Θέρος ή καλοκαίρι ;

Kαλό καλοκαίρι ή καλό θέρος ; Ποιό από τα δύο είναι σωστό ; Είναι και τα δύο ορθά ; Στα ερωτήματα αυτά προσπαθεί να απαντήσει ο καλός αρθρογράφος της εφημερίδας »ΑΥΓΗ» και ερευνητής των εφήμερων και παροδικών , Νικ Σαραντάκος στο άρθρο του » Καλό καίρι! »

Ας εξετάσουμε λοιπόν το ακόλουθο απόσπασμα :

Κατ΄αρχάς είναι σωστό το» καλό καλοκαίρι» ; Δεν είναι πλεονασμός { καλό +καλό =τρίκαλο } ; Το καλοκαίρι είναι μεσαιωνικό , από την λέξη καλοκαίριον . Η λέξη όμως καλοκαιρία μήπως είναι αρχαία ; Στην αρχαιότητα η καλοκαιρία μήπως είχε άλλη σημασία ; Μήπως το καλοκαίρι είναι απόδοση κάποιας άλλης φράσης στην κοινή γλώσσα ; Το θέρος μήπως ΔΕΝ έχει ΙΕ { ‘ ινδοευρωπαική ‘ρίζα } ; [ Διότι ‘ινδοευρωπαική ‘ γλώσσα χωρίς λαό , να την ομιλεί, πως δύναται λογικά να τεκμηριωθεί ; ] Μήπως είναι μια ελληνική , κάπως καμουφλαρισμένη λέξη ; Θερίζω σημαίνει κατά πρώτον << περνώ το καλοκαίρι >> ή απλά << θερίζω στάχυα >> ; Θερίζω και δρέπω έχουν την ίδια σημασία ; Ας δούμε τί γράφουν τα Μεγάλα και τα Μικρά Λεξικά της Ελληνικής γλώσσας .Ας εξετάσουμε { < εξετάζω < εξ [ εκ ] + ετάζω [ < ετός = αληθής ] } την εγκυρότητα των απόψεων του καλού μεταφραστή και των ομοίων.

LIDDELL & SCOTT – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Kαλοκαιρία = η ευετηρία. Το καλοκαίριον = το θέρος .

ΗΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Λεξικόν » .

Ευετηρία = ευθηνία [ ευδαιμονία ] ,καλός ενιαυτός [ μεγάλο χρονικό διάστημα ] , καλοκαιρία.

ΕΡ.ΣΤΕΦΑΝΟΥ – » Θησαυρός της ελληνικής γλώσσης ».

Καλοκαιρία = ευετηρία.

ΠΑΠΥΡΟΥ – » Λεξικό της Ελληνικής γλώσσας ».

Καλοκαιρία { Α Μ } , η καλή κατάσταση των πραγμάτων , ευτυχισμένη χρονιά , ευετηρία.

Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης » .

Καλοκαιρία =καλός ενιαυτός , έτος ευτυχούς καρποφορίας , ευετηρία . Αντίθετο : η κακοκαιρία .

Α.Π.Θ {Ιδρ. Μαν.Τριανταφυλλίδη} -» Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής ».

Καλός καιρός > καλός + καιρός = καλοκαίριον { συναρπαγή } > καλοκαίρι.

ΑΧ.ΤΖΑΡΤΖΑΝΟΥ – » Γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

Διαφέρει η σύνθεσις ονομάτων από την συναρπαγή .Εάν ήταν σύνθετη η λέξις θα έπρεπε το α’ συνθετικό να ήταν { καλλ- }.

J.B HOFMANN – »Ετυμολογικόν Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής ».

Το { καλλ- } ως πρώτο {α’} συνθετικό των λέξεων .

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

Ευκαιρία { ευ + καιρός } = καλός [ κατάλληλος ] καιρός.

ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΑΡΟΥΧΗ – «Οι Τέσσερις Εποχές» , » ΘΕΡΟΣ » , { 1969 }.

Γ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ – » Ετυμολογικό Λεξικό της Νεοελληνικής γλώσσας ».

Θέρος από το… Ι.Ε *G her = ζέστη , θερμότητα !!! Προσέξτε αυτό το { * } αστεράκι. Αυτό δηλώνει υποθετική ρίζα !! Υποθετικές λέξεις από υποτιθέμενο Ι.Ε λαό..!! Διότι ΔΕΝ υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα προς τεκμηρίωση της υπάρξεως του λαού αυτού , ΔΕΝ υπάρχουν ιστορικές μαρτυρίες , ΔΕΝ υπάρχουν μύθοι , ΔΕΝ υπάρχει θρησκευτική λατρεία ,ΔΕΝ υπάρχει κοιτίδα .Το μόνο αληθινό -στο κατασκεύασμα αυτό -είναι η ομοιότητα μερικών λέξεων μεταξύ κάποιων λαών , η οποία εξηγείται με λάθος τρόπο [ για να μην πω ανάποδα : με τα χέρια κάτω και τα πόδια πάνω ].

Η επιστήμη της λογικής σηκώνει τα χέρια ψηλά. Το μαντείο των Δελφών , καθ’ ύλην αρμόδιο για τα μελλούμενα μπορεί να μας δώσει την θέσφατη απάντηση..!

Γ.ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ – » Ετυμολογικό Λεξικό της Νεοελληνικής γλώσσας ».

Τι είναι το Ι.Ε { Ινδο+ευρωπαική ή Ινδο-γερμανική θεωρία } ; Υποθετική πρωτογλώσσα ,με υποθετικούς { = φανταστικούς} και ΟΧΙ μαρτυρούμενους τύπους { δλδ. άνευ αποδείξεων }.!! Μια καραμπινάτη ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ανευ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΣ , όπως τόσες και τόσες υποθέσεις , πώς γίνεται να κατέχει θέση ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ; Αυτό στον Πλάτωνα καλείται ΔΟΞΑΣΙΑ { < δοκώ } και όχι επιστήμη .

ΕΥΣΤΡ. ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ – » Λεξικό Λατινοελληνικόν ».

Calor < Caleo < Kαλέα < Αλέα = η του ηλίου θερμότης . { Καλορί [ calorie ] = η θερμίδα }

ΑΝ. ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Ο εν τη λέξει Λόγος ».

Ηλιακή θερμότης = είλη ή έλη ή αλέα > ΚΑΛΕΑ —-> Καλός. { Καλός = ο θερμός { εκ του ηλίου }. Κήλον = τόξο , βέλη του Απόλλωνος και περικεκαυμένον εκ του ηλίου ξύλον { άρα ξηρόν }.Κάλον = ξύλον και ό,τι ξύλινον.

Σ. ΔΩΡΙΚΟΥ – Κ.ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΑΚΗ– » Το Δίγαμμα { F } » .

Ρίζα σFελ- / Fελ- > ήλιος , αλέα , ελάνη , σελάνα / σελήνη .

ΠΑΝ.ΚΟΛΛΙΑ – » Λεξικόν των Bασικών ρημάτων της Αρχαίας Αττικής πεζογραφίας ».

Καίω / Κάω = καίω, ανάβω , καυτηριάζω , αναλίσκω. Κάλον = ξύλον προς καύσιν.

ΙΑΚ.ΘΩΠΟΠΟΥΛΟΥ – » Πελασγικά » .

Κάλ = ανάπτω , καίω .Κήλεος » καυστικός » , κήλα.

J.B HOFMANN – »Ετυμολογικόν Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής ».

Κάλον = το ξηρό ξύλο κατάλληλον προς καύσιν. Κάλα =τα πλοία {γιατί ήσαν ξύλινα}Καλιά = η καλύβα { = η ξύλινη }.

ΗΣΥΧΙΟΥ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ – » Λεξικόν ».

Κάλινα = ξύλινα .Κάλιον = ξυλάριον .Καλιός = το δεσμωτήριο .Καλιαί = οι μικροί οίκοι Κηλόν = το ξηρόν.

ΣΟΥΔΑ ή ΣΟΥ’Ι’ΔΑ – » Λεξικόν ».

Κάλον = το ξύλον

LIDDELL & SCOTT – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης ».

Κάλον = το ξύλο. Κάλα= τα τεμαχισμένα ξύλα προς καύσιν.

Ι.ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ – » Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης ».

Κάλον [εκ του καίω ]= κατάλληλον ξηρόν ξύλον προς καύσιν.

ΝΙΚ.ΛΥΤΡΑ – » Το Ψάθινο Καπέλο », { 1923-26 }.

ΠΑΝ.Ε.ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ – » Λεξικό ρημάτων της Αρχ.Ελλ.γλώσσας ».

Θερίζω = κόβω , παραθερίζω . Η πρώτη σημασία της λέξεως είναι κόβω και δεύτερη παραθερίζω. Ο Θέρος { = το θέρισμα} < θερμαίνω. Το θέρος {= το καλοκαίρι } < θερμαίνω.

ΑΝ.ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ – ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ – » Ο εν τη λέξει Λόγος ».

Θάλπτω > θέρω =θερμαίνω και θέρος > θερσαίνω / τερσαίνω = ξηραίνω . { torch= πυρσός , δάδα, δαυλός }.

ΠΑΝ.Ε.ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ – » Λεξικό ρημάτων της Αρχ.Ελλ.γλώσσας ».

Δρέπω = κόβω και συλλέγω , μαζεύω για τον εαυτόν μου. { π.χ δρέπω τους καρπούς = κόβω και μαζεύω τους καρπούς }.Θερίζω κατά το θέρος , δρέπω και στις υπόλοιπες εποχές , όχι μόνο κατά το θέρος.