είναι  βρωμερός και πορδαλάς.

ΣΟΥΔΑ ή ΣΟΥ’Ι’ΔΑ  – » Λεξικόν » .

Βρόμιος ο Διόνυσος, ο γενεσιουργός των καρπών , παρά το βορά —> βόριμος  και υπερθέσει βρόμιος{;! }..Προφανώς πρόκειται περί παρετυμολογίας. Ο Βρόμιος  δεν σχετίζεται με την καρποφορία αλλά με την βροντή. 

γ].  ΒΡΩΜΑΤΑ ,ΣΗΨΙΣ  και ΠΕΨΙΣ .

H.DIELS  & W.KRANZ – » Οι προσωκρατικοί », [ τομ .Α’ ].

Παλαιά συνήθεια ήταν ,οι άνθρωποι να λένε άσηπτα {=αχώνευτα } ,όσα εμείς λέμε άπεπτα {=αχώνευτα }.

ΚΛΑΥΔΙΟΥ  ΓΑΛΗΝΟΥ  – » Άπαντα », τομ. XVIII . Ιπποκράτους Αφορισμοί .

ΚΛΑΥΔΙΟΥ  ΓΑΛΗΝΟΥ  – » Άπαντα », τομ. XIX  { 372  Kuhn }, Ιατρικοί όροι.                           

<< … Πώς  Ιπποκράτης και Ερασίστρατος και Εμπεδοκλής και Ασκληπιάδης τας πέψεις της τροφής φασί γίνεσθαι …Εμπεδοκλής δε σήψει  >>.Πώς λένε ο Ιπποκράτης , ο Ερασίστρατος, ο Εμπεδοκλής και ο Ασκληπιάδης ότι γίνεται η πέψη της τροφής ; Ο Εμπεδοκλής λέει [ ότι γίνεται ] με την σήψη.

ΓΙΑΝ.ΠΡΙΝΙΑΝΑΚΗ  – » Η γλώσσα των Ελλήνων είναι η γλώσσα που μιλάει η φύση ».

Aπό το βιβρώσκω  : 1]. Βορά  2]. -Βόρος {ως β’ συνθετικό } 3]. Βρώση  [ > το βρώμα{=φαγητό }  &  η βρώμα {= δυσωδία} καθώς αποσυντίθεται και όζει ,πάλι αποτελεί βρώμα {= δυσωδία} και βρώμα {=φαγητό } για κάποια άλλα πτωματοφάγα  όντα.


Ο ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ :


Το σύνολο των χημικών και βιολογικών μεταμορφώσεων που τελούνται στον οργανισμό , η εναλλαγή της ύλης. Είναι ένας συνεχής κύκλος, σε δύο  φάσεις: 1η. Καταβολισμού  2η. Αναβολισμού. Ο Καταβολισμός είναι μία εκ των φάσεων του μεταβολισμού ,η περιλαμβάνουσα την σειράν αντιδράσεων την απολήγουσα στην φθορά  και στην μετουσίωση των οργανικών υλών {διάσπαση των μεγάλων μορίων σε μικρότερα μόρια =αποσύνθεση }.Ο Αναβολισμός είναι η διαδικασία του μεταβολισμού που περιλαμβάνει τις αντιδράσεις σύνθεσης πολύπλοκων χημικών ουσιών {σύνθεση }.Ο μεταβολισμός  δηλαδή είναι μία μεταβολή των τροφών , οι οποίες  Κατά τον ιατρόν Γαληνόν  τροπή = τροφή .{ εναλλαγή π—>φ }.Εκ του τρέπω το τρέφω , διότι η τροφή για να μας θρέψει πρέπει να υποστεί διάσπαση  και κατεργασία από τον οργανισμό ούτως ώστε να μετατραπεί σε όλα τα αναγκαία προς αφομοίωση και απορρόφηση .                                                                           

ΓΑΛΗΝΟΥ  – » Περί φυσικών δυνάμεων », { Α’, 24-26 }.

Το όνομα του σκοπού αυτού είναι η θρέψη. Το όνομα όμως της λέξεως είναι εξομοίωση { ομοίωσις } του τρέφοντος  με το τρεφόμενο….Μόλις ο χυμός ,που προορίζεται να θρέψει ,βγεί έξω από τα αγγεία, πρώτα διασκορπίζεται παντού , έπειτα προστίθεται , έπειτα προσφύεται και αφομοιώνεται { ομοιούται } τελείως .


 Η ΠΕΨΙΣ :                                                                                                                                             


ΠΑΝ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ – » Λεξικό ρημάτων της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας ».

Πέσσω ή Πέττω ή Πέπτω = μαλακώνω , χωνεύω. Παράγωγα : πέψις { δυσπεψία }, πεπτός { άπεπτος , δύσπεπτος }, πέμμα { < πεπ-μα }= κάθε μαγειρεμένη τροφή.         

ΑΠ.ΤΖΑΦΕΡΟΠΟΥΛΟΥ – » Ετυμολογικές και σημασιολογικές ανιχνεύσεις»{ σελ.214-215}.

Η  πέψη  και τα είδη της.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Των περί τα ζώα ιστοριών », { Γ’ – 512 b }.

Ιχώρ = άπεπτον αίμα.

OMHΡΟΥ  – ‘ Ιλιάδα », { Ε-339,340 }.

Ιχώρ = άμβροτον  αίμα  θεών.

ΗΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ  – » Λεξικόν ».

Βρότος = αίμα, μολυσμός. Άμβροτοι θεοί = άναιμοι και αμόλυντοι .Αθάνατοι ,άμοιροι βρότου{ δηλ. αίματοςκαι μολύσματος }. 

 

THOMAS GAISFORD -» Etymologicon Magnum Lexicon ».

Άμβροτον {α + βροτός }  = αθάνατον , αυτού που οι βροτοί  δεν μπορούν ν’ αγγίξουν ,αιδοίον{= σεβαστόν } , ηδύ { =γλυκό } , λαμπρόν {= λαμπερό } ,ευώδες { =μοσχομυριστό } ,καλόν .Άμβροτοι { α + βρότος } = αθάνατοι . Βρότος  = το αίμα [ του ανθρώπου }.Άμβροτα =κεκρυμμένα.



ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ – »Περί  παθών », { 24 }.

Στην  λειεντερία { λείον + έντερον }  τα σιτία {=τροφές } αποβάλλονται άσηπτα { =αχώνευτα }και υγρά { =με υδαρές κενώσεις}.                      

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ  – » Μετεωρολογικά  », { Δ’ 379 a }.

Σήψις = η φθορά της φυσικής θερμότητας από μια εξωτερική θερμότητα.

Δ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ  – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Άσηπτος  =1. ο μη σηπόμενος , ο ασαπής , αυτός που δεν υπόκειται σε σήψη 2. άπεπτος ,αχώνευτος.

ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ  – » Ανώμαλα ρήματα της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

Σήπω = κάνω κάτι να σαπίσει , σαπίζω. Παράγωγα :  α].Σαθρόν = επί  πεπαλαιωμένων και  φθαρμένων { οικία, ένδυμα ,αγγείο κτλ. }  β]. Σαπρόν = επί  των σεσηπότων και κακήν οσμήν αναδιδόντων  [τροφίμων ]  γ].σήψις   δ].σηπτός -άσηπτος.

ΠΡΟΣΕΥΧΗΤΑΡΙΟΝ  – » Νεκρώσιμος Ακολουθία ήτοι εις κεκοιμημένους ».

Ήχος πλ. β´. Οι όσιοί σου Παίδες.

<<  ότι γυμνά οστέα ο άνθρωπος, σκωλήκων βρώμα και δυσωδία >>

ΗΛΙΟΣ  – » Νεώτερον  Εγκυκλοπαιδικόν λεξικόν ».

Βρώμα {<  βρώμος } = κακοσμία ,δυσοσμία   και  ακαθαρσία ,ρυπαρότητα από τις οποίες αναδίδεται η δυσωδία. Η έκφραση << βρώμα και δυσωδία >> από την νεκρώσιμην ακολουθία της εκκλησίας σημαίνει ότι μετά θάνατον γίνεται << γυμνά οστέα ο άνθρωπος σκωλήκων βρώμα [= τροφή]  και δυσωδία  >>.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ – »Αθήναιον ».

Επίκρισις εις το ̓Αρχείον του Μ. Δέφνερ, υπό Γ. Ν. Χατζιδάκη ,[ σελ.436 ].

Γ.ΖΗΚΙΔΟΥ –  » Πότερον Βρώμος  δια του [Ω] γραπτέον ή Βρόμος  δια του [Ο] το σημαίνον την δυσωδίαν ; » .

Ο Γεώργιος Χατζηδάκης ,οδηγήθηκε στην γνώμη αυτή από το κρότο που γίνεται ‘‘εν τω πέρδεσθαι,» και ακολουθεί κάποια δυσωδία . Πεπλανημένη είναι η γνώμη αυτή και προχείρως και αταλαιπώρως εξενηνεγμένη

RENE MAGRITTE  – » The False Mirror », { 1928 }.

The-False-Mirror-Painting-by-Rene-Magritte.-600x450

 Δ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ  – » Μέγα  Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης » .

Δεν υπάρχει » βρόμικος » παρά μόνον’‘ βρώμικος». Βρωμίζω = καθιστώ τι ακάθαρτο  , ρυπαίνω , λερώνω .Βρωμίζομαι = ρυπαίνομαι , λερώνομαι ,ιδίως δια περιττωμάτων. Βρώμικος = ρυπαρός ,ακάθαρτος ,βρωμερός ,σεσηπώς [=σάπιος] , αυτός που μυρίζει άσχημα.

GILBERT & GEORGE – » Flying shit », { 1994 }.Σάρωση_20180322 (6)

I]. Γιατί  το  9τομο  » Λεξικόν  όλης της  Ελληνικής γλώσσης » του Δ. Δημητράκου είναι  ένας εκδοτικός άθλος ;  Διότι  λεξικογραφούν οι καθαρευουσιάνοι μαζί με τους δημοτικιστές. Για πρώτη φορά συγκεντρώνονται όλα τα λήμματα της Ελληνικής γλώσσας, από την Ομηρική μέχρι τη σύγχρονη εποχή σε ενιαίο λεξικό .Αποτελεί τη βάση όλης της ελληνικής λεξικογραφίας .Όλα δε τα μετέπειτα λεξικά αποτελούν συμπληρώματα αυτού του  μεγάλου λεξικού.

II]. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ – » Ανώμαλα ρήματα της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

Προσέξτε αυτό το καταπληκτικό ανώμαλο ρήμα , το εσθίω .Κανείς βεβαίως δεν το χρησιμοποιεί σήμερα αυτούσιο , αλλά από τους χρόνους του ρήματος αυτού παράγονται εξαιρετικές λέξεις  της καθομιλουμένης : Εσθίω { > εστιατόριο } –  Έδομαι { > έδεσμα ,εδώδιμος [=φαγώσιμος] ,οδούς-όντος [=δόντι ] , νήστις [ νη-εδ-τις ]= νηστικός  , άριστον {αρι-εδ-τον} =πρω’ι’νό  γεύμα   – Έφαγον { > φαγέδαινα = ελκώδη  και διαβρωτική επεξεργασία [ φάγωμα ],ταχυ-φαγείον [φάστ φούντ ] ,φαγητό ,φαγοκύτταρο,  φαγούρα,  φαγωμάρα.

ΠΟΛΥΔΕΥΚΟΥΣ   – » Ονομαστικόν », βιβλ. ς’ ,{ από εδεσμάτων }.

»Oίον έδοντές τινες  ,οι οδόντες »{  < έδονται  < εσθίω . Έδομαι  { < *εδ —-> Edo [Λατ.] }.

III]. ΙΑΚ. ΡΩΤΑ  – » Απάνθισμα επιστολών Αδαμαντίου Κοραή », σελ.182.

<<  Να θυμάσαι πάντοτε το » [ Νάφε και ] μέμνασο απιστείν  Επίχαρμος  » , αλλ’ όμως  απ’ την άλλη μεριά , όπως κάνει ο φρόνιμος , μήτε  να έχεις υπερβολική  απιστία ,όπως  γράφει κι ο Ησίοδος  >>.

ΗΣΙΟΔΟΥ   –  »Έργα και Ημέραι » , {στ. 370 }

Διότι το ίδιο οι πίστεις και οι απιστίες καταστρέφουν τους ανθρώπους .

Διονυσιακό ανάγλυφο , Εκστατική μέθη { 1ος αι. μ.Χ. } , Εθν. Αρχ. Μουσείο .

[ Αρ.] Καθισμένος σε ανάκλιντρο και στεφανωμένος νέος άνδρας συμποσιαστής [ ποιητής ; ] με υψωμένο το δεξί χέρι [ χαιρετισμός ] και το κεφάλι στραμμένο σ’ αυτόν που έρχεται από τα δεξιά. Στα πόδια της κλίνης ξαπλωμένη μία γυναίκα ,που στρέφει κι αυτή το κεφάλι στον επισκέπτη [ Διόνυσος ; ] ,που υποβαστάζεται από έναν μικρό σάτυρο, του οποίου διατηρείται μόνο το χέρι και σηκώνει το δεξί πόδι για να του βγάλει το σανδάλι ένας προπορευόμενος σάτυρος, προκειμένου να ξαπλώσει στην άδεια κλίνη πίσω του. Μπροστά υπάρχει τράπεζα με εδέσματα και θρανίο με ειλητά (ρολά παπύρου) και θεατρικά προσωπεία .




Η  απόδοσις των αρχαίων κειμένων δεν είναι φωτογραφική . Συνεπώς βασίζεται, αλλά ενίοτε δεν ταυτίζεται απόλυτα με αυτή των μεταφραστών συγγραφέων .

Τα περισσότερα  αρχαία κείμενα ,από όσα χρησιμοποιήθηκαν ,μπορείτε να τα αναζητήσετε στο διαδίκτυο ,όπως στα πολύ χρήσιμα »google books » ,» wikisource» , »anemi » ,» πύλη» κ. α