Kαλό καλοκαίρι ή καλό θέρος ; Ποιό από τα δύο είναι σωστό ; Είναι και τα δύο ορθά ; Στα ερωτήματα αυτά προσπαθεί να απαντήσει ο καλός αρθρογράφος της εφημερίδας »ΑΥΓΗ» και ερευνητής των εφήμερων και παροδικών , Νικ Σαραντάκος στο άρθρο του » Καλό καίρι! »
Ας εξετάσουμε λοιπόν το ακόλουθο απόσπασμα : 
Κατ΄αρχάς είναι σωστό το» καλό καλοκαίρι» ; Δεν είναι πλεονασμός { καλό +καλό =τρίκαλο } ; Το καλοκαίρι είναι μεσαιωνικό , από την λέξη καλοκαίριον . Η λέξη όμως καλοκαιρία μήπως είναι Αρχαία ; Στην Αρχαιότητα η καλοκαιρία είχε άλλη σημασία ; Μήπως το καλοκαίρι είναι απόδοση κάποιας άλλης φράσης στην κοινή γλώσσα ; Το θέρος μήπως ΔΕΝ έχει ΙΕ { ‘ ινδοευρωπαική ‘ρίζα } ; [ Διότι ‘ινδοευρωπαική ‘ γλώσσα χωρίς λαό , να την ομιλεί, πως δύναται λογικά να τεκμηριωθεί ; ] Μήπως είναι μια ελληνική , κάπως καμουφλαρισμένη λέξη ; Θερίζω σημαίνει κατά πρώτον << περνώ το καλοκαίρι >> ή απλά << θερίζω στάχυα >> ; Θερίζω και δρέπω έχουν την ίδια σημασία ; Ας δούμε τί γράφουν τα Μεγάλα και τα Μικρά Λεξικά της Ελληνικής γλώσσας .Ας εξετάσουμε { < εξετάζω < εξ [ εκ ] + ετάζω [ < ετός = αληθής ] } την εγκυρότητα των απόψεων του καλού μεταφραστή και των ομοίων.
LIDDELL & SCOTT – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».
Kαλοκαιρία = ευ + καρός , η ευετηρία. Το καλοκαίριον = το θέρος .
ΗΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Λεξικόν » .
Ευετηρία = καλός ενιαυτός , καλοκαιρία.
ΕΡ.ΣΤΕΦΑΝΟΥ – » Θησαυρός της ελληνικής γλώσσης ».
Καλοκαιρία = ευετηρία.
ΠΑΠΥΡΟΥ – » Λεξικό της Ελληνικής γλώσσας ».
Καλοκαιρία { Α Μ } , η καλή κατάσταση των πραγμάτων , ευτυχισμένη χρονιά , ευετηρία.
Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης » .
Καλοκαιρία =καλός ενιαυτός , έτος ευτυχούς καρποφορίας , ευετηρία . Αντίθετο : η κακοκαιρία .
Α.Π.Θ {Ιδρ. Μαν.Τριανταφυλλίδη} -» Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής ».
Καλός καιρός > καλός + καιρός = καλοκαίριον { συναρπαγή } > καλοκαίρι.
ΑΧ.ΤΖΑΡΤΖΑΝΟΥ – » Γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».
Διαφέρει η σύνθεσις ονομάτων από την συναρπαγή .Εάν ήταν σύνθετη η λέξις θα έπρεπε το α’ συνθετικό να ήταν { καλλ- }.
J.B HOFMANN – »Ετυμολογικόν Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής ».
Το { καλλ- } ως πρώτο {α’} συνθετικό των λέξεων .
Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».
Ευκαιρία { ευ + καιρός } = καλός [ κατάλληλος ] καιρός.
ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΑΡΟΥΧΗ – «Οι Τέσσερις Εποχές» , » ΘΕΡΟΣ » , { 1969 }.
Γ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ – » Ετυμολογικό Λεξικό της Νεοελληνικής γλώσσας ».
Θέρος από το… Ι.Ε *G her = ζέστη , θερμότητα !!! Προσέξτε αυτό το { * } αστεράκι. Αυτό δηλώνει υποθετική ρίζα !! Υποθετικές λέξεις από υποτιθέμενο Ι.Ε λαό..!! Διότι ΔΕΝ υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα προς τεκμηρίωση της υπάρξεως του λαού αυτού , ΔΕΝ υπάρχουν ιστορικές μαρτυρίες , ΔΕΝ υπάρχουν μύθοι , ΔΕΝ υπάρχει θρησκευτική λατρεία ,ΔΕΝ υπάρχει κοιτίδα .Το μόνο αληθινό -στο κατασκεύασμα αυτό -είναι η ομοιότητα μερικών λέξεων μεταξύ κάποιων λαών , η οποία εξηγείται με λάθος τρόπο [ για να μην πω ανάποδα : με τα χέρια κάτω και τα πόδια πάνω ].
Η επιστήμη της λογικής σηκώνει τα χέρια ψηλά. Το μαντείο των Δελφών , καθ’ ύλην αρμόδιο για τα μελλούμενα μπορεί να μας δώσει την θέσφατη απάντηση..!
Γ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ – » Ετυμολογικό Λεξικό της Νεοελληνικής γλώσσας ».
Τι είναι το Ι.Ε { Ινδο+ευρωπαική ή Ινδο-γερμανική θεωρία } ; Υποθετική πρωτογλώσσα ,με υποθετικούς { = φανταστικούς} και ΟΧΙ μαρτυρούμενους τύπους { δλδ. άνευ αποδείξεων }.!! Μια καραμπινάτη ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ανευ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΣ , όπως τόσες και τόσες υποθέσεις , πώς γίνεται να κατέχει θέση ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ; Αυτό στον Πλάτωνα καλείται ΔΟΞΑΣΙΑ { < δοκώ } και όχι επιστήμη .
ΕΥΣΤΡ. ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ – » Λεξικό Λατινοελληνικόν ».
Calor < Caleo < Kαλέα < Αλέα = η του ηλίου θερμότης . { Καλορί [ calorie ] = η θερμίδα }
ΑΝ. ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Ο εν τη λέξει Λόγος ».
Ηλιακή θερμότης = είλη ή έλη ή αλέα > ΚΑΛΕΑ —-> Καλός. { Καλός = ο θερμός { εκ του ηλίου }. Κήλον = τόξο , βέλη του Απόλλωνος και περικεκαυμένον εκ του ηλίου ξύλον { άρα ξηρόν }.Κάλον = ξύλον και ό,τι ξύλινον.
Σ. ΔΩΡΙΚΟΥ – Κ.ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΑΚΗ– » Το Δίγαμμα { F } » .
Ρίζα σFελ- / Fελ- > ήλιος , αλέα , ελάνη , σελάνα / σελήνη .
ΠΑΝ.ΚΟΛΛΙΑ – » Λεξικόν των Bασικών ρημάτων της Αρχαίας Αττικής πεζογραφίας ».
Καίω / Κάω = καίω, ανάβω , καυτηριάζω , αναλίσκω. Κάλον = ξύλον προς καύσιν.
ΙΑΚ.ΘΩΠΟΠΟΥΛΟΥ – » Πελασγικά » .
Κάλ = ανάπτω , καίω .Κήλεος » καυστικός » , κήλα.
J.B HOFMANN – »Ετυμολογικόν Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής ».
Κάλον = το ξηρό ξύλο κατάλληλον προς καύσιν. Κάλα =τα πλοία {γιατί ήσαν ξύλινα}Καλιά = η καλύβα { = η ξύλινη }.
ΗΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Λεξικόν ».
Κάλινα = ξύλινα .Κάλιον = ξυλάριον .Καλιός = το δεσμωτήριο .Καλιαί = οι μικροί οίκοι Κηλόν = το ξηρόν.
ΣΟΥΔΑ ή ΣΟΥ’Ι’ΔΑ – » Λεξικόν ».
Κάλον = το ξύλον
LIDDELL & SCOTT – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».
Κάλον = το ξύλο. Κάλα= τα τεμαχισμένα ξύλα προς καύσιν.
Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».
Κάλον [εκ του καίω ]= κατάλληλον ξηρόν ξύλον προς καύσιν.
ΝΙΚ.ΛΥΤΡΑ – » Το Ψάθινο Καπέλο », { 1923-26 }.
ΠΑΝ.Ε.ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ – » Λεξικό ρημάτων της Αρχ.Ελλ.γλώσσας ».
Θερίζω = κόβω , παραθερίζω . Η πρώτη σημασία της λέξεως είναι κόβω και δεύτερη παραθερίζω. Ο Θέρος { = το θέρισμα} < θερμαίνω. Το θέρος {= το καλοκαίρι } < θερμαίνω.
ΑΝ.ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Ο εν τη λέξει Λόγος ».
Θάλπτω > θέρω =θερμαίνω και θέρος > θερσαίνω / τερσαίνω = ξηραίνω . { torch= πυρσός , δάδα, δαυλός }.
ΠΑΝ.Ε.ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ – » Λεξικό ρημάτων της Αρχ.Ελλ.γλώσσας ».
Δρέπω = κόβω και συλλέγω , μαζεύω για τον εαυτόν μου. { π.χ δρέπω τους καρπούς = κόβω και μαζεύω τους καρπούς }.Θερίζω κατά το θέρος , δρέπω και στις υπόλοιπες εποχές , όχι μόνο κατά το θέρος.
ΣΠΥΡ. ΖΑΜΠΕΛΙΟΥ – » Πηγές της Νεοελληνικής Εθνότητας ». { σελ.507 }.
Το θέρος ονόμασαν καλοκαίριον.
ΜΑΝ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ – » Νεοελληνική Γραμματική ».
Η Ελληνική γλώσσα {επίλογος}.
ΖΑΝ ΦΡΑΝΣΟΥΑ ΜΙΛΕ – » Μετά το Θερισμό » , { 1857 }
Καλές διακοπές σ’ όλες τις παραθερίστριες και σ’ όλους τους παραθεριστές.
BIBΛΙΟΓΡΑΦΙΑ :
AΓΟΡΑΖΕΤΕ ΒΙΒΛΙΑ , ΕΛΕΓΧΕΤΕ ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ .
